«Οταν λοιπόν έχουν γίνει 5,5 χιλιάδες έλεγχοι αλλοδαπών με απόλυτα νόμιμο τρόπο, θα υπήρχε πρόβλημα να γίνουν 10 παραπάνω;». Με τη δήθεν αφελή απορία του, ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ Λευτ. Ζαγορίτης, με προφανή στόχο να αθωώσει την κυβέρνηση για τις μαζικές απαγωγές μεταναστών, βάζει άθελά του, την ουσία της υπόθεσης.

Στην περίπτωση των μαζικών «ελέγχων» και απαγωγών Πακιστανών μεταναστών εφαρμόστηκε η σύμβαση της ΕΕ (Μάης 2000) περί «αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής επί ποινικών υποθέσεων», που προβλέπει ακριβώς ότι «μπορούν να διεξάγονται έρευνες από αστυνομικούς υπό απόρρητη ή πλαστή ταυτότητα υπό τον όρο ότι τηρούνται η νομοθεσία και οι διαδικασίες του κράτους - μέλους στην επικράτεια του οποίου διεξάγονται οι έρευνες αυτές». Χρήση αυτής της διάταξης έκαναν η βρετανική κυβέρνηση και οι μυστικές υπηρεσίες της (MI6, Σκότλαντ Γιάρντ), με πρόσχημα το δολοφονικό χτύπημα στο Λονδίνο πέρυσι τέτοια εποχή.

Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι ευθέως αναμεμειγμένη στην επιχείρηση τρομοκράτησης των οικονομικών μεταναστών και καταπάτησης στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων - που ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα και στον ελληνικό λαό. Οι μαζικές (παράνομες) απαγωγές των Πακιστανών μεταναστών ήταν η κορυφή του παγόβουνου, που επέτρεψαν να αναδειχτεί το μείζον αυτό πρόβλημα.

Οι αστείες δικαιολογίες και χειρισμοί της κυβέρνησης, προκειμένου να συγκαλύψει τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες της, οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και στην πραγματικότητα αποτελούν ομολογία ενοχής. Στην αρχή και για πάνω από δύο μήνες, η κυβέρνηση δήλωνε πλήρη «άγνοια» για την υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών μεταναστών. Αυτό έλεγε ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκης στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ που τον επισκέφθηκε πέρυσι τον Αύγουστο στο υπουργείο... Στη συνέχεια, και κάτω από την πίεση της δημοσιότητας που πήρε η υπόθεση την παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη, φροντίζοντας όμως να τη συνοδεύσει με την κατηγορηματική δήλωση του Γ. Βουλγαράκη ότι «απαγωγές δεν έγιναν» και ότι πρόκειται για «φάρσα ή προβοκάτσια»... Το εισαγγελικό πόρισμα την περασμένη βδομάδα που αποφαινόταν ότι οι απαγωγές έγιναν πέρα από κάθε αμφιβολία με τη συμμετοχή κρατικών αρχών, ανεξάρτητα αν η δίωξη ασκήθηκε «κατ' αγνώστων». Ακριβώς στο τελευταίο «ποντάρει» η κυβέρνηση, προεξοφλώντας ότι στο τέλος δε θα υπάρξει δίκη και καταδίκη σε φυσικούς αυτουργούς, άρα θα μπορέσει και η ίδια ως ηθικός αυτουργός να «δικαιωθεί»... Ο ελληνικός λαός όμως έχει εκδώσει τη δική του ετυμηγορία και δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία για το ποιοι είναι ένοχοι και ποια η «αιτία»... Οι ανεκδιήγητοι ισχυρισμοί του υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρα προχτές στη Βουλή ότι «οι Πακιστανοί επιδίδονται στο σπορ να απαγάγει ο ένας τον άλλον», το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν τη βεβαιότητα για την άμεση εμπλοκή της κυβέρνησης.

Δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα δύο ακόμα ζητήματα:

- Πρώτον, η αναντίρρητη συνενοχή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία αρχικά είχε καταπιεί τη γλώσσα της τόσο γιατί τις ίδιες τρομο-επιχειρήσεις έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και γιατί γνώριζε το «νομικό πλαίσιο», που είχε η ίδια υπογράψει. Στη συνέχεια, έβαλε πλάτη περιορίζοντας το θέμα μόνο στις παράνομες απαγωγές και ζητώντας την παραίτηση Βουλγαράκη, συνεισφέροντας στον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση. Ακριβώς για να θολώσει τα νερά για την καραμπινάτη συνενοχή του καταφεύγει στον αντικομμουνισμό και τις αντιΚΚΕ επιθέσεις, που ξεσκεπάζει και τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ.

- Δεύτερον, οι μαζικές απαγωγές μεταναστών αποτελούν «δίδυμη» υπόθεση με αυτή των νόμιμων παρακολουθήσεων και υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Εντάσσεται και αυτή στα (αντι)τρομοκρατικά μέτρα των ΗΠΑ - ΕΕ και υλοποιούνται νόμιμα από τους πανίσχυρους μηχανισμούς παρακολούθησης, με την άμεση συνεργασία και των ελληνικών γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων. Οι παράνομες υποκλοπές έγιναν από τους ίδιους μηχανισμούς που έκαναν τις νόμιμες, όπως και οι παράνομες απαγωγές έγιναν από τις ίδιες «υπηρεσίες» που έκαναν τις χιλιάδες νόμιμες. Τόσο οι παράνομες (και νόμιμες) υποκλοπές όσο και οι παράνομες (και νόμιμες) απαγωγές ήταν σε γνώση της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, που «εργάζονται» μόνο στην κατεύθυνση της συγκάλυψης και της στήριξης των τρομοσυμφωνιών και των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής.

Το συμπέρασμα είναι φανερό: Δεν υπάρχει «σωτηρία» για τους λαούς, αν δε φροντίσουν οι ίδιοι να απαλλαγούν από τα δεσμά που τους κρατούν καθηλωμένους. Δηλαδή, από την εξουσία των καπιταλιστών. Από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, κανένας μηχανισμός δεν μπορεί να φράξει το δρόμο τους...