Επικίνδυνος αντικομμουνισμός, με αποδέκτες μικρά παιδιά ηλικίας 9 - 12 ετών, επιχειρείται μέσα από την έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με θέμα «Πάμε να εξερευνήσουμε την Ευρώπη», που εντάσσεται στην προσπάθεια δημιουργίας συνειδήσεων στήριξης του συστήματος. Κάτι, που, όπως αποδεικνύεται, συμβαδίζει με την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού και των κατακτήσεών του.

Το βιβλίο έφτασε μέσω της Κομισιόν και σε δημοτικά σχολεία της Ρόδου, προκειμένου να διανεμηθεί σε μαθητές, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στους εκπαιδευτικούς, με αποτέλεσμα τελικά να αποσυρθεί. Ωστόσο, αποτελεί επίσημη έκδοση της Κομισιόν που κυκλοφορεί σε πολλές χώρες και είναι και δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της στο Ιντερνετ.

Μέσα στις σελίδες του, ο σοσιαλισμός παρουσιάζεται σαν ένα εγκληματικό σύστημα, το οποίο επιβλήθηκε στους λαούς από τους ηγέτες τους, ένα καθεστώς ανελευθερίας, τριγυρισμένο από συρματοπλέγματα. Αυτή είναι η εικόνα που περιγράφει το κεφάλαιο «πώς ενώθηκε η οικογένεια», πλαισιωμένη από φωτογραφίες από το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου και πυροτεχνήματα από την 1η Μάη 2004 με τη λεζάντα «ημέρα ιστορική».

Αντιγράφουμε το σχετικό απόσπασμα: «Εν τω μεταξύ, πολύ σημαντικά γεγονότα συνέβαιναν πέραν των συνόρων της ΕΕ. Επί πολλά χρόνια, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ζούσαν αποκομμένες από τη Δυτική Ευρώπη. Δεν είχε κηρυχτεί πόλεμος μεταξύ τους, αλλά οι ηγέτες τους διαφωνούσαν ριζικά μεταξύ τους. Οι ηγέτες των ανατολικών χωρών πίστευαν σε ένα σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο ονομαζόταν "κομμουνισμός" και το οποίο δεν άφηνε μεγάλη ελευθερία στους ανθρώπους. Εξαιτίας του τρόπου της διακυβέρνησής τους, οι χώρες αυτές ήταν φτωχές σε σύγκριση με τη Δυτική Ευρώπη.

Η διχοτόμηση μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Ευρώπης ήταν τόσο έντονη, ώστε συχνά την αποκαλούσαν "σιδηρούν παραπέτασμα". Σε πολλά σημεία, μεταξύ αυτών των δύο κόσμων υπήρχαν ψηλά συρματοπλέγματα, ή ακόμα και ένα ψηλό τείχος, όπως αυτό που είχε διχοτομήσει την πόλη του Βερολίνου και ολόκληρη τη Γερμανία. Ηταν παρά πολύ δύσκολο να πάρει κανείς άδεια για να διασχίσει αυτά τα σύνορα.

Τελικά, το 1989, η διχοτόμηση και οι διαφωνίες τελείωσαν. Το τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε και το "σιδηρούν παραπέτασμα" έπαψε να υπάρχει. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η Γερμανία επανενώθηκε. Οι λαοί των ανατολικών χωρών της Ευρώπης άρχισαν να επιλέγουν νέες κυβερνήσεις, που απέρριπταν το παλιό άτεγκτο κομμουνιστικό σύστημα. Επιτέλους, ήταν ελεύθεροι! Ηταν μια υπέροχη ιστορική στιγμή αυτή η απελευθέρωση, και οι άνθρωποι πανηγύριζαν».

Είναι φανερό πως πρόκειται για απροκάλυπτο αντικομμουνισμό, προπαγάνδα που φτάνει να κάνει τα παιδιά να ....φοβούνται ακόμα και στο άκουσμα της λέξης «κομμουνισμός». Η ίδια η πραγματικότητα δεν μπορεί, βέβαια, να υποστηρίξει τα όσα γράφονται περί φτώχειας, τη στιγμή που οι δείκτες έλεγαν το αντίθετο στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Επιστήμης, της δημοκρατικής λειτουργίας. Αναπαράγεται ακόμα και ο προπαγανδιστικός όρος «σιδηρούν παραπέτασμα», που χρησιμοποιούνταν για να καλλιεργήσει τον τρόμο απέναντι σε ένα σύστημα που βρισκόταν σε αντίθεση με τον καπιταλισμό. Σε ό,τι αφορά, δε, την «ένωση της οικογένειας», η καταστροφή της παραγωγικής βάσης αυτών των χωρών, η προώθηση της εξάρτησής τους, η ανάπτυξη των υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση του ξένου κεφαλαίου, η φτώχεια και η ανεργία που ακολούθησαν, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στα Βαλκάνια, μόνο λόγοι για πανηγυρισμούς δεν ήταν.

Στο βιβλίο δε γίνεται, βέβαια, λόγος για την Οχτωβριανή Επανάσταση, τις αιτίες της και τις κατακτήσεις που ακολούθησαν, αφού ο σοσιαλισμός παρουσιάζεται σαν ένα σύστημα που επέλεξαν οι ηγέτες αυτών των χωρών. Αλλωστε, οι συγγραφείς δείχνουν να ενοχοποιούν στις συνειδήσεις των μικρών παιδιών κάθε μορφής επανάσταση και είναι ενδεικτική η στάση που κρατούν ως προς τη Γαλλική Επανάσταση, η οποία παρουσιάζεται, ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν ...γενοκτονία της βασιλικής οικογένειας. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Αυτή η εποχή ιδεών που ονομάστηκε "Διαφωτισμός" οδήγησε σε ορισμένες χώρες σε επαναστάσεις - π.χ. το 1789, στη Γαλλική Επανάσταση, κατά τη διάρκεια της οποίας αποκεφαλίστηκαν ο βασιλιάς, η βασίλισσα και πολλοί αριστοκράτες της Γαλλίας». Την ίδια στιγμή, κουβέντα δε λένε για το ναζισμό, για το β` παγκόσμιο πόλεμο, ίσως γιατί οι συγγραφείς του βλέπουν την απειλή αλλού...

Η κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού έχει τις ρίζες της στην προσπάθεια παρέμβασης στις νεανικές - και όχι μόνο - συνειδήσεις, με στόχο να μην αμφισβητείται η σημερινή πραγματικότητα, η παντοκρατορία των πολυεθνικών. Και είναι ενδεικτικό ότι η εικόνα που δίνεται για τις σοσιαλιστικές χώρες εμφανίζεται σε παράθεση με μία εξιδανικευμένη εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ ο κομμουνισμός εμφανίζεται σαν ένα εμπόδιο που ξεπεράστηκε. Ολόκληρη η έκδοση διαπνέεται από μία προσπάθεια να εμφανιστεί ότι Ευρώπη είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού το μισό σχεδόν βιβλίο είναι αφιερωμένο στα όργανα και τις δραστηριότητες της ΕΕ, η οποία εμφανίζεται, ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν ...φιλανθρωπικό ίδρυμα με ανησυχίες για το περιβάλλον, την ειρήνη και την ελευθερία, «παροχή βοήθειας στις περιφέρειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα» και τρίτες χώρες. Είναι ενδεικτικό του προπαγανδιστικού χαρακτήρα της έκδοσης ότι στο κεφάλαιο «εργασία» αναφέρεται ότι «η ΕΕ κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργεί νέες θέσεις απασχόλησης για όσους είναι σε θέση να εργαστούν. Βοηθά τους ανθρώπους να δημιουργούν νέες επιχειρήσεις και χρηματοδοτεί την κατάρτιση των ανθρώπων που θέλουν να μάθουν ένα νέο επάγγελμα».

Μάλιστα, οι εμπνευστές έχουν επιχειρήσει να κάνουν και τα παιδιά συνένοχα στην προπαγάνδα τους, αφού, όπως αναφέρεται, το προσωπικό και οι μαθητές του Ευρωπαϊκού σχολείου του Woluwe από το Βέλγιο έχουν συμβάλει στη δημιουργία του συγκεκριμένου βιβλίου. Το οποίο, όπως αναφέρεται στις πρώτες σελίδες του, «τυπώθηκε σε χαρτί που έχει λευκανθεί χωρίς χλώριο», ωστόσο οι σελίδες του στάζουν δηλητήριο...