ICON

Η κυβέρνηση επιδιώκει όχι απλά την πλήρη αποχώρηση του δημοσίου, αλλά και την πλήρη εκχώρηση της Εμπορικής σε μία ισχυρή τράπεζα

Η αναδιάταξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των κεφαλαιοκρατών, που πάτησε και πάνω στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων στις συγκεκριμένες τράπεζες. Και, βέβαια, η πολιτική αυτή δεν είναι ξεκομμένη από το συνολικό σχεδιασμό στο πλαίσιο του καταμερισμού, του μοιράσματος αγορών, των γενικότερων ανακατατάξεων σε επίπεδο ΕΕ, της πολιτικής εκείνης που με απόλυτη αφοσίωση υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ - αφού τίποτα το ουσιαστικό δεν έχουν να χωρίσουν - εμφανίζονται να σκιαμαχούν γύρω από ορισμένες τριτεύουσες πλευρές, για «ζητήματα» που ανακύπτουν από τους υπό εκκόλαψη «επιχειρηματικούς γάμους». Η ψευτοκριτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ συνοψίζεται στο ...αμίμητο εκείνο «αγοράζετε ακριβά - πουλάτε φτηνά». Εν ολίγοις «κατηγορούν» την κυβέρνηση για την «ακριβή» αγορά της τουρκικής Φίνανσμπανκ (Finansbank) από την Εθνική Τράπεζα και τη «φτηνή» εκποίηση της Εμπορικής Τράπεζας στη γαλλική Κρεντί Αγκρικόλ (Credit Agricole). «Ξεχνούν», βέβαια, πως την πρωτοκαθεδρία στην ιδιωτικοποίηση της Εθνικής έχουν οι ίδιοι και πως η ΝΔ έπαιξε τα «ρέστα» που άφησαν πίσω τους οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Στον ...προβληματισμό αυτού του είδους συνεισέφερε και η ηγεσία του Συνασπισμού, η οποία, στο όνομα της δήθεν ελληνικότητας του τραπεζικού κεφαλαίου, ζήτησε τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, δηλαδή στον τζόγο και στα γενικότερα επιχειρηματικά πλάνα τους.

Για μια ακόμη φορά η πολιτική του δικομματισμού αποδεικνύεται βαθιά αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα. Ο καθένας από το μετερίζι του αποσκοπεί να κρύψει τα κεντρικά και κύρια ζητήματα. Αναγορεύουν τις μη σημαντικές πλευρές σε κυρίαρχες, επιχειρούν να διχάσουν τους εργαζόμενους ακόμη και μέσα στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, δεν κάνουν ούτε νύξη για τις επιπτώσεις των αναδιαρθρώσεων, τις «παράπλευρες απώλειες», την καταλήστευση λαϊκών εισοδημάτων από το τραπεζικό κεφάλαιο, την εντεινόμενη τοκογλυφία, τη ραγδαία αύξηση της κερδοφορίας τους. Σε όλα αυτά είναι απόλυτα σύμφωνοι και συνένοχοι.

Τα λαϊκά στρώματα τίποτα το καλό δεν έχουν να κερδίσουν από τους «επιχειρηματικούς γάμους». Τίποτα δε θα είχαν να κερδίσουν ακόμη και στο ενδεχόμενο που η κυβέρνηση θα κατάφερνε να «μοσχοπουλήσει» στην Ελλάδα και να αγοράσει «κοψοχρονιά» στην Τουρκία και αλλού. Αυτά αφορούν τους κεφαλαιοκράτες και τους διαχειριστές του πολιτικού συστήματος και βέβαια θα πρέπει να αφήσουν παγερά αδιάφορα τα λαϊκά στρώματα.

Η καμπάνα χτυπάει και για τους εργαζόμενους στην Εμπορική. Οι Γάλλοι τραπεζίτες, σε συνέχεια των προγραμμάτων που εφάρμοσαν διαδοχικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εξαγγέλλουν και νέες «εθελούσιες» απολύσεις, που μέχρι το 2008 θα φτάσουν τις 500. Σε αυτές πρέπει να προστεθούν και οι πρόσφατες της διετίας 2004-2005, που ξεπέρασαν τις 700. Καθ' όλα σύμφωνη με αυτές τις μεθοδεύσεις, που πρόκειται να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλώνει και η προηγούμενη διοίκηση της τράπεζας - εκλεκτή τόσο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όσο και των Γάλλων τραπεζιτών, που πρωτοέβαλαν πόδι το έτος 2000, επί κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η «Κρεντί Αγκρικόλ» ανακοίνωσε και επίσημα το στόχο για τις νόρμες παραγωγικότητας που θα επιβάλει. Στη Γαλλία, λένε, σε κάθε πελάτη τους αντιστοιχούν πάνω από 7 τραπεζικά προϊόντα, ενώ στην Ελλάδα μόνο ...2,5. Είναι φανερό πως η εντατικοποίηση της εργασίας των τραπεζοϋπαλλήλων σε τελική ανάλυση θα είναι και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων της χώρας, στα οποία ετοιμάζονται να φορτώσουν την κάθε είδους πραμάτεια τους.

Σε αυτή τη φάση η «Κρεντί Αγκρικόλ» εμφανίζεται να έχει το «πάνω χέρι» βάζοντας και συγκεκριμένους όρους, προκειμένου να προχωρήσει η εξαγορά. Η δημόσια πρόταση περιλαμβάνει τα παρακάτω:

Απόκτηση του συνόλου των μετοχών (100%) με τίμημα 23,5 ευρώ ανά μετοχή (με βάση την τιμή, η συνολική αξία της Εμπορικής Τράπεζας αποτιμάται σε 3,1 δισ. ευρώ). Η πρόταση ισχύει εάν και εφόσον η γαλλική τράπεζα συγκεντρώσει τουλάχιστον το 40% του μετοχικού κεφαλαίου. Με δεδομένο ότι σήμερα κατέχουν το 8,83% των μετοχών πρέπει να συγκεντρώσουν τουλάχιστον 31,17% επιπλέον, προκειμένου να υλοποιηθεί η πρότασή τους.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση εμφανίζεται να «ανοίγει παιχνίδι» και σε άλλους τυχόν ενδιαφερόμενους «επενδυτές» με την αυστηρή προϋπόθεση πως οι προσφορές τους θα είναι «συγκρίσιμες» με αυτήν της γαλλικής τράπεζας. Από το γεγονός αυτό αποκαλύπτονται και οι στρατηγικοί στόχοι, που βέβαια δεν έχουν να κάνουν ούτε με την τόνωση των κρατικών εσόδων ούτε και με τη μείωση του δημόσιου χρέους. Είναι φανερό, δηλαδή, πως η κυβέρνηση επιδιώκει όχι απλά την πλήρη αποχώρηση του δημοσίου, αλλά και την πλήρη εκχώρηση της Εμπορικής σε μία ισχυρή τράπεζα. «Συγκρίσιμη ανταγωνιστική αντιπροσφορά» σημαίνει την είσοδο στρατηγικού «επενδυτή», που θα ενδιαφερθεί για το σύνολο των μετοχών και θα εντάξει την τράπεζα στους ευρύτερους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στα γειτονικά κράτη. Πληροφορίες από υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών αναφέρουν το ενδιαφέρον που δείχνει η πορτογαλική BCP, και όχι μόνο. Στο ενδεχόμενο καλύτερης «συγκρίσιμης» και «ανταγωνιστικής» αντιπροσφοράς, από την υπάρχουσα, η κυβέρνηση θα επιδιώξει τη συνεργασία της «Κρεντί Αγκρικόλ», προκειμένου να πουλήσουν από κοινού τις μετοχές τους στο νέο αφεντικό. Και σε αυτή την περίπτωση κυβέρνηση και «Κρεντί Αγκρικόλ» θα είναι για μια ακόμη φορά «συνεταιράκια». Σε ρόλο ενδιάμεσου και «συμβούλου» η κυβέρνηση διόρισε τη «Citigroup» που είχε αναλάβει πολλές ανάλογες δουλιές και επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Ηδη - και κάθε άλλο παρά με το αζημίωτο (οι γνωρίζοντες λένε πως οι σχετικές προμήθειες είναι πολύ μεγάλες) - το εν λόγω μονοπώλιο αξιολογεί την πρόταση των Γάλλων και στη συνέχεια θα έρθει σε επαφές με άλλους καραδοκούντες «επενδυτές». Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, δήλωσε σχετικά πως η «διαδικασία είναι ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο, δε θα είναι ατέρμονη και θα ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν».

Ολα δείχνουν πως η «Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων» (ΒΦΛ) θα είναι μια από τις πρώτες «παράπλευρες απώλειες» των συγχωνεύσεων - εξαγορών της πολιτικής εκείνης που έχει πρώτη προτεραιότητα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Οι Γάλλοι τραπεζίτες της «Κρεντί Αγκρικόλ» προϊδέασαν για τα περαιτέρω. Στο ίδιο μήκος κύματος και η σημερινή ηγεσία της τράπεζας που τις προάλλες, ορθά - κοφτά, διαμήνυσε τις προθέσεις της να αποχωρήσει από επιχειρήσεις, που σύμφωνα με τους ίδιους, εμφανίζουν «χρόνιες αδυναμίες ή που δεν αποδίδουν ικανοποιητικά». Την ίδια στιγμή, πάντα στο βωμό του κέρδους, αναγγέλλουν «επενδύσεις» και επιχειρηματικά πλάνα επέκτασης στην ντόπια και σε γειτονικές αγορές, σε ό,τι υπόσχεται νέα υπερκέρδη για λογαριασμό των μεγαλομετόχων τους. Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε αυτή τη φάση «ψάχνεται» για «συγκρίσιμες αντιπροσφορές» και από άλλες τράπεζες. Σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο λειτουργίας της «αγοράς», των προτεραιοτήτων και του καταμερισμού σε επίπεδο ΕΕ, είναι βέβαιο πως τα όποια νέα αφεντικά θα φροντίσουν να ξεμπερδεύουν και με τη ΒΦΛ και κάθε άλλη δραστηριότητα που πλέον κρίνουν «ασύμφορη», δηλαδή λιγότερο προσοδοφόρα από άλλες μπίζνες. Για το έτος 2005 η ΒΦΛ εμφανίζεται να έχει «κοστίσει» στην Εμπορική Τράπεζα - όλα κι όλα - 6,5 εκατ. ευρώ, ποσό που μπροστά στα υπερκέρδη που συσσώρευσε την ίδια χρονιά (114,6 εκατ. εκατ. ευρώ) είναι απλή παρωνυχίδα. Και κάτι ακόμη που έχει τη σημασία του: Οι αμοιβές που πήραν περί τα 20 μεγαλοστελέχη τους στο ΔΣ της τράπεζας για το έτος 2004 ξεπέρασαν τα 2 εκατ. ευρώ. Κάθε άλλο παρά τυχαία η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ περί άλλα τυρβάζει. Οπως ακριβώς και η κυβέρνηση ΝΔ «ξεχνούν» την κάθε ΒΦΛ και τους εργαζομένους που επί χρόνια ξεζούμισαν...