«Το "προσχέδιο διαλόγου" που έδωσε η υπουργός Παιδείας στη δημοσιότητα είναι ήδη καταδικασμένο μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών και των σπουδαστών. Δεν επέχει θέση κειμένου διαλόγου, όχι για λόγους διαδικασίας, που επικαλούνται άλλα κόμματα, αλλά από τη φύση του. Το νομοσχέδιο αυτό δεν παίρνει καμία αλλαγή, διότι η βάση του και η φιλοσοφία του βρίσκονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων για μια δημόσια λαϊκή σύγχρονη Παιδεία. Με όσα προβλέπει δεν υπάρχει καν ο όρος λαϊκή δωρεάν Παιδεία. Αν ήταν δημόσια, έπρεπε να είναι και δωρεάν», τόνισε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε δηλώσεις της, μετά την παρουσίαση από την κυβέρνηση του προσχεδίου για το νόμο - πλαίσιο της ανώτατης εκπαίδευσης.

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο μεγάλος διάλογος μέσα στο κίνημα, μέσα στην κοινωνία, να διαμορφωθεί ένα κοινωνικοπολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα που να λειτουργεί απαγορευτικά όχι μόνο σ' αυτό το "προσχέδιο διαλόγου", αλλά και σε όλα τα συναφή νομοσχέδια και στην αλλαγή βεβαίως του άρθρου 16 του Συντάγματος. Ενα πλειοψηφικό ρεύμα που θα ανακόψει αρνητικές εξελίξεις. Ενα κοινωνικοπολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα που θα ζυμώσει και θα βάλει στην πρώτη γραμμή ολοκληρωμένες διεκδικήσεις για την Παιδεία».

Μιλώντας για ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία αυτού του προσχεδίου, η Αλ. Παπαρήγα πρόσθεσε:

«Από την πρώτη κιόλας σελίδα ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Μιλάει για μια Παιδεία η οποία θα συμβάλλει στη "βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή". "Βιώσιμη ανάπτυξη" για την κυβέρνηση, για το ΠΑΣΟΚ, γενικά για τα κόμματα του "ευρωμονόδρομου", για την ΕΕ, είναι η ανάπτυξη εκείνη η οποία εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και διεθνώς, μια ανταγωνιστικότητα που συνεπάγεται φθηνό εργατικό δυναμικό με όρους πιο σκληρής και γενικότερα ταξικής εκμετάλλευσης». Οσο για την κοινωνική συνοχή, πρόσθεσε ότι είναι μια καθαρή ως προς το περιεχόμενό της έκφραση που «σημαίνει την υποταγή των εργαζομένων στις επιταγές και στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Και επειδή μιλάμε για πανεπιστήμια, μιλάμε για απόφοιτους πλήρως χειραγωγημένους από τη λογική της κερδοφορίας των επιχειρηματιών».

Ως πιο χαρακτηριστικό και απτό παράδειγμα ανέφερε ότι «γίνεται λόγος στο προσχέδιο νόμου για τους εργαζόμενους φοιτητές, στους οποίους προσφέρεται το εξής πράγμα: Ατοκα δάνεια από πιστωτικά ιδρύματα. Και, δεύτερο, να τους δίνεται δουλιά μέσα στο πανεπιστήμιο μερικής απασχόλησης και εφόσον είναι και καλοί στα μαθήματά τους, ούτως ώστε να πληρώνονται γι' αυτή τη δουλιά. Εμείς υποστηρίζουμε και διεκδικούμε το εντελώς αντίθετο. Κανείς φοιτητής, σπουδαστής, φοιτήτρια, σπουδάστρια, να μη χρειάζεται να δουλέψει, να μη χρειάζεται να δανειστεί. Δηλαδή, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση διευρύνει την πελατεία των τραπεζών. Είχαμε τα φοιτητοδάνεια για τη στέγαση των φοιτητών που δεν καλύπτονται από την εστία, υπάρχουν διάφορα άλλα καταναλωτικά δάνεια, τα στεγαστικά για τη φτωχολογιά, για τα λαϊκά στρώματα, τώρα θα προστεθούν και τα δάνεια σπουδών! Δηλαδή, θα μπαίνεις στο πανεπιστήμιο και θα πρέπει να πας στην τράπεζα να δανειστείς. Το άτοκο δε λέει τίποτα. Αντίθετα, εδώ χρειάζονται γενικότερα κοινωνικά μέτρα, με τα οποία θα μπορεί να σπουδάσει το παιδί της η λαϊκή οικογένεια αγόγγυστα. Οχι μόνο να μη χρειάζεται να δουλέψει ο φοιτητής και η φοιτήτρια, αλλά να βοηθιέται και η οικογένειά του. Αυτό είναι το ζητούμενο και εδώ εμείς έχουμε προβάλει πάρα πολλά μέτρα για τη στήριξη των οικογενειών, για τις εστίες, για τη δωρεάν σίτιση και μεταφορά, κτλ. και ανάλογα αν σπουδάζει κοντά στον τόπο κατοικίας ή μακριά».

Η Αλ. Παπαρήγα πρόσθεσε επίσης: «Γίνεται λόγος για το αν τα πανεπιστήμια θα έχουν και άλλα έσοδα και πηγές χρηματοδότησης. Ας μας πει η κυβέρνηση - και εδώ να μας πει και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί και για το ΠΑΣΟΚ η "αυτοτέλεια" και η "αυτονομία" συνδυάζεται με τη δυνατότητα των πανεπιστημίων να έχουν κι άλλες πηγές χρηματοδότησης: Από πού; Για να βγάλεις σήμερα χρήματα πρέπει να κάνεις επιχειρηματικές δραστηριότητες και μάλιστα κερδοφόρες».

Ακόμα, επισήμανε μέσα από το κείμενο του προσχεδίου: «Τα πανεπιστήμια θα ελέγχονται για τη νομιμότητα των εξόδων και όχι για τη σκοπιμότητα. Δηλαδή, αν ένα πανεπιστήμιο αποφασίζει να πάρει φασόν την έρευνα του ΝΑΤΟ, την έρευνα των επιχειρηματιών και διαθέτει την υποδομή του γι' αυτό το ζήτημα, δε θα ελέγχεται η σκοπιμότητα αλλά η νομιμότητα, η καλή διαχείριση».

Παράλληλα, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στο διαχωρισμό των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, δηλαδή σε επιστημονικά ιδρύματα και σε τεχνολογική κατεύθυνση, σημειώνοντας ότι «αυτό το έχει κάνει προηγουμένως πιο καθαρά το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση», και έθεσε το ερώτημα: «Από πότε η τεχνολογική κατεύθυνση είναι άσχετη από την επιστήμη;».

«Εμείς, αντίθετα», τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «μιλάμε για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση χωρίς παράλληλους και τεμνόμενους κύκλους με βάση το επιστημονικό αντικείμενο. Το προσχέδιο νόμου κάνει λόγο για γνωστικό αντικείμενο και όχι επιστημονικό. Αυτός είναι ο δρόμος για τη μαζική παραγωγή πτυχιούχων με υποβαθμισμένη μόρφωση, με συγκεκριμένες δεξιότητες, που καλούνται βεβαίως να ανταποκριθούν στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στη μερική απασχόληση που ζητούν γενικευμένα πια οι βιομήχανοι και γενικότερα οι επιχειρηματίες.

Μιλάει για διδακτικό προσωπικό μερικής απασχόλησης».

«Δεν έχω σκοπό να κάνω μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση. Θα έλεγα η πιο ολοκληρωμένη τοποθέτηση είναι: Απορρίπτεται. Δεν υπάρχει έδαφος διαλόγου», τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Και, τέλος, υπογράμμισε: «Οταν γίνεται λόγος για την πολιτική στην Παιδεία, τότε πρέπει να πάρουμε υπόψη την πολιτική στην οικονομία και γενικότερα τις κοινωνικές υπηρεσίες, τον πολιτιστικό τομέα, ακόμα και την εξωτερική πολιτική, τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας. Δεν είναι η Παιδεία ένα κουτάκι μέσα στην ελληνική κοινωνία ή γενικότερα μέσα στην κοινωνική, πολιτική ζωή του τόπου. Επομένως, να μην περιμένουν οι εργαζόμενοι να δουν ένα σχέδιο νόμου που θα είναι εντελώς απροκάλυπτο. Διότι συμπληρώνεται η αντιεκπαιδευτική αντιλαϊκή πολιτική και με τους νόμους που έχουν ψηφιστεί για τις εργασιακές σχέσεις, με τις συμβάσεις εργασίας που κρίνεται και το εισόδημα, με τις επιλογές της ΚΑΠ, με τα διάφορα ενεργειακά δίκτυα, γενικά με τους κανόνες ανταγωνισμού και όλα αυτά.

Γι' αυτό η θέση μας είναι ότι η υπόθεση της Παιδείας πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Και να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Οταν λέμε σύγχρονη δωρεάν Παιδεία εννοούμε ταυτόχρονα ότι ο φοιτητής, ο σπουδαστής, η φοιτήτρια και η σπουδάστρια πριν ακόμα τελειώσουν το πανεπιστήμιο λογικά θα πρέπει να ξέρουν ότι θα βρουν δουλιά. Και μάλιστα δουλιά ανάλογη με το επιστημονικό τους αντικείμενο. Αυτή είναι η δική μας αντίληψη. Βεβαίως, μέσα στα πλαίσια αυτής της πολιτικής δε χωράνε τέτοιες αρχές και τέτοιες αξίες, αλλά δεν πρόκειται να προσαρμόσουμε τις θέσεις μας στο σημερινό συσχετισμό των δυνάμεων. Ο συσχετισμός των δυνάμεων αλλάζει, πρέπει να αλλάξει και αυτό βεβαίως είναι ευθύνη των εργαζομένων».