Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Επιλογή είναι και η σφαγή, όπως και η ανοχή στη σφαγή.

Το Ισραήλ κινείται, γνωρίζοντας πως έχει διασφαλισμένη την ανοχή της περίφημης «δυτικής κοινότητας».

Από τη μέρα εκλογής της «Χαμάς», πολλοί έκαναν καθαρό ότι η επιλογή των Παλαιστινίων δεν είναι η επιλογή που εγκρίνουν διάφοροι ιμπεριαλιστές. Τα σενάρια ανατροπής πήραν γρήγορα το δρόμο της υλοποίησης.

Καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, την τεκμηριωμένη διαφωνία του με τη «Χαμάς». Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα.

Ο ιμπεριαλισμός έχει κάνει καθαρό πως κυρίαρχο γι' αυτόν είναι ότι κανένας λαός δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει τα του σπιτιού του.

Και όλοι αυτοί που σφάζουν, κι εκείνοι που τους ανέχονται, δεν είναι άλλο από ιμπεριαλιστές.

Ανέχονται το Ισραήλ, γιατί αυτό έχει αναλάβει να κάνει τη βρώμικη δουλιά στην περιοχή και να στείλει το μήνυμα: Ο τόπος, ο κάθε τόπος, θα κυβερνάται με τους όρους που συμφέρουν τον ιμπεριαλισμό.

Αυτό είναι το πρόβλημα κι όσο διάφοροι θα πιπιλάνε το δάχτυλο, μιλώντας για το δικαίωμα του αιχμάλωτου πολέμου, η σφαγή θα συνεχίζεται.

Οταν το ΚΚΕ λέει ότι το κύριο πια δεν είναι να δηλώσεις γενικά «αριστερός», ούτε καν μόνο «αντικαπιταλιστής», αλλά πρέπει το μέτωπο να 'ναι καθαρά αντιιμπεριαλιστικό, να δείχνει τα μονοπώλια, την ισχύ τους και την καταστροφική για τους λαούς δράση τους, δεν το κάνει από καμιά εμμονή στον αντιιμπεριαλισμό.

Είναι η ρημάδα η στεγνή επιστημονική ανάλυση, που σου λέει πως δεν είναι θέμα «χριστιανισμού» η αντιμετώπιση του κακού, αλλά συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στον κύριο εχθρό.

Εδώ δε συζητάμε πια για το πώς θα πάμε στο σοσιαλισμό, αλλά για το αν θα αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα βαρβαρότητα, στην οποία αυτό το σύστημα αναγκαστικά καταφεύγει καθημερινά.

Ασχετα: Καλό, ως προσωπική εκμυστήρευση, το κείμενο της Βούλας Κεχαγιά στα «ΝΕΑ» γι' αυτούς που ξεφτιλίζουν την έννοια του αντάρτη. Μόνο που ορισμένα πράγματα δεν είναι για καλαμπούρι, πόσο μάλλον για χρήση από ένα συγκρότημα Τύπου, που βγάζει μπιμπίκια και απέναντι στην έννοια του αντάρτη και απέναντι σε όλες αυτές τις μορφές που καθαγίασαν την έννοια... Για να φτάσει ο κάθε καραγκιόζης να δηλώνει «αντάρτης», ρίξανε πολλοί άλλοι νερό στο μύλο της απαξίωσης της έννοιας.

Ωραίον το γκάλοπ, που παρήγγειλε η ηγεσία του ΣΥΝ για τη συνεργασία της «Αριστεράς». Αλλά, τι το ήθελε το γκάλοπ, ας ανακοινώσει κατ' ευθείαν την ημερομηνία του γάμου. Δε θα τους παρεξηγήσουμε. ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένουν. Και, ως γνωστόν, ο γάμος δεν είναι άλλο τι από μια συναλλαγή, ώστε να μένει ελεγχόμενη η προίκα...

Για όσους ψάχνονται ακόμα για το αν πρέπει να μαυρίσουν το ΠΑΣΟΚ, μια ματιά στη δήλωση Φελώνη. Ο τύπος κλαίει για τη Λισαβόνα! Δηλαδή, για το γεγονός ότι η εργατική τάξη δεν έχει γίνει τόσο ανταγωνιστική, όσο θέλει το κεφάλαιο. Κι αυτό το πλασάρει σαν αριστερή πολιτική. Αυτήν, για την οποία το γκάλοπ του ΣΥΝ δείχνει ότι έχει ευρεία αποδοχή. Τι θα μας πλασάρουν ακόμα;