Σκάνδαλο χαρακτήρισε τις ανισότιμες συνθήκες διεξαγωγής της εκλογικής μάχης η Αλ. Παπαρήγα στην αρχή της τοποθέτησής της. Κι αυτό καθώς, όπως τόνισε, «οι εκλεκτοί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έχουν τη μερίδα του λέοντος στη δημοσιότητα και μάλιστα με έναν τρόπο κραυγαλέο, ακόμα και σε σόου ψυχαγωγικά καλούνται ούτως ώστε να διαμορφωθεί η αντίληψη στους εργαζόμενους ότι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους δύο. ΄Η τον έναν ή τον άλλον, τρίτοι ή τέταρτοι ή πέμπτοι ή έκτοι δεν υπάρχουν».

«Δε δεχόμαστε τη δικαιολογία - συνέχισε - ότι δεν μπορεί να γίνει παρέμβαση στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, γιατί και τα κρατικά τηλεοπτικά μέσα δεν έχουν ανοίξει ουσιαστικό διάλογο. Εμείς ζητάμε ισότιμη μεταχείριση. Δεν είναι και τόσοι πολλοί οι συνδυασμοί που δεν μπορούν από τώρα να κάτσουν σε ένα τραπέζι διαλόγου κατά πόλη, κατά νομό κλπ.».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε επιπλέον πως κυρίως το πρόβλημα αφορά στο ότι «η καρδιά των προβλημάτων που κρίνεται σε αυτή την εκλογική μάχη είναι απ' έξω». Σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ακούμε για γιασεμιά, για αγάλματα, για γειτονιές, για τούφες πράσινου, για ποδήλατα. Αυτή είναι όλη η συζήτηση. Η ανεργία και οι αιτίες της, τα χαμηλά εισοδήματα, η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, γι' αυτά δε γίνεται λόγος. Δηλαδή δεν έχει ανοίξει η ατζέντα και όταν θα πάμε στην τυπική προεκλογική περίοδο των 30 ημερών πάλι θα συζητάνε για τους "κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας"».

Η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε πως τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρονται να μπουν στην καρδιά της αντιπαράθεσης τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Κι αυτό γιατί «ενδιαφέρονται να μπουν επιμέρους ζητήματα», αλλά «δεν τους συμφέρει η αντιπαράθεση». Εφερε ως παράδειγμα την κριτική της ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι «κριτική στη διαχείριση και όχι στην ουσία. Το ΠΑΣΟΚ καραδοκεί και κάνει κριτική στη Νέα Δημοκρατία, στις συνέπειες της πολιτικής της και όχι στην ουσία. Ο ένας λοιπόν προσπαθεί να κερδίσει την εκλογική πίτα, το μεγαλύτερο μερίδιο, σε βάρος του άλλου. Δε λένε όμως τι προτάσεις έχουν, δεν μπαίνουν στην καρδιά των προβλημάτων».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σχολίασε το κοινό προπαγανδιστικό μοτίβο των υποψηφίων των άλλων κομμάτων, «της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που έχουν και τις μεγαλύτερες ευθύνες, αλλά και του Συνασπισμού που βέβαια συνδιοίκησε σε ένα πολύ μεγάλο μέρος τα τελευταία χρόνια», το οποίο είναι: Ανάπτυξη, η οποία φτάνει μέχρι και τη γειτονιά μάλιστα, αρμοδιότητες και πόροι.

Σημείωσε επ' αυτού: «Πρόκειται για ένα τρίπτυχο το οποίο είναι εντελώς παραπλανητικό για τον εξής λόγο. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πήρε πολλές αρμοδιότητες, ιδιαίτερα η πρωτοβάθμια, οι δήμοι και πήραν και παίρνουν αρμοδιότητες. Με τις Νομαρχίες ήταν λίγο μπερδεμένα τα ζητήματα, γιατί δεν έχουν ξεκαθαρίσει πώς θα ρυθμίσουν τα θέματα της Περιφέρειας.

Εμείς όμως λέμε "αρμοδιότητες για ποιο σκοπό;". Αρμοδιότητες πήρανε για να κάνουν τους μάνατζερ και τους μεσίτες στους τοπικούς επιχειρηματίες ή στις θυγατρικές των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών. Τέτοιες αρμοδιότητες παίρνουν. Για μας λοιπόν το ζήτημα συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι το κρίσιμο.

Εδώ δε μιλάνε. Ολοι, μηδενός εξαιρουμένου. Ας πάρω τους υποψήφιους της Αθήνας - Κακλαμάνης, Σκανδαλίδης, Τσίπρας - μιλάνε για την αξιοποίηση των ιδιωτών. Αλλά ιδιώτες δεν είναι το μικρομάγαζο της περιοχής, είναι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, τραπεζικοί όμιλοι, μεγάλες επιχειρήσεις.

Και μάλιστα δεν αναφέρονται μόνο στα κατασκευαστικά έργα, που βεβαίως δεν πρέπει να έχουν θέση οι ιδιώτες, αλλά αναφέρονται ακόμα και στον τομέα της Παιδείας, της Υγείας και των κοινωνικών παροχών. Ανάπτυξη, αρμοδιότητες και πόροι. Στην καρδιά τους έχουν την απελευθερωμένη αγορά, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κερδοσκοπία.

Επομένως, αυτή η συζήτηση αν τη θέλουν έτσι - ανάπτυξη, αρμοδιότητες και πόροι - μπορεί και πρέπει να γίνει με ατζέντα όλα τα λαϊκά προβλήματα και να πάρουν θέση ανοιχτά και να πουν στο λαό τη θέση τους απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές που έχουν επέλθει στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αφυδατώθηκε κυριολεκτικά από όποια προοδευτικά στοιχεία υπήρχαν ή απ' όποιες δυνατότητες είχαν οι τοπικές αρχές, ας το πω, αν είχαν και την πολιτική βούληση, να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν προβλήματα.

Για μας είναι το τρίπτυχο "ανάπτυξη, αρμοδιότητες, πόροι" κρίσιμο τρίπτυχο, έχει όμως διαφορετικές ταξικές επιλογές και ειδικά η δικιά μας συνεργασία είναι από την όχθη των λαϊκών στρωμάτων».

Η Αλ. Παπαρήγα επικαλέστηκε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση πάνω στο θέμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Υπογράμμισε:

«Συζητάνε τι συμφωνία έχει κάνει το υπουργείο Ναυτιλίας με τους ιδιοκτήτες των πλοίων, τι και πώς, πώς ενημερώνεται ο κόσμος κλπ. κλπ. Για την ταμπακέρα δε λένε. Οτι από τη στιγμή που η ακτοπλοΐα βρίσκεται στα χέρια των εφοπλιστών, του πιο βάρβαρου και σκληρού τμήματος του κεφαλαίου, από κει και πέρα τέλειωσε.

Ο,τι κανόνες να βάλεις και ό,τι περιστολές να κάνεις, το κεφάλαιο είναι απελευθερωμένο ελέω Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ και κατά τη γνώμη του ΚΚΕ και με την πλήρη ανοχή του Συνασπισμού που έχει δεχτεί τις 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ.

Η απάντηση είναι: Δημόσιες συγκοινωνίες, όπου εκεί θα κάνεις προγραμματισμό από τις πιο γόνιμες μέχρι τις πιο άγονες γραμμές. Δεν μπορεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο να παίρνει το Αιγαίο, το Ιόνιο, το Κρητικό Πέλαγος, τα πάντα και να ρυθμίζει πότε θα φύγει ένα καράβι και πόσο σάπιο θα είναι. Εδώ ανεβάσανε την ηλικία των καραβιών. 40 και 50 και 60 χρόνων καράβια. Τα σαπιοκάραβα. Θα θρηνήσουμε θύματα. Το "ΣΑΜΙΝΑ" δεν ήταν, θέλουμε να είναι το τελευταίο, αλλά δυστυχώς δε θα είναι.

Για την ταμπακέρα δε γίνεται λόγος. Το ΠΑΣΟΚ λέει ψυχασθενή τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας τους λέει δημαγωγούς. Από αυτή την αντιπαράθεση βγαίνουν χαμένοι όχι μόνο οι νησιώτες, και όλος ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι ναυτεργάτες».

Καταλήγοντας, η Αλ. Παπαρήγα δεσμεύτηκε πως από την πλευρά των δυνάμεων που στηρίζουν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια συνεργασίας θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε «να μπει η συζήτηση στην καρδιά των προβλημάτων, να μη συζητάμε για γιασεμιά και γλάστρες, αλλά να δούμε τον ψηφοφόρο ως εργαζόμενο, στον τόπο δουλιάς και στον τόπο κατοικίας με αυξημένες υλικές και πνευματικές ανάγκες και εκτιμάμε ότι όχι μόνο θα υπάρχουν αποτελέσματα, αλλά πιστεύω ότι θα έχουμε βάλει και γερά θεμέλια για τη μάχη μετά τις εκλογές».

«Με έναν όρο. Ολοι όσοι έχουν συμπεράσματα για το τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, δηλαδή δικομματισμός, ως μορφή και ως ουσία και περιεχόμενο, πρέπει να κάνουν το αποφασιστικό βήμα και η απάντηση είναι εδώ, στα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι συνεργαζόμενες δυνάμεις, εμείς».

Απευθυνόμενη σε όσους διστάζουν, όσους για συναισθηματικούς λόγους δε θέλουν να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους, προέτρεψε: «Ας κάνουν μια προσπάθεια στη μάχη των τοπικών εκλογών. Αν δεν την κάνουν αυτή την προσπάθεια, τότε είναι βέβαιο, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν, δίνουν πράσινο φως στο εξής πράγμα: Να οξυνθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία που σημαίνει όξυνση για την εκλογική πελατεία. Δίνουν πράσινο φως σε αντιλαϊκά μέτρα που θα έρθουν, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, σε όλους τους τομείς, έως και στα ζητήματα που έχουν σχέση με το ρόλο της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή.

Το πρώτο λοιπόν βήμα που πρέπει να γίνει είναι να γυρίσουν την πλάτη, την πρώτη και δεύτερη Κυριακή, και στα δύο κόμματα. Είναι επικίνδυνα και τα δυο. Καπηλεύονται τους αγώνες, χρησιμοποιούν τους αγώνες για την εκλογική πελατεία, ενώ έχουν ιερή συμμαχία σε όλα τα άλλα ζητήματα και στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Αυτό είναι το δικό μας μήνυμα. Βήμα χειραφέτησης, έστω για δοκιμή για κάποιους. Στο κάτω - κάτω θα δώσουν ένα πολιτικό μήνυμα και θα έχουν αγωνιστικές αρχές μέσα σε ένα θεσμό που έχει αλλαχτεί τα τελευταία χρόνια, που σημαίνει πολλαπλασιασμό της δύναμης πίεσης και της αποτελεσματικότητας.

Εμείς θα καλέσουμε αυτούς που διστάζουν. Είναι μια κρίσιμη μάζα. Αν εγκαταλείψουν τα δύο κόμματα και έρθουν εδώ πραγματικά που έχουν αποδείξεις ότι δεν παλεύουμε το δικομματισμό μόνο ως μέγεθος, αλλά και ως ουσία πολιτική, τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος, που το έχουμε πολύ ανάγκη και στον τόπο μας και στην περιοχή μέσα στην οποία ζούμε».

Μετά την Αλέκα Παπαρήγα το λόγο πήρε ο Παναγιώτης Μαντάς, συντονιστής της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, ο οποίος σημείωσε, μεταξύ άλλων, πως «η πολυδιάσπαση των ψηφοδελτίων του 2002, ιδίως του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε πολλά σημεία της χώρας, παρότι επί της ουσίας εκφράζει διαμάχες τοπικών κατεστημένων, αποτελεί μια απτή απόδειξη πως τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου αρχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες τουλάχιστον στη διατήρηση μιας ενεργούς κοινωνικής συναίνεσης και αποδοχής, την οποία χρειάζονται - όσο ποτέ - για να περάσουν ολόκληρο του πακέτο των μέτρων της νεοταξικής αντιμεταρρύθμισης. Και εδώ εντοπίζουμε ένα πρώτο θέμα στην πορεία προς τις τοπικές εκλογές».

Το δεύτερο, πρόσθεσε, «αφορά το κίνημα Παιδείας». Για το θέμα αυτό επισήμανε πως «όπως και σε άλλες "δύσκολες" εποχές, προαναγγέλλει βαθύτερες διεργασίες αντίστασης της ελληνικής κοινωνίας, διεργασίες οι οποίες μπορούν να βρουν χώρο εκδήλωσης και προοπτικής στα ψηφοδέλτια της πολιτικής συνεργασίας των συνεπών αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων».

Μέσα και από αυτό το πρίσμα - συνέχισε ο Π. Μαντάς - «θεωρούμε πως οι εκλογές του Οκτωβρίου του 2006 αποτελούν μια πρόκληση για όλους τους ανένταχτους κοινωνικούς αγωνιστές, που όμως εγκλωβίζονταν τη στιγμή της εκλογικής μάχης προς το δικομματισμό, ή προς το λευκό - άκυρο - αποχή. Αποτελούν μια πρόκληση να ενισχύσουν το μικρό, αλλά σημαντικό βήμα της πολιτικής συνεργασίας. Ασφαλώς, η πολιτική συνεργασία δεν αποτελεί μέτωπο. Υπάρχουν όμως σε ένα βαθμό, και μπορούν περαιτέρω να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε με την επιτυχία στις επερχόμενες εκλογές, να περάσουμε στην έναρξη μιας διαδικασίας μαζικών πρωτοβουλιών ανάδειξης ενός ισχυρού ριζοσπαστικού πόλου. Αυτός είναι ο κύριος πολιτικός στόχος που θέτει το ΔΗΚΚΙ μέχρι τις εκλογές και μετά από αυτές».

Επισήμανε πως «η πολιτική συνεργασία έχει σήμερα αυτές τις προϋποθέσεις. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μαζικών διαδικασιών, διαφαίνεται πως διαμορφώνεται μία ικανή δυναμική συσπείρωσης ανένταχτων κοινωνικών αγωνιστών. Οι δυνάμεις αυτές, οι οποίες εκφράζουν ένα δυναμικό τμήμα του μικρού και μεσαίου οικονομικού μεγέθους της ελληνικής κοινωνίας, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την ενδιαφέρουσα δύναμη που θα καταγραφεί με προοδευτικό - ριζοσπαστικό πρόσημο στην κάλπη. Ο παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων, και η πραγματικότητα που ραγδαία δημιουργεί, λειτουργούν υπέρ ενός τοπίου κοινωνικών μεταστροφών».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, είπε πως «εάν η Ελλάδα ακολουθήσει, όπως διαφαίνεται, την πρόταση για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, εγκαταλείποντας και μονομερώς την πάγια ελληνική θέση περί μη ύπαρξης άλλων διαφορών με την Τουρκία πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, τότε, ανοίγει μια νέα μαύρη σελίδα της Ιστορίας της. Παράλληλα, η νέα ιερά συμμαχία, η συμμαχία ΗΠΑ - Ευρωπαϊκής - Ενωσης, με τη συνδρομή του πολιτικού κατεστημένου της Κύπρου, η Νέα Τάξη σχεδιάζει να επαναφέρει το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, παρά την καταδίκη του στο πρόσφατο δημοψήφισμα».

Πρόσθεσε ότι «οι παραπάνω επιδιώξεις ενισχύονται δυσμενώς μετά την άρνηση της χώρας μας να θέσει VETO, στην προθεσμία του ενός έτους από την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης, και αφού η Αγκυρα όχι μόνο δεν εκπληρώνει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, αλλά ταυτόχρονα, με τη συνδρομή του NATO, παραβιάζει καθημερινά τον εθνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου. Παρά τα αντίθετα λεγόμενα, με σταθερό τρόπο, ο άξονας ΗΠΑ - Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει αναθέσει στην Αγκυρα το στρατιωτικοπολιτικό έλεγχο της Βαλκανικής με πρώτο στόχο τη διάσπαση του τόξου Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη, και τελικό προορισμό τις μετακινήσεις πληθυσμών προς τα νησιά, αλλά και την ελεύθερη Κύπρο, μετά την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Φαίνεται πως οι εξελίξεις σχετικά με την επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν θα είναι αυτές που θα κρίνουν και τους ρυθμούς προώθησης των προηγούμενων σχεδιασμών. Ωστόσο, η επίθεση, είτε προχωρήσει στο άμεσο διάστημα είτε αναβληθεί για αργότερα, θα είναι το πρώτο μεγάλο crash test για τη Νέα Τάξη και οπωσδήποτε οι μεθοδευμένες προετοιμασίες που αφορούν τη γύρω περιοχή, και τη χώρα μας, θα πρέπει να τελειώσουν άμεσα με κάθε κόστος. Η μεγάλη σφαγή στη Μέση Ανατολή αποδεικνύει την ορθότητα μιας τέτοιας εκτίμησης».

Ο Π. Μαντάς σημείωσε: «Το ζήτημα όμως που εκτιμούμε πως θα κινήσει πρώτο τον τροχό των κοινωνικών μεταστροφών, είναι το ζήτημα της Οικονομίας. Η ενσωμάτωση στις αρχές του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, και η εγκατάλειψη της εθνικής συναλλαγματικής πολιτικής με την εισαγωγή του ΕΥΡΩ, μετέτρεψαν τη χώρα μας, σε χώρα με τον υψηλότερο τιμάριθμο, τους χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, και τους υψηλότερους πραγματικούς δείκτες ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ταυτόχρονα, η παραγωγική βάση της Ελληνικής Οικονομίας, και ιδίως η μικρή και μεσαία παραγωγή και η Αγροτική Οικονομία, που παραδοσιακά αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της, εξαρθρώνονται».

Μεταξύ άλλων, είπε πως «οι ηγετικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πέτυχαν τώρα το στόχο τους για την ενσωμάτωση της Ελληνικής Οικονομίας και την εισαγωγή του νεοφιλελευθερισμού και επομένως τα Κοινοτικά Πλαίσια στήριξης περιορίζονται δραστικά από το 2007. Τώρα όχι μόνο δε θα εισπράττουμε αυτά που, στην πραγματικότητα, δικαιούμαστε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά θα κληθούμε ουσιαστικά και να πληρώσουμε για την Τουρκία και τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς ανατολάς. Εφτασε πλέον η στιγμή της αλήθειας. Ηδη, ο δικομματισμός δεν μπορεί πια να υποσχεθεί καλύτερες ημέρες, που δήθεν θα προκύψουν από τη σταθεροποίηση της Οικονομίας. Η πορεία της Αργεντινής, με την Ευρωπαϊκή Ενωση στη θέση που είχε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την πρώτη, φαίνεται αναπόφευκτη. Η διαφορά με άλλες παλαιότερες κρίσεις θα είναι πως η μαζική φτώχεια θα συνυπάρχει με τον πρωτοφανή, προκλητικό υπερπλουτισμό του ελληνικού οικονομικού κατεστημένου, ο οποίος, κατά τη γνώμη μας, αφορά κυρίως τη χρηματοπιστωτική - πλασματική Οικονομία του νεοφιλελευθερισμού, και δεν αποτελεί ανάπτυξη».

Κατέληξε, υπογραμμίζοντας ότι «θα πρέπει την επομένη των εκλογών αυτή η κυβέρνηση να είναι κυβέρνηση "υπό προθεσμία" και να μην διαθέτει τον αέρα και την ισχύ να προχωρήσει τις αντιλαϊκές πολιτικές, παράλληλα το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να καταβάλει διπλά το κόστος της συγκυβέρνησής του με τη ΝΔ. Ενιαία ο δικομματισμός να δεχτεί το πρώτο καίριο πλήγμα και συγχρόνως να καταγραφεί η ανάδειξη ενός ισχυρού ριζοσπαστικού πολιτικού πόλου στην πολιτική ζωή».