«H πολιτική των ΗΠΑ και άλλων ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ είναι φανερό ότι ενισχύει με όλα τα μέσα την επιθετικότητα και τη βαρβαρότητα του Ισραήλ (...).

*

Σήμερα το κίνημα στο Λίβανο βρίσκεται αντιμέτωπο με τις νέες προσπάθειες αποσταθεροποίησης και ανάμειξης στα εσωτερικά του από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

*

Μοχλός στέκεται το περίφημο ψήφισμα 1559/2004 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Λίβανο. Το Ψήφισμα αυτό έχει καταδικαστεί - προφητικά θα 'λεγε κανείς - από την πλειοψηφία των κομμουνιστικών και άλλων προοδευτικών κομμάτων στη συνάντηση που διοργάνωσε το Λιβανέζικο ΚΚ στην Τρίπολη το Νοέμβρη του 2004. Το ψήφισμα αντανακλά την πολιτική των ΗΠΑ και την εφαρμογή του σχεδίου τους για την "ευρύτερη Μέση Ανατολή". Το σχέδιο των ΗΠΑ εγκρίθηκε και από το ΝΑΤΟ στη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης και έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ (...).

*

Η πεποίθησή μας, αγαπητοί σύντροφοι, είναι πως όσες μανούβρες κι αν κάνουν οι ιμπεριαλιστές, τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν, αν δεν εφαρμοστούν όλες οι αποφάσεις του ΟΗΕ - κι όχι επιλεκτικά όπως κάνουν σήμερα οι ιμπεριαλιστές - και οι αποφάσεις αυτές προβλέπουν την επιστροφή όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους, την αποχώρηση του Ισραήλ από όλα τα εδάφη του Νότιου Λιβάνου και από τα Υψίπεδα και την περιοχή του Γκολάν της Συρίας. Αν το Ισραήλ δεν επιστρέψει στα σύνορα του 1967 κι αν δεν ελεγχθεί και δεν καταστρέψει όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής που διαθέτει. Και ασφαλώς αν δεν αποχωρήσει από τα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Οχθης και δεν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία ενός βιώσιμου και λειτουργικού παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

*

Οι ιμπεριαλιστές προσθέτουν την ανάγκη εκδημοκρατισμού των χωρών της Μέσης Ανατολής. Τώρα τους έπιασε ο πόνος! Μ' αυτό εννοούν την πλήρη συμμόρφωση των λαών με τα συμφέροντά τους. Στοχεύουν στο χτύπημα του αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού κινήματος των λαών της περιοχής, που απαιτεί να σταματήσουν οι επιβουλές, οι επεμβάσεις και οι αναμείξεις των ιμπεριαλιστών στις εσωτερικές τους υποθέσεις και στην κυριαρχία των χωρών τους.

*

Στοχεύουν να καταπνίξουν ένα τέτοιο κίνημα που παλεύει για βαθιές δημοκρατικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Κι όσο πιο αποφασιστικά βάζει αυτό το κίνημα τη σφραγίδα του στις εξελίξεις με την πρωτοπόρο δράση των κομμουνιστών, τόσο και θα αφαιρείται το έδαφος κάτω από τα πόδια των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και της οπισθοδρόμησης.

*

Επειδή οι ιμπεριαλιστές βλέπουν ότι η πάλη των λαών, των λαϊκών κινημάτων ενάντια στην πολιτική τους, παρά τη βιομηχανία συκοφάντησης, τα μέτρα καταστολής, τις στρατιωτικές επεμβάσεις και την κρατική τρομοκρατία, δεν υποχωρεί, προσανατολίζονται τώρα τον δήθεν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και των τρομοκρατών να τον στρέψουν και κατά "των εξτρεμιστών και του βίαιου εξτρεμισμού". Εδώ πια χωράνε όλα!

Και ποιοι είναι οι κριτές; Οι ιμπεριαλιστές!

Αλλά ο ιμπεριαλισμός είναι ο παγκόσμιος τρομοκράτης. Αυτός παράγει, αναπαράγει και προκαλεί την τρομοκρατία σε βάρος των λαών. Αυτός είναι υπεύθυνος για τα εκατομμύρια θύματα που έχει, είτε είναι αθώοι πολίτες, είτε είναι θύματα πολέμου, είτε θύματα της φτώχειας και της πείνας.

Και κανείς ηγέτης και καμιά ιμπεριαλιστική κυβέρνηση δεν μπορεί να δίνει μαθήματα δημοκρατίας στα εκατομμύρια θύματα της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και στυγνής εκμετάλλευσης.

*

Δεν έχουν το ανάστημα να αναμετρηθούν με τις αξίες της ελευθερίας, της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Δεν αντιπροσωπεύουν το αύριο. Δεν αντιπροσωπεύουν το μέλλον! Αντιπροσωπεύουν το χτες! Αντιπροσωπεύουν τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας!

Ποια δημοκρατία υπερασπίζεται άραγε η κυβέρνηση των ΗΠΑ; Την αυθαιρεσία και τα ανελεύθερα μέτρα του "Πατριωτικού Νόμου"; Ποια δημοκρατία υπερασπίζεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν; Ποια στο κατεχόμενο Ιράκ μαζί με τη λεγόμενη συμμαχία των προθύμων; Το αίσχος της φυλακής του Αμπού Γκράιμπ και των άλλων ειδικών φυλακών ή μήπως το αίσχος του Γκουαντάναμο; Ποια δημοκρατία άραγε υπερασπίζεται και η ΕΕ; Το αντιλαϊκό οικοδόμημα της λεγόμενης Συνταγματικής Συνθήκης, που ήδη απορρίφθηκε με τα συντριπτικά ΟΧΙ των Γάλλων και Ολλανδών εργαζομένων; Τα αντεργατικά της μέτρα, τα μέτρα καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων, τους τρομονόμους της και τους περιορισμούς των εργατικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών;

*

Περισσεύει πια η υποκρισία και τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά! Και το μόνο χέρι που μπορεί να σταματήσει και να ανατρέψει αυτή την κατάσταση είναι η αποφασιστική πάλη των λαών για την ελευθερία τους, την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών τους, την κοινωνική τους απελευθέρωση, το σοσιαλισμό!»

*

(Από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, στο Λίβανο, κατά την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη χώρα, σε συγκέντρωση που διοργάνωσε το Λιβανέζικο ΚΚ, στις 7 Αυγούστου 2005, στη Βηρυτό, προς τιμήν του δολοφονηθέντος πρώην ΓΓ της ΚΕ του Λιβανέζικου ΚΚ Ζορζ Χάουι. Αυτά έλεγε το ΚΚΕ. Από πέρσι...).