«Ψάχνω εκείνες τις στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε ότι αξίζει να υπομένουμε: το δύσκολο, το απρόοπτο, το απρόσμενο. Στιγμές που η ζωή κερνά με τον τρόπο που ξέρει. Γιατί η ζωή κερνά τον εαυτό της...». Τα λόγια ανήκουν στον συνθέτη Σταύρο Σοφιανόπουλο, ο οποίος πριν από λίγο καιρό εξέδωσε την καινούρια του δισκογραφική δουλιά με τίτλο «Το Κέρασμα» (κυκλοφορεί από την «Ankh Productions»).

Ενα άλμπουμ με εννέα ορχηστρικά μουσικά θέματα και δύο τραγούδια, για πιάνο, κιθάρα, κουαρτέτο εγχόρδων και όμποε, που «κερνά» τις συγκινήσεις ενός γοητευτικού «ταξιδιού». Μια αγκαλιά μελωδίες, που αγγίζουν την καρδιά, τις αισθήσεις... Ενας δίσκος, που υποστηρίζει την άποψη του δημιουργού ότι «η μουσική και τα τραγούδια πρέπει να βασίζονται σε μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη έκφρασης, και όχι σε κατασκευαστικές ικανότητες με στόχο την κατανάλωση...». Ο τίτλος του άλμπουμ, όπως λέει ο Σταύρος Σοφιανόπουλος, «εννοεί το κέρασμα της ζωής. Αναφέρεται στις στιγμές εκείνες που ενώ είναι κανείς απογοητευμένος, κουρασμένος ή χωρίς σθένος, κάτι γίνεται ξαφνικά και πάει παρακάτω. Αυτές οι στιγμές για μένα είναι ένα κέρασμα ζωής». Τα μουσικά θέματα - άλλοτε ρυθμικά και άλλοτε λυρικά - είναι επηρεασμένα μεταξύ άλλων και από τη δική μας μουσική ιστορία. Η ενορχήστρωση - έγινε από τον Χρήστο Ξενάκη - είναι κλασικής τεχνοτροπίας. Χρησιμοποιεί την ορχήστρα με μινιμαλιστικά και αντιστικτικά σχήματα, δημιουργώντας ένα ρυθμικό τοπίο πάνω στο οποίο εξελίσσονται οι μελωδίες. Τα όργανα που απαρτίζουν το σύνολο που ερμηνεύει τα μουσικά κομμάτια είναι: πιάνο (Θόδωρος Κοτεπάνος), κοντραμπάσο (Βαγγέλης Ζωγράφος), τσέλο (Κωστής Θέος), όμποε (Τίνα Δεσύλλα), βιολί (Γιώργος Παναγιωτόπουλος), βιόλα (Γιάννης Αθανασόπουλος), ακουστική κιθάρα (Αχιλλέας Περσίδης), κλασική κιθάρα (Αριστείδης Χατζησταύρου). Λυρική διάθεση έχουν και τα δύο τραγούδια που ερμηνεύει η Αθηνά Δημητρακοπούλου.

«Η Μουσική ως μορφή τέχνης», σημειώνει ο Σταύρος Σοφιανόπουλος, «περιγράφει με τον τρόπο της την καθημερινότητα, αλλά και τα συναισθήματα του δημιουργού, μας συντροφεύει, μας διασκεδάζει και, γενικώς, κάνει ευχάριστη τη ροή του χρόνου. Η τέχνη της μουσικής στην καθαρή της μορφή είναι βιωματική, για το λόγο αυτό ο κάθε δημιουργός έχει στενή και ιδιαίτερα προσωπική σχέση μαζί της. Εγώ είχα τη χαρά και την ευτυχία να ταξιδέψω και να γνωρίσω το θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου, ένας κόσμος λιτός και απέριττος, μια αέναη πηγή ζωής, φωτός και ενέργειας. Χώρος, όπου η ένταση και η γαλήνη εναλλάσσονται συνεχώς. Στη μουσική μου πρόταση, λογικό είναι να περιέχονται και στοιχεία αυτού του κόσμου, ένα νοηματικό ταξίδι, που περιγράφει την προσπάθεια, την έρευνα, την τόλμη, αλλά και την αμφιβολία. Ολα αληθινά και αντικρουόμενα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης».

Μιλώντας για τις επιρροές που έχει δεχτεί ο συνθέτης αναφέρει: «Με έχουν περισσότερο επηρεάσει Ελληνες μουσικοί του ρεμπέτικου, του δημοτικού μέχρι και το σήμερα, καθώς και από το μπαρόκ, την κλασική και ρομαντική περίοδο».

«Το Κέρασμα» είναι το τρίτο άλμπουμ του Σταύρου Σοφιανόπουλου. Εχουν προηγηθεί οι δίσκοι «Ο Χορός του Πυθέα» (2004), με 10 ορχηστρικά μουσικά θέματα για πιάνο, κιθάρα, κουαρτέτο εγχόρδων και όμποε, και το σάουντρακ από τη βραβευμένη ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου με τίτλο «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου».

Η καλλιτεχνική πορεία του Σταύρου Σοφιανόπουλου ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Την περίοδο 1980-1981 συμμετείχε σε εκδηλώσεις για το ρεμπέτικο τραγούδι στο θέατρο «Ρε» της οδού Κεφαλληνίας, μαζί με το σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη. Ακολουθούν, μέχρι το 1985, μουσικά δρώμενα σε ιδιωτικό του χώρο στα Χανιά, με συμμετοχή και άλλων μουσικών. Την περίοδο 1990-1992 συνεργάζεται με την τραγουδίστρια Αλεξάνδρα Κυριακοπούλου, σε ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορους μουσικούς χώρους. Ακολουθούν (1985-1990) σπουδές Πιάνου και Σύνθεσης στο ωδείο «Φίλιππος Νάκας» με τον Μάρκο Αλεξίου, καθώς και στο «Πινδάρειο» ωδείο με τον Βασίλη Ρακόπουλο. Στη συνέχεια γράφει μουσική επένδυση τηλεοπτικών σποτ, ενώ ηχογραφεί συνθέσεις του για το Δεύτερο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Από το 1997 μέχρι το 1999 παρουσιάζει ζωντανά έργα του για πιάνο, μπάσο, κλασική κιθάρα, τσέλο και πλήκτρα. Τη συνεργασία του με τη σκηνοθέτιδα Πέννυ Παναγιωτοπούλου για τη σύνθεση μουσικής στην ταινία της «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου» ακολουθεί η υπογραφή από πλευράς του μέρους της μουσικής επένδυσης για το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Κολόζη με τίτλο «Αιγαίο νυν και αεί», που προβλήθηκε στη ΝΕΤ το χειμώνα του 2003.