Υποκλινόμαστε με περηφάνια στον τρίχρονο αγώνα που εξελίχθηκε σε ένα πραγματικό ολοκαύτωμα.

Τιμάμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, αυτούς που επέζησαν και συνεχίζουν σήμερα να παλεύουν ακούραστα και αγόγγυστα.

Τιμάμε τους ανθρώπους του λαού, τους αγρότες και τις αγρότισσες των βουνών που στάθηκαν δίπλα στους αγωνιστές του ΔΣΕ, τους βοήθησαν με τρόφιμα, τους έκρυβαν, πολλοί από αυτούς χωρίς να είναι κομμουνιστές τους ακολούθησαν στα βουνά, γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν κυνηγημένους τους ήρωες και τις ηρωίδες της Εθνικής Αντίστασης.

Μπροστά στο επιβλητικό και λιτό ταυτόχρονα μνημείο ευχαριστούμε το Τοπικό Συμβούλιο του Κεφαλοχωρίου, το Δημοτικό Συμβούλιο και τον δήμαρχο του Δήμου Μαστοροχωρίων και πολλούς άλλους φίλους από το χωριό που διευκόλυναν το έργο μας. Το μνημείο είναι προϊόν συλλογικής δουλιάς και προσφοράς εθελοντικής εργασίας δεκάδων φίλων και συντρόφων.

Ισως μερικοί, γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντίπαλοι και άσπονδοι φίλοι, μας υποβάλλουν το ερώτημα: Γιατί «ανασκαλεύουμε» μνήμες, γιατί φέρνουμε ξανά στην επικαιρότητα τον αγώνα αυτό, που άλλοι τον βάφτισαν «συμμοριτοπόλεμο» και άλλοι τον επικρίνουν και τον ξορκίζουν ως έναν εμφύλιο αλληλοσπαραγμό;

Ολοι αυτοί ξεχνούν ότι υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι ανεξάρτητα σε αρκετές περιπτώσεις ποιος πρώτος επισήμως τον κηρύττει ή ποιος φαινομενικά πρώτος επιτίθεται.

Ξεχνούν ότι ο πόλεμος, είτε πάρει τη μορφή της αντίστασης στην ξένη κατοχή, είτε τη μορφή της εσωτερικής ταξικής ένοπλης σύγκρουσης, δεν είναι προκαταβολική επιλογή των κομμουνιστών, των αγωνιστών, των λαών. Επιβάλλεται αναγκαστικά και υποχρεωτικά από τις εγχώριες αστικές δυνάμεις και τους ξένους ιμπεριαλιστές.

Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η κομμουνιστική θεωρία είναι απολύτως συνυφασμένη με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την εξάλειψη των αιτιών που γεννούν τους πολέμους.

Δε θέλουν να ξέρουν αυτό που ο Μαρξ διακήρυξε σε ανύποπτο χρόνο για τους πολλούς, ότι η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου αρχίζει εκεί που τελειώνει ο εργάσιμος χρόνος. Οτι η ελευθερία είναι συνώνυμη της συνείδησης της αναγκαιότητας.

Οι αστικές δυνάμεις, αλλά και οι πάσης φύσεως οπορτουνιστές από τη δική τους πλευρά δε θέλουν και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την ερμηνεία της ουσίας, των αιτιών και της φύσης των πολέμων. Οι πόλεμοι δεν εξαπολύονται από παράλογους και ψυχοπαθείς, ούτε καν από εκείνους που έχουν μεμονωμένα ιδιοτελή συμφέροντα.

Σε κάθε ταξική κοινωνία, και στη δουλοκτητική και στη φεουδαρχική και στην καπιταλιστική, υπήρχαν και υπάρχουν πόλεμοι που αποτελούν τη συνέχιση της πολιτικής των καταπιεστικών τάξεων με τα πολιτικά - ειρηνικά λεγόμενα - μέσα. Υπάρχουν αντιδραστικοί πόλεμοι και επαναστατικοί πόλεμοι. Ναι, να καταργηθούν! Και θα καταργηθούν μόνο όταν πάψουν να εξουσιάζουν αυτοί που καταπιέζουν και δολοφονούν λαούς, αυτοί που χρησιμοποιούν τα όπλα εκεί που δεν μπορεί να γίνει η με ειρηνικά πολιτικά μέσα διείσδυση των κεφαλαίων.

Αποτελεί πρόκληση όταν ακούμε από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ότι ο πόλεμος μπορεί να αποτραπεί με τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις των αστικών κυβερνήσεων και με την εφαρμογή του διεθνούς ιμπεριαλιστικού δικαίου.

Αποτελεί πρόκληση για μας να θεωρείται ότι ειρηνικό πολιτικό μέσο είναι ο ιδεολογικός και πολιτικός εκβιασμός, ο εκφοβισμός, η απειλή απόλυσης, φυλάκισης, απομόνωσης, ο αποκλεισμός.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, είτε γίνεται με ειρηνικά, είτε με πολεμικά μέσα, στηρίζεται στον βρώμικο πόλεμο της φθοράς των συνειδήσεων, είναι ένας πόλεμος σε βάρος των λαών που ανθεί σήμερα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ο αείμνηστος σύντροφός μας, ο Χαρίλαος Φλωράκης, που πήρε μέρος στον εμφύλιο από σημαντικές θέσεις, πολέμησε στις κυριότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις, σημείωνε: «Ποτέ τόσοι λίγοι, άοπλοι σχεδόν, πεινασμένοι και αποκομμένοι δεν πολέμησαν εναντίον τόσων πολλών, πάνοπλων, χορτάτων και διασυνδεμένων με ποταμούς εφοδίων - κρατώντας ψηλά τη σημαία του αγώνα επί τρία χρόνια και πέντε μήνες». Στους προβληματισμούς του ο καπετάν Γιώτης ανέλυε ότι τελικά ο τρίχρονος αγώνας δεν κρίθηκε - σε τελευταία ανάλυση - ούτε από τα λάθη του ΚΚΕ που είχαν προηγηθεί, ούτε από τον ηρωισμό των μαχητών του. Κρίθηκε τελικά στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, στην Αθήνα, στα επιτελεία των ιμπεριαλιστών, στο αμερικανικό πυρηνικό μονοπώλιο, στους διεθνείς συσχετισμούς.