Μπορεί από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη και κυρίως στις ακτές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, κάμπινγκ και κάθε είδους καταλύματα. Ωστόσο, με την οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, που πάει ολοένα από το κακό στο χειρότερο, τα τελευταία χρόνια ακόμα και το πιο φθηνό δωμάτιο είναι απλησίαστο για τη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Οπως προκύπτει από την έρευνα του «Ρ», μια τετραμελής οικογένεια για να μείνει σε ξενοδοχείο (α` κατηγορίας) για επτά μέρες τον Αύγουστο θα χρειαστεί περίπου 1.100 με 1.200 ευρώ, ενώ τον Ιούλη οι τιμές είναι λίγο πιο χαμηλές.

Αν μια οικογένεια προτιμήσει ενοικιαζόμενα δωμάτια στα μεγάλα νησιά, όπως η Λέσβος, η Σάμος, η Κρήτη, μπορεί να βρει τον Ιούλη δίκλινο δωμάτιο από 35 ευρώ τη μέρα, χωρίς όμως πρωινό, και από 45 ευρώ τον Αύγουστο. Αντίθετα, σε άλλες πιο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές, όπως η Ρόδος ή η Χαλκιδική, τα δίκλινα δωμάτια κυμαίνονται μεταξύ 50 - 60 ευρώ τον Ιούλη και 70 - 80 ευρώ τον Αύγουστο, καθώς είναι ο μήνας που οι περισσότεροι Ελληνες παίρνουν την άδειά τους.

Υπάρχουν και αρκετά ταξιδιωτικά πρακτορεία, που προσφέρουν διάφορα πακέτα διακοπών, τα οποία κοστίζουν γύρω στα 600 - 700 ευρώ τη βδομάδα για δύο άτομα και για τον Ιούλη. Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποια πακέτα που βρήκαμε: Σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων στη Χαλκιδική για μία βδομάδα τον Ιούλη δύο άτομα χρειάζονται από 600 ευρώ και πάνω με ημιδιατροφή. Στην Κέρκυρα σε ξενοδοχείο τριών αστέρων δύο άτομα με ημιδιατροφή για μια βδομάδα χρειάζονται γύρω στα 500 ευρώ, ενώ στη Ρόδο σε ξενοδοχείο δύο αστέρων οι τιμές είναι γύρω στα 700 ευρώ με ημιδιατροφή. Για τον Αύγουστο οι τιμές ανεβαίνουν από 50 μέχρι και 200 ευρώ πιο πάνω. Οσον αφορά τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και του Ιονίου οι τιμές ξεκινούν από 50 ευρώ το δίκλινο στα ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι το δικαίωμα και η ανάγκη των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων για διακοπές συνθλίβεται κάτω από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις του συστήματος. Η ικανοποίηση της ανάγκης για αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, είναι πλήρως εμπορευματοποιημένη. Ολα, ο ήλιος, η θάλασσα, το περιβάλλον κλπ., έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν μπορεί να κάνει διακοπές.

Από την άλλη, οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα αστικά κέντρα, διαμορφώνουν νέες ανάγκες για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Και αυτή η κοινωνική ανάγκη είναι κατάκτηση της εργατικής τάξης, κατάκτηση που μαζί με άλλες (π.χ. 8ωρο, πενθήμερο, σύνταξη, κοινωνική ασφάλιση κλπ.) το κεφάλαιο παίρνει πίσω, με όχημα την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι εργασιακές άδειες και η δυνατότητα τουριστικής αξιοποίησής τους, είναι δικαίωμα των εργαζομένων και όχι προνόμιο και αγαθό της αστικής τάξης και ορισμένων καλοπληρωμένων μεσαίων στρωμάτων.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της τουριστικής κοινωνικής εργασίας ως αναπόσπαστο στοιχείο της λαϊκής οικονομίας και κοινωνικής ανάπτυξης, στην οποία οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν λαϊκή κρατική περιουσία.

Απαραίτητη προϋπόθεση, θεωρεί τη λύση του πολιτικού προβλήματος, την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορεί η τουριστική οικονομική δραστηριότητα να σχεδιαστεί και να αναπτυχθεί σε όφελος των εργαζομένων.

Οι φορείς οργάνωσης και διεύθυνσης της τουριστικής δραστηριότητας θα υπάγονται σε γενική διεύθυνση, περιφερειακά διακλαδωμένη, αρμόδια για τον εσωτερικό - εγχώριο και αλλοδαπό - και εξωτερικό τουρισμό.

Το ΚΚΕ καλεί και τους μικρούς επιχειρηματίες στον τουρισμό, να αγωνιστούν μαζί με την εργατική τάξη για την αλλαγή των συσχετισμών, αφού η πολιτική που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο οδηγεί στον αφανισμό τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο τουρισμός μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στην ευρύτερη επικοινωνία, στη γνωριμία με άλλους λαούς, ήθη, έθιμα και πολιτισμούς. Να συμβάλει στην ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα σε λαούς και χώρες και κύρια να ικανοποιήσει την ανάγκη για ουσιαστική αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης...

Περισσότεροι από τέσσερις στους δέκα Ελληνες δήλωσαν ότι δε θα κάνουν διακοπές το καλοκαίρι του 2006, όπως προκύπτει από πανελλαδική έρευνα του Ινστιτούτου Καταναλωτή (ΙΝΚΑ), που πραγματοποιήθηκε από 9 έως 13 Μάη, με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων.

Οι αιτίες για τη μη πραγματοποίηση διακοπών είναι, σύμφωνα με την έρευνα: Οικονομικοί λόγοι 73%, επαγγελματικές υποχρεώσεις 20%, άλλοι λόγοι 7%. Χαρακτηριστικό της οικονομικής αδυναμίας που δηλώνουν οι Ελληνες για την πραγματοποίηση πολυήμερων διακοπών είναι και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών (το 72%) κάνουν διακοπές σε ιδιόκτητο συγγενικό ή φιλικό σπίτι.

Συγκεκριμένα, οι Ελληνες διαμένουν σε ιδιόκτητο σπίτι σε ποσοστό 45%, σε συγγενικό - φιλικό σπίτι σε ποσοστό 27%, σε ξενοδοχείο ή άλλο κατάλυμα σε ποσοστό 28%. Η διάρκεια των διακοπών της ελληνικής οικογένειας φαίνεται ότι περιορίζεται όλο και περισσότερο, αφού επτά μέρες διακοπές κάνει το 25%, δέκα μέρες το 39%, 15 μέρες το 28%, 20 μέρες το 6,5% και 30 μέρες μόλις το 1,5%.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΙΝΚΑ, το κόστος για διαμονή και διατροφή 15 ημερών μιας τετραμελούς οικογένειας αγγίζει πλέον τα 3.300 ευρώ! Από τη φετινή έρευνα του ΙΝΚΑ, φαίνεται περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης διακοπών σε σχέση με την περσινή, αφού το 44% των Ελλήνων, έναντι του 41% πέρσι και 39,6% πρόπερσι, δε θα κάνει καλοκαιρινές διακοπές. Η χώρα μας χαρακτηρίζεται πλέον διεθνώς, ως ιδιαίτερα ακριβός τουριστικός προορισμός.