Ενα νησί με τόσες ομορφιές που θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Λίγες λέξεις δε φτάνουν για τούτο το νησί, όμως θα επιχειρήσουμε να δώσουμε έστω μια μικρή εικόνα της, με σκοπό να παρακινήσει αρκετούς να την εξερευνήσουν, «βουτώντας» όχι μόνο στα πεντακάθαρα νερά της, αλλά και στη σπουδαία ιστορία της, καθώς η Λέσβος υπήρξε μπροστάρισσα σε όλους τους μεγάλους αγώνες του λαού μας, δέχτηκε στον πολιτισμό της τη σφραγίδα των προσφύγων από τη Μικρά Ασία και διαθέτει ακόμα ανεξίτηλα ίχνη από τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη στα τέλη του 19ου αιώνα, χάρη στη μεγάλη παραγωγή λαδιού και το εμπόριο.
Μπαίνοντας στο λιμάνι της Μυτιλήνης, η πόλη σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Είναι απλωμένη αμφιθεατρικά σε επτά λόφους και το φρούριό της δεσπόζει στην εικόνα. Η ίδρυσή της τοποθετείται στις αρχές του 10ου αιώνα π.Χ. Κάποια ίχνη του λιμενοβραχίονα του αρχαίου λιμανιού βρίσκονται στην «Επάνω Σκάλα». Το κάστρο της χτίστηκε επί Ιουστινιανού, ενώ αλλαγές πραγματοποιήθηκαν και κατά την τουρκοκρατία. Τα πολλά διατηρητέα νεοκλασικά κτίρια, στις συνοικίες Κιόσκι και Σουράδα, απεικονίζουν την ακμή που γνώρισε το νησί στα τέλη του 19ου αιώνα.
Περπατάμε στα πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης, εξερευνούμε τα παλαιοπωλεία και βρίσκουμε μικρούς θησαυρούς. Στη βόρεια περιοχή της Μυτιλήνης σώζονται αρκετά οθωμανικά μνημεία, με σπουδαιότερα το Γενί Τζαμί και το Τσαρσί Χαμάμ που έχει διαμορφωθεί σε εκθεσιακό χώρο.
Το καλοκαίρι σε όλο το νησί διοργανώνεται πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων. Α, να μη χάσουμε την ευκαιρία να «πεταχτούμε» στα απέναντι τουρκικά παράλια, είτε μόνοι μας είτε αξιοποιώντας κάποια από τις πολλές οργανωμένες εκδρομές που προσφέρουν τα ταξιδιωτικά γραφεία.
Κλείνουμε στην καρδιά μας το νησί και τους φιλόξενους κατοίκους του και επιστρέφουμε με την ελπίδα να πάμε ξανά σύντομα!
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Μέσα από τη μελέτη της Αθήνας, που αποδόθηκε με τρόπο απλό και κατανοητό, καταδεικνύεται και εξετάζεται και το γενικότερο πρόβλημα της ανάπτυξης των ελληνικών πόλεων. Στον πρόλογο του βιβλίου συνοψίζεται ο κεντρικός του στόχος: «Η πόλη τούτη έχει μέλλον, αν και φαντάζει ως καταδικασμένη σε μια συνεχή κακοπάθεια. Μπορεί να σταθεί, εάν απολέσει το βάσανο του "μοιραίου" εκσυγχρονισμού της, την έγνοια της μετεξέλιξης που της έχουν επιβάλει. Μπορεί να υπάρξει μέσα από πράξεις και κρίσεις απλές. (...)Πιστεύω στην ανάσταση της Αθήνας, πιστεύω στους ανθρώπους της, στους πολίτες της, οι οποίοι, εάν το θελήσουν, μπορούν ν' αλλάξουν το ρου των γεγονότων και να διαμορφώσουν μιαν άλλη πόλη. Οχι απόλυτη, μα ποιητική. Με την καρδιά ας πορευτούν, το μυαλό θ' ακολουθήσει. Η λογική, επιτέλους!, ας οδηγηθεί απ' εκείνο που η καρδιά προστάζει... (...) Οι λύσεις συνοψίζονται σε ρήξεις. Σε ρήξεις απλές, που αφορούν τον τρόπο της ζωής μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας στην πόλη και την αξία που της προσδίδουμε. Ας τις τολμήσουμε...». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ».
Β.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ |
Βράζουμε σε μέτρια φωτιά τη ζάχαρη με το νερό μέχρι να γίνει σιρόπι. Κρατάμε ένα ποτήρι στην άκρη. Στο υπόλοιπο προσθέτουμε την αμυγδαλόψιχα και ανακατεύουμε μέχρι να σχηματιστεί μια αραιή ζύμη (αν είναι πηχτή αραιώνουμε με το σιρόπι που έχουμε κρατήσει). Προσθέτουμε το λεμόνι και κατεβάζουμε απ' τη φωτιά. Η ζύμη πρέπει να ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. Βρέχουμε τα χέρια μας με ανθόνερο. Πλάθουμε σε όποιο σχήμα και τα βουτάμε σε άχνη ζάχαρη. Αφού κρυώσουν τα ξαναβουτάμε στην άχνη.
(Σ.σ. Η συνταγή και ορισμένες από τις φωτογραφίες πάρθηκαν από το βιβλίο της Δώρας Γιαννάκου - Παρίση «Γεύσεις Αιγαίου»).