Τα μονοπώλια και οι μεγάλες επιχειρήσεις, γνωστά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, που ελέγχονται από ομίλους επιχειρήσεων με τράπεζες, ναυτιλιακές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις, του ξένου κεφαλαίου και τα τουριστικά γραφεία (tour operators) κυριαρχούν και ελέγχουν το σύγχρονο τουρισμό της Κρήτης.

Αυτοί κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά της πορείας που ακολουθεί ο κλάδος. Μέσα από το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους διαμορφώνουν τους όρους του παιχνιδιού και δημιουργούν σημαντικά προβλήματα, που ξεκινούν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων στα ξενοδοχεία, την ελεγχόμενη διανομή των τουριστών και τον καθορισμό του προσανατολισμού της ανάπτυξης και φτάνουν σε ζητήματα που αφορούν την άναρχη δόμηση, τον κορεσμό των τουριστικών περιοχών, τις καταπατήσεις ελεύθερων χώρων και των παραλιών.

Παρά το γεγονός ότι η περσινή χρόνια αποτέλεσε μια από τις χειρότερες της τελευταίας δεκαετίας, με μεγάλα ποσοστά μείωσης της τουριστικής κίνησης και τους εργαζόμενους να βιώνουν πιο σκληρά απ' όλους αυτή την κρίση, φέτος η Κρήτη παρουσιάζει -σύμφωνα με τα στοιχεία - άνοδο της τουριστικής της κίνησης.

Ας δούμε όμως καλύτερα τι ακριβώς συμβαίνει ή τι σημαίνει για την Κρήτη αυτή η άνοδος της τουριστικής κίνησης, έτσι όπως παρουσιάζεται.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, τον Ιούνη αφίχθηκαν στο αεροδρόμιο Ν. Καζαντζάκης στο Ηράκλειο 333.148 τουρίστες, σημειώνοντας έτσι μια αύξηση της τάξης του 12,5% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρσι, οπότε και είχαμε 297.048 αφίξεις.

Αυξητική πορεία, της τάξης του 8,42%, στην τουριστική κίνηση καταγράφηκε και στο πρώτο δεκαήμερο του Ιούλη, όπου αφίχθηκαν 120.877 επιβάτες σε σύγκριση με τους 111.489 πέρυσι.

Επίσης, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ενωσης ξενοδόχων Ν. Ηρακλείου, η κίνηση εκτιμάται ότι θα σημειώσει άνοδο της τάξης του 8-10%.

Τα στοιχεία φαινομενικά δείχνουν μια αύξηση της κίνησης, η πραγματικότητα όμως είναι κάπως διαφορετική.

Η κίνηση λοιπόν, που καταγράφεται, αφορά τα λεγόμενα τουριστικά πακέτα (γνωστά και ως «βραχιολάκια») που προσφέρονται για διακοπές στη χώρα μας και στην Κρήτη. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι οι αφίξεις αφορούν τουριστικές επισκέψεις χαμηλού κόστους και άρα μικρής οικονομικής ωφέλειας για την Κρήτη, και αφετέρου ότι από αυτή την κίνηση ωφελούνται μόνο ορισμένες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και συγκροτήματα και όχι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε μεγάλη κρίση. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από τις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα με τον τζίρο και τη φετινή σεζόν. Την ίδια στιγμή που γίνεται λόγος για αυξημένη τουριστική κίνηση, ο τζίρος στα καταστήματα κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Ο τουρισμός, εκτός από τις αφίξεις μέσω «πακέτων», τόσο από Ελληνες παραθεριστές όσο και από ξένους έχει μειωθεί αισθητά, σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, ενώ ακόμα και όσοι φτάνουν στο νησί δε διαθέτουν την απαιτούμενη αγοραστική δύναμη για να τονωθεί ο τζίρος των καταστημάτων. Παράλληλα, έχει μειωθεί σημαντικά και ο μέσος χρόνος διαμονής και οι διανυκτερεύσεις ανά ταξιδιώτη. Ετσι, ενώ μέχρι πριν ακόμα και δέκα χρόνια η διαμονή έφθανε τις 20 μέρες, σήμερα υπολογίζεται στις 8 μέρες κατά μέσο όρο. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την αύξηση των πάσης φύσεως εισφορών και την άγρια φορολογική επίθεση της κυβέρνησης προς τις μικρές επιχειρήσεις, έχουν διαμορφώσει μια ιδιαίτερη άσχημη κατάσταση για τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις στην Κρήτη.

Η επιθυμία και η προσδοκία των λαϊκών νοικοκυριών για έστω και λίγες μέρες διακοπών σε κάποιο νησί, τείνουν να μετατραπούν σε όνειρο απατηλό. Μπορεί όλο το χρόνο οι εργαζόμενοι να περιμένουν την άδειά τους για να πάρουν μια ανάσα, ωστόσο αποδεικνύεται ότι το κόστος για τη θερινή ξεκούραση σε κάποιον προορισμό μακριά από τα αστικά κέντρα είναι απαγορευτικό.

Στην Κρήτη, για να μπορέσει να παραθερίσει μια τετραμελής οικογένεια, ειδικά τώρα τον Αύγουστο, χρειάζεται να βάλει για τα καλά το χέρι της στην τσέπη, κάτι που είναι στα όρια του αδύνατου, αν πάρουμε υπόψη μας την καθήλωση των μισθών και την καλπάζουσα ακρίβεια.

Η κατακόρυφη άνοδος των τιμών των εισιτηρίων των ακτοπλοϊκών γραμμών αποτελεί βραχνά σημαντικό για μια οικογένεια, που σε συνδυασμό με τις τσουχτερές τιμές των ξενοδοχείων, την αύξηση της βενζίνης και τη διατροφή, αποτελεί σοβαρό εμπόδιο για να αποφασίσει να πάει τελικά διακοπές.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα εισιτήρια (μετ' επιστροφής) για μια τετραμελή οικογένεια, με το αυτοκίνητό τους, φτάνουν τα 450 ευρώ. Οι τιμές σε ένα ξενοδοχείο Β' και Γ' κατηγορίας κυμαίνονται από 120 μέχρι και 150 ευρώ ημερησίως. Η διατροφή τους υπολογίζεται στα 100 ευρώ ημερησίως και η βενζίνη για τις μετακινήσεις τους στα 15 ευρώ ημερησίως. Αυτά ως ελάχιστες δαπάνες. Αν υπολογίσουμε ότι η οικογένεια θα μείνει στο νησί μόνο 7 μέρες, οι διακοπές αυτές κοστολογούνται στα 2.000 με 2.200 ευρώ, γεγονός που λειτουργεί απαγορευτικά, ώστε μια τετραμελής οικογένεια να μπορέσει να κάνει διακοπές στην Κρήτη.

Οι συνθήκες για τους εργαζόμενους στον τουρισμό στην Κρήτη είναι άθλιες. Ζουν με τη διαρκή απειλή της απόλυσης, σε συνθήκες γενικευμένης ανεργίας, οι αμοιβές τους συνεχώς χειροτερεύουν και το δικαίωμα στη σύνταξη φαντάζει επίσης όνειρο απατηλό.

Στα περισσότερα ξενοδοχεία κυριαρχούν η εργοδοτική αυθαιρεσία και η τρομοκρατία, η καταπάτηση των εργατικών κατακτήσεων, των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η πολυμορφία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομίσθιοι, έξτρα ημερήσια απασχόληση, επιμήκυνση ωραρίου), η εργασία όλων των μορφών άγριας εκμετάλλευσης.

Οι εργοδότες έχουν βάλει για τα καλά στο παιχνίδι της εκμετάλλευσης και τους σπουδαστές τουριστικών σχολών κυρίως από το εξωτερικό, που στα πλαίσια της πρακτικής τους, τους φέρνουν στα ξενοδοχεία να εργαστούν με μισθούς πείνας και ωράρια εξαντλητικά, χωρίς ασφάλιση και συνολικά χωρίς δικαιώματα, αφού την επόμενη χρονιά θα πάρουν άλλους. Αυτές οι μεθοδεύσεις αφήνουν εκτός εργασίας και ρίχνουν στην ανεργία πολλούς από τους μέχρι σήμερα απασχολούμενους στον κλάδο του τουρισμού, γεγονός που προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού στην πραγματικότητα οι περισσότεροι από αυτούς στο τέλος δεν θα καταφέρουν καν να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα ένσημα για να μπουν στο Ταμείο Ανεργίας το χειμώνα.

Απαγορευτικές λοιπόν οι διακοπές για τη λαϊκή οικογένεια, μεσαιωνικές οι συνθήκες για τους εργαζόμενους στον τουρισμό. Σε κάθε περίπτωση, είτε ως εργαζόμενος στην εργασία του, είτε ως εργαζόμενος παραθεριστής, ο εργαζόμενος, οι εργαζόμενοι συνολικά, πληρώνουν τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής, πολικής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.

Μπορεί, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ακριβώς έκανε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να υποστηρίζει πως η οικονομία «δεν αντέχει», όπως αυτό συμβαίνει όταν μιλάμε για την εργατική λαϊκή οικογένεια. Δε λέει όμως ότι η οικονομία αντέχει και παρααντέχει για να επιδοτεί με δεκάδες άμεσους και έμμεσους τρόπους τους μεγαλοξενοδόχους, κάτι που αποδεικνύεται και από τρελά κέρδη που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις τους.