Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» («Καθημερινή»), το μερίδιο των μισθών επί του ΑΕΠ είναι στο χαμηλότερο επίπεδο από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο(!), ενώ αντίστοιχα το μερίδιο των κερδών των εταιρειών διαμορφώνεται στο υψηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του '60(!)... «Πρόκειται για τη χρυσή εποχή της κερδοφορίας» διαπιστώνουν, καθ' όλα βάσιμα, οι μελετητές της τράπεζας UBS.
Παράλληλα, τα στοιχεία αυτά συνιστούν ένα ηχηρό χαστούκι στις νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες πως τάχα με την άνοδο της παραγωγικότητας θα επωφεληθούν οι εργαζόμενοι κ.ο.κ. Η παραγωγικότητα λοιπόν στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 16,6% την περίοδο 2000-2005, αλλά οι συνολικές αποδοχές αυξήθηκαν μόλις 7,2% για τον «μέσο εργαζόμενο» (ο οποίος περιλαμβάνει και τα μπόνους των διευθυντικών στελεχών).
Το συμπέρασμα είναι προφανές: Οι καπιταλιστές θα συνεχίσουν τη βάρβαρη επίθεση κατά των εργαζομένων προκειμένου να παρατείνουν τη χρυσή εποχή της κερδοφορίας...
«Δεν έχω την αίσθηση ότι ο ΣΥΝ είναι εναντίον του δικομματισμού. Διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς συνεργάζεται ο ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ σε πλείστες πόλεις της Ελλάδας. Απλώς δε συνεργάζεται εδώ στα Γιάννενα. Γιατί δηλαδή συνεργάζεται ο ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ στην Πρέβεζα, στο Βόλο και στη Θεσσαλία;» αναρωτήθηκε, μεταξύ άλλων, ο υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ στα Γιάννενα Γιάννης Μελανίδης σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, απογοητευμένος που δεν έγινε το ίδιο και στα Γιάννενα.
Και δε λέμε, σωστή είναι η αίσθηση του υποστηριζόμενου από το ΠΑΣΟΚ υποψηφίου δημάρχου Ιωαννίνων. Πόσο μάλλον, που οι σχετικές αποδείξεις και παραδείγματα είναι πολύ περισσότερες απ' όσες αναφέρει. Ανάμεσά τους και το γεγονός πως οι θέσεις και προτάσεις του δεν έχουν την παραμικρή πολιτική διαφορά, με αυτές του υποστηριζόμενου από τον ΣΥΝ υποψήφιου δημάρχου Φίλ. Φίλιου. Αλλωστε, ο τελευταίος διεκδίκησε με ιδιαίτερο ζήλο κι επιμονή το επίσημο χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και μετά την ανακήρυξη του Γ. Μελανίδη. Πρόσφατα, μάλιστα, υπήρξε συνάντηση των δυο υποψηφίων δημάρχων για να διερευνήσουν τη δυνατότητα της κοινής καθόδου των συνδυασμών τους, αλλά δεν τα βρήκαν στο ποιος εκ των δύο θα έχει την πρωτοκαθεδρία...
Στις 3 του περασμένου Απρίλη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υπέγραψε με το ΣΕΒ τη γνωστή σε όλους σύμβαση της ντροπής, σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι θα πάρουν σωρευτικά, για το δίχρονο 2006 - 2007 «αύξηση» 0,77 ευρώ τη μέρα.
Προχτές, πέντε μόλις μήνες μετά τη σύμβαση της ντροπής, η ίδια πλειοψηφία κατέθεσε στον Κ. Καραμανλή 12σέλιδη επιστολή - υπόμνημα, όπου ζητά, ανάμεσα σε άλλα και «πραγματικές και ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων», ενώ η χτεσινή «Αυγή» έκανε λόγο για «σύγκρουση κυβέρνησης - συνδικάτων» στον πρωτοσέλιδο τίτλο της.
Τα σημειώνουμε, γιατί αποτελούν, ίσως, τις πλέον χαρακτηριστικές αποδείξεις της άκρατης υποκρισίας και διγλωσσίας των ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝεταίρων στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας.
Με τη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους ΟΤΑ (ΠΟΕ-ΟΤΑ) συναντήθηκε προχτές ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας. Και ανάμεσα στα άλλα δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επέβαλλαν «καθεστώς ομηρίας» για «χιλιάδες εργαζομένους που, ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έχουν διαρκώς τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους». Και πρόσθεσε: «Με αυτές τις πρακτικές η Αυτοδιοίκηση έχει μετατραπεί σε πεδίο εφαρμογής ελαστικών σχέσεων εργασίας».
Και δε λέμε, οι διαπιστώσεις αυτές είναι σωστές. Αλλωστε, η σχετική πραγματικότητα είναι γνωστή σε όλους και κανείς δεν μπορεί πλέον να την αρνηθεί. Κάτι «ξεχνά», όμως, ο υποψήφιος του ΣΥΝ. Το ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) ψήφισε και αποφάσισε την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πριν ακόμη θεσμοθετηθεί αυτή για τον δημόσιο τομέα. Και μάλιστα αυτό έγινε με εισήγηση στελέχους του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση. Τα λόγια περισσεύουν για τη συνέπεια λόγων και έργων...
Στην προσπάθεια παραπλάνησης των εργαζομένων σημαντική είναι και η συμβολή του ΠΑΣΟΚ, το οποίο επιχειρεί να εμφανιστεί αντιπολιτευόμενο ενάντια σε μια πολιτική την οποία όχι μόνο υποστηρίζει, αλλά διεκδικεί και την πατρότητά της. Αλλωστε, μόλις προχτές ο πρόεδρός του προσπάθησε να πείσει ότι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας μειώνοντας τη φορολογία των κερδών που επενδύονται γιατί τάχα δημιουργούν θέσεις εργασίας. Αλλά δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πώς ενώ έχει μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων και γίνονται επενδύσεις η ανεργία δε μειώνεται. Και σε τελευταία ανάλυση, για τους επιχειρηματίες νοιάζεται.
Προκαλεί κατ' αυτό τον τρόπο εκατομμύρια εργαζόμενους που βλέπουν τα επιχειρηματικά κέρδη να αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ενώ με τους ίδιους ρυθμούς μειώνεται η αγοραστική τους δύναμη και καταργούνται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους.