Associated Press

Ενα χρόνο μετά την καταστροφή - στην πραγματικότητα καπιταλιστικό έγκλημα - χιλιάδες φτωχών ακόμα δεν έχουν βρει εστία

«Κατανοώ ότι ο κόσμος θέλει να γυρίσει στα σπίτια του. Οι πολίτες ακούν για βοήθεια που δε βλέπουν να έρχεται. Το γνωρίζω. Ομως η προσπάθεια συνεχίζεται», ήταν ένα από τα πολλά σχόλια του Αμερικανού προέδρου Τζ. Μπους, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νέα Ορλεάνη, για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα «Κατρίνα».

Ελάχιστα έχουν γίνει μέσα σ' αυτές τις 365 μέρες που πέρασαν από το χτύπημα του κυκλώνα «Κατρίνα». Είναι αναγκασμένος να το παραδεχτεί και ο πρόεδρος Μπους που σχεδόν ένα χρόνο πριν, περί τα μέσα Σεπτέμβρη, που τόλμησε να επισκεφτεί τη Νέα Ορλεάνη, είχε δηλώσει: «Ο κυκλώνας "Κατρίνα" αποκάλυψε πολλά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης, και στον βαθμό που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έκανε σωστά τη δουλιά της, αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη».

Και συνάμα είχε υποσχεθεί: «Είμαστε έτοιμοι να δαπανήσουμε τα περισσότερα χρήματα που έχουν ποτέ δαπανηθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο»...

Μέρος των χρημάτων που είχε υποσχεθεί ο Μπους όντως... δαπανήθηκαν. Διοχετεύτηκαν για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σύμφωνα με έκθεση της ιδιωτικής εταιρείας «Κλαρίτας», μέχρι πρόσφατα οι μεγάλες επιχειρήσεις ακόμη και οι μικρότερες με πρόσβαση στην εξουσία θησαυρίζουν και προσπαθούν να μετατρέψουν τη Νέα Ορλεάνη σε ένα «επιχειρηματικό παράδεισο». Σ' αυτό τον «παράδεισο» η ανέγερση καζίνο είναι προτεραιότητα.

Ο πληθυσμός της πόλης είναι σήμερα 200.000 από 455.000 που ήταν. Κυρίως οι φτωχοί και μαύροι κάτοικοί της έχουν εκδιωχθεί με κάθε δυνατό τρόπο και έχουν διασκορπιστεί σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι χωρίς καμία προοπτική επιστροφής. Οσοι έμειναν διαβιούν σε τροχόσπιτα σε άθλιες συνθήκες αναμένοντας τα κονδύλια για την αποκατάσταση των σπιτιών τους. Μέχρι την προηγούμενη βδομάδα, ουδείς τους δεν είχε λάβει ούτε ένα σεντ από τα 10,2 δισεκατομμύρια δολάρια τα οποία είχαν κατανεμηθεί από το λεγόμενο αναπτυξιακό πρόγραμμα ανοικοδόμησης των Κοινοτήτων. Μάλιστα στις συνοικίες Σεντ Μπερνάν Πάρις και Λόουερ Νάινθ Γουόρντ, οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ χειρότερες από το χειμώνα του 2005.

Ούτε καν οι τόνοι σκουπιδιών και συντριμμιών δεν έχουν αφαιρεθεί και δεσπόζουν σε πολλά σημεία της πόλης. Κατά το BBC στην πόλη, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές όπου στην κυριολεξία ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Χαρακτηριστικά είναι ορισμένα στοιχεία που δίνει το βρετανικό δίκτυο για την καταστροφή: 1.695 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 153 εξακολουθούν να αγνοούνται. Αντιθέτως ανεπίσημα στοιχεία ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών στους 1.836 και τον αριθμό των αγνοούμενων σε αρκετές εκατοντάδες και για τις τρεις πολιτείες που χτύπησε ο «Κατρίνα». Ωστόσο τα νούμερα αυτά μάλλον απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, αφού οι χιλιάδες άστεγοι και απόκληροι είναι στα αζήτητα. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι εκτοπίστηκαν συνολικά και από τις τρεις πολιτείες...

Και φυσικά αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός ακόμα καπιταλιστικού εγκλήματος με θύματα τους φτωχούς Αμερικανούς. Στα 90 μίλια από τις ΗΠΑ υπάρχει το παράδειγμα της σοσιαλιστικής Κούβας, που αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει φροντίδα για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μπορούν να αντιμετωπιστούν οι όποιες φυσικές καταστροφές.

«Ολοι όσοι έχω καταγράψει στην ταινία κάνουν λόγο για εκρήξεις που άκουγαν πριν σπάσουν τα φράγματα. Θέλετε να το πείτε συνωμοσία; Εγώ ξέρω αυτό που έλεγαν οι κάτοικοι» θα δηλώσει την Κυριακή ο σκηνοθέτης Σπάικ Λι εξ αφορμής της ταινίας του για τον κυκλώνα «Κατρίνα», «Οταν έσπασαν τα φράγματα: ένα Ρέκβιεμ σε τέσσερις πράξεις» που προβλήθηκε χτες από το ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο ΗΒΟ στην επέτειο συμπλήρωσης ενός χρόνου από το πέρασμα του «Κατρίνα». Σύμφωνα με το Σπάικ Λι η ταινία «δε θα κατηγορεί μόνο την κυβέρνηση, επειδή οι ευθύνες είναι πολλές και διασταυρούμενες... Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν έχω αρκετά δάχτυλα για να δείξω όλους τους ενόχους. Για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία ένας πρόεδρος και η κυβέρνησή του δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν τους πολίτες μέσα στο σπίτι τους. Και μήνες μετά την καταστροφή, η κατάσταση είναι ακόμη απελπιστική. Επειδή δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους φτωχούς, ακόμη περισσότερο αν είναι μαύροι»...