Ο Σπ. Χαλβατζής, συνομιλεί με τους εργαζόμενους

Οπως χαρακτηριστικά επισήμανε, απευθυνόμενος στους εργαζόμενους του Κέντρου, «σήμερα η Αθήνα είναι μια αβίωτη πόλη, που χωρίζεται στα δύο, όπως γενικότερα η κοινωνία». Και πρόσθεσε: «Υπάρχει η πόλη της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας, των ανέργων, των μεταναστών, των συμβασιούχων. Και είναι και η Αθήνα της ολιγαρχίας, της πλουτοκρατίας. Είναι δύο οι "Αθήνες" και όχι μία».

Ο Σπ. Χαλβατζής συναντήθηκε και με τον διευθυντή του Κέντρου Ιωάννη Νάκο. Εκεί, πληροφορήθηκε ότι στο Κέντρο γίνεται η επεξεργασία του 75% της αλληλογραφίας πανελλαδικά, ενώ δουλεύουν συνολικά 800 εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 110 είναι συμβασιούχοι. Οπως ειπώθηκε από στελέχη της μονάδας, υπάρχουν εργαζόμενοι που είναι συμβασιούχοι ακόμη και για ...10 χρόνια!

Οι εργαζόμενοι του ΑΤΤΙΚΑ, κάνουν το διάλειμμά τους στα ...σκαλοπάτια, έξω από το κατάστημα με τη διακήρυξη της Συμπαράταξης στο χέρι

Στα σκαλοπάτια, μπροστά στις βιτρίνες του πολυκαταστήματος ΑΤΤΙΚΑ, περνούν το διάλειμμά τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καθημερινά, οι περισσότεροι από τους 800 εργαζόμενους σε αυτό, στην πλειοψηφία τους ωρομίσθιοι και μερικώς απασχολούμενοι. Σε αυτό το νέο μεγαθήριο του εμπορικού κεφαλαίου στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο «φιλοξενεί» 800 «φίρμες» σε 25.000 τ.μ., οι ιδιοκτήτες του δεν έχουν φροντίσει για τη δημιουργία έστω μιας τραπεζαρίας. Ενδεικτικό τού πως αντιμετωπίζουν τους εργαζομένους...

Σε αυτό το πολυκατάστημα, περιόδευσε ο Σπ. Χαλβατζής, με τη συμμετοχή των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων Μαρίας Τσαγκατάκη, προέδρου του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Γιάννη Κομνηνού, προέδρου του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας καθώς και του υποψήφιου νομαρχιακού συμβούλου Αθήνας με τη ΝΑΣ, Νίκου Οικονόμου, προέδρου του Συνδικάτου Επισιτισμού Αθήνας.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας το κλιμάκιο της Συμπαράταξης και της ΝΑΣ είχε την ευκαιρία, να βρεθεί με τους εργαζόμενους και να συζητήσει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ιδιαίτερα μετά την απελευθέρωση του ωραρίου. Ο Σπ. Χαλβατζής από την πλευρά του κάλεσε τους εργαζόμενους να προβληματιστούν, να αξιολογήσουν, να κρίνουν και να καταδικάσουν τους πολιτικούς εκπροσώπους του δικομματισμού, οι οποίοι καθιερώνουν με συνεχείς νόμους και ρυθμίσεις τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και να ενισχύσουν τις δυνάμεις εκείνες που είναι πραγματικά στο πλευρό τους.

Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, σύμπλευση και σύμπραξη σε όλες τις βαθμίδες με το μεγάλο κεφάλαιο και με μοχλό «ανάπτυξης» τις «δυνάμεις της αγοράς». Κι όλα αυτά... εμπλουτισμένα με την απαγόρευση των διαδηλώσεων, μέτρο υπέρ του οποίου τάχθηκε πρόσφατα.

Ενα «όραμα» που, όμως, αποτελεί εφιάλτη για τους εργαζόμενους. Ενα «όραμα» που μόνους κερδισμένους έχει τους επιχειρηματίες, τα μεγάλα συμφέροντα της πόλης. Ενα «όραμα» στο οποίο οι εργαζόμενοι, ρίχνονται στο «κανναβάτσο». Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι από το σύνολο της ομιλίας, αλλά και των κατά καιρούς τοποθετήσεών του, απουσιάζουν πλήρως τα μεγάλα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων.

Ετσι, «πατώντας» πάνω στα όσα έχουν ήδη οικοδομήσει οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο Κ. Σκανδαλίδης πρότεινε την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας». Και στο πλαίσιο αυτό ζήτησε χωροθέτηση και δημιουργία «Μπίζνες Σέντερ» (σχεδιάζει να γίνει μέσω σύμπραξης με επιχειρηματίες) και διεθνούς «Χρηματοπιστωτικού Κέντρου». Ζήτησε, επίσης, τον επανασχεδιασμό των χρήσεων γης με τη δημιουργία ζωνών μεγάλων επενδύσεων και βιομηχανικής δραστηριότητας. Δηλαδή, οι χρήσεις γης να γίνουν έτσι, ώστε να ευνοείται η επένδυση των μεγαλοεπιχειρηματιών και όσων επιβουλεύονται να αγοράσουν γη «φτηνά και γρήγορα». Ο,τι δηλαδή έγινε και στην περίπτωση της ΠΑΕ ΠΑΟ που πήρε 220 στρ. στο Βοτανικό χωρίς να πληρώσει ευρώ.

Ο Κ. Σκανδαλίδης, παρουσιάζοντας τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» στην πόλη, είπε: «Συμπράττουμε σε όλα τα επίπεδα, δε φοβάμαι καμία σύμπραξη». Ξεκαθάρισε, δε, ότι υπάρχουν «επενδυτικές δράσεις, που αφορούν κυρίως αναπτυξιακού χαρακτήρα επενδυτικές δραστηριότητες, που υλοποιούνται μέσω Συμβάσεων Σύμπραξης του Δήμου με φορείς του ιδιωτικού τομέα. Σε αυτές εντάσσεται σημαντικός αριθμός έργων αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δήμου». Δηλαδή, λαφυραγώγηση από το μεγάλο κεφάλαιο της ακίνητης περιουσίας του Δήμου!

Στην ουσία, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, ζήτησε ο Δήμος της Αθήνας, να γίνει... συνέταιρος των επιχειρηματιών. Και όπου αυτοί θέλουν να επενδύσουν, η διοίκηση του δήμου, θα είναι αρωγός, συμπράττοντας με τους επιχειρηματίες. Κάτι τέτοιο, φυσικά θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της φορολογίας στους εργαζόμενους της πόλης.

Ο Κ. Σκανδαλίδης, αναφέρθηκε και στις «πηγές χρηματοδότησης», που προβλέπει. Ανάμεσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονται:

• «Η δημιουργία νέων κέντρων εσόδων και η διεκδίκηση μιας ευρύτερης ανακατανομής πόρων υπέρ της Αυτοδιοίκησης». Στην ουσία, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της ανάληψης φορολογικής εξουσίας από το Δήμο.
• «Αξιοποίηση των δανειακών κεφαλαίων που προσφέρονται με ευνοϊκούς όρους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων», δηλαδή, παραπέρα υποθήκευση των οικονομικών του Δήμου στις τράπεζες.
• «Προσφυγή σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, καθώς και σε επενδυτικού χαρακτήρα συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού συστήματος για την υλοποίηση αυτοχρηματοδοτούμενων αναπτυξιακών έργων». Δηλαδή, έργα με αυτοχρηματοδότηση, που σημαίνει ο Δήμος θα βάζει τα χρήματα και οι ιδιώτες θα παίρνουν τα κέρδη.

Μάλιστα, από τα όσα είπε ο Κ. Σκανδαλίδης για τις «πηγές χρηματοδότησης», απουσιάζει πλήρως - και είναι λογικό - η διεκδίκηση χρημάτων από τον προϋπολογισμό του κράτους. Στην ουσία, δηλαδή, προτείνει και αυτός, οι εργαζόμενοι να πληρώνουν για δεύτερη και τρίτη φορά όσα έχουν ήδη πληρώσει μέσω της κρατικής φορολογίας, πότε με το πρόσχημα της «ανάπτυξης» και πότε της «ανταπόδοσης»...

Ο Κ. Σκανδαλίδης, με όσα είπε, ανέδειξε τους επιχειρηματίες της πόλης... «πρωταθλητές», όμως άφησε τους εργαζόμενους αυτής στη... Β' Εθνική. Σε όλες τις ομιλίες του, ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκε στα σημαντικά προβλήματά τους. Μιλάει για όλους, αλλά βάζει σε προτεραιότητα τους επιχειρηματίες. Απουσιάζουν τα μεγάλα τους προβλήματα, η ανεργία, η φτώχεια, η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, οι πενιχροί μισθοί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι δε διεκδικεί κανένα ελεύθερο χώρο - από τους ελάχιστους εναπομείναντες - αλλά αντίθετα είναι υπέρμαχος των περιβόητων... «αναπλάσεων», όπως αυτές του Ελαιώνα και του Ελληνικού.

Το «όραμα», αυτό, όμως, δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετούσε και εξακολουθεί να υπηρετεί. Δεν είναι τυχαία η δράση του ως υπουργός Εσωτερικών στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το 1994-1995 και το 2001-2004. Οσο και αν ο ίδιος επιχειρεί να παρουσιαστεί ως... «υπουργός της Αυτοδιοίκησης», τα έργα και οι ημέρες του στο υπουργείο, δείχνουν με σαφήνεια ποια συμφέροντα εξυπηρέτησε. Συγκεκριμένα:

• Ηταν αυτός, που το Γενάρη του 2003 ανακοίνωσε ότι η μερική απασχόληση επεκτείνεται και στο Δημόσιο και η αρχή θα γίνει από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
• Ηταν αυτός, που το Φλεβάρη του 2002, με Προεδρικό Διάταγμα, μετατρέπει τη Δημοτική Αστυνομία σε έναν ακόμη κατασταλτικό μηχανισμό.
• Ηταν αυτός, που με δηλώσεις του προεξοφλούσε ότι τα έσοδα των δήμων θα πρέπει να προέρχονται από φόρους και τέλη.

Και σήμερα, από νέα θέση, έρχεται να εξυπηρετήσει τα ίδια αντιλαϊκά συμφέροντα...