Σε ένα δυσβάσταχτο έξοδο έχει μετατραπεί για τη λαϊκή οικογένεια το κόστος του μπάνιου σε μια παραλία. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι συνένοχοι για την εμπορευματοποίηση ενός ακόμη λαϊκού αγαθού. Μάλιστα, μέσω του νέου νομοσχεδίου για τον αιγιαλό και την παραλία, προχωρούν ακόμη παραπέρα, δίνοντας στην ουσία τη δυνατότητα στους ιδιώτες να χτίζουν σχεδόν πάνω στο κύμα και να εκμεταλλεύονται εμπορικά τις παραλίες της χώρας.

Την ίδια στιγμή, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις συνεχίζουν και σήμερα, για τρίτη Κυριακή, τις κινητοποιήσεις. Με σύνθημα «Ανοιχτές ακτές για το λαό», απαιτούν το αυτονόητο: Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, να μην πληρώνουν δυσβάσταχτα ποσά για ένα μπάνιο.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Μια τετραμελής οικογένεια για να κάνει μπάνιο το Σαββατοκύριακο σε μια από τις οργανωμένες πλαζ της Αττικής, καλείται να πληρώσει από 15 μέχρι 60 ευρώ. Στην τιμή, εκτός από ...το θαλασσινό νερό, συμπεριλαμβάνεται και η ...σκιά από τις ομπρέλες καθώς και οι ξαπλώστρες. Η τιμή αναψυκτικών και καφέ ξεκινά από 1,50 ευρώ και φτάνει τα 5 ευρώ.

Το Σαββατοκύριακο, οπότε συνήθως μια εργατική λαϊκή οικογένεια έχει τη δυνατότητα να πάει για μπάνιο, οι τιμές αυξάνονται από 4 έως 6 ευρώ. Επιπλέον, από τις κοντινές στην Αθήνα παραλίες, οι εννιά είναι «οργανωμένες πλαζ», όπου το εισιτήριο ξεκινά από 4 ευρώ και φτάνει τα 17 ευρώ. Μάλιστα, οι τιμές των εισιτηρίων καθορίζονται αποκλειστικά από τις ορέξεις του κάθε επιχειρηματία, ο οποίος επιλέγει πόσο θα πουλήσει τη θάλασσα, την άμμο και τον αέρα!

Αρκεί να αναφέρουμε ότι:

• Στην Ακτή Βουλιαγμένης, η τιμή εισόδου είναι 4 ευρώ τις καθημερινές, 5 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.
• Στον Αστέρα Βουλιαγμένης, 11 και 15 ευρώ αντίστοιχα.
• Στην Α΄ και Β΄ Πλαζ Βούλας, 5 ευρώ για καθημερινές και Σαββατοκύριακα.
• Στον Αγιο Κοσμά, 10 ευρώ.
• Στη Λίμνη Βουλιαγμένης, 7 ευρώ.
• Στον Αλιμο, 5 ευρώ τις καθημερινές και 7 το Σαββατοκύριακο.
• Στο Καβούρι, είναι ...30 ευρώ τις καθημερινές και ...45 τα Σαββατοκύριακα.
• Στο Λαγονήσι, 8 και 14 ευρώ, αντίστοιχα.
• Στην Ανάβυσσο, 15 ευρώ.
• Στο Πόρτο Ράφτη, 5 ευρώ.
• Στα Αστέρια Γλυφάδας, 6 και 10 ευρώ, αντίστοιχα.
• Τέλος, στη Βάρκιζα, 5 και 6 ευρώ.

Για τη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης φρόντισαν συνειδητά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι δημοτικές αρχές, οι «κρατικές» επιχειρήσεις, όπως η «Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ» και η «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ». Ολοι τους φρόντισαν να ξεπουλήσουν και να εκχωρήσουν τις δημόσιες ακτές και τις παραλίες στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος 2971/2001 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος αυτός άνοιξε το δρόμο για την τσιμεντοποίηση αιγιαλών και παραλιών από το μεγάλο κεφάλαιο. Πατώντας πάνω σε αυτό το νόμο, η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νομοσχέδιο για τον «αιγιαλό και την παραλία», φέρνει τους φράχτες των μεγαλοεπιχειρηματιών ακόμη πιο κοντά στο κύμα.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί την «επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας» με ελαστικά κριτήρια, στην κατεύθυνση της παραπέρα ενίσχυσης των επενδυτικών κινήτρων του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου, αλλά και των περίφημων «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ). Με αυτό το νομοσχέδιο καρατομείται ακόμη περισσότερο η έκταση του αιγιαλού. Η παραλία οριοθετείται με ελαστικά κριτήρια. Η χαρτογράφηση και επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας θα γίνεται από ιδιωτικές εταιρείες.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι φωτογραφικές διατάξεις με στόχο να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα σε περιοχές - φιλέτα στα Δωδεκάνησα και ειδικότερα στο νησί της Ρόδου. Στις εν λόγω περιοχές, η παραλιακή ζώνη καρατομείται και περιορίζεται σε πλάτος μόλις 12 μέτρων, από 50 μέτρα που είναι σήμερα! Επιπλέον, η επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας θα γίνει στη βάση εξαιρετικά ελαστικών κριτηρίων, ώστε να εξυπηρετηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο, οι ορέξεις των ιδιωτών...

Απέναντι σε αυτό το ξεπούλημα, το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση: Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες είναι δικαίωμα του λαού, σημειωνόταν στη σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος.

«Στην πλήρη παράδοση των θαλάσσιων ακτών στο κεφάλαιο προχωρεί η κυβέρνηση της ΝΔ με το νομοσχέδιο "αιγιαλός και παραλία". Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις έρχονται να περιορίσουν ακόμη περισσότερο το δικαίωμα του λαού στην πρόσβαση στις παραλίες», σημειώνεται. Και τονίζει: «Η επαναχάραξη της αιγιαλίτιδας και της παραλιακής ζώνης θα γίνεται με ελαστικά κριτήρια κατά τα "καλά και συμφέροντα" των μεγαλοεπιχειρηματιών, στους οποίους κυριολεκτικά δίνεται η δυνατότητα να χτίσουν πάνω στο κύμα. "Φωτογραφική" και ιδιαίτερα προκλητική είναι η ρύθμιση για τα Δωδεκάνησα», επισημαίνει το Γραφείο Τύπου, «με την οποία η παραλιακή ζώνη καρατομείται σε πλάτος μόλις 12 μέτρων».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη νέα πρόκληση. Καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, ιδιαίτερα των περιοχών που εκχωρούνται, να διεκδικήσουν την απόσυρση του νομοσχεδίου, το δικαίωμά τους να ανήκουν οι ακτές στους ίδιους και όχι να βρίσκονται στην υπηρεσία των κερδών του κεφαλαίου».

Για όλη αυτήν την κατάσταση οι διοικήσεις των δήμων που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Αντιθέτως, τα περισσότερα μαγαζιά, καφετερίες, νυχτερινά κέντρα, σε όλη την παραλία έχουν άδεια από την εκάστοτε δημοτική αρχή. Οι διοικήσεις των δήμων ήταν αυτές, που, επί της ουσίας, αποδέχτηκαν το ξεπούλημα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ξεπούλημα που, μαζί με τις ΣΔΙΤ, έρχεται να υψώσει νέα τείχη στην πρόσβαση των εργαζομένων στις ακτές και τις παραλίες.

Και ενώ έχουν αποδεχτεί όλα τα παραπάνω, ενώ αδειοδοτούν τους διάφορους «επιχειρηματίες», προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, ζητώντας να γίνουν οργανωμένες πλαζ με εισιτήριο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο υποψήφιος δήμαρχος Λούτσας του ΣΥΝ, ο οποίος...«οραματίζεται» οργανωμένη πλαζ στην περιοχή. Και αυτό όταν ο ΣΥΝ υποτίθεται ότι «διεκδικεί» να φύγουν οι επιχειρηματίες από τις παραλίες. Βέβαια, ο Αλ. Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΣΥΝ, ούτε λίγο - ούτε πολύ, θεώρησε απόλυτα φυσιολογικό να πληρώνουν οι εργαζόμενοι τις «παρεχόμενες υπηρεσίες». Δηλαδή, να πληρώνουν για να κάνουν ένα μπάνιο...

Απέναντι στα «μισόλογα» του ΣΥΝ - που αφήνουν το ελεύθερο στους μεγαλοκαρχαρίες - και τη συνεπή στάση εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος και του λαϊκού εισοδήματος από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις, που στηρίζονται από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών έχουν ξεκάθαρη θέση: «Ανοιχτές ακτές για όλο το λαό».

Απορρίπτουν την ύπαρξη οποιουδήποτε αντιτίμου γι' αυτό το λαϊκό δικαίωμα. Αντιστέκονται στην άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίηση, όπου το αντίτιμο μεταφέρεται στη χρήση της ομπρέλας, της ξαπλώστρας ή οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας από ιδιώτες που κερδοσκοπούν σε βάρος μιας ακόμη λαϊκής ανάγκης. Δεν αποδέχονται πως το μπάνιο για τους εργαζόμενους του Λεκανοπεδίου αποτελεί «είδος πολυτελείας». Δεν ανέχονται πως το περιβάλλον μπορεί να ανήκει στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, που με το ψευτοεπιχείρημα της «αξιοποίησης» αυξάνει ακόμη περισσότερο τα κέρδη του.

Η ΝΑΣ και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις τις δύο προηγούμενες Κυριακές άνοιξαν τις πλαζ. Επέβαλαν τη δωρεάν είσοδο στις παραλίες της Βουλιαγμένης και της Βούλας. Και αυτή την Κυριακή, προχωρούν σε αντίστοιχη κινητοποίηση. Ενέργειες, που «χειροκροτήθηκαν» από το σύνολο των εργαζομένων και του κόσμου που βρέθηκε στην παραλία και όχι μόνο...

Πανάκριβα είναι τα λεγόμενα «μπάνια του λαού» και στις παραλίες της Χαλκιδικής. Στις κατά τα άλλα πανέμορφες ακτές, οι ξαπλώστρες, οι ομπρέλες και τα τραπεζοκαθίσματα απλώνονται σε όλο το μήκος και το πλάτος της παραλίας και του αιγιαλού ως εκεί που σκάει το κύμα. Για να κάνει κανείς μπάνιο αναγκάζεται να πληρώσει, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο ελεύθερο στην παραλία για να κάτσει.

Οι παραλίες της Χαλκιδικής έχουν γίνει δυσπρόσιτες για τη λαϊκή οικογένεια και το νέο εργαζόμενο. Εχουν καταπατηθεί από μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες με την ανοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι διοικήσεις των δήμων, που στηρίζονται από ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, είτε δίνουν άδειες για να απλωθούν τα μαγαζιά ως το κύμα, είτε κάνουν τα στραβά μάτια για να κάνουν οι «ημέτεροι» το κέφι τους.

Αθυτος, Φώκαιες, Ποτίδαια, Μαρμαράς, Ψακούδια, όλος σχεδόν ο Δήμος Κασσάνδρας, δηλαδή το πρώτο «πόδι» της Χαλκιδικής, καθώς και οι ωραιότερες παραλίες του Δήμου Σιθωνίας και του Δήμου Τορώνης, που βρίσκονται στο δεύτερο «πόδι», έχουν γεμίσει με ξαπλώστρες, εστιατόρια, προεκτάσεις ξενοδοχείων.

Ο Νίκος Παρθενιώτης, υποψήφιος νομάρχης Χαλκιδικής με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», σχολιάζει το πρόβλημα συζητώντας με το «Ρ». «Σε πάρα πολλές παραλίες της Χαλκιδικής» σημειώνει «ιδιαίτερα στην Κασσάνδρα και στη Σιθωνία, όπου υπάρχει αυξημένη τουριστική κίνηση και πολλές μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, το μπάνιο στη θάλασσα "απαγορεύεται" όχι μόνο για τους κατοίκους της Χαλκιδικής, αλλά και για κάθε Θεσσαλονικιό ή άλλον επισκέπτη, που δεν έχει την ξαπλώστρα, την ομπρέλα, το τραπεζοκάθισμα. Η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο και τείνει να μονιμοποιηθεί και να οξυνθεί».

Οπως τονίζει, «τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα για το λαό αν περάσει το νέο νομοσχέδιο, που επαναχαρακτηρίζει τη ζώνη της παραλίας και τον αιγιαλό, με τις χαρτογραφήσεις εκ νέου, την αλλαγή τον ορισμών, τις ιδιωτικές εταιρείες κλπ.». Στην ουσία, σημειώνει ο Ν. Παρθενιώτης, «θα χρησιμοποιηθεί για τη νομιμοποίηση αυτής της κατάστασης έτσι που να συμφέρει καταρχήν τους μεγαλοεπιχειρηματίες και να τους δίνει τη δυνατότητα να χτίσουν στο κύμα».

«Μέχρι τώρα», τονίζει, «στη Χαλκιδική όποια επιχείρηση ζήτησε το δικό της κομμάτι παραλίας το είχε, αρκεί να εξασφάλιζε τη συναίνεση και την αμοιβή του δήμου. Τεράστιες ευθύνες έχουν ο νομάρχης, οι δήμαρχοι, οι οποίοι αρνήθηκαν πεισματικά να διεκδικήσουν πόρους από την κεντρική διοίκηση, εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και παρέδωσαν δημόσια και δημοτική περιουσία στους ιδιώτες».

Και καταλήγει: «Η ΝΑΣ Χαλκιδικής καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο το λαό να απαιτήσει ελεύθερη δωρεάν πρόσβαση και χρήση της παραλίας για όλους. Να αγωνιστούν για το δικαίωμά τους να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, να ξεκουραστούν από τα βάσανα ζωής, χωρίς να πλουτίζουν από αυτό το δικαίωμά τους οι ιδιώτες. Οι ακτές, τα δάση, οι ορεινοί όγκοι πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία και να μη χρησιμοποιούνται ως εμπόρευμα. Σε αυτές τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία έχει έναν ακόμα λόγο να καταδικάσει με την ψήφο του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που νομοθέτησαν την παράδοση των ακτών στο βωμό του κέρδους, καταψηφίζοντας τους συνδυασμούς τους».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης, που επικρατεί, είναι μία περίπτωση που καταγγέλλει στο «Ρ» ο επαγγελματίας Χρήστος Σταγγώνης, ιδιοκτήτης καταστήματος στον Ορμο Παναγιάς του δημοτικού διαμερίσματος Νικήτης του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής.

Ο Χρ. Σταγγώνης καταγγέλλει ότι με την ανοχή του δημάρχου (ΝΔ) και όλων των τοπικών φορέων ένας ιδιοκτήτης εστιατορίου σε ξενοδοχείο στον Ορμο Παναγιάς άπλωσε τα τραπέζια του ξενοδοχείου μέχρι το κύμα, αποκλείοντας από το δικαίωμα να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα όλους τους ντόπιους και όλους τους παραθεριστές της περιοχής. Και σημειώνει σχετικά: «Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την παραχώρηση που έγινε, ένας ιδιώτης έγινε πλέον ο νόμιμος και μόνιμος κάτοχος του αιγιαλού, της αμμουδιάς, χώρος που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους λουόμενους, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα».

Ετσι, το συμφέρον του ιδιοκτήτη για περισσότερα κέρδη ικανοποιείται από το 2004 μέχρι σήμερα, με ή χωρίς νόμιμα μέσα και με την ανοχή του Λιμενικού Ταμείου και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.