Μεγάλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει στα συνδικάτα η προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει το δικαίωμα των διαδηλώσεων. «Πολιορκητικός κριός» ήταν και είναι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Με τις δυνάμεις καταστολής, αλλά και με ...επιστολές διαλόγου, όπως αυτή του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Βύρωνα Πολύδωρα. Το «πνεύμα» της είναι στην αντιμετώπιση των συλλαλητηρίων με τη λογική της παρεμπόδισης τάχα των «ειρηνικών» δραστηριοτήτων όσων δε συμμετέχουν στις διαδηλώσεις. Πολύ φτηνή δικαιολογία για να στηρίξει την απόπειρα φίμωσης του εργατικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος, παρεμπόδισης των αγώνων, μπροστά στη λαίλαπα των αντιδραστικών μέτρων σ' όλους τους τομείς της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτός είναι ο σκοπός τους.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημείωσε με ανακοίνωσή της: «Τα αντιδημοκρατικά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ για τον παραπέρα περιορισμό των λαϊκών διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων είναι συνέχεια των αυταρχικών αντεργατικών μέτρων που όλα αυτά τα χρόνια εφάρμοσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και είχαν τη στήριξη των νομαρχών και δημάρχων αυτών των κομμάτων. Η κήρυξη των απεργιών ως παράνομων το χτύπημα και η καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων είναι μέτρα που εφαρμόστηκαν από τα δύο κόμματα χωρίς εξαίρεση».

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής «Ο Προμηθέας», της Ενωσης Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτευούσης, της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας-Πειραιά και Περιχώρων, της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων Μισθωτών Γραφικών Τεχνών-Τύπου και Συναφών Επαγγελμάτων, του Συνδικάτου Εργαζομένων Φαρμάκου-Καλλυντικού και Συναφών Επαγγελμάτων, του Συνδικάτου Οικοδόμων και Εργαζομένων στα Δομικά Υλικά και τις Κατασκευές και της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων στους ΟΤΑ Λεκανοπεδίου Αττικής.

Ο επιδιωκόμενος περιορισμός του δικαιώματος στη δημόσια διαμαρτυρία αποτελεί τμήμα ενός συνόλου μέτρων χτυπήματος των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων που καταχτήθηκαν με αγώνες στο αστικό σύστημα. Τέτοια μέτρα είναι τα αστυνομικά μπλόκα με τους μαζικούς και αθρόους ελέγχους ανύποπτων πολιτών, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, η εφαρμογή του ηλεκτρονικού φακελώματος με τη συμφωνία «Σένγκεν», οι συμφωνίες αστυνομικής συνεργασίας και δικαστικής συνδρομής ΗΠΑ-Ελλάδας, οι συμφωνίες έκδοσης ΕΕ-ΗΠΑ, το βιομετρικό φακέλωμα προσφύγων και μεταναστών, οι χαφιεδοκάμερες και τα βιομετρικά διαβατήρια. Ετσι, σιγά σιγά επιβλήθηκε και επιβάλλεται το καθεστώς της ολικής ασφάλειας.

Το ΚΚΕ επέστρεψε ως απαράδεκτη την επιστολή επισημαίνοντας πως «η κυβέρνηση να μην επιχειρήσει με κανέναν τρόπο να περιορίσει το δικαίωμα της συλλογικής έκφρασης και της διαδήλωσης». Τονίζοντας πως τα προβλήματα της Αθήνας, το κυκλοφοριακό, η ρύπανση, η έλλειψη πρασίνου, η ανεργία, η ακρίβεια, η εμπορευματοποίηση των λαϊκών αναγκών, δεν προέρχονται από τις διαδηλώσεις, αλλά από την αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετούν από τη θέση της κυβέρνησης και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Υπογραμμίζοντας ότι «δε θα συμμετάσχουμε σε κανενός είδους διάλογο για την απαγόρευση ή τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Η κυβέρνηση και όσοι άλλοι απεργάζονται τέτοιου είδους σχέδια θα βρουν μπροστά τους τις μαζικές οργανώσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος και όλο το λαό».

Το ΠΑΣΟΚ, πιστό στην πολιτική του, το οποίο κατέβαλε ακούραστες προσπάθειες περιορισμού του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, άλλοτε με τα «αγροτοδικεία», άλλοτε με νομοσχέδια και άλλοτε με κατασταλτικές πρακτικές, διά στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου διαφώνησε ως προς το ...χώρο της συζήτησης. Αντί να αποκλείσει κάθε συζήτηση για το θέμα κάλεσε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης για ...κουβεντούλα στη Βουλή. Αλλωστε, το 2001 ο «Ρ» είχε αποκαλύψει νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με το οποίο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε έτοιμο σχέδιο νόμου για τις διαδηλώσεις στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Το νομοσχέδιο έκανε συχνά μνεία της έννοιας της προστασίας της δημόσιας ασφάλειας και χρησιμοποιούσε πολλές αόριστες έννοιες, όπως, «σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής».

Το ΠΑΣΟΚ επέβαλε την παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. «ελευθέρως στις συγκεντρώσεις για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων τάξης, ασφάλειας και τροχαίας, ανεξάρτητα αν αυτές γίνονται στο ύπαιθρο ή σε κλειστό χώρο». Προέβλεπε τη χρήση όπλων «δι' εκφοβιστικών βολών στον αέρα». Καθιέρωνε το θεσμό του ...υπεύθυνου συγκέντρωσης που θα ήταν υπόλογος απέναντι στις αρχές αλλά και τη δυνατότητα των αρχών να απαγορεύουν πορείες ή συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικά, όπως και τη δυνατότητα παρέμβασης της ΕΛ.ΑΣ. ακόμα και χωρίς την παρουσία εισαγγελέα.

Το 2002 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «προβληματιζόταν» ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, σύμφωνα με δηλώσεις του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου, Χρ. Πρωτόπαππα. Το ίδιο έτος δημοσιεύματα του Τύπου ανέφεραν ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε στείλει επιστολή στους υπουργούς Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη, Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικο και Εσωτερικών Κ. Σκανδαλίδη, όπου ζητούσε να ρυθμίσουν τα θέματα διαχείρισης κινητοποιήσεων. Απαιτούσε τη σύσταση επιτροπής για τη ρύθμιση του θέματος σύμφωνα με σχετικές μελέτες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Ν. Βούτσης, δήλωσε μεν ότι «αυτές οι συντηρητικές νοοτροπίες γειτνιάζουν με το δόγμα περί "μηδενικής ανοχής", και πολύ απέχουν από το σεβασμό μιας σύνθετης πολυπολιτισμικής, κοινωνικά λειτουργικής και πολιτικά ζωντανής μεγαλούπολης», όμως δεν ξεκαθάρισε αν θα συμμετάσχει στο διάλογο που προτείνει η κυβέρνηση. Ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ δε διαφώτισε με δηλώσεις του τη στάση του κόμματός του σε αυτό το ζήτημα.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, το 1995, ο δήμαρχος Αθηναίων Δ. Αβραμόπουλος ζητούσε να μπει φρένο στις πορείες, έθεσε δε το θέμα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ο Θ. Πάγκαλος υπερθεμάτιζε κάνοντας λόγο για «ιδιάζουσα κοινωνική θρασύτητα». Το 1997 ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης είχε συγκαλέσει σύσκεψη ζητώντας την κατάρτιση κώδικα συμπεριφοράς διαδηλωτών. Το 1999 η εισαγγελία του Αρείου Πάγου γνωμάτευε πως οι αστυνομικές αρχές θα μπορούν να απαγορεύουν ακόμα και προληπτικά δημόσιες συναθροίσεις για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας, όπως και για λόγους διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ γνωμάτευσε υπέρ της απαγόρευσης διαδηλώσεων έξω από πρεσβείες ή κατοικίες μελών της κυβέρνησης. Παράλληλα, για αρκετά χρόνια εκατοντάδες αγρότες σέρνονταν στα δικαστήρια επειδή διαδήλωναν κατά της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το επιχείρημα των αρχών ήταν ότι παρακώλυαν τις συγκοινωνίες με τις κινητοποιήσεις τους.

Το 1999 απαγορεύτηκε η αντιαμερικανική πορεία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στη χώρα μας με τα εξής «επιχειρήματα». Σύμφωνα με την αστυνομική διάταξη, απαγορεύτηκε «κάθε δημόσια εν υπαίθρω συγκέντρωση ή πορεία οργανωμένων ομάδων» στην Αθήνα διότι υπήρχε κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια. Μεταξύ άλλων η αστυνομική διάταξη ανέφερε: «...Ο ανωτέρω κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί με άλλο τρόπο, λόγω της διασποράς των εξαγγελθεισών εκδηλώσεων σε πολλούς τόπους και της αναμενόμενης έντασης των διαδηλώσεων». Αυτό που ακολούθησε τότε ήταν η άγρια καταστολή ειρηνικής διαδήλωσης χιλιάδων ανθρώπων με ρόπαλα και ευρεία χρήση χημικών. Την επόμενη χρονιά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη, Δ. Ρέππας, έκανε λόγο για θεσμοθέτηση απαγόρευσης των ολιγομελών διαδηλώσεων. Δε διευκρίνιζε ποιος θα κρίνει αν μια συγκέντρωση είναι ολιγομελής.

Ακολούθησαν αιτήματα του «Αθήνα 2004» για απαγόρευση διαδηλώσεων σε περιοχές των Ολυμπιακών πόλεων. Εξάλλου, στην τριήμερη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη το 2003, εφαρμόστηκε το μέτρο της απαγόρευσης των συλλαλητηρίων σε σημαντικό τμήμα της πόλης. Τον Ιούλη του 2006 ο υποστηριζόμενος από τη ΝΔ υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, δήλωνε την ανάγκη για λήψη μέτρων ώστε οι διαδηλώσεις στην Αθήνα να μη δημιουργούν προβλήματα. Τον ίδιο μήνα δημοσιεύματα ανέφεραν πως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης θα περιορίσει με μέτρα τις διαδηλώσεις που διεξάγονται, σε ...τμήμα του οδοστρώματος των κεντρικών δρόμων της πρωτεύουσας.