Το συλλαλητήριο του Σαββάτου στην πλατεία Αριστοτέλους, να αποτελέσει εφαλτήριο για τους αγώνες της χρονιάς που έρχεται

Κεντρικός πυρήνας της λαϊκής κινητοποίησης θα αποτελέσει το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ και οι στόχοι πάλης για το επόμενο διάστημα, που θα παρουσιάσει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σε συνέντευξη Τύπου, την Πέμπτη 7 Σεπτέμβρη, στις 1.30 μ.μ., στον 7ο όροφο του ΕΚΘ. Στα πλαίσια της μάχης για την επιτυχία της λαϊκής κινητοποίησης, αύριο Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη στις 7 μ.μ. στα γραφεία του Συνδέσμου Επιπλοποιών Νομού Θεσσαλονίκης, οι αγωνιστικές δυνάμεις των ΕΒΕ οργανώνουν σύσκεψη. Σε παγκινητοποίηση βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις και σε όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Ολες τις προηγούμενες μέρες, στις συναντήσεις των «κοινωνικών εταίρων» με την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ ενόψει της ΔΕΘ, επιβεβαιώθηκε η στρατηγική σύμπλευση όλων στο ζήτημα της ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας, της αύξησης δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μοναδική εξαίρεση οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που αποκάλυψαν και με αυτή την αφορμή τόσο τις δεσμεύσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απέναντι στους μεγαλοεργοδότες, όσο και την ουσιαστική στήριξη που παρέχουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σ' αυτά τα σχέδια, με την τακτική και το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλουν.

Η αφίσα για το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη

Γι' αυτό προκύπτει επιτακτική η ανάγκη το Σάββατο η πλατεία Αριστοτέλους να πλημμυρίσει από το λαό της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων της Μακεδονίας και της Θράκης. Να αποτελέσει το συλλαλητήριο, εφαλτήριο για τους αγώνες της χρονιάς που έρχεται, με προμετωπίδα το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ.

«Μετάβαση στην οικονομία της γνώσης, την ανάπτυξη μιας σύγχρονης κουλτούρας και πρακτικής μάνατζμεντ, τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κεφαλαίου, την αναβάθμιση της θέσης της εργασίας, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της υψηλής παραγωγικότητας της οικονομίας, της αναβάθμισης του επιπέδου της ανταγωνιστικότητας, της ισορροπημένης ένταξης στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία, της αύξησης της απασχόλησης, της εμπέδωσης του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου και της αποτελεσματικής προστασίας του εργασιακού και φυσικού περιβάλλοντος».

Αυτό είναι το «νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα». Γι' αυτά πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν οι εργάτες και οι εργάτριες, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι. Το παραπάνω απάνθισμα δεν είναι εισήγηση σε συνεδρίαση του ΣΕΒ, δεν είναι ομιλία υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ, ούτε απόσπασμα από Εκθεση της Κομισιόν... Είναι απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου, στην παρουσίαση της Ετήσιας Εκθεσης για την Ελληνική Οικονομία που συνέταξε το ΙΝΕ, την περασμένη Πέμπτη. Είναι ο πυρήνας της στρατηγικής που πρεσβεύει σήμερα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και καθορίζει όλη την πολιτική της.

Και απ' αυτή την άποψη, οι θέσεις της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - όπως προβάλλονται και μπροστά στη ΔΕΘ - όχι μόνο δεν αποτελούν εναλλακτική λύση απέναντι στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και των πολιτικών που ασκήθηκαν και από το ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι πέρα για πέρα εχθρικές με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αλήθεια, πώς η λεγόμενη μετάβαση στην οικονομία της γνώσης και η «ανάπτυξη μιας σύγχρονης κουλτούρας και πρακτικής μάνατζμεντ» θα εξασφαλίσει τα εργατικά συμφέροντα; Το αντίθετο θα γίνει, η «κοινωνία της γνώσης», που προπαγανδίζουν, είναι μια κοινωνία με περισσότερες ίσως ικανότητες για την παραγωγική διαδικασία, αλλά πάντα υποταγμένη στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Προδιαγράφει ένα εργατικό δυναμικό που θα βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία «εκπαίδευσης» και «μετεκπαίδευσης», εργάτες «προσαρμόσιμους» και ικανούς να αυξήσουν την παραγωγικότητα και την κερδοφορία των αφεντικών τους.

Αλλωστε, το ομολογεί η ίδια η πλειοψηφία, όταν λέει ότι αυτά πρέπει να γίνουν «προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της παραγωγικότητας της οικονομίας, της αναβάθμισης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας». Αλλά αύξηση της παραγωγικότητας για ποιον; Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας πώς και σε βάρος τίνος; Σε αυτό η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν απαντάει. Ομως η πραγματικότητα, η κατάσταση που βιώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχει δώσει την απάντηση. Αύξηση της ανταγωνιστικότητας σημαίνει αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, μείωση του μεριδίου των εργαζομένων από τον παραγόμενο πλούτο. Αύξηση της παραγωγικότητας σημαίνει στον ίδιο χρόνο να παράγονται περισσότερα προϊόντα, σημαίνει αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας. Περισσότερος ιδρώτας για τον εργάτη και μικρότερο μεροκάματο στην τσέπη του.

Βέβαια, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καμώνεται ότι έχει ανακαλύψει μιαν άλλη ανταγωνιστικότητα, την ονομάζει μάλιστα «διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα» και την αντιπαραβάλλει δήθεν στην «απορρυθμιστική ανταγωνιστικότητα» που εφαρμόζουν οι «σκληροί νεοφιλελεύθεροι». Μόνο που αυτή υπάρχει μόνο στα κεφάλια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Γιατί όσο τα μέσα παραγωγής είναι στα χέρια των καπιταλιστών, η ανταγωνιστικότητα, όπως και να την ονομάσεις, σημαίνει μεγαλύτερη πίεση πάνω στους εργάτες. Η αύξηση της παραγωγικότητας θα αποβαίνει πάντα προς όφελος του καπιταλιστή και σε βάρος του εργάτη. Και επειδή η πλειοψηφία δε θέλει να αλλάξει την κατάσταση, αλλάζει τις «έννοιες», ανακαλύπτει νέες λέξεις για να ντύσει τις ίδιες παλιές αξίες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτόν τον «αγγελικό κόσμο» της εκμετάλλευσης στηρίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και το επιβεβαιώνει κάθε μέρα με λόγια και έργα. Καλεί σήμερα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τους εργάτες να διαδηλώσουν στη ΔΕΘ για αύξηση των μισθών. Και το κάνει, όταν τον περασμένο Απρίλη έβαζε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της, κάτω από τη διετή Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με την οποία οι εργάτες θα έπαιρναν αύξηση 77 λεπτά του ευρώ μεικτά την ημέρα. Τόσο κοστολογεί, φαίνεται, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τη συνεισφορά των εργαζομένων στην αύξηση της παραγωγικότητας - για την οποία κόπτεται - που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Και εδώ δεν τίθεται απλά ζήτημα υποκρισίας. Η προσπάθεια παραπλάνησης των εργαζομένων από την πλειοψηφία είναι μόνιμη και σταθερή.