ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Σεπτέμβρη 2006
Σελ. /32
Πατριδογνωμόνιο
Μήπως ο γιος σας λέγεται Τσέλσι;

Γράφτηκε, ειπώθηκε, καταγγέλθηκε σ' όλους τους τόνους πως η χώρα όφειλε να εξεγερθεί απέναντι στη λογικοφανή (;) απαίτηση να συντηρούν οι φοιτητές - καταναλωτές - θύματα υπ' αριθμόν 1 του καπιταλισμού τις τοπικές κοινωνίες ως ενοικιαστές πανάκριβων γκαρσονιερών και θαμώνες κέντρων... Οχι μόνον δεν ίδρωσε αστικό αυτί, αλλά ήρθε κι η πρόταση για να μετατραπούν φοιτητές και σπουδαστές σε δωρεάν, τζαμπατζίδικα εργατικά χέρια και χορηγούς του μεγάλου κεφαλαίου.

Οση μαγκιά και ομαδικότητα, ήθος και πειθαρχία και να επέδειξε η εθνική μας μπάσκετ ενάντια στις ΗΠΑ, όση γοητεία κι αν είχε ο κύκλιος τρόπος πανηγυρισμού, δεν άρκεσαν και δεν αρκούν για να πειστεί η μεγάλη μάζα των Ελλήνων γονέων πολιτών να αγαπήσει πραγματικά και να σεβαστεί ουσιαστικά τη νεολαία μας. Παγιδευμένη στο δίλημμα επιτυχία ή ευτυχία, έργα και τα δυο του ανθρώπου, αλλά από διαφορετικές κλίμακες αξιών, η σημερινή δυτικού τύπου κοινωνία βλέπει τη νιότη σαν τοκοφόρα επένδυση των δικών της αποτυχημένων πολιτικών επιλογών. Η ηθική στάση νέων με όνειρα που θέλουν να τα πραγματοποιήσουν χωρίς να συνθλιβούν στην κρεατομηχανή της νεοταξίτικης πραγματικότητας έφτασε να αντιμετωπίζεται ως... γραφικότητα ή και ψυχική παρέκκλιση από το «φυσικό νόμο της σύγχρονης επιβίωσης»...

Αλήθεια, εμείς όλοι, που επί τόσον καιρό εκφράζουμε την όποια γνώμη για την υπόθεση «Αλεξ», τι και ποιος και πότε και γιατί μας ρώτησε να πούμε για τον 19χρονο Βρετανό Τζέισον Τσέλσι που αυτοκτόνησε όταν πήρε διαταγή να πάει στο Ιράκ, έτοιμος, ως όφειλε να είναι, να πυροβολήσει ακόμη κι εναντίον δίχρονων παιδιών αφού «συχνά είναι ζωσμένα με εκρηκτικά»;

Το παλικάρι δεν ήταν το μόνο. Χιλιάδες οι «λιποτάκτες» αυτού του βρώμικου πολέμου στις ΗΠΑ. Εκεί ξευτελίζονται. Στιγματίζονται ως προδότες. Ομως ο 19χρονος Τσέλσι συγκλόνισε με το σημείωμα - εξήγηση που άφησε πίσω του, δείχνοντας τους γονείς του μ' έναν τρόπο πιο σκοτεινό και τρομακτικό απ' τον ίδιο του το θάνατο: «Δεν μπορώ να πάω εκεί να πυροβολώ μικρά παιδιά... Μαμά, μπαμπά, λυπάμαι ειλικρινά. Δεν είμαι αρκετά καλός για σας. Πρέπει να το τελειώσω. Είμαι ένα σκουπίδι...».

Αν είχε καλούς γονείς, σύντροφοί μου, ο Τσέλσι θα ζούσε. Ισως εκτίοντας ποινή σε στρατιωτική φυλακή γι' αυτήν του την άρνηση. Θα ήταν φως για τους γονείς αυτούς το κελί του. Θα ζούσαν για ένα επισκεπτήριο και θα πάλευαν να βρει μιμητές το παιδί τους.

Ομως τον ήθελαν σκουπίδι, αν δεν μπορούσε να υπακούσει στις τυφλές διαταγές αποκτήνωσης. Σκουπίδι να φέρει το όνομα Τσέλσι και να μην έχει μια Τσέλσι δικιά του ομάδα, φτιαγμένη με τα κλεμμένα ενός άλλου, έστω και μη βρετανικού, ολόκληρου λαού.

Οχι, ο Τσέλσι δεν ήταν Τσε Γκεβάρα, ούτε και Αγγλος ασθενής. Ηταν ένας υπέροχος Αθλιος, χωρίς Ουγκώ και με τον Ιαβέρη για γονιό. Ενας καθόλου ιδανικός αυτόχειρας, που δεν αξιώθηκε ούτε ένα δέκατο της δημοσιότητας ενός τυχαίου συνήθους παιδεραστή.

Είναι, όμως, ο 19χρονος Βρετανός νεκρός άνθρωπος και στρατιώτης τόσο δυνατός μέσ' την αδυναμία του να διεκδικήσει την ελευθερία του, ώστε γεννά και μετά θάνατον όχι ένα παιδί, αλλά το γιγάντιο ερώτημα: Μήπως ο γιος σας λέγεται Τσέλσι;


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Ο Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΔΕΘ
Διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο

Στην πολιτική υποκρισία των δύο μεγάλων κομμάτων, να απαντήσουμε το ερχόμενο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη, με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις

ΛΕΠΙΔΗΣ

Στην πολιτική υποκρισία των δύο μεγάλων κομμάτων, να απαντήσουμε το ερχόμενο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη, με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις
Τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην όξυνση της αντιλαϊκή επίθεσης προς όφελος των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας, προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο, επιχειρώντας να παραπλανήσει τους εργαζόμενους, να την εμφανίσει σαν «σκληρή» αντιπολίτευση προς τη ΝΔ. Σ' αυτόν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της «Χαριλάου Τρικούπη», εντάσσεται το τελευταίο διάστημα, ενόψει μάλιστα και της ΔΕΘ, η κοκκορομαχία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ο Γ. Παπανδρέου, ανέβαζοντας τους δήθεν αντιπολιτευτικούς τόνους, χρησιμοποιώντας ακραίους φραστικούς χαρακτηρισμούς και προχωρώντας σε λεπτομερή και «δακρύβρεχτη» καταγραφή των λαϊκών προβλημάτων, επιχειρεί να κρύψει την πλήρη ταύτιση του κόμματος του με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Σ' αυτή του, την προσπάθεια, ο Γ. Παπανδρέου μοιράζει ανέξοδες υποσχέσεις, πλειοδοτεί με τον πρωθυπουργό στις αυξήσεις των συντάξεων, δεν διστάζει να μιλήσει για «αναδιανομή του πλούτου», για αντιμετώπιση της ανεργίας και να επιτεθεί στην κυβέρνηση που «προσφέρει φοροαπαλλαγές στους πλουσιότερους». Συγχρόνως δεν παραλείπει να προσθέσει σε κάθε εμφανισή του τον ισχυρισμό ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει «νέα αρχή».

Ολα αυτά βέβαια στα λόγια, γιατί στις πράξεις το ΠΑΣΟΚ πιστό στην πολιτική που εφάρμοσε και σήμερα διεδικεί - από την κυβέρνηση που την ακολουθεί απαρέγκλητα - την «πατρότητα» της, συνεχίζει να δίνει όρκους πίστης στο μεγάλο κεφάλαιο και να βάζει πλάτη στην προώθηση κάθε μέτρου που θα εξασφαλίσει τη ενίσχυση της κερδοφορίας του. Ολη την προήγουμενη βδομάδα κατά την διάκρεια των συναντήσεων του Γ. Παπανδρέου με τους «κοινωνικούς εταίρους», αυτοί που βγήκαν από το γραφείο του, έχοντας εισπράξει ξεκάθαρες δεσμεύσεις από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ήταν οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων.

Δεν μπορεί να κρυφτεί

Σ' αυτές τις συναντήσεις ο Γ. Παπανδρέου ...ξέχασε να χαρακτήρισει «απορρυθμίσεις», όπως συνηθίζει όταν έχει αντιπολιτευτικό οίστρο, τις αναδιαθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση και όπως ξεκαθάρισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος στις δηλώσεις του: «Οχι αντιθέτως και μέσα από τη συζήτηση και από τις δηλώσεις που υπάρχουν ήδη από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, προκύπτει ότι δεν είναι δίλημμα οι μεταρρυθμίσεις, είναι αναγκαίες»!! Κάτι που ήρθε να επιβεβαιώσει λίγο αργότερα ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας: «Ο τόπος έχει ανάγκη από όραμα, από σχέδιο, από κατεύθυνση, από σκληρή δουλειά, πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις».

Τα διαπιστευτήρια του, στο μεγάλο κεφάλαιο, ο Γ. Παπανδρέου έχει βέβαια φροντίσει να τα δώσει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και «εμπλουτίζει» το περιεχομένο τους σε κάθε ευκαιρία. Θέτοντας σαν πρώτιστους στόχους την ενίσχυση της «παραγωγικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», δηλαδή την αύξηση των κερδών των κεφαλαιούχων σε βάρος των εργασιακών δικαιώματων, ο Γ. Παπανδρέου μετά τις συναντήσεις του με τους βιομηχάνους, επανέφερε παλιότερες αντεργατικές προτάσεις τους. Στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας προτείνε «μείωση της φορολογίας των κερδών που επενδύονται» και προώθηση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την «ανασυγρότηση φθίνουσων περιοχών» που δρομολογεί την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και ενισχύει παραπέρα τη μερική απασχόληση. Στο τραπέζι, ο Γ. Παπανδρέου, έριξε και το «ασφαλιστικό» προβάλοντας τις 10 αντιασφαλιστικές του προτάσεις, οι οποίες στοχεύουν στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, στην κατάργηση κατηγοριών των Βαρέων και Ανθυγεινών, στη μείωση των συντάξιμων αποδοχών.

Σύμφωνα μάλιστα με τον πρόεδρο των βιομηχάνων Βορείας Ελλάδας Γ. Μυλωνά, ο Γ. Παπανδρέου σε πλήρη σύμπνοια με την κυβέρνηση είδε με θετικό μάτι την πρόταση των βιομηχάνων για επέκταση της ανασφάλιστης και μισοπληρωμένης εργασίας με τη μορφή «μαθητείας» απόφοιτων ΤΕΙ και σχολών του ΟΑΕΔ. Πως θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν ο ίδιος παραμονές των βουλευτικών εκλογών είχε διατυπώσει την γνωστή ως πρόταση του Λαυρίου, για καθιέρωση τετράχρονης ανασφάλιστης εργασίας για τους ανθρώπους που πιάνουν για πρώτη φορά δουλιά...

Αντιλαϊκός συναγωνισμός

Πίσω από την τεχνητή όξυνση της αντιπαραθέσης τους οι «πρασινοι» και «μπλε» πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου, προχωρούν χέρι - χέρι και ικανοποιούν κάθε απαίτηση των αφεντικών τους. Οταν, μάλιστα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών, επιστρατεύουν τους συνδικαλιστές τους για να επιτύχουν «κοινωνική συναίνεση». Αυτή τη συνεργασία σε δυο βδομάδες από σήμερα ο Γ. Παπανδρέου από το βήμα της ΔΕΘ, θα τη ....διακόψει φραστικά, θα ανεβάσει και πάλι τους τόνους θα και υποτιμώνοντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, θα ζητήσει από τους εργαζόμενους να στηρίξουν τη «νέα πορεία» του κόμματος.

Απέναντι σ' αυτή την πολιτική υποκρισία και συγχρόνως συνειδητοποιώντας οι εργαζόμενοι ότι είτε κυβερνά το ΠΑΣΟΚ είτε κυβερνά η ΝΔ, τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται, η φτώχεια και η ανεργία αυξάνονται, τα μεροκάματα είναι καθηλωμένα, οφείλουν και πρέπει να αντιδράσουν να απαντήσουν δυναμικά σε κάθε νέα πρόκληση. Οργανώμενα μαζί με τις ταξιές συνδικαλιστικές δυνάμεις, να συμμετέχουν και να ενισχύσουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, με επόμενο σταθμό το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη. Να αγωνιστούν για την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων σε βάρος των κομμάτων της άρχουσας τάξης και να θέσουν σαν κεντρικό στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.


Π. Θ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ