Η κλήρωση για τη φετινή Ευρωλίγκα, που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής την περασμένη βδομάδα, το φάιναλ φορ της οποίας θα γίνει στην Αθήνα τον ερχόμενο Απρίλη, συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας όσον αφορά στο χώρο του μπάσκετ. Η Ευρωλίγκα, που έχει εξελιχθεί στην πιο σημαντική διοργάνωση από πλευράς ενδιαφέροντος στην Ευρώπη, αφού οι αντίστοιχες της ΦΙΜΠΑ δεν μπόρεσαν να κάνουν την υπέρβαση, αναμένεται να ξεκινήσει περίπου στις αρχές του επόμενου μήνα. Οι υπεύθυνοι της περίφημης ΟΥΛΕΜΠ (Λίγκα των ισχυρών ομάδων) για άλλη μια φορά δήλωσαν αισιόδοξοι ότι τα πάντα ...θα πάνε καλά. Και βέβαια όταν αυτοί εννοούν καλά αυτό αφορά στην κατάσταση στο ταμείο. Αλλωστε, ο ισχυρός άνδρας της Λίγκας και υπεύθυνος για την Ευρωλίγκα, Ισπανός Τζόρντι Μπερτομέου, το παραδέχτηκε λέγοντας ότι «λίγο - πολύ όλες οι κινήσεις γίνονται με γνώμονα το χρήμα». Οπως τόνισε ο Ισπανός παράγοντας, σκοπός είναι για τη νέα χρονιά να αυξηθούν οι θεατές, να ανοίξει η αγορά ιδιαίτερα όσον αφορά στα τηλεοπτικά, να αυξηθούν τα έσοδα, πράγματα δηλαδή που έχουν σχέση με το κέρδος. Βέβαια, προκειμένου να κρατήσει τα προσχήματα δεν παρέλειψε να τονίσει ότι σκοπός της Λίγκας είναι η αναβάθμιση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά μάλλον δεν έπεισε. Αλλωστε, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι η ΟΥΛΕΜΠ δεν είναι παρά το αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ των ισχυρών ομάδων και της ΦΙΜΠΑ σχετικά με το μεγαλύτερο έλεγχο στα κέρδη την περασμένη δεκαετία. Μια περίοδος που για το μπάσκετ στη «γηραιά ήπειρο» θεωρείται η καλύτερη και βέβαια η πλέον αποδοτική όσον αφορά στα κέρδη.

Η δημιουργία των περίφημων φάιναλ φορ στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών, που του έδωσε άλλη μορφή, ο χορός των μάνατζερ που έφερναν την ...πραμάτεια τους από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι επενδύσεις από τους χορηγούς στις περισσότερες ομάδες, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ, δυο παραδοσιακά ισχυρών δυνάμεων, που άλλαξε το «στάτους» στην αγορά παικτών, είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτήρισαν εκείνη την περίοδο. Και στο τέλος ήρθε ο πόλεμος. Τα παιδιά (που είχαν ανδρωθεί οικονομικά) αντέδρασαν, η μητέρα ΦΙΜΠΑ έβλεπε να χάνει το παιχνίδι και από κει και πέρα η διάσπαση. Το χάος των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, όπου σε πολλές περιπτώσεις κανείς δεν ήξερε πού θα παίξει και με ποιους, μέχρι να φθάσουμε στο σήμερα.

Νικητής του πολέμου φαίνεται σήμερα να είναι τελικά η ΟΥΛΕΜΠ. Η Λίγκα άντεξε παρά τη ρευστή αρχή (προβλήματα με τον χορηγό, την ΤΕΛΕΦΟΝΙΚΑ) στηριζόμενη στη βοήθεια των μάνατζερ και ισχυρών πολυεθνικών που ήρθαν στη συνέχεια. Και τώρα πλέον τα πράγματα κυλάνε όπως τα θέλουν. Κλειστά συμβόλαια στις περισσότερες ομάδες, που πλέον δεν έχουν το άγχος της κατάκτησης μιας προνομιούχου θέσης στο εθνικό πρωτάθλημα, δική της διαιτησία και τα πάντα μοιάζουν να είναι ένα πρωτάθλημα για λίγους. `Η, καλύτερα, για έχοντες και κατέχοντες. Την ίδια ώρα το άθλημα του μπάσκετ απαξιώνεται από το χάος των αγώνων, που δεν προκαλούν κανένα ενδιαφέρον στους φιλάθλους παρά μόνο όταν φθάνουν στην τελική φάση. Οι παίκτες ξεπερνούν τα όριά τους προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις πολλές υποχρεώσεις αφού συν τοις άλλοις υπάρχουν και τα εθνικά πρωταθλήματα ή οι αγώνες με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Η εμπορευματοποίηση του αθλήματος συνεχίζεται όπως βέβαια και ο κατήφορός του. Αδειες κερκίδες σε πολλούς αγώνες, κανένα ενδιαφέρον για τα φυτώρια και την ανάπτυξη του αθλήματος αφού όλοι ψάχνουν τους φτασμένους παίκτες προκειμένου να έχουν δικαίωμα στην επιτυχία και ομάδες - «πύργους Βαβέλ» ύστερα από το άνοιγμα της αγοράς. Ξένοι (εκτός Ευρώπης), Κοινοτικοί (από χώρες της ΕΕ), Ευρωπαίοι εκτός ΕΕ συνθέτουν το σκηνικό πολλών ομάδων που πολλές φορές μόνο το όνομά της μαρτυράει τη χώρα καταγωγής.

Και σα να μην έφταναν τα εγχώρια προβλήματα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, τώρα καλείται να αντιμετωπίσει και την απόβαση από τον Ατλαντικό. Το νέο φρούτο ονομάζεται στα αγγλικά «ΝΒΑ EUROPE LIVE TOUR» και έχει να κάνει με τις περιοδείες ομάδων από το ΝΒΑ στην Ευρώπη για τουρνουά προετοιμασίας και αντίστροφα. Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της η ΟΥΛΕΜΠ διατήρησε καλές σχέσεις με την αρμόδια αρχή του αμερικανικού πρωταθλήματος μπάσκετ (ουσιαστικά μεγάλο αντίπαλο της ΦΙΜΠΑ) και ιδιαίτερα με τους μάνατζερ με τους οποίους αυτό συνεργαζόταν. Γι' αυτό άλλωστε οι τελευταίοι αλωνίζουν τα γήπεδα κατά τη διάρκεια της Ευρωλίγκας μαζεύοντας πολλές φορές χωρίς ανταλλάγματα όποιον παίκτη προτιμούν και μεταφέροντάς τον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τώρα ο νέος τρόπος για να βγάλουν περισσότερα χρήματα έχει να κάνει με τις ομάδες είτε του ΝΒΑ είτε της Ευρώπης που καλούνται να μετατραπούν σε περιοδεύοντες θιάσους προκειμένου το προϊόν να γίνει πιο ελκυστικό για επενδύσεις. Δεν είναι λίγες οι φωνές ανθρώπων του μπάσκετ (προπονητές, παίκτες) που θεωρούν το επερχόμενο τουρνουά ανούσιο και χωρίς σκοπό. Βέβαια, μπορεί αυτοί να έχουν το δίκιο τους αλλά με σκοπό είναι για τις δυο αρμόδιες αρχές, ΟΥΛΕΜΠ και ΝΒΑ, που στο τέλος θα κάνουν το ταμείο ιδιαίτερα ευχαριστημένες.

Μέσα σε όλα αυτά το ευρωπαϊκό σκέλος της ΦΙΜΠΑ (FIBA EUROPE, όπως είναι πιο σωστά) μοιάζει να λειτουργεί ως θεατής. Οι προσπάθειες να τα βρει με τους ισχυρούς προκειμένου να μην είναι χωρισμένο το ευρωπαϊκό μπάσκετ κάποια στιγμή φαίνεται να καρποφόρησαν αλλά με τελικό χαμένο την ίδια. Κανείς όμως δεν πρέπει να ξεχνάει τις ευθύνες της ΦΙΜΠΑ για το σημερινό τερατούργημα αφού όλα ξεκίνησαν από την τακτική της εμπορευματοποίησης του αθλήματος που πρώτη άρχισε να εφαρμόζει. Το όνειρο των ανθρώπων της ΦΙΜΠΑ για να γίνει κάποτε ΝΒΑ το ευρωπαϊκό μπάσκετ αποδείχτηκε εφιάλτης και τώρα ...τρέχουν. Η στροφή στις εθνικές ομοσπονδίες, η έμφαση στα τμήματα υποδομής των ομάδων και το ξαφνικό ενδιαφέρον για την ουσία του αθλήματος είναι τελείως όψιμα πλέον και μάλλον τείνουν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στις προθέσεις της ΟΥΛΕΜΠ προκειμένου να ξανακερδηθούν οι φίλαθλοι. Αλλωστε αυτοί αποτελούν και το καταναλωτικό κοινό προκειμένου να πουληθεί είτε έτσι είτε αλλιώς ένα προϊόν όπως το μπάσκετ.