Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομως ο πρόεδρος του ΣΕΒ όσα επιχειρήματα και αν επιστράτευσε δεν μπόρεσε να απαντήσει σε ορισμένα απλά ερωτήματα:

- Πρώτο, ποια κοστολογικά στοιχεία παραγωγής του γάλακτος δικαιολογούν την ονομαστική μείωση των τιμών στους κτηνοτρόφους; Δηλαδή, ποια εφόδια, ποια μηχανήματα οι κτηνοτρόφοι αγοράζουν σε μικρότερες τιμές σε σχέση με τις περσινές και δικαιολογούν τη μείωση των τιμών γάλακτος;

- Δεύτερο, αφού οι γαλακτοβιομήχανοι αγοράζουν στις ίδιες ή και σε μικρότερες ονομαστικές τιμές το γάλα, πώς δικαιολογούνται οι αλλεπάλληλες αυξήσεις των τιμών στον καταναλωτή με αποτέλεσμα να ανοίγει κάθε χρόνο η ψαλίδα και να έχει φθάσει 1:3,5;

- Τρίτο, γιατί δε χρεοκοπούν αλλά έχουν και σημαντικά κέρδη οι συνεταιριστικές γαλακτοβιομηχανίες, όπως ΔΩΔΩΝΗ κ.ά. που πληρώνουν το γάλα στους κτηνοτρόφους με τιμές κατά 20% περίπου μεγαλύτερες από αυτές που πληρώνουν οι μεγάλες ιδιωτικές γαλακτοβιομηχανίες, παρά το γεγονός ότι λειτουργούν σε ένα αρνητικό γι' αυτές περιβάλλον;

- Τέταρτο, αφού κατά τον πρόεδρο του ΣΕΒ οι γαλακτοβιομηχανίες πληρώνουν και με το παραπάνω το μόχθο των κτηνοτρόφων, πώς εξηγείται τα κέρδη των γαλακτοβιομηχάνων να διπλασιάζονται κάθε τετραετία, ενώ το εισόδημα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων να μειώνεται κάθε χρόνο; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι μέσα σε μία δεκαετία, από το 1992 έως το 2002 ξεκληρίστηκε το 77% των μικρομεσαίων αγελαδοτρόφων και η παραγωγή τους συγκεντρώθηκε στις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες;

Οι αντιθέσεις μεταξύ των γαλακτοβιομηχάνων που πρόβαλε ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Είναι υπαρκτές και έντονες αλλά δεν αναιρούν την ύπαρξη του καρτέλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κοινή προσφορά που έδωσαν στην εκκαθαρίστρια ΑΤΕ το 2000 οι γαλακτοβιομηχανίες ΦΑΓΕ και ΔΕΛΤΑ για να αγοράσουν τη συνεταιριστική ΑΓΝΟ, σε μία περίοδο που η διαμάχη μεταξύ τους για την κυριαρχία τους στην αγορά της γιαούρτης είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της, με το γνωστό επιχείρημα ποιος είχε τη ζωντανή γιαούρτη. Ομως η διαμάχη αυτή δεν εμπόδισε καθόλου τη συνεργασία τους για την αγορά της ΑΓΝΟ, με στόχο να ενισχύσουν τη θέση τους στην αγορά γάλακτος στη Βόρεια Ελλάδα.

Αντιθέσεις και μάλιστα έντονες έχουν μεταξύ τους οι γαλακτοβιομηχανίες για την καταλληλότητα και ποιότητα των προϊόντων τους, όμως οι αντιθέσεις αυτές δεν τους εμποδίζουν να χρησιμοποιούν υποκατάστατα γάλακτος για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων και να τα πωλούν ως γνήσια επώνυμα και πρώτης ποιότητας.

Οι υπαρκτές αυτές αντιθέσεις αφορούν τις σχέσεις μεταξύ των γαλακτοβιομηχανιών για απόσπαση μεγαλύτερου μεριδίου της αγοράς και παραμερίζονται όταν αντιμετωπίζουν τους κτηνοτρόφους. Εκεί λειτουργούν ενωμένοι με κοινό στόχο να επιβάλλουν μικρότερες τιμές στους κτηνοτρόφους και να διασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Δηλαδή, στη διασφάλιση περισσότερων κερδών σε βάρος των κτηνοτρόφων και των καταναλωτών είναι ενωμένοι αλλά τσακώνονται στη μοιρασιά αυτών των κερδών.

Παρόμοια καρτέλ και αντιθέσεις με αυτά του γάλακτος υπάρχουν σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, όπως στα σταφύλια αυτή την περίοδο όπου μειώνονται οι ονομαστικές τιμές αλλά και σε όλους τους οικονομικούς τομείς της χώρας. Και όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σ' όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όπου η επιτροπή ανταγωνισμού είναι ανεξάρτητη και αξιοκρατικά στελεχωμένη.

Για την ενότητα των βιομηχάνων απέναντι στα λαϊκά στρώματα φροντίζουν και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που με βασικό μοχλό το κράτος και τους μηχανισμούς του, κατοχυρώνουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου στο σύνολό του και όχι τις απαιτήσεις του κάθε βιομήχανου, τραπεζίτη ή εφοπλιστή. Στο αρραγές αυτό μέτωπο βιομηχάνων, κράτους, κυβερνήσεων και μεγαλοκαναλαρχών, οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι, μαζί με όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, μαζί με την εργατική τάξη και όλα τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιπαραθέσουν το δικό τους μέτωπο αν θέλουν να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα ο αγώνας τους.

Η πάλη των κτηνοτρόφων για αύξηση των τιμών γάλακτος θα είναι αναποτελεσματική και ανώδυνη για τους γαλακτοβιομήχανους αν παγιδεύεται σε αυταπάτες και αιτήματα αναβάθμισης της επιτροπής ανταγωνισμού με τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΣΕΕ, όπως προτείνουν οι διοικήσεις τους. Αντίθετα η πάλη τους θα έχει χειροπιαστά και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα αν μαζί με το αίτημα αύξησης των τιμών συμβάλλει και στη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας πολιτικής που θα αμφισβητεί την κυριαρχία των βιομηχάνων και του κεφαλαίου στο σύνολό του.

Αν συμβάλλει στη δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων εφαρμογής μιας πολιτικής που θα αναδείχνει τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και αγροτών σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της κτηνοτροφίας και της γεωργίας. Μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στις κρατικές και συνεταιριστικές βιομηχανίες μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων μεταξύ των οποίων και του γάλακτος αλλά και παραγωγής των αγροτικών εφοδίων και μηχανημάτων.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής μπορεί να μειωθεί ουσιαστικά το κόστος παραγωγής όλων των αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων, να εξασφαλιστούν φθηνά και υγιεινά τρόφιμα, ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες, οικονομική και κοινωνική αναζωογόνηση της υπαίθρου. Ομως αυτή η πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που θεωρούν το κέρδος, τα μονοπώλια και τα καρτέλ βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της οικονομίας.

Γι' αυτό οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι και γενικότερα οι μικρομεσαίοι αγρότες θα δώσουν προοπτική και δύναμη στον αγώνα τους αν στις επερχόμενες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές καταψηφίσουν τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με το ΣΥΝ. Αν ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ μαζί με άλλες πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις που με συνέπεια αντιπαλεύουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των καρτέλ και του κεφαλαίου στο σύνολό του.