Η «αυτοκρατορία του φόβου» που προέκυψε μετά την 11η Σεπτέμβρη και λειτούργησε ως επιταχυντής καθώς έριξε ξανά τα ζάρια στην παγκόσμια σκακιέρα θωρακίζεται συνεχώς εκσυγχρονιζόμενη, ενισχύοντας την αντίληψη της καταστολής ως πρόληψης: «Θα απαντήσουμε στις βάναυσες δολοφονίες με υπομονετική δικαιοσύνη», δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζορτζ Ου. Μπους υπογράφοντας αυτή την βδομάδα το νόμο (Military commissions Act 2006) που καθορίζει τα κριτήρια ανάκρισης και άσκησης δίωξης των κρατουμένων που θεωρούνται κατά τους Αμερικανούς αξιωματούχους «ύποπτοι».

Ετσι, μετά την εξάλειψη της σχέσης εμπόλεμων -ουδετέρων (όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας), την κήρυξη μονομερώς «ιερών πολέμων» εναντίον των «ισλαμοφασιστών» και του «υπέρτατου κακού», πλέον, με το νέο νόμο κάθε ανυπότακτη μορφή στο νέο αυτό παγκόσμιο σύστημα που προσπαθούν να επιβάλουν οι ΗΠΑ εκλαμβάνεται ως δυνητική τρομοκρατία, ενώ πλέον ο «εσωτερικός ή εξωτερικός εχθρός» ως όροι συγχέονται εάν όχι συγχωνεύονται.

Καταρχήν, ο νόμος που κατά τον Αμερικανό Πρόεδρο είναι «ένας από τους πιο σημαντικούς νόμους στο αγώνα κατά της τρομοκρατίας», εξαλείφει και τα ελάχιστα εναπομείναντα δημοκρατικά δικαιώματα. Οι τρεις βασικοί πυλώνες του νέου νόμου είναι:

• Η εξάλειψη του «χαμπέας κόρπους», δηλαδή του δικαιώματος αμφισβήτησης εκ μέρους των κρατουμένων, της σύλληψης και κράτησής τους. Το «χαμπέας κόρπους» αποτελεί την κορωνίδα του αστικού νομικού πολιτισμού, συμπεριλήφθηκε πρώτη φορά στη Μάγκνα Κάρτα και αποτελεί ένα από τα πρώτα δικαιώματα που περιελήφθησαν και στη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
• Παρέχει στον Πρόεδρο των ΗΠΑ τη δυνατότητα να διατάσσει την απ' αόριστον κράτηση οποιουδήποτε - πολιτών των ΗΠΑ ή πολιτών ξένων χωρών - από το εσωτερικό των ΗΠΑ ή το εξωτερικό που θεωρεί ότι έχει παράσχει υλική υποστήριξη σε δραστηριότητες, οι οποίες ενδεχομένως στρέφονται εναντίον των ΗΠΑ και ακόμη και να χρησιμοποιεί «μυστικά στοιχεία» και στοιχεία που έχουν αποσπαστεί με βασανιστήρια, για να δικάζονται κρατούμενοι σε μυστικές στρατιωτικές φυλακές των ΗΠΑ.
• Δίνει στους αξιωματούχους των ΗΠΑ ασυλία για τους βασανισμούς κρατουμένων που είχαν συλληφθεί πριν το 2005 από τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και τη CIA.

Επιπλέον, με τον ίδιο νόμο διευρύνεται ο ορισμός του «εχθρικών μαχητών», ο οποίος χρησιμοποιείται ήδη για τους κρατούμενους στο Γκουαντάναμο, στο Αμπού Γκράιμπ, στο Αφγανιστάν και αλλού και σε όσους προμηθεύουν με όπλα, χρήματα ή άλλη υποστήριξη τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ παράλληλα θεσμοθετείται η καταπάτηση της Συνθήκης της Γενεύης για τους αιχμαλώτους πολέμου, καθώς απαγορεύει την άσκηση των δικαιωμάτων ως δικονομική εγγύηση όπως προβλέπει η Συνθήκη και τα πρωτόκολλά της σε οποιοδήποτε αμερικανικό δικαστήριο, πολιτικό ή στρατιωτικό. Ουσιαστικά, οι νέες ρυθμίσεις όχι μόνο επιτρέπουν, αλλά νομιμοποιούν τα βασανιστήρια κατά παραβίαση και πάλι της Συνθήκης της Γενεύης και του διεθνούς δικαίου, και για την ακρίβεια τα νομιμοποιούν μόλις έξι εβδομάδες αφ' ότου ο Μπους δημοσίως παραδέχτηκε ότι η CIA ανέκρινε μυστικά κρατούμενους σε μυστικές τοποθεσίες στο εξωτερικό. Τέλος, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και οποιοδήποτε νομικό δίκαιο προβλέπει ότι πολίτες που θεωρήθηκαν ύποπτοι και συνελήφθησαν πολύ μακριά από πεδίο μάχης να δικάζονται από στρατοδικεία και όχι από πολιτικά δικαστήρια.

Η Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Δικαιωμάτων χαρακτήρισε τον νέο νόμο ως «ένα από τα χειρότερα μέτρα κατά των πολιτικών ελευθεριών που υιοθετήθηκαν στην ιστορία των ΗΠΑ». «Ο πρόεδρος μπορεί πλέον, με τη συμφωνία του Κογκρέσου, να κρατά επ' αόριστον ανθρώπους χωρίς άσκηση δίωξης, να αποσύρει τις ρήτρες προστασίας, να δικάζει με βάση φήμες, να εξουσιοδοτεί δικαστήρια που μπορούν να καταδικάσουν ανθρώπους σε θάνατο, στηριζόμενα σε καταθέσεις που έχουν ληφθεί στην κυριολεξία με τη βία», προσθέτει η ανακοίνωση της Ενωσης σύμφωνα με τους New York Times. Σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ, η Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Δικαιωμάτων και άλλες οργανώσεις προάσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων θα προσφύγουν στη Δικαιοσύνη γιατί ο νόμος είναι «αντισυνταγματικός» και υπάρχει, όπως τονίζουν, και το προηγούμενο της εκδίκασης από το Ανώτατο Δικαστήριο της υπόθεσης «Χάμνταν εναντίον Ράμσφελντ» όπου, έστω και με απλή πλειοψηφία (5 - 4), διέταξε τον τερματισμό των στρατοδικείων στο Γκουαντάναμο, στις 28 Ιούνη.

Ανάλογη γραμμή πλεύσης είχαν επισήμως... και πολλοί Δημοκρατικοί που κατά την ψήφιση στη Γερουσία, αντιτάχθηκαν στο νόμο, επειδή θεωρούν ότι καταργεί τα θεμελιώδη δικαιώματα των κατηγορουμένων. Αριθμητικά είναι γεγονός ότι η πλειοψηφία των Δημοκρατικών καταψήφισε το νόμο. Εντούτοις, το Δημοκρατικό Κόμμα παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις ελάχιστο σθένος έδειξε. Ουσιαστικά, η στάση των Δημοκρατικών στη Γερουσία ήταν μια «καλοστημένη παράσταση», καθώς «άφησαν το νόμο» να γίνει πραγματικότητα. Κάλλιστα θα μπορούσαν να προβάλλουν «κωλυσιεργία», δηλαδή διαδικαστική κωλυσιεργία βάσει του κανονισμού της Γερουσίας, που χρειάζεται τη στήριξη 40 γερουσιαστών. Οι Δημοκρατικοί έχουν 44 έδρες και υπάρχει και ένας ανεξάρτητος! Φυσικά, δεν το έπραξαν και απλώς επέτρεψαν να ψηφιστεί ο νόμος, ενώ δέκα εξ αυτών τον υπερψήφισαν κιόλας. Εξάλλου, ανάλογη στάση είχαν και στην αρχική «ανταρσία» των Ρεπουμπλικανών. Απλά άφησαν τους Ρεπουμπλικανούς να αντιταχθούν και να αρνούνται να ψηφίσουν το νόμο και όταν πια οι «αντάρτες», «υπέκυψαν» καθότι το πλήγμα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη θα ήταν μεγάλο, απλά άφησαν τα πράγματα να συμβούν... Αυτά για όσους θεωρούν ότι μια αλλαγή σκυτάλης της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες θα σημάνει και την αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ.