ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ (της απεσταλμένης μας ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΦΩΤΑΚΗ).-

Τη σκυτάλη από το Συμβούλιο της Ευρώπης παραλαμβάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην αντικομμουνιστική υστερία, μετά το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με αφορμή την επέτειο των αντεπαναστατικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα στην Ουγγαρία το 1956. Στη χτεσινή Ολομέλεια του κοινοβουλευτικού Σώματος της ΕΕ, οι αρχηγοί των πολιτικών ομάδων προχώρησαν σε δηλώσεις αναφορικά με την «50ή επέτειο της Ουγγρικής εξέγερσης και της σημασίας της για την Ευρώπη».

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ζοζέ Μπορέλ Φοντενέλ, χαρακτήρισε τα γεγονότα του 1956 ως την «πρώτη ρήξη στο σιδηρούν παραπέτασμα, την οποία ακολούθησε η Πολωνία», σημειώνοντας ότι η ΕΕ έχει χρέος να τιμήσει τα θύματα, μην αφήνοντας κάτι τέτοιο να επαναληφθεί και τονίζοντας ότι αυτό ήταν το πρώτο βήμα στην «επανένωση της Ευρώπης» και «έχουμε χρέος απέναντι στην Ουγγαρία».

Ο Χανς Πέτερινγκ, επικεφαλής του ΕΛΚ, ισχυρίστηκε ότι «οι Ούγγροι το 1956 έκαναν την επανάσταση για όλους μας. Για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, ήρθαν αντίπαλοι με τα τανκς και οι ήρωες της Ουγγαρίας έγιναν ήρωες για όλη την Ευρώπη». Συνεχίζοντας το αντικομμουνιστικό του παραλήρημα ο πρόεδρος του ΕΛΚ ισχυρίστηκε ότι οι «Σοβιετικοί το παρουσίασαν ως αντεπανάσταση. Πρέπει να υπάρξει αναγνώριση των Ούγγρων συναδέλφων. Αυτοί μας δείχνουν τους κοινούς μας στόχους, που μας συνδέουν όλους».

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και ο Μάρτιν Σουλτς, Πρόεδρος των Σοσιαλιστών, που τόνισε αναφερόμενος στο σοσιαλισμό ότι «καμία δικτατορία δεν μπορεί να υπάρξει για πάντα και 50 χρόνια μετά γιορτάζουμε την επίτευξη της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Ουγγαρία».

Ο Πρόεδρος των Φιλελευθέρων ισχυρίστηκε ότι η Βουδαπέστη έγινε τόπος αιματηρής καταστολής από τους Σοβιετικούς, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να «αντλήσουμε σύνεση από τις επετείους αυτές για το κοινό καλό».

Οι Πράσινοι μίλησαν για φασιστική και κομμουνιστική δικτατορία και ζήτησαν αγώνα για τη δημοκρατία...

Απαράδεκτη στάση κράτησε και η ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE-NGL) της οποίας ο πρόεδρος, Φράνσις Βιρτς, χαρακτήρισε την αντεπανάσταση ως «λαϊκή εξέγερση», ενώ δήλωσε υπέρ της «καταδίκης του σταλινισμού» και κατά της δαιμονοποίησης του κομμουνισμού...

Παράλληλα με τις παραπάνω δηλώσεις οι ομάδες προετοιμάζουν ψηφίσματα αναφερόμενα στα γεγονότα του 1956.

Το ΕΛΚ, οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι, οι Πράσινοι και η Ευρώπη των Εθνών κατεβάζουν κοινό ψήφισμα, βάσει του οποίου αποδίδονται τιμές στα θύματα της «εξέγερσης», ενώ γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε «έθνη που αγωνίστηκαν για την ελευθερία», στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αναφέροντας τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που επανήλθαν στο σωστό δρόμο του καπιταλισμού, όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Πολωνία, η Γερμανία, η Εσθονία, η Λιθουανία και η Λετονία.

Το εν λόγω ψήφισμα υιοθετεί στο ακέραιο το πνεύμα του αντικομμουνιστικού μνημονίου, «υπογραμμίζει ότι η δημοκρατική κοινότητα πρέπει αδιαμφισβήτητα να απορρίψει την αυταρχική και αντιδημοκρατική κομμουνιστική ιδεολογία, εξυψώνοντας τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έννομης τάξης και να πάρει ξεκάθαρη θέση όταν αυτά παραβιάζονται».

Στήριξη σε αυτές τις θέσεις έδωσαν και δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται αριστερά των Σοσιαλδημοκρατών, με την GUE να μην στηρίζει το εν λόγω ψήφισμα, αλλά να εισηγείται ένα αντίστοιχο που αποδέχεται τα βασικά του στοιχεία...

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, σε παρέμβασή του αναφορικά με τα αντεπαναστατικά γεγονότα του 1956, σημείωσε ότι «η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο και τα ψηφίσματα που κατατέθηκαν για τα 50 χρόνια από την αντεπανάσταση στην Ουγγαρία αποτελούν άλλη μια οργανωμένη προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, όξυνσης του αντικομμουνισμού.

Οι πανηγυρισμοί των εκπροσώπων του καπιταλισμού, η παρουσία του ΓΓ του ΝΑΤΟ, του προέδρου της Κομισιόν και των άλλων ιμπεριαλιστών ηγετών στην εκδήλωση στη Βουδαπέστη αποτελούν την καλύτερη μαρτυρία για τους στόχους της αντεπανάστασης στην Ουγγαρία, την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και την παλινόρθωση του καπιταλισμού.

Η δημοσίευση, άλλωστε, επίσημων ντοκουμέντων που αποδεικνύουν την ενεργό ανάμειξη ιμπεριαλιστών και την οργανωμένη στήριξη των αντεπαναστατικών δυνάμεων αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όσους διαστρεβλώνουν το χαρακτήρα των γεγονότων και τα ονομάζουν λαϊκή εξέγερση.

Οι κοινές και πανομοιότυπες κραυγές του Λαϊκού, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Φιλελευθέρων και των Πρασίνων για τη δημοκρατία και ελευθερία επιχειρούν να καθαγιάσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να την παρουσιάσουν σαν μονόδρομο για τους λαούς. Κρύβουν ταυτόχρονα και το φόβο τους για το σοσιαλισμό που αποτελεί κοινωνική αναγκαιότητα.

Αναλαμβάνουν μεγάλες πολιτικές ευθύνες αριστερές δυνάμεις με τη στάση τους. Ενώ γνωρίζουν τον υπονομευτικό και επιθετικό ρόλο του ιμπεριαλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, το δολοφονικό του ρόλο απέναντι σε όλα τα λαϊκά κινήματα, υιοθετούν στο όνομα της "αντικειμενικότητας" την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Δεν αντιμετωπίζουν ταξικά τα γεγονότα και έτσι δίνουν άλλοθι στον ιμπεριαλισμό».