Ενα χρόνο πριν, ο ΣΥΝ απειλούσε ότι θα τσακίσει το δικομματισμό στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τότε ο πρόεδρός του, μιλώντας στο φεστιβάλ του ΣΥΝ (2 Οκτώβρη 2005), έλεγε: «Μας συμβουλεύουν να αφήσουμε τους ρομαντισμούς κατά μέρος και να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ ενάντια στο 42% της Νέας Δημοκρατίας. Οχι ευχαριστούμε. Δε θα πάρουμε. Εμείς, ακολουθούμε το δρόμο της αυτονομίας και της οικοδόμησης της Μεγάλης Αριστεράς». Για να καταλήξει: «Στο λάκκο που έσκαψε ο δικομματισμός θα μπει ο ίδιος μέσα».

Τώρα, όμως, τον Οκτώβρη του 2006, ο ΣΥΝ ξέχασε εντελώς «και το λάκκο και το δικομματισμό». Προφανώς έχει τους λόγους του.

Τώρα πανηγυρίζει για άλλο πράγμα. «Είναι ωραίες αυτές οι ημέρες για τον ΣΥΝ», αφού κατά τον πρόεδρό του διαμόρφωσαν, «ένα ρεύμα, εναλλακτικό, αριστερό, οικολογικό μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση»! (Ομιλία στην ΠΓ 23-10-2006).

Για να δούμε, όμως, πώς διαμορφώθηκε αυτό το «ρεύμα»; Σύμφωνα με τον πίνακα της εφημερίδας, που σημειωτέον, εκτός από την υποστήριξη που παρείχε στο ΠΑΣΟΚ στη μάχη των εκλογών τα έδωσε όλα και για τη στήριξη του ΣΥΝ, έχουμε:

Στις 2 νομαρχίες σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Σε Αθήνα - Πειραιά και Αττική ο ΣΥΝ είναι στη διοίκηση σε 6 δήμους με συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, σε 2 με συνεργασία με τη ΝΔ (Μελίσσια - Ψυχικό), σε 1 με συνεργασία ταυτόχρονα με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ (Λυκόβρυση), σε 3 στηρίζοντας συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ και σε 7 «αυτόνομα», στηρίζοντας δήθεν ανεξάρτητους. Το πόσο αυτόνομη ήταν η παρουσία του σε αυτούς τους 7 δήμους από το δικομματισμό και τους επιχειρηματίες ας το κρίνει ο καθένας, έχοντας υπόψη του π.χ. στη Ν. Σμύρνη τις καταγγελίες της υποψήφιας του ΠΑΣΟΚ για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ εκεί και πως οι πρώτοι 5 δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέχτηκαν από το συνδυασμό που στήριζε ο ΣΥΝ είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ!

Στη Θεσσαλονίκη, ο ΣΥΝ είναι στη διοίκηση σε 3 δήμους, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, σε 2 πρωτεύουσες νομών, στηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και σε 7 στηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ.

Τα ίδια και χειρότερα έκανε ο ΣΥΝ στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να πάρει μερίδιο στη νομή της τοπικής εξουσίας.

Αν, τώρα, αυτό το αποτέλεσμα λέγεται «εναλλακτικό, αριστερό, ρεύμα» τότε πώς ονομάζεται αυτό της συνδιαλλαγής με το δικομματισμό;

Απάντηση δίνει και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ, όταν στις 2 Απρίλη του 2005, μιλώντας στην ΚΠΕ του κόμματός του, όριζε ως πρώτο κριτήριο για την επιτυχία τους: «Την ικανότητα, να αναδείξουμε το διακριτό από τον δικομματισμό αριστερό εναλλακτικό μοντέλο για την ΤΑ». Και όσον αφορά στο τι θα ήταν νίκη, έλεγε: «Το να χάσουμε ένα δήμαρχο ή ένα νομάρχη, θα είναι οπισθοχώρηση. Το να κερδίσουμε ένα δήμαρχο ή ένα νομάρχη, χωρίς να καλύψουμε τα άλλα δύο κριτήρια, δε θα είναι νίκη»!

Συγκρίνετε τα παραπάνω με τα σημερινά λεγόμενα, και θαυμάστε το μεγαλείο της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας αυτού του κόμματος!

Ομως, ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας και ας υποθέσουμε ότι αυτή η πολιτική των συνεργασιών του ΣΥΝ δεν είναι αποτέλεσμα καιροσκοπισμού, αλλά «σωστής και ευέλικτης ταχτικής», που έγινε με «αυτοδιοικητικά κριτήρια». Οτι, τέλος πάντων, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τότε το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιο το όφελος για τους εργαζόμενους, για το λαϊκό κίνημα, από τις θέσεις που κατέκτησε ο ΣΥΝ στην ΤΑ; Τις ίδιες δεν είχε και την προηγουμένη τετραετία; Μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δεν ήταν στη συνδιοίκηση, μαζί δεν υπηρέτησαν όλες τις αντιδραστικές αναπροσαρμογές που απαίτησε η πλουτοκρατία και υλοποίησαν τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων; Τι θα αλλάξει τώρα;

Απάντηση σε αυτό ο ΣΥΝ ούτε έδωσε ούτε πρόκειται να δώσει.

Ωστόσο, αυτές οι εκλογές προσφέρονται για την εξαγωγή πολλών συμπερασμάτων. Ενα από αυτά είναι ότι και σε αυτήν τη μάχη αποδείχτηκε, περισσότερο από άλλες φορές, το πόσο επιζήμιος είναι ο ρόλος του ΣΥΝ, πολύ πιο δυσανάλογος σε σχέση με την πραγματική του δύναμη και την παρουσία που έχει στο λαό και το κίνημα, στην παρεμπόδιση απεγκλωβισμού των λαϊκών δυνάμεων από το λάκκο του δικομματισμού, της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο ΣΥΝ υπήρξε και σε αυτήν την εκλογική μάχη η κύρια πηγή συκοφάντησης του ΚΚΕ. Αλλοτε φανερά κι άλλοτε κρυφά καλλιεργούσε και τροφοδοτούσε την προβοκατόρικη συκοφαντία περί μυστικής συμφωνίας του ΚΚΕ με τη ΝΔ. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η δήλωση του μέλους της ΠΓ και υπεύθυνου για θέματα αυτοδιοίκησης του ΣΥΝ, Ε. Αποστόλου, που φυσικά μεταδόθηκε από όλα τα δελτία ειδήσεων των καναλιών και οι φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες την αναπαρήγαγαν συνέχεια, όπου έλεγε: «με την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην Καρδίτσα να αποδεχτεί φανερά αυτή τη συνεργασία με τη ΝΔ, που ασφαλώς, κάτω από το τραπέζι θα σημάνει για μια ακόμα φορά και τη στήριξη του υποψηφίου Νομάρχη της ΝΔ στο Νομό, στον ενδεχόμενο δεύτερο γύρο».

Αυτή η κατάφωρη διαστρέβλωση όπου παρουσιάζει την καταγγελία του ΚΚΕ προς τη ΝΔ ως αποδοχή, προφανώς δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από αντι-ΚΚΕ τύφλωση και εμπάθεια. Δείχνει και την ύπαρξη σχεδίου, δείχνει ψυχρή και υπολογισμένη σκοπιμότητα.

Ο ΣΥΝ με τη θέση πως «οι εκλογές έχουν κυρίως αυτοδιοικητικό χαρακτήρα» και συνεπώς «αυτοδιοικητικά πρέπει να είναι και τα κριτήρια των εργαζομένων για την ψήφο» τους, πρόσφερε σημαντική βοήθεια στην προσπάθεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να αλλοιώσουν την πολιτική βαρύτητα της μάχης. Εδινε αριστερή κάλυψη στο δικομματικό αποπροσανατολισμό, και αριστερή συγκάλυψη του πραγματικού αντιδραστικού σημερινού χαρακτήρα της ΤΑ. Με το εφεύρημα «των τοπικών κοινωνιών» όχι μόνο κάλυπτε τη συνδιαλλαγή του με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και εξωράιζε την άμεση παρέμβαση των επιχειρηματιών στις εκλογές.

Μάλιστα, ο ΣΥΝ αποδείχτηκε βασιλικότερος του βασιλέως. Μόνο αυτός είχε το θράσος να κατηγορήσει το ΚΚΕ για «επινόηση ακραίων θέσεων», επειδή αποκάλυπτε το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ΤΑ είναι χώρος διαφθοράς και εξαγοράς συνειδήσεων.

Στην ουσία, ο ΣΥΝ έλεγε σε αυτά τα αγανακτισμένα, μα αναποφάσιστα και χωρίς πολιτική πείρα, λαϊκά στρώματα: Μην ακούτε τι σας λέει το ΚΚΕ, μην μπαίνετε στα δύσκολα, σε περιπέτειες σύγκρουσης. Το ζήτημα είναι «να μπούμε στο παιχνίδι», όπως έλεγε το σύνθημα του Τσίπρα, και όχι να βγούμε από το παιχνίδι. Υπάρχει ο εύκολος δρόμος, αυτός του λιγότερου κακού, χρειάζεται απλά και μόνο η «συνεργασία της έξυπνης, της ευέλικτης... αριστεράς που δε φοβάται να κυβερνήσει». Που θα διεκδικήσει τη συμμετοχή της στην κυβερνητική εξουσία μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία όπως π.χ. στην Ιταλία κ.α.

Θέσεις στους ΟΤΑ και χρειάζονται και πρέπει να επιδιώκεις περισσότερες, όπως έκανε το ΚΚΕ. Αλλά αυτές οι θέσεις έχουν αξία για το κίνημα, όταν οι ψήφοι που τις φέρνουν έχουν επί της ουσίας αντιδικομματικό περιεχόμενο. Αν το θέμα ήταν αριθμητικό, το ΚΚΕ θα μπορούσε να είχε κερδίσει 10άδες περισσότερες, με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Αλλά τέτοιες θέσεις είναι ζημιά για το κίνημα.