Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Ο Μπους (το κτήνος) παραίτησε το άλλο κτήνος τον Ράμσφελντ και έβαλε στη θέση του ένα άλλο τρίτο κτήνος τον Γκέιτς...

***

Δηλαδή, εκείνον που πουλούσε όπλα στο Ιράν, για να χρηματοδοτεί τους «Κόντρας» στη Νικαράγουα...

***

Ομως έτσι είναι, θα σου πουν, η δημοκρατία... Βρίσκει πάντα τρόπους... Δηλαδή, κανένας εγκληματίας δεν πάει χαμένος. Ερχεται η ώρα που ξανα - αξιοποιείται!!!

***

Τηλέπαθους: Τι περιμένετε; Οτι θα τη βγάλετε καλύτερα, αν υποχωρήσει το έλλειμμα κάτω από το 3%;

***

Κανένας τηλέπαθος να μην κοιμάται με αυτό το πλευρό!...

***

Στο σκαμνί ο δήμαρχος Νίκαιας, επειδή κατέβασε τις χαφιεδοκάμερες!!

***

ΣΥΝ: Δεν είδαμε κάποιον δικό σας να κάνει το ίδιο...

***

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα ο Σαντάμ τα διέπραξε όντας σύμμαχος των ΗΠΑ! Τώρα, που δεν είναι σύμμαχος, καταδικάστηκε σε θάνατο!...

***

Αυτό λέγεται αστική Δικαιοσύνη!...

***

Στο ΠΑΣΟΚ ψάχνουν να βρουν (ή να κατασκευάσουν, πιο σωστά) μια «δεξαμενή σκέψης»!!! Καλό!...

***

Αλλιώς, η δεξαμενή, λέγεται «δεξαμενή ψήφων»...

***

Ο Λαλιώτης, είπαν, σκέφτεται να επιστρέψει στην ενεργό δράση!...

***

Οποτε θέλει αποχωρεί, όποτε θέλει ξαναγυρίζει! Και μάλιστα επιβραβεύεται!...

***

Ετσι είναι οι ...ελεύθεροι άνθρωποι! Κάνουν ό,τι θέλουν...

***

Των κομμάτων της ...ελευθερίας!...

***

Πάει και ο Ετσεβίτ! Υπηρέτησε την αστική τάξη της Τουρκίας έξοχα! Θα τον θυμάται αυτή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ακου, δεξαμενή σκέψης!...

Στο Λύκειό μας είχαμε κατάληψη. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οι γονείς φώναζαν. Εμείς χαμογελούσαμε. Ενας συμμαθητής μας είπε το λόγο του Χριστού. Αφες τα παιδία, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Γελάσαμε τρανταχτά.

Διαδόθηκε ότι δε θα μας αφήσουν να παρελάσουμε στην επέτειο του ΟΧΙ στο φασισμό. Δεν το πιστέψαμε. Οι καθηγητές δήλωσαν ότι δε συνοδεύουν στην παρέλαση καταληψίες. Κοιταχτήκαμε. Αστειεύονται; Σοβαρά μιλούσαν. Είχαν αρνηθεί και δε συνέβαλαν ούτε στη γιορτή που πραγματοποιήσαμε την παραμονή. Μόνον ένας καθηγητής, από το άλλο Λύκειο, βοήθησε. Μας συγκίνησε και θα τον θυμόμαστε.

Η αυλή του σχολείου μας πλημμύρισε από μουσική Θεοδωράκη. Κι εμείς, τα παιδιά, με την αφοβιά στα μάτια, χορέψαμε όπως ο Ανδρούτσος, πριν κλειστεί με τα παλικάρια του στο Χάνι. Κι ο λόγος του συμμαθητή μας σύμφωνος με την ιστορία.

Και η παρέλαση; Αφού δε μας θέλουν, δεν τους θέλουμε κι εμείς, είπαν κάποιοι. Η γιορτή δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ούτε του δημάρχου, που αποφάσισε να μην παρελάσουμε, είπαν άλλοι. Οι παππούδες μας πολέμησαν στην Αλβανία. Σε κανέναν δε χαρίζουμε την επέτειο, θα παρελάσουμε. Κι αν δε μας αφήσουν; Θα τους νικήσουμε, μη κινούντες από το χρέος, είπε ο ξανθομάλλης ποιητάκος μας.

Παππού, δεν άνοιξαν το γραφείο. Δε μας έδωσαν τη σχολική σημαία. Πώς να παρελάσουμε χωρίς σημαία; Πήγαμε να σκάσουμε.

Ξηλωθείτε. Το 'πε απότομα ο συμμαθητής μας, που σπάνια μιλάει. Θ' αγοράσουμε σημαία. Αυτό κάναμε. Περήφανοι σηκώσαμε τη σημαία μας. Τη δώσαμε στην Ιριδα. Αυτή θα είναι η σημαιοφόρος, αποφασίσαμε.

Στοιχηθήκαμε σε τριάδες. Μπροστά η σημαία που ανέμιζε με τα μαλλιά της Ιριδας. Πίσω τα κορίτσια και μετά τ' αγόρια. Μια ομάδα όλοι. Τραγουδώντας βγήκαμε απ' την αυλή του σχολείου.

Ετσι παρελάσαμε, παππού. Εξαναγκάστηκε και η τελετάρχης να πει: Τώρα παρελαύνουν τα παιδιά των λυκείων μας. Αξίζουν το χειροκρότημά μας. Εμείς, πάντως, δε στρέψαμε το κεφάλι στους επισήμους.

Να 'σαι καλά, παππού.

Ο εγγονός και συνονόματός σου.