Ενισχυμένες σε ποσοστά αναδείχτηκαν οι ταξικές δυνάμεις στις αρχαιρεσίες με τις οποίες ολοκληρώθηκε την Κυριακή το 29ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ενώ έπεσαν τα ποσοστά των άλλων παρατάξεων. Η «Εργατική Ενότητα», που στήριξε το ΠΑΜΕ, διατήρησε τις 8 έδρες στο ΔΣ του ΕΚΘ, παραμένοντας σταθερά και με διαφορά δεύτερη δύναμη. Παράλληλα, αύξησε τις έδρες της κατά 1, τόσο στο Γενικό Συμβούλιο όσο και στην Ελεγκτική Επιτροπή.

Στο συνέδριο συμμετείχαν 635 αντιπρόσωποι έναντι 669 στο 28ο. Εγκυρα βρέθηκαν 623 ψηφοδέλτια. Η «Εργατική Ενότητα» πήρε 165 ψήφους και ποσοστό 26,48%, έναντι 170 ψήφων (25,6%) στο προηγούμενο Συνέδριο. Στο Γενικό Συμβούλιο πήρε 12 έδρες έναντι 11 που είχε και στην Ελεγκτική Επιτροπή πήρε 2 έδρες έναντι 1 που είχε.

Με πτώση στο ποσοστό της και μακριά από τις προσδοκίες της για αυτοδυναμία στη διοίκηση του ΕΚΘ εμφανίστηκε η ΠΑΣΚΕ. Διατήρησε τις 14 έδρες στο ΔΣ λαμβάνοντας 275 ψήφους (44,14%), έναντι 296 ψήφων (44,64%). Η ΔΑΚΕ πήρε 6 έδρες με 124 ψήφους (19,90%) έναντι 7 εδρών που είχε με 159 ψήφους (ποσοστό 23,98%). Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» διατήρησε τις 2 έδρες με 35 ψήφους (5,61%) έναντι 38 ψήφων (5,72%). Μία έδρα πήρε το διασπαστικό ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ με 21 ψήφους (3,37%).

Το αποτέλεσμα έχει ιδιαίτερη σημασία για την «Εργατική Ενότητα», αφού επιτεύχθηκε μέσα σε συνθήκες συνδυασμένης επίθεσης κατά του ΠΑΜΕ, συστηματικής και μαζικής αλλοίωσης της βούλησης των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία με διάφορες μεθόδους (νοθείες κλπ.) από το συνδικαλιστικό μέτωπο ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ. Γι' αυτό και η «Εργατική Ενότητα» σημειώνει στην ανακοίνωσή της πως «το αποτέλεσμα αντανακλά σε ένα βαθμό την απήχηση του μηνύματος της ταξικής αντίστασης και αντεπίθεσης των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που την υπηρέτησαν και την υπηρετούν (ΝΔ -ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ) και τις ομόχρωμες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΕΚΘ».

Στις τριήμερες εργασίες του συνεδρίου, οι συνδικαλιστές της «Εργατικής Ενότητας» μετέφεραν τα προβλήματα των εργαζομένων στους κλάδους τους, αποκάλυψαν τα αίτια που γεννούν τα προβλήματα και τα δεινά σε βάρος της εργατικής τάξης, αλλά και το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κάλεσαν τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον ταξικό πόλο, βάζοντας πλώρη για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, για τη διεκδίκηση της εξουσίας, για να περάσει στα χέρια τους ο πλούτος που παράγουν.

Από την άλλη πλευρά, σε ένα μέτωπο ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση», υπερασπίστηκαν τη λογική του «κοινωνικού διαλόγου», επανέλαβαν την πίστη τους στην πολιτική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και διακήρυξαν πως μπορεί να συνυπάρχει η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και η ασφάλεια των εργαζομένων. Το Συνέδριο υιοθέτησε κατά πλειοψηφία το σχέδιο πολιτικής απόφασης που κατέθεσε η «Εργατική Ενότητα». Πολιτική απόφαση που μπορεί να υλοποιηθεί αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την επιβάλουν με την πάλη τους μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, με τον πανεργατικό αγωνιστικό συντονισμό και την ταξική συσπείρωσή τους γύρω από το ΠΑΜΕ, χωρίς αυταπάτες για το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών του ΕΚΘ.