Σε επιχείρηση δίωξης της διαφορετικής εκτίμησης των ιστορικών γεγονότων οδηγείται η Ουκρανία, με πρωτοβουλία του «πορτοκαλί» Προέδρου της χώρας, Β. Γιούστσενκο. Ετοιμάζεται να καταθέσει νομοσχέδιο που θα προβλέπει χρηματικό πρόστιμο σε όποιους αντιδράσουν σε αυτό που παρουσιάζεται πλέον ως απόλυτη «ιστορική αλήθεια» για το λεγόμενο «Γκολοντομόρ του 1932 -1933» (δηλαδή το λιμό που θέρισε την Ουκρανία εκείνη την περίοδο και που οι σημερινοί κυβερνώντες επιδιώκουν να τον «χρεώσουν» στους μπολσεβίκους, που, κατά την ερμηνεία τους, προωθούσαν την εξόντωση του oυκρανικού λαού).

Πλέον, στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της σημερινής Ουκρανίας, δεν τους φτάνουν τα ΜΜΕ, ούτε τα σχολικά βιβλία, που ήδη τα έχουν αλλάξει, για να εδραιώσουν στη χώρα τους αυτή την παραποιημένη «ιστορική αλήθεια». Εχουν εξάλλου ήδη προχωρήσει στην ιστορική δικαίωση των εθνικιστικών ένοπλων σωμάτων, που την περίοδο της ναζιστικής κατοχής συνεργάστηκαν απροκάλυπτα με τους φασίστες κατακτητές.

Ο γραμματέας του προέδρου, Ι. Βασιουνίκ, επικαλέστηκε γι' αυτήν την εξέλιξη τη «διεθνή πρακτική». Σημείωσε δηλαδή πως σε 10 χώρες - μεταξύ αυτών οι Γαλλία, Ελβετία, Βέλγιο και Πολωνία - η νομοθεσία προβλέπει πρόστιμο σε όσους δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Εβραίων, ενώ άλλες χώρες όπως η Αυστρία, η Ρουμανία, η Γερμανία, το Ισραήλ και η Τσεχία προβλέπουν ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 10 χρόνια. Στη βάση αυτής της «διεθνούς πρακτικής» η Προεδρία της Ουκρανίας ετοιμάζεται να προτείνει ένα νομοσχέδιο στη βάση του οποίου θα τιμωρείται όποιος δε συμφωνήσει με τις αντικομμουνιστικές ερμηνείες της ιστορίας της Ουκρανίας, ενώ, για τους δημόσιους και δημοτικούς υπαλλήλους, ο παραπάνω παράγοντας της ουκρανικής Προεδρίας τόνισε ότι οι κυρώσεις πρέπει να είναι αυστηρότερες!

Τα νέα αντικομμουνιστικά μέτρα που ετοιμάζονται να πάρουν δεν είναι άσχετα από τα λιγοστά αποτελέσματα που έχει ως σήμερα η αντικομμουνιστική υστερία στην Ουκρανία, σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, παρά την «πλύση εγκεφάλου», που κάνουν εδώ και 15 χρόνια τα ντόπια ΜΜΕ. Ετσι, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του «Διεθνούς ινστιτούτου κοινωνιολογίας του Κιέβου», η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών σε ποσοστό 60,8% απορρίπτει την αντικομμουνιστική ερμηνεία του λιμού του 1932-'33, ενώ αυτή την ερμηνεία την αποδέχεται μόνο το 26,2%.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η γαλλίδα Ανι Λακρουά Ρις (καθηγήτρια της Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού) και μέλος του Πόλου για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία, είχε απειληθεί με δίωξη, που τελικά δεν πέρασε, ακριβώς γιατί το 2004 είχε κάνει εργασία για το λιμό στην Ουκρανία. Τη δίωξη είχε ζητήσει η ένωση Ουκρανών στη Γαλλία γιατί στην εργασία αυτή, τεκμηριωμένα, καταρρίπτεται η προπαγάνδα ότι η πείνα που χτύπησε την Ουκρανία το 1933 ήταν συνειδητή επιλογή των Μπολσεβίκων. Η αλήθεια είναι ότι όντως υπήρξε φοβερή πείνα, ως αποτέλεσμα συνδυασμού παραγόντων, όπως η κακή σοδειά από ξηρασία, η επιδημία τύφου, αλλά και τα σαμποτάζ από τις αντιδραστικές δυνάμεις που πολεμούσαν τη σοβιετική εξουσία.

Οι λαϊκές δυνάμεις περιφρουρούν το μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη στο Τάλιν

Οπως σημειώνουν εσθονικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση είχε από καιρό πάρει τη σχετική απόφαση, κυρίως μετά τη σοβαρή μαζική κινητοποίηση των κατοίκων του Τάλιν, της εσθονικής πρωτεύουσας, τον περασμένο Μάη και Ιούνη, που απέτρεψε την απομάκρυνση του μνημείου του Σοβιετικού στρατιώτη, του απελευθερωτή της Εσθονίας από το ναζιστικό ζυγό, του μπρούτζινου «Αλιόσα». (Βλέπε «Ρ» 2/8/2006). Μετά την αδυναμία του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης να πάρει την απόφαση απομάκρυνσης αυτού του σοβιετικού αντιφασιστικού μνημείου, αποφασίστηκε την ευθύνη να πάρει το ίδιο το Κοινοβούλιο της χώρας.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια ακόμη απροκάλυπτη εκδήλωση της κατρακύλας του αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού στην Εσθονία, για την απελευθέρωση της οποίας από το ναζιστικό ζυγό έδωσαν τη ζωή τους 275 χιλιάδες σοβιετικοί στρατιώτες και παρτιζάνοι.

Εντονη ήταν η αντίδραση του ρωσικού Κοινοβουλίου, της Κρατικής Δούμας, που στις 15/11 ενέκρινε Ψήφισμα (με τις ψήφους 352 βουλευτών όλων των κομμάτων), με τον τίτλο «Για την εκδήλωση νεοναζιστικών και ρεβανσιστικών διαθέσεων στην Εσθονία». Στο ψήφισμα καλείται το Κοινοβούλιο της Εσθονίας να μην προχωρήσει στην παραπέρα έγκριση αυτού του νομοθετικού εκτρώματος, αφού όπως σημειώνεται: «Επιδιώκοντας να σβήσουν το κατόρθωμα του Σοβιετικού Στρατιώτη, που έσωσε τον κόσμο από τη φαιά πανούκλα, οι σημερινοί Εσθονοί ρεβανσιστές, σχεδιασμένα αναζωπυρώνουν τις πιο επικίνδυνες μορφές εθνικού μίσους, της ξενοφοβίας και του νεοναζισμού».

Το θέμα των αντικομμουνιστικών ψηφισμάτων και μέτρων, στα οποία προχωρούν εθνικά Κοινοβούλια της ΕΕ και το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο και τα ζητήματα της Ιστορίας, που επιχειρείται να χρησιμοποιηθούν για την αντικομμουνιστική επίθεση σήμερα, έθεσε στη συζήτηση στη Βουλή, για την εξωτερική πολιτική στις 2/11, η Αλ. Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Από αυτή την τοποθέτηση αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα σημεία:

«Τώρα τελευταία υπάρχουν κάποια φαινόμενα είτε στο Ευρωκοινοβούλιο είτε σε εθνικό επίπεδο των κρατών - μελών, είτε συνολικά στην ΕΕ, τα οποία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Για να πω την αλήθεια, στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν υπάρχουν τέτοια, αλλά η μόλυνση θα έρθει. Από κάπου ξεκινάει.

Να το ξεκαθαρίσουμε: Το Ευρωκοινοβούλιο τοποθετείται σε ιστορικά γεγονότα που έγιναν πριν από 50 χρόνια. Εχει σημασία και ο τρόπος της τοποθέτησης. Χρησιμοποιεί εμετικά κείμενα. Πάρτε τα γεγονότα της Ουγγαρίας το 1956. Εχει σημασία η ορολογία. Είναι ορολογία εκείνης της εποχής και τοποθετείται για να αντιμετωπίσει ζητήματα του σήμερα.

Ερχεται μετά το γαλλικό Κοινοβούλιο, το "λίκνο της δημοκρατίας" στην Ευρώπη, και λέει ότι όποιος δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων υποπίπτει σε αδίκημα. Ξέρω ότι η Κομισιόν αντέδρασε. Βεβαίως έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων, δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Αλλά θα πάμε τώρα σε γεγονότα του 1915 και να παίρνουν θέση σε αυτά τα Κοινοβούλια; Και τοποθετούνται τα Κοινοβούλια για να λύσουν τρέχουσες υποθέσεις. Δεν είμαστε υπέρ τού να σβήσει η ιστορική μνήμη, και να υπάρχει σύγχρονη διαπάλη για ιστορικά γεγονότα. Οχι όμως με πολιτικές αποφάσεις».

Σε άλλο σημείο σημείωσε:

«Δε λέμε να μη συζητάμε για το παρελθόν ή να μην ακούσουμε κάτι για το παρελθόν, που ενδεχομένως εμάς μας ενοχλεί. Εμείς είμαστε μαθημένοι και θα ακούσουμε. Αν θέλετε, το γεγονός ότι το παρελθόν ενοχλεί είναι ένα συμπέρασμα για τους λαούς για το ότι τόσο πολύ ασχολούνται με το παρελθόν, για γεγονότα πριν από 60, 70 χρόνια και για τις τότε ιστορικές προσωπικότητες. Κάτι λέει αυτό...

Εν πάση περιπτώσει δε μας ενοχλεί να υπάρχουν καταδίκες για ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος που αφορούσαν και το ΚΚΕ, αλλά εδώ να γίνεται συζήτηση. Δεν μπορεί οι καταδίκες αυτές να χρησιμοποιούνται για την πολιτική του σήμερα και δεν μπορεί να μετατρέπεται το ιστορικό γεγονός σε πολιτική καταδίκη. Να ξεκαθαρίσω ότι δε φοβόμαστε καμία συζήτηση για το παρελθόν, αντίθετα την επιδιώκουμε, αλλά είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα, αφού πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα».