ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΕΛΣΙΝΚΙ.--

Εξαγγελίες περί «λήξης προθεσμίας», τέλος χρόνου για την Αγκυρα και επιβολή κυρώσεων, αλλά και διαβεβαιώσεις πως εκτροχιασμός των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας δεν είναι επιθυμητό σενάριο, συνιστούν το περιεχόμενο δηλώσεων κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των ισχυρών κρατών - μελών και να διασκεδάσουν τις αντιθέσεις τους.

Το θέμα της Τουρκίας πρέπει να έχει λήξει πριν τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκέμβρη, ξεκαθάρισε ο Φινλανδός πρωθυπουργός και προεδρεύων της ΕΕ, Μάρτι Βανχάνεν. Από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο επίτροπος Διεύρυνσης, Ολι Ρεν, υποστήριξε ότι αν η Αγκυρα δεν εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, η Κομισιόν θα δημοσιοποιήσει τις συστάσεις της, στην τελευταία συνεδρίαση του Κολεγίου, πριν το ΣΓΥΕΣ, στις 6 Δεκέμβρη...

Σαν λήξη της προθεσμίας για την Αγκυρα αναφέρεται η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών, στις 11 Δεκέμβρη, ημερομηνία ορόσημο και για την Επιτροπή, που θα πρέπει να έχει δημοσιοποιήσει τις συστάσεις της για κυρώσεις στην Τουρκία και το Συμβούλιο να λάβει τις αποφάσεις, ώστε το θέμα να μην εκκρεμεί κατά τη Σύνοδο Κορυφής, στις 14 και 15 Δεκέμβρη, καθώς ο Μ. Βανχάνεν ξεκαθάρισε ότι «η Προεδρία δεν προτίθεται να εγείρει το θέμα της Τουρκίας κατά τη Σύνοδο του Δεκέμβρη. Οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν πριν από αυτή. Η πραγματική προθεσμία είναι πριν την παρουσίαση των συστάσεων της Επιτροπής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκέμβρη θα απασχολήσουν άλλα θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του μέλλοντος της διεύρυνσης της ΕΕ». Σημείωσε δε ότι πρέπει η Αγκυρα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της για να έχει και ίση μεταχείριση.

Δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας εμπλέκεται με την Κύπρο, ο Φινλανδός πρωθυπουργός, σημείωσε ότι η Προεδρία, «επιθυμεί να διαπραγματευτεί μία λύση, η οποία θα ωφελήσει όλα τα μέρη», αποφεύγοντας την κρίση στις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Εκανε λόγο για μία πρόταση, η οποία προσανατολίζεται στην εξεύρεση λύσης που «θα επιτρέψει το απευθείας εμπόριο με το βόρειο τμήμα της Κύπρου και θα ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα», ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η Προεδρία δεν επιχειρεί να δώσει ολοκληρωμένη λύση στο κυπριακό πρόβλημα, το οποίο «είναι ζήτημα των Ηνωμένων Εθνών».

Το γεγονός ότι καμία πλευρά δεν έχει απορρίψει τα σχέδια των φινλανδικών προτάσεων, ως αναπόδεκτα, θεωρείται ως θετικό από το Ελσίνκι, που ζητά «λήθη στο παρελθόν και πίστη στο μέλλον», που είναι η «επανένωση της Κύπρου και στην υποψηφιότητα της Τουρκίας στην ΕΕ».

Ωστόσο, παρά τις εξαγγελίες περί «λήξης προθεσμίας» και τέλος χρόνου για την Αγκυρα και επιβολή κυρώσεων, η Προεδρία, σημειώνει επίσης ότι εκτροχιασμός των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας δεν είναι επιθυμητό σενάριο, καθώς θα σήμαινε «αβέβαιο μέλλον», προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για αναδίπλωση των «25», ανάλογα με τις εξελίξεις και την αντίδραση της Αγκυρας...

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, επιβεβαίωσε την προσπάθεια της βρετανικής διπλωματίας, να συνδέσει το Κυπριακό με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας τονίζοντας ότι «θα είναι τεράστιο σφάλμα να έρθουμε εμείς να ανατρέψουμε τη μέχρι σήμερα πολιτική της ΕΕ, και δική μας, ότι οι υποχρεώσεις της Τουρκίας είναι αυτόνομες και ανεξάρτητες, από το τι γίνεται στην Κύπρο, καθώς, αν γίνει αυτό, όλη η πολιτική θα αντιστραφεί». Τη θέση αυτή επανέλαβε και χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χριστόδουλος Πασιαρδής, σημειώνοντας ότι τέτοιες κινήσεις δε βοηθούν ούτε το Κυπριακό, ούτε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας...

Πιο γρήγορους ρυθμούς στην υλοποίηση της βάρβαρης επίθεσης της ΕΕ κατά των λαών ζήτησε ο Κ. Καραμανλής, υποστηρίζοντας φανατικά τις πιο αντιδραστικές επιλογές της, όπως το «ευρωσύνταγμα» και τη στρατηγική της Λισαβόνας.

Σε μια ομιλία - μανιφέστο χτες το βράδυ στο London School of Economics ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε μαχητικά τις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» και ανατροπές σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων, στο όνομα της αύξησης της παραγωγικότητας και της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Προκειμένου η ΕΕ να γίνει πιο αποτελεσματική στην κατεύθυνση αυτή τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας μιας «Ευρώπης δύο ταχυτήτων», όπου στην πρώτη ταχύτητα θα ενταχθούν οι χώρες της ευρωζώνης, οι οποίες θα λειτουργήσουν ως «ατμομηχανή» στην «ΕΕ των 27». Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Καραμανλής ζήτησε να προχωρήσει η εφαρμογή του «ευρωσυντάγματος» γιατί «δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η πλειοψηφία των κρατών - μελών της ΕΕ έχει επικυρώσει το Σύνταγμα». Ταυτόχρονα και προκειμένου η ΕΕ «να γίνει η πιο δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο», ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε τη στρατηγική της Λισαβόνας εκφράζοντας την ικανοποίησή του γιατί «η δυναμική της είναι εντυπωσιακή». Εξαιτίας της υλοποίησης των πολιτικών της Λισαβόνας εξασφαλίστηκε «η μακροοικονομική σταθερότητα, (διάβαζε αιώνια λιτότητα), η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και ο εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας».

«Η στρατηγική της Λισαβόνας είναι ο οδικός χάρτης που οδηγεί τη διαδρομή μας», είπε χαρακτηριστικά συνδέοντας την επίθεση της ΕΕ με την κυβερνητική πολιτική, υπογραμμίζοντας ότι «το κλειδί για την επίτευξη αυτών των στόχων βρίσκεται σε μία αντίληψη: Μεταρρύθμιση». Μετέφερε μάλιστα και την πείρα του για τον τρόπο αντιμετώπισης όσων αντιδρούν στις «μεταρρυθμίσεις»: «Πρέπει να εξηγούμε ευκρινώς τα πραγματικά, μακροπρόθεσμα οφέλη των αλλαγών, ειδικότερα όταν τα οφέλη θα συμβούν στο μέλλον, ενώ το κόστος είναι άμεσο» είπε, ενώ συμπλήρωσε «πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τον παραδοσιακό εκλογικό κύκλο και να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα συνεχιζόμενου κοινωνικού διαλόγου και μεταρρύθμισης».

Απαρίθμησε μια σειρά γνωστών μέτρων που «υποστηρίζουν τη δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα», ενώ επισήμανε ότι «σταδιακά ανοίγουμε σημαντικές αγορές, όπως αυτές της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου, προωθούμε μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και ενισχύουμε τις ρυθμίσεις της κεφαλαιαγοράς».

Εμφαση έδωσε και στην Παιδεία επαναλαμβάνοντας ότι αποτελεί «βασική προτεραιότητα» για την κυβέρνηση. Οπως είπε, πολιτική που προωθείται αποσκοπεί «στην ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των επιχειρηματικών και ερευνητικών κοινοτήτων», ενώ παράλληλα «προετοιμάζουμε την αγορά εργασίας, έτσι ώστε να προσφέρει τις κατάλληλες ευκαιρίες που θα ανταποκρίνονται στα υψηλά ποιοτικά εκπαιδευτικά στάνταρτ».

Καταλήγοντας συμπύκνωσε με παραστατικό τρόπο τόσο το όραμά του για την Ελλάδα ως «επιχειρηματικό και ενεργειακό κόμβο, πολιτιστικό και τουριστικό προορισμό, οικονομικό και μεταφορικό κέντρο, ηγετικό εταίρο στη ΝΑ Ευρώπη». Περηφανεύτηκε επειδή «η Ελλάδα έχει δημιουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό περιβάλλον, φιλικό στις επιχειρήσεις και στην ιδιωτική πρωτοβουλία», «έχει δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για τους ντόπιους και ξένους επενδυτές», «έχει δημιουργήσει ένα νέο εργασιακό περιβάλλον για τους νέους μορφωμένους ανθρώπους».