Οι ρωμαϊκές φιέστες, για την 25ηεπέτειο ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και για την 50ήεπέτειο από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), αναγκάζουν τους απολογητές να μουντζουρώσουν πολλές στοίβες χαρτιού - χωρίς επιτυχία - προκειμένου να αποδείξουν τα δήθεν οφέλη για τους λαούς. Στην προσπάθεια αυτή επιστρατεύτηκε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) Χοσέ Μπορέλ, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα, προσκεκλημένος της προέδρου του Ελληνικού Κοινοβουλίου Α. Ψαρούδα - Μπενάκη.

Ο Χοσέ Μπορέλ, επιφανές στέλεχος της σοσιαλδημοκρατίας, με αιχμή του δόρατος τον αντικομμουνισμό, εξέφρασε το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο της ΕΕ, τους στόχους της μεγάλης συμμαχίας της «κεντροδεξιάς» - Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) στο οποίο ανήκει και η ΝΔ - και της «κεντροαριστεράς» - Ευρωπαϊκό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, στο οποίο ανήκει και το ΠΑΣΟΚ - που σφραγίζεται άλλωστε με την εναλλαγή του στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο τέλος του χρόνου από τον πρόεδρο του ΕΛΚ τον Χανς - Γκερτ Πέτερινγκ, για το υπόλοιπο της 6ης κοινοβουλευτικής περιόδου του ΕΚ, συμφωνία που στηρίχτηκε με τις ψήφους των ευρωβουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του ΕΚ στις 20 Ιουλίου 2004.

Κωδικοποιώντας την αντιδραστική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, ο Χ. Μπορέλ πρόβαλε την ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή την αύξηση της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, τη διεύρυνση και τη θεσμική θωράκιση του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, με την προώθηση του καταδικασμένου από τους λαούς «ευρωσυντάγματος», με δράσεις και στα τρία επίπεδα, στο οικονομικό, στο πολιτικό, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη δράση του στρατιωτικού βραχίονα, για τα εκστρατευτικά σώματα της ΕΕ στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Η ένταση της ευρωενωσιακής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας περιλαμβάνει την αξιοποίηση του κεντρικού μηχανισμού, αλλά και των περιφερειακών τμημάτων του ΕΚ στα κράτη - μέλη. Πρόσφατα, το Γραφείο του ΕΚ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε διαφημιστικό φυλλάδιο για την 25ηεπέτειο ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ που εντάσσεται στα πλαίσια αυτής προπαγάνδας, με προφανή στόχο την ιδεολογική - πολιτική χειραγώγηση του εργατικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

Αυτό το άθλιο προπαγανδιστικό «πόνημα» των υπηρεσιακών παραγόντων του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα διαφημίζει με προκλητικό τρόπο την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, στηρίζοντας τη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αντικειμενικά και του Συνασπισμού. Και αποτελεί βεβαίως προκλητική παρέμβαση της ΕΕ στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη στη χώρα μας σε όφελος του κεφαλαίου και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που απορρέει όμως από τη συμμετοχή της πλουτοκρατίας στη διακρατική αυτή ιμπεριαλιστική Ενωση, άρα γίνεται με τις ευλογίες της σε βάρος του λαϊκού μας κινήματος.

Είναι προφανές ότι αντιλαμβανόμενοι τις δυνατότητες ενίσχυσης, λόγω της αντιλαϊκής τους πολιτικής, του ρεύματος αντίστασης, που ολοένα και αναπτύσσεται μέσα στην εργατική τάξη, γενικότερα στους λαούς, ενάντια στην ΕΕ, εντείνουν την προπαγανδιστική εκστρατεία - πλύση εγκεφάλου - προκειμένου οι εργαζόμενοι να υποθηκεύσουν τη ζωή και το μέλλον τους στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της ΕΕ.

Αλλωστε, το διακηρύσσουν ανοιχτά και χωρίς περιστροφές. Θέλουν, λένε, να υπενθυμίσουν «περιληπτικά τα οφέλη της ένταξης της χώρας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Οφέλη που ταυτίζονται σήμερα με τις προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών και δικαιώνουν την απόφαση που πήρε το 1975 η πολιτική ηγεσία της χώρας να ενταχθεί η Ελλάδα στην ΕΟΚ, στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση». Αλλά η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, αντιμετώπισε την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και σηματοδοτούσε την πολιτική απόφαση της αστικής τάξης στη χώρα μας, που υπαγορεύτηκε από το ταξικό της συμφέρον να ενισχύσει τα κέρδη της, να διασφαλίσει την κυριαρχία, να θωρακίσει την εξουσία της απέναντι στο εργατικό κίνημα.

Αναδεικνύεται, λοιπόν, ανάγλυφα ο ίδιος αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ και η χρησιμοποίηση του ΕΚ, που λειτουργεί σαν «πλυντήριο δημοκρατικής νομιμοποίησης» της αντιλαϊκής -αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ, της «λέσχης» των πολιτικών εκφραστών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ας δούμε όμως από κοντά τα χυδαιολογήματα των «φωτεινών εγκεφάλων» που ανέλαβαν τη σύνταξη του εν λόγω «πονήματος»:

• Κατά τους συντάκτες του κειμένου, χάρη στην ΕΕ η Ελλάδα «ξεπέρασε οριστικά τις κακές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον εμφύλιο και τη δικτατορία» κι ακόμη ότι «κατοχύρωσε τη δημοκρατία και την πολυφωνία - και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της»!!!

Πρόκειται για χυδαία παραποίηση της νεότερης Ιστορίας της χώρας μας. Ο εμφύλιος, το μετεμφυλιακό πολιτικό καθεστώς της ασύδοτης εγκληματικής βίας, της τρομοκρατίας, του φασιστικού παρακράτους, της κοινωνικής βαρβαρότητας, σε βάρος του λαού μας και κυρίως των πιο πρωτοπόρων δυνάμεών του, των κομμουνιστών και των προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων, η δικτατορία, που εν συνεχεία το ακολούθησε, υπήρξαν πολιτική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας με τη στήριξη των Βρετανών και Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Η αστική τάξη της χώρας, που αργότερα πρωτοστάτησε στην ένταξη στην ΕΟΚ, στηρίχτηκε στη στρατιωτική, στην οικονομική και πολιτική βοήθεια των ιμπεριαλιστών «συμμάχων» τους.

Και οι πέτρες σ' αυτό τον τόπο γνωρίζουν ότι τα όποια δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες - περιορισμένα πάντοτε στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος - δε μας τα χάρισε καμία ΕΕ, αλλά κατακτήθηκαν μέσα από σκληρούς ταξικούς αγώνες, θυσίες και το αίμα της εργατικής τάξης, του λαού μας, πρώτα και κύρια των κομμουνιστών, που κατά χιλιάδες στήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και γέμισαν τα κολαστήρια στις φυλακές και τις εξορίες.

Αποτελεί απύθμενο θράσος να εμφανίζεται η ΕΕ σαν δημιουργός και εγγυητής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, την ίδια στιγμή που έχει εξαπολύσει σφοδρή επίθεση για το δραστικό περιορισμό και την κατάργησή τους. Μήπως δεν είναι η ΕΕ που θεσπίζει και επιβάλλει σε όλα τα κράτη - μέλη της τους σιδερένιους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους, τις οδηγίες για συλλογή και επεξεργασία όλων των προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων πολιτών (βλ. Συνθήκη Σένγκεν, Σένγκεν ΙΙ, βιομετρικά δεδομένα στα διαβατήρια κωδικοποιημένα σε μικροτσίπς κ.ά.), ακόμη και των τηλεπικοινωνιών τους (οδηγία για την παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών), που καταργούν θεμελιώδη δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες; Δεν είναι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις συντηρητικές-κεντροδεξιές ή σοσιαλδημοκρατικές-κεντροαριστερές στα κράτη - μέλη της, αλλά και «συμμαχικές συντηρητικών-σοσιαλδημοκρατών» (βλ. Γερμανία) που διατηρούν μυστικές φυλακές στο έδαφός τους για λογαριασμό των ΗΠΑ, που συνεργάζονται με τη CIA για την απαγωγή Ευρωπαίων πολιτών «υπόπτων» για τρομοκρατία, που παραδίδουν στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ τα στοιχεία των οικονομικών συναλλαγών εκατομμυρίων Ευρωπαίων (βλ. υπόθεση SWIFT) και όλα τα προσωπικά δεδομένα εκείνων που... διαπράττουν το αδίκημα να ταξιδεύουν στη... «χώρα της ελευθερίας» (βλ. συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ για διαβίβαση των προσωπικών δεδομένων των Ευρωπαίων επιβατών προς τις ΗΠΑ);

Οι εγκέφαλοι του «πονήματος» συνεχίζουν όμως ακάθεκτοι την παράθεση των «ωφελημάτων» της ένταξης.

• Η χώρα μας «ενίσχυσε αποφασιστικά την αμυντική και διπλωματική της θέση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στη διεθνή σκηνή... απέκτησε δικαιωματικά τη δυνατότητα να παίζει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τη λήψη μεγάλων πολιτικών αποφάσεων για την πορεία της Ευρώπης»!!

Ετσι, λοιπόν, βαφτίζουν την ενεργό συμμετοχή στην οποία οδήγησαν τη χώρα μας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στους βάρβαρους και εγκληματικούς πολέμους και τις επεμβάσεις ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ. Ως ωφελήματα της ένταξης στην ΕΕ πρέπει, κατά τους συντάκτες του «πονήματος» να αντιμετωπίζει ο λαός μας τις αποστολές ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στις κατοχικές δυνάμεις στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη λαϊκή συναίνεση για τη συμμετοχή και της ελληνικής πλουτοκρατίας στο πλιάτσικο των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ΗΠΑ που γίνεται σε βάρος των λαών, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και όπου αλλού τους οδηγούν τα εγκληματικά τους σχέδια, ζητώντας «μερδικό» από τη λεία.

• Για να ξεχάσουμε τους ωμούς εκβιασμούς και πιέσεις της ΕΕ σε βάρος του Κυπριακού λαού, ώστε να αποδεχτεί την «ντε φάκτο» διχοτόμηση του νησιού που προωθούσε το σχέδιο Ανάν, με τις ευλογίες της ΕΕ και των ΗΠΑ, με τη δημαγωγική επιχειρηματολογία τους, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Προβάλλουν ότι η ΕΕ «στήριξε και ευόδωσε την ένταξη της Κύπρου στην ευρωπαϊκή οικογένεια», στην ιμπεριαλιστική λυκοφωλιά, ενώ «ποιούν την νήσσα» για τον τούρκικο στρατό κατοχής που παραμένει στην Κύπρο, παραβιάζοντας κατάφωρα αποφάσεις του ΟΗΕ. Προτείνουν να υποταχτεί ο κυπριακός λαός και γενικότερα οι λαοί στις εξωφρενικές αξιώσεις των ιμπεριαλιστών.
• Στα «οφέλη» προστίθεται ότι χάρη στην ΕΕ η χώρα μας «αποτέλεσε πόλο ανάπτυξης και ευημερίας... έγινε παράδειγμα και τόπος απασχόλησης για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Νοτιο-ανατολικής Μεσογείου και τους κατοίκους της». Είναι προφανές ότι οι γραφειοκράτες της ΕΕ όταν αναφέρονται στην Ελλάδα έχουν υπόψη τους μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, που διεισδύει στις χώρες της Βαλκανικής με επενδύσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις, για να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την εργατική τάξη των χωρών αυτών, που μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, ενώ με το κλείσιμο και την μετεγκατάσταση των δραστηριοτήτων του στις χώρες αυτές πετάει χιλιάδες εργαζόμενους στο κοινωνικό περιθώριο.
• Οι προπαγανδιστές των ωφελημάτων της ένταξης αφήνουν όμως τα καλύτερα για το τέλος. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ΕΕ «ενίσχυσε τις προσπάθειες των πολιτικών οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων της χώρας να δημιουργήσουν μια χώρα εξωστρεφή με ανοιχτή οικονομία... εξασφάλισε την απαραίτητη οικονομική στήριξη για την ανανέωση των παλαιών και την κατασκευή νέων βασικών υποδομών και προώθησε τη σύγκλιση της οικονομίας της με τις υπόλοιπες χώρες της Ενωσης».
• Πρέπει να τους αναγνωρίσει κανείς ότι έχουν χιούμορ, αφού δε διστάζουν να τα λένε αυτά, απευθυνόμενοι στους Ελληνες εργαζόμενους, που το μεροκάματό τους αυξήθηκε κατά 0,77 του ευρώ, που γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, που η ανεργία και με αυτά τα κατασκευασμένα στοιχεία της στατιστικής κυμαίνεται στο 9% - η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη - και σαρώνει ιδιαίτερα τους νέους, όπου τα 2/3 των συνταξιούχων φυτοζωούν με συντάξεις πείνας, που η ακρίβεια εξανεμίζει τους μισθούς, που η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία παραδίδονται στα χέρια του κεφαλαίου και γίνονται απροσπέλαστες για τα λαϊκά στρώματα. Οσο για τις υποδομές, αυτές εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων.
• Τα χρήματα από τα διάφορα ευρωπαϊκά ταμεία και τα ΚΠΣ δεν αποτελούν δωρεά της ΕΕ, αλλά είναι ένα μέρος από την υπεραξία και τον πλούτο που δημιουργήθηκε από την εργατική τάξη, γενικότερα τους εργαζόμενους και καταλήγει κατά 90% πίσω στα θησαυροφυλάκια των μεγαλοκατασκευαστών και μεγαλοεργολάβων, των μονοπωλίων, είτε απευθείας, είτε μέσω των Συμπράξεων του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για την ενίσχυσή τους.

Το άθλιο προπαγανδιστικό αυτό κατασκεύασμα του Γραφείου του ΕΚ για την Ελλάδα θα βρει από τους εργαζόμενους της χώρας μας την υποδοχή που του ταιριάζει. Οσο και αν προσπαθούν οι απολογητές του ευρωμονόδρομου να παρουσιάσουν μια «μαγική» εικόνα για την ΕΕ, οι εργαζόμενοι βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα στο ίδιο το πετσί τους. Μέσα από την ίδια τους την εμπειρία κατανοούν ότι οι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια βίαιης επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, για να αυξάνει συνεχώς τα κέρδη του, για να διαιωνίσει την κυριαρχία του, με την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τη συρρίκνωση και την περιθωριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων του χωριού και της πόλης.

Οι πομπώδεις ισχυρισμοί των εμπνευστών του διαφημιστικού πονήματος ότι δήθεν «στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Ελλάδα βρήκε ένα βήμα...Οι ευρωβουλευτές της πήραν σημαντικές θέσεις στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, έχουν λόγο και επηρεάζουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε κάθε θέμα και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας»!!! Βεβαίως, σε ό,τι έχει σχέση με τη συμμετοχή των βουλευτών, πράγματι συμμετέχουν, αλλά δεν επηρεάζουν τις αποφάσεις. Γνωμοδοτούν. Το ζήτημα είναι σε όφελος ποιων συμφερόντων. Γιατί, ακόμη και σ' αυτό το πλαίσιο, τις γνωμοδοτήσεις τις επηρεάζουν οι βουλευτές των κομμάτων της πλουτοκρατίας των ισχυρών κρατών, και όλοι μαζί οι βουλευτές αυτών των κομμάτων γνωμοδοτούν σε όφελος των μονοπωλίων.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως αστικός θεσμός με ενισχυμένο αντιδραστικό πολιτικό πλαίσιο και με τον πακτωλό χρηματοδότησης με εκατομμύρια ευρώ αποτελεί το βασικό φορέα για την «νομιμοποίηση» στα μάτια, στις συνειδήσεις των εργαζομένων των αποφάσεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής και γενικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ θα συνεχιστεί και θα ενταθεί ακόμα παραπέρα μέσα από τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ. Η «ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας» μέσα από το πρόσφατο κοινό ψήφισμα Λαϊκού Κόμματος, Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελεύθερων, που ψήφισαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανοίγει το κουτί της Πανδώρας για την κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής υστερίας και το χτύπημα του εργατικού κινήματος.

Βασικό στοιχείο της ιδεολογικής τους προπαγάνδας, κατά τη διάρκεια των πανηγυρικών εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΕΟΚ, που σε πρώτη φάση θα κορυφωθούν στις 25 Μάρτη 2007, είναι ο αντικομμουνισμός. Γιατί για την πλουτοκρατία η παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, το χτύπημα του κομμουνιστικού κινήματος συνδέεται άμεσα με τους στρατηγικούς στόχους της, για την επιβολή της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ, το χτύπημα των μισθολογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, και γενικότερα των εργαζόμενων.

Η απαγόρευση της δράσης της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας Τσεχίας με το πρόσχημα ότι στο καταστατικό της περιλαμβάνεται πως «παλεύει για την αντικατάσταση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής με την κοινωνική», οι εκδηλώσεις καταδίκης του σοσιαλισμού με την υπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής αντεπανάστασης στην Ουγγαρία, δράσεις όπως αυτές της Ιταλίδας ευρωβουλευτίνας Α. Μουσολίνι για απαγόρευση της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης στην ΕΕ, οι προκλητικές ενέργειες κομμάτων για την αναβίωση και δικαίωση του ναζισμού, του ρατσισμού στις Βαλτικές χώρες, σε Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ουγγαρία, Σλοβενία, δεν είναι αποσπασματικά φαινόμενα, παίρνουν γενικευμένο χαρακτήρα στην Ευρώπη αναζωπύρωσης των ναζιστικών ιδεών και απαγόρευσης της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και της ελεύθερης έκφρασης των εργαζομένων.

Οι προκλητικές δηλώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά για την απαγόρευση πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στις δημόσιες επιχειρήσεις και στις υπηρεσίες - η εργοδοτική τρομοκρατία στον ιδιωτικό τομέα έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις - καθώς και οι αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία σε συνδυασμό με τις κραυγές από τα «μικρόφωνα» των βιομηχάνων, των εφοπλιστών να απαγορευτεί στα σχολεία και στα πανεπιστήμια αντίστοιχα η δράση των δασκάλων, των καθηγητών, των μαθητών και των φοιτητών, προκειμένου να μείνουν ανενόχλητοι μαζί με την πλουτοκρατία, να δημιουργήσουν υποταχτικούς - πειθήνιους φτηνούς εργάτες, σηματοδοτούν ένταση του αυταρχισμού σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας.

Η πλούσια αυτή πείρα του κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος διδάσκει ότι για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας που δίνεται κόντρα στην ΕΕ και στους άλλους υπηρέτες του κεφαλαίου απαιτείται ένταση της πάλης του εργατικού κινήματος και στα τρία επίπεδα της ταξικής πάλης. Χρειάζεται καλή οργάνωση, σωστό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό διεκδικητικό πλαίσιο και θυσίες, γιατί τίποτε δε χαρίζεται, όλα κατακτώνται με σκληρούς αγώνες και θυσίες.

Οι αξίες και τα ιδανικά για κοινωνική απελευθέρωση, για την οικοδόμηση δίκαιης κοινωνίας, του σοσιαλισμού συνεχίζουν να εμπνέουν την εργατική τάξη, τη νεολαία, χιλιάδες αγωνιστές.