Η πολυγραφότατη πεζογράφος και θεατρική συγγραφέας, η Κωστούλα Μητροπούλου,επανεμφανίζεται μ' ένα καινούριο έργο που ο τίτλος του ίσως σοκάρει, όμως με πόνο ψυχής ή με το χέρι στην καρδιά ανοίγει το κεφάλαιο που έγινε καθημερινή πληγή. Τα κατακάθια, οι κάθε είδους ανώμαλοι, που πληρώνουν και βρίσκουν ό,τι θέλουν. Τα πάντα αγοράζονται, τα πάντα πουλιούνται στην "όμορφη" Δύση. Τονίζεται ό,τι και στο γνωστό ποίημα της Γαλάτειας "Η πόρνη", "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".

Παρόμοιος ο τίτλος, μόνο πιο κοντινός στη σύγχρονη "Αμερική" μας: "Κι όλ' αυτά για ένα πήδημα".Ειρωνεία πικρόχολη, που κρύβει στο βάθος μεγάλο πόνο. Ενα δριμύ κατηγορώ σ' αυτούς που έστρωσαν αυτό το δρόμο της κατρακύλας.

Η Κωστούλα Μητροπούλου με άγρυπνο μάτι, με τη γραφίδα της που κινείται σε τελείως προσωπικό ρυθμό, με ευαισθησία, μέσα σε κάθε ίνα του σώματός της, αυτή στην οποία οφείλουμε την ποίηση του "Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία" καθώς και το "Χρονικό των τριών ημερών", για τα παιδιά του Πολυτεχνείου, δε θα μπορούσε να μην εκραγεί απέναντι σ' αυτή την κατάντια. (Εκδόσεις "Κέδρος",1997).

Ομως αυτές τις ημέρες ξανακυκλοφόρησαν και δύο από τα παλιά μυθιστορήματά της: "Εγραψε παντού τ' όνομά του" και "Αντίστροφη μέτρηση", όπου μέσα σε επεισόδια σπασμένα κομμάτι το κομμάτι, ανασυνθέτουμε τον κύριο μύθο και επικοινωνούμε με την ίδια τη συγγραφέα, όπου ατόφια από τη μικρή της ηλικία μέχρι και τις ώρες που αναφέρεται στους διάφορους ήρωές της, αναδύεται ντυμένη τρυφερότητα, χαρισματικότητα και πολλά ερωτήματα για τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη, το δίκιο, την αλήθεια. (Και τα δύο μυθιστορήματα εκδόθηκαν από την "Αγκυρα",Αθήνα 1997, το πρώτο σε τέταρτη έκδοση, και το δεύτερο σε πέμπτη).

Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Ο ποιητής Αντώνης Πρέκας έκανε την πρώτη του ποιητική παρουσία το 1977. Σήμερα μας χαρίζει την τέταρτη ποιητική του συλλογή: "Σπονδές Ασπονδύλων". Ποίηση μεστή, με βαθιά νοήματα. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από καλλιέπεια που υποδηλώνει τη σωστή επιλογή λέξεων. Ο Α. Π. λαξεύει το λόγο του με περίσσια χάρη.

Αφαιρετικός, κάποτε λυρικός, στο βάθος σουρεαλιστής, προσπαθεί να αποκρύψει με την τεχνική του αυτή ερωτικά στοιχεία, απαισιόδοξες στιγμές που τον καταπονούν την ώρα της δημιουργίας. Ο αναγνώστης συχνά ζαλίζεται από τη χρησιμοποίηση μετοχών και συμβολισμών. Αραγε είναι το επιθυμητό από τον ποιητή; Ανήσυχος, αναζητά αλήθειες μέσα από σχήματα ποιητικά και κάποτε γλωσσικά. Η συλλογή κλείνει μ' ένα "Υστερόγραφον": "Πώς να διαβείς/ με τόση δυστυχία/ που σεργιανάει/ στους δρόμους..." (Εκδόσεις "ΠΑΤΑΚΗ")

Η ποιητική συλλογή "Στ' ακροκέραμα των ουρανών" του Νίκου Φωτόπουλου είναι η πρώτη του ποιητική παρουσία. Ο ποιητής πατάει σε γερά θεμέλια. Ανηφορίζει σταθερά στις απόκρημνες κορφές της ποίησης. Ο λόγος του καθαρός, αρμονικός διεκπεραιώνει τη μετάγγιση των αισθημάτων του στον αναγνώστη. Βαθιά στοχαστικός δεν παλινδρομεί, δεν πλατειάζει, δε χρησιμοποιεί ωραιόμορφες εκφράσεις, αντίθετα είναι απλός, ειλικρινής με τον εαυτό του και τον αναγνώστη του. "Στ' ακροκέραμα των ουρανών" ο Ν. Φ. αναζητά τις απαντήσεις του, άσχετα αν τις βρίσκει ή όχι. Η αέναος αναζήτησή του σηματοδοτεί και την ποιητική του αναρρίχηση! "Εκεί/ με το νυχτοπότηρο της λήθης/ θα περιμένω/ τις ουλές μου να ωριμάσουν/ τα σύνορα που μας χωρίζουν ν' ανοίξω/ και ν' αγαπήσω/ πέρα για πέρα την τραγωδία σου". (Εκδόσεις: "Πολιτιστική Ομάδα ΘΕΡΙΣΤΗΣ". Διάθεση: Εκδόσεις "ΙΔΜΩΝ" ΤΘ 48030, Πετρούπολη.)

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ