Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδωσε στη Χαλκίδα, στα τοπικά ΜΜΕ, μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,απαντώντας σε ερωτήματα για τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τη θέση του ΚΚΕ για αντίσταση και αντεπίθεση του λαού και των εργαζομένων, τόνισε:

"Οταν εμείς λέμε αντεπίθεση δεν εννοούμε αποκλειστικά και μόνο κάποιες κινητοποιήσεις που έγιναν και που θα συνεχίσουν να γίνονται στην πορεία ακόμα μεγαλύτερες, παρά το όργιο τρομοκρατίας και τους εκβιασμούς που γίνονται. Δεν είμαστε εμείς που θα καθορίσουμε πότε θα γίνουν, και σε ποιο βαθμό θα γίνουν. Δεν εννοούμε λοιπόν μόνο τις κινητοποιήσεις γενικά.

Εμείς όταν λέμε αντεπίθεση εννοούμε ότι πρέπει στη συνείδηση όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού να κατανοηθεί η ουσία αυτής της πολιτικής. Οτι δηλαδή η πολιτική αυτή είναι μονόδρομος για τους λίγους. Διότι πρέπει να το πούμε, σε ένα σημαντικό μέρος του λαού ακόμα και όταν διαμαρτύρεται και όταν φωνάζει για την ανεργία, για την εισοδηματική πολιτική κτλ. ταυτόχρονα υπάρχει και η αντίληψη, "μήπως δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο;".

Πρώτο ζήτημα, λοιπόν, είναι να μην νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού αυτή η πολιτική. Αντεπίθεση σημαίνει να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι έχει τη δύναμη στα χέρια του. Μέσα από το οργανωμένο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα, δε λέω να λύσει μια σειρά ζητήματα, αλλά να δημιουργήσει προϋποθέσεις, όρους ρήξης και σύγκρουσης, να αλλάξει προς το συμφέρον του την κατάσταση.Αντεπίθεση σημαίνει να συνειδητοποιηθεί το κοινό συμφέρον όλων των εργαζομένων, της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων, της αγροτιάς. Οτι τα συμφέροντά τους είναι κοινά και πρέπει να δράσουν ενωμένα και να αποκρουστεί η προσπάθεια των αντιπαραθέσεων (να απεργεί ένας κλάδος και άλλος είτε να αδιαφορεί, είτε να θεωρεί ότι χαλάει και η "ησυχία" του όταν κάποιος απεργεί).

Αντεπίθεση είναι να συνειδητοποιήσουν οι εργατοϋπάλληλοι αλλά και τα άλλα στρώματα του πληθυσμού ότι οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες δεν είναι διατεθειμένες να οργανώσουν και να συντονίσουν ένα συστηματικό πανελλαδικό αγώνα. Το μόνο που είναι διατεθειμένες, είναι να τους καθησυχάζουν και να τους ξεγελάνε σε αρκετά ζητήματα.

Αντεπίθεση είναι, όταν οι πάνω δε θέλουν, οι από τα κάτω να επιβάλλουν τη θέλησή τους".

Και κατέληξε: "Είναι πολύ πιο σύνθετο το ζήτημα της αντεπίθεσης. Δεν είναι απλώς να γίνεται μια απλή κινητοποίηση. Αντεπίθεση είναι να συνειδητοποιήσεις ότι μπορεί να αγωνίζεσαι ένα και δύο και τρία χρόνια και το αποτέλεσμα να το δεις πιο μακρόχρονα.

Για μας αντεπίθεση είναι να συγκροτηθεί το λαϊκό μέτωπο.

Αντεπίθεση είναι όταν έρθουν οι εκλογές (είτε δημοτικές είτε νομαρχιακές, είτε βουλευτικές) να μην ξεχάσει ο λαός ποιον έβριζε όλα τα χρόνια και διαμαρτυρόταν και να κάνει τη σωστή επιλογή στην ψήφο.

Αντεπίθεση είναι να συστρατευτείς με τους κομμουνιστές και με άλλους επίσης ριζοσπάστες και με δυνάμεις μέσα στο λαό που θέλουν να δράσουν.

Είναι δηλαδή πολύ πιο ουσιαστικό το στοιχείο της αντεπίθεσης από το να εξαγγέλλεις μια απεργιακή κινητοποίηση".