Χτες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε το νεοσυντηρητικό εαυτό της. Η πρώτη αυτοδέσμευσή της, για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της απέναντι στις πολυεθνικές και τους ιμπεριαλιστές, διατυπώθηκε στις 23.10.93. Τότε που στο βήμα της Βουλής βρισκόταν ο Α. Παπανδρέου. Η δεύτερη δέσμευση, για την προώθηση των αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών, είχε ως εκφωνητή τον διάδοχό του Κ. Σημίτη.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνησή του είναι άξιος "συνεχιστής" της πολιτικής της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας κατά των εργαζόμενων, πειθήνιος εκτελεστής των εντολών της Κομισιόν. "Η σταθερότητα της οικονομίας... θα πρέπει να είναι μόνιμος στόχος μας", διακήρυξε ο Κ. Σημίτης, σε μια βελτιωμένη εκδοχή της παλιότερης δήλωσής του περί "λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης". Αυτός ο "μόνιμος στόχος" εξανδραποδισμού των λαϊκών στρωμάτων έχει... επαρκή εξήγηση: "Αμετακίνητος στόχος της οικονομικής πολιτικής είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στις εξελίξεις στην ΕΕ", είπε. Τυχόν δε αλλαγή ρότας από την αντιλαϊκή πορεία "θα διακύβευε τις σχέσεις μας με την ΕΕ, ενώ θα προκαλούσε αντιδράσεις των αγορών...". Κι αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα επιθυμούσε η κυβέρνηση. Να δυσαρεστήσει τις "αγορές", τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια.

Ομως, οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σημίτη πιστοποιούν, ταυτόχρονα, ότι όντως επιχειρείται ένα "νέο ξεκίνημα". Για την ακρίβεια, προαναγγέλλουν μια "νέα έφοδο" κατά των κοινωνικών δικαιωμάτων και κοινωνικών κατακτήσεων. Εφοδος που στο πέρασμά της επιδιώκεται η ισοπέδωση κάθε έννοιας ασφάλισης μέσα από τη "συνολικότερη αναθεώρηση της κοινωνικο-ασφαλιστικής νομοθεσίας". Δηλώνεται η φιλοδοξία για "ξεμπέρδεμα" με κάθε ιδέα ενίσχυσης των ανέργων και περιθωριοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων, τα οποία θα αντιμετωπίζονται με "φιλόπτωχη" διάθεση, ώστε να μη διασαλεύεται η "κοινωνική τάξη". "Φιλόπτωχη" διάθεση, που - ακόμα και αυτή - θα έχει "γνωστή εκ των προτέρων ημερομηνία λήξης"...

Το "νέο ξεκίνημα" της κυβέρνησης δεν περιορίζεται εκεί. Αγκαλιάζει όλους τους χώρους: Από την επιτάχυνση και επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι την εκτίναξη των πολύμορφων παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο. Από την προσαρμογή της δημόσιας διοίκησης και του κράτους στις νέες ανάγκες της ολιγαρχίας, μέχρι την κακότεχνη απογείωση της υποκρισίας. Δείγμα αυτής της "εκσυγχρονισμένης" κοροϊδίας δόθηκε ήδη, όταν ο πρωθυπουργός μίλησε για "αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζόμενων" την περίοδο 1993 - '95! Η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων Σημίτη προκάλεσε την πρώτη "ανώμαλη προσγείωση" όλων εκείνων, που έπεσαν θύματα της καλλιέργειας αυταπατών και ψευδαισθήσεων, από τους δημαγωγούς της "νέας εποχής". Οι εργαζόμενοι έχουν ένα ακόμα λόγο για να πάρουν, το συντομότερο, τα μέτρα τους.