Η ίδια αμαρτωλή ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλη μια μεγάλη βιομηχανία, η πρώτη στον τομέα της - η ΣΟΦΤΕΞ - οδηγείται, με επιταχυνόμενους μάλιστα ρυθμούς, στο κλείσιμο. Η κυβέρνηση έχει δέσει μια θηλιά γύρω απ' το "λαιμό" της επιχείρησης και ολοένα τη σφίγγει και περισσότερο, προκειμένου να ικανοποιήσει ισχυρά ανταγωνιστικά και εκδοτικά συμφέροντα, που θέλουν είτε να την εξαφανίσουν πλήρως απ' την αγορά, είτε να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί και να εκμεταλλευτούν τμήματα της εταιρίας.

Αν και η υπονόμευση της ΣΟΦΤΕΞ έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, το "σφύριγμα" για την τελική έφοδο, δόθηκε τον Σεπτέμβρη του '96, αμέσως μετά τις εκλογές, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφασή της για ξεπούλημα της επιχείρησης. Μετά από εννιά μήνες, τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικά. Πριν ένα μήνα περίπου σίγησαν οι μηχανές του εργοστασίου της Δράμας και απ' τη Μ. Πέμπτη και οι μηχανές των εργοστασίων στην Αθήνα και στο Μ. Πεύκο.Η εταιρία εμφανίζει πλήρη οικονομική αδυναμία, δεν μπορεί να αγοράσει ούτε πρώτες ύλες. Και οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και δυο μήνες. Το μόνο που λειτουργεί είναι οι αποθήκες, αλλά για πόσο;

Για επίσπευση των διαδικασιών ξεπουλήματος έκανε λόγο η υπουργός Ανάπτυξης, Β. Παπανδρέου,ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο του "λουκέτου".Εξάλλου, η υφυπουργός Ανάπτυξης, Α. Διαμαντοπούλου στις συναντήσεις που είχε με τους συνδικαλιστές στα πλαίσια των τελευταίων δυναμικών κινητοποιήσεων, ισχυρίστηκε ότι τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο χρηματοδότησης της εταιρίας (όταν ήδη υπάρχουν δυο διυπουργικές αποφάσεις! ) και ότι αν δε βρεθεί τρόπος, η επιχείρηση θα οδηγηθεί σε εκκαθάριση!

Εχει σημασία να δούμε βήμα το βήμα πώς οδηγήθηκε η εταιρία εδώ. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για ξεπούλημα της ΣΟΦΤΕΞ μέσα στο '97, η Εθνική Τράπεζα παρεμβαίνει και σταματά κάθε εισροή χρήματος στην επιχείρηση. Με το πρόσχημα των χρεών της εταιρίας προς τις τράπεζες, λόγω δανείων, ύψους 19 δισ. δραχμών, παρακρατά επιταγές πελατών της ΣΟΦΤΕΞ, ύψους 9 δισ. δραχμών και επιπλέον παρακρατά χρήματα από τις συμβάσεις της εταιρίας με το δημόσιο, ύψους 4,5 δισ. δραχμών. Και αυτό όταν η εταιρία εκπληρώνει πλήρως τις υποχρεώσεις από τη δανειοδότηση, δίνοντας για τόκους ετησίως 3 δισ. δραχμές.

Μετά από κινητοποιήσεις των εργαζομένων, πραγματοποιούνται δυο διυπουργικές συσκέψεις, στις 24 Δεκέμβρη του '96 και στις 21 Γενάρη του '97, όπου αποφασίστηκε η μερική χρηματοδότηση της εταιρίας, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει μέχρι το ξεπούλημα. Προέβλεπε δανειοδότηση της ΣΟΦΤΕΞ από την Εθνική με 2 δισ. δρχ., με ταυτόχρονη προσημείωση των περιουσιακών στοιχείων της και "πάγωμα" των χρεών προς το δημόσιο μέχρι τον Γενάρη του '98. Ούτε όμως αυτή η απόφαση εφαρμόστηκε ποτέ.

Η Εθνική, η οποία είναι συνιδιοκτήτης της ΣΟΦΤΕΞ μαζί με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (33% των μετοχών κατέχει η Εθνική και 67% ο ΟΑΕ), αντί χρηματοδότησης, "σπάει" νέες επιταγές πελατών, ως εξής: Για παράδειγμα για επιταγή ύψους 1,3 δισ. δρχ. αποδίδει στη ΣΟΦΤΕΞ 1 δισ. δρχ.Εκείνο όμως που προχώρησε είναι η ανάθεση της διαχείρισης της ΣΟΦΤΕΞ στην ιδιωτική εταιρία ΕΚΟΝ ΤΖΕΝΤΕΡ έναντι μηνιαίας αμοιβής 20 εκατ. δρχ.! Επίσης και οι "μελέτες" για συρρίκνωση και μαζικές απολύσεις. Ετσι η υφυπουργός Ανάπτυξης πριν λίγο καιρό, παρουσίασε μέτρα "κοινωνικής προστασίας", που όπως εκτιμάται αφορούν σε πρώτη φάση 500 απολύσεις!

Οι τεράστιες δυνατότητες της επιχείρησης, δείχνουν και το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται. Η ΣΟΦΤΕΞ είναι η πρώτη χαρτοβιομηχανία της χώρας.Κατέχει το 40% της εγχώριας αγοράς σε χαρτί TISUE (χαρτοπετσέτες, χαρτιά υγείας κλπ,) και το 60% των εξαγωγών.Είναι η μοναδική στην Ελλάδα που παράγει χαρτί για την έκδοση βιβλίων και ο μοναδικός προμηθευτής του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων.

Το κυριότερο, είναι μια πλήρως καθετοποιημένη μονάδα, παράγοντας από πρώτη ύλη μέχρι τελικό προϊόν. Διαθέτει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάση στη Δράμα, απ' τα οποία καλύπτει το 30% των αναγκών της σε χαρτόμαζα. Επίσης κατέχει τρία εργοστάσια, σε Δράμα, Αθήνα και Μ. Πεύκο και απασχολεί 2.200 άτομα συνολικά. Γύρω απ' τη ΣΟΦΤΕΞ δραστηριοποιούνται δεκάδες δορυφορικές επιχειρήσεις και εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των εργαζομένων που άμεσα ή έμμεσα απασχολείται λόγω ΣΟΦΤΕΞ στους 10.000. Ειδικά για τον ακριτικό νομό της Δράμας, η ύπαρξη του εργοστασίου έχει ξεχωριστή σημασία, μια και είναι ο μοναδικός οικονομικός "πνεύμονας" στην περιοχή, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχουν χαθεί πάνω από 6.000 θέσεις εργασίας.

Κάτι που δείχνει με ανάγλυφο τρόπο τις δυνατότητες της εταιρίας, είναι και το γεγονός πως απ' το '84 που περιήλθε στον ΟΑΕ, μέχρι σήμερα δεν έχει επιχορηγηθεί απ' το κράτος. Οι πρώην ιδιοκτήτες της, η οικογένεια Κεφάλα την εγκατέλειψαν με 17 δισ. δρχ. χρέη, που η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να τα "μετοχοποιήσει". Δε γίνεται καμιά επένδυση για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης, με εξαίρεση την αγορά του εργοστασίου στο Μ. Πεύκο. Οι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις επιδοτούνται αδρά, όμως η ΣΟΦΤΕΞ χρειάστηκε πάμπολλες αιτήσεις για να μπορέσει τελικά να ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο. Εγκρίθηκαν επενδύσεις 3,5 δισ. δρχ. για τη Δράμα και 4,5 δισ. δρχ. για την Αθήνα, αλλά μόνο στα χαρτιά, αφού ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Ταυτόχρονα, αξιοποιείται στο έπακρο για τις ρουσφετολογικές ανάγκες των εκάστοτε κυβερνήσεων, περνάει από δυο καταστροφικές φωτιές και όμως εξακολουθεί "πεισματικά" να είναι η πρώτη στον κλάδο της.

Η ΣΟΦΤΕΞ είναι μια από τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της χώρας και είχε αναγνωριστεί ως τέτοια από την οικουμενική κυβέρνηση. Αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ την είχε χαρακτηριστεί έτσι και την είχε συμπεριλάβει στο σχετικό κατάλογο των επιχειρήσεων που, όπως διατεινόταν, θα έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνουν κάτω από δημόσιο έλεγχο. Ομως μετά τις εκλογές, το"στρατηγικής σημασίας" ξεχάστηκε και το αίτημα των εργαζομένων για παραμονή της επιχείρησης στο Δημόσιο παρακάμπτεται, γιατί στην πραγματικότητα εκείνο που προέχει είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιδιωτικού μεγάλου κεφαλαίου.

Εδώ και χρόνια - σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστών - η εταιρία έχει "μπει στο μάτι" ορισμένων. Ετσι με παρεμβάσεις κατάφεραν να σταματήσουν την παραγωγή δημοσιογραφικού χαρτιού (παρήγαγε 80.000 τόνους ετησίως) και να καταστήσουν προβληματικό το εργοστάσιο της Δράμας. Τώρα θέλουν περισσότερα.Οπως επανειλημμένα έχει καταγγείλει το σωματείο, ενδιαφέρον παρασκηνιακά έχει εκδηλώσει η κοινοπραξία των Ζερίτη - Μπακατσέλου - Λαμπράκη.Ο ίδιος ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος Γ. Πανωηλίας σημείωνε πως το "ενδιαφέρον" εντοπίζεται στα δάση και στο εργοστάσιο της Δράμας, λόγω παραγωγής δημοσιογραφικού χαρτιού, αλλά και στο κλείσιμο της υπόλοιπης παραγωγής, για να καρπωθεί ανενόχλητα το 40% της αγοράς που κατέχει η ΣΟΦΤΕΞ.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Η ίδια αμαρτωλή ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλη μια μεγάλη βιομηχανία, η πρώτη στον τομέα της - η ΣΟΦΤΕΞ - οδηγείται, με επιταχυνόμενους μάλιστα ρυθμούς, στο κλείσιμο. Η κυβέρνηση έχει δέσει μια θηλιά γύρω απ' το "λαιμό" της επιχείρησης και ολοένα τη σφίγγει και περισσότερο, προκειμένου να ικανοποιήσει ισχυρά ανταγωνιστικά και εκδοτικά συμφέροντα, που θέλουν είτε να την εξαφανίσουν πλήρως απ' την αγορά, είτε να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί και να εκμεταλλευτούν τμήματα της εταιρίας.

Αν και η υπονόμευση της ΣΟΦΤΕΞ έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, το "σφύριγμα" για την τελική έφοδο, δόθηκε τον Σεπτέμβρη του '96, αμέσως μετά τις εκλογές, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφασή της για ξεπούλημα της επιχείρησης. Μετά από εννιά μήνες, τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικά. Πριν ένα μήνα περίπου σίγησαν οι μηχανές του εργοστασίου της Δράμας και απ' τη Μ. Πέμπτη και οι μηχανές των εργοστασίων στην Αθήνα και στο Μ. Πεύκο.Η εταιρία εμφανίζει πλήρη οικονομική αδυναμία, δεν μπορεί να αγοράσει ούτε πρώτες ύλες. Και οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και δυο μήνες. Το μόνο που λειτουργεί είναι οι αποθήκες, αλλά για πόσο;

Για επίσπευση των διαδικασιών ξεπουλήματος έκανε λόγο η υπουργός Ανάπτυξης, Β. Παπανδρέου,ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο του "λουκέτου".Εξάλλου, η υφυπουργός Ανάπτυξης, Α. Διαμαντοπούλου στις συναντήσεις που είχε με τους συνδικαλιστές στα πλαίσια των τελευταίων δυναμικών κινητοποιήσεων, ισχυρίστηκε ότι τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο χρηματοδότησης της εταιρίας (όταν ήδη υπάρχουν δυο διυπουργικές αποφάσεις! ) και ότι αν δε βρεθεί τρόπος, η επιχείρηση θα οδηγηθεί σε εκκαθάριση!

Εχει σημασία να δούμε βήμα το βήμα πώς οδηγήθηκε η εταιρία εδώ. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για ξεπούλημα της ΣΟΦΤΕΞ μέσα στο '97, η Εθνική Τράπεζα παρεμβαίνει και σταματά κάθε εισροή χρήματος στην επιχείρηση. Με το πρόσχημα των χρεών της εταιρίας προς τις τράπεζες, λόγω δανείων, ύψους 19 δισ. δραχμών, παρακρατά επιταγές πελατών της ΣΟΦΤΕΞ, ύψους 9 δισ. δραχμών και επιπλέον παρακρατά χρήματα από τις συμβάσεις της εταιρίας με το δημόσιο, ύψους 4,5 δισ. δραχμών. Και αυτό όταν η εταιρία εκπληρώνει πλήρως τις υποχρεώσεις από τη δανειοδότηση, δίνοντας για τόκους ετησίως 3 δισ. δραχμές.

Μετά από κινητοποιήσεις των εργαζομένων, πραγματοποιούνται δυο διυπουργικές συσκέψεις, στις 24 Δεκέμβρη του '96 και στις 21 Γενάρη του '97, όπου αποφασίστηκε η μερική χρηματοδότηση της εταιρίας, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει μέχρι το ξεπούλημα. Προέβλεπε δανειοδότηση της ΣΟΦΤΕΞ από την Εθνική με 2 δισ. δρχ., με ταυτόχρονη προσημείωση των περιουσιακών στοιχείων της και "πάγωμα" των χρεών προς το δημόσιο μέχρι τον Γενάρη του '98. Ούτε όμως αυτή η απόφαση εφαρμόστηκε ποτέ.

Η Εθνική, η οποία είναι συνιδιοκτήτης της ΣΟΦΤΕΞ μαζί με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (33% των μετοχών κατέχει η Εθνική και 67% ο ΟΑΕ), αντί χρηματοδότησης, "σπάει" νέες επιταγές πελατών, ως εξής: Για παράδειγμα για επιταγή ύψους 1,3 δισ. δρχ. αποδίδει στη ΣΟΦΤΕΞ 1 δισ. δρχ.Εκείνο όμως που προχώρησε είναι η ανάθεση της διαχείρισης της ΣΟΦΤΕΞ στην ιδιωτική εταιρία ΕΚΟΝ ΤΖΕΝΤΕΡ έναντι μηνιαίας αμοιβής 20 εκατ. δρχ.! Επίσης και οι "μελέτες" για συρρίκνωση και μαζικές απολύσεις. Ετσι η υφυπουργός Ανάπτυξης πριν λίγο καιρό, παρουσίασε μέτρα "κοινωνικής προστασίας", που όπως εκτιμάται αφορούν σε πρώτη φάση 500 απολύσεις!

Οι τεράστιες δυνατότητες της επιχείρησης, δείχνουν και το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται. Η ΣΟΦΤΕΞ είναι η πρώτη χαρτοβιομηχανία της χώρας.Κατέχει το 40% της εγχώριας αγοράς σε χαρτί TISUE (χαρτοπετσέτες, χαρτιά υγείας κλπ,) και το 60% των εξαγωγών.Είναι η μοναδική στην Ελλάδα που παράγει χαρτί για την έκδοση βιβλίων και ο μοναδικός προμηθευτής του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων.

Το κυριότερο, είναι μια πλήρως καθετοποιημένη μονάδα, παράγοντας από πρώτη ύλη μέχρι τελικό προϊόν. Διαθέτει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάση στη Δράμα, απ' τα οποία καλύπτει το 30% των αναγκών της σε χαρτόμαζα. Επίσης κατέχει τρία εργοστάσια, σε Δράμα, Αθήνα και Μ. Πεύκο και απασχολεί 2.200 άτομα συνολικά. Γύρω απ' τη ΣΟΦΤΕΞ δραστηριοποιούνται δεκάδες δορυφορικές επιχειρήσεις και εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των εργαζομένων που άμεσα ή έμμεσα απασχολείται λόγω ΣΟΦΤΕΞ στους 10.000. Ειδικά για τον ακριτικό νομό της Δράμας, η ύπαρξη του εργοστασίου έχει ξεχωριστή σημασία, μια και είναι ο μοναδικός οικονομικός "πνεύμονας" στην περιοχή, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχουν χαθεί πάνω από 6.000 θέσεις εργασίας.

Κάτι που δείχνει με ανάγλυφο τρόπο τις δυνατότητες της εταιρίας, είναι και το γεγονός πως απ' το '84 που περιήλθε στον ΟΑΕ, μέχρι σήμερα δεν έχει επιχορηγηθεί απ' το κράτος. Οι πρώην ιδιοκτήτες της, η οικογένεια Κεφάλα την εγκατέλειψαν με 17 δισ. δρχ. χρέη, που η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να τα "μετοχοποιήσει". Δε γίνεται καμιά επένδυση για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης, με εξαίρεση την αγορά του εργοστασίου στο Μ. Πεύκο. Οι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις επιδοτούνται αδρά, όμως η ΣΟΦΤΕΞ χρειάστηκε πάμπολλες αιτήσεις για να μπορέσει τελικά να ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο. Εγκρίθηκαν επενδύσεις 3,5 δισ. δρχ. για τη Δράμα και 4,5 δισ. δρχ. για την Αθήνα, αλλά μόνο στα χαρτιά, αφού ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Ταυτόχρονα, αξιοποιείται στο έπακρο για τις ρουσφετολογικές ανάγκες των εκάστοτε κυβερνήσεων, περνάει από δυο καταστροφικές φωτιές και όμως εξακολουθεί "πεισματικά" να είναι η πρώτη στον κλάδο της.

Η ΣΟΦΤΕΞ είναι μια από τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της χώρας και είχε αναγνωριστεί ως τέτοια από την οικουμενική κυβέρνηση. Αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ την είχε χαρακτηριστεί έτσι και την είχε συμπεριλάβει στο σχετικό κατάλογο των επιχειρήσεων που, όπως διατεινόταν, θα έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνουν κάτω από δημόσιο έλεγχο. Ομως μετά τις εκλογές, το"στρατηγικής σημασίας" ξεχάστηκε και το αίτημα των εργαζομένων για παραμονή της επιχείρησης στο Δημόσιο παρακάμπτεται, γιατί στην πραγματικότητα εκείνο που προέχει είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιδιωτικού μεγάλου κεφαλαίου.

Εδώ και χρόνια - σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστών - η εταιρία έχει "μπει στο μάτι" ορισμένων. Ετσι με παρεμβάσεις κατάφεραν να σταματήσουν την παραγωγή δημοσιογραφικού χαρτιού (παρήγαγε 80.000 τόνους ετησίως) και να καταστήσουν προβληματικό το εργοστάσιο της Δράμας. Τώρα θέλουν περισσότερα.Οπως επανειλημμένα έχει καταγγείλει το σωματείο, ενδιαφέρον παρασκηνιακά έχει εκδηλώσει η κοινοπραξία των Ζερίτη - Μπακατσέλου - Λαμπράκη.Ο ίδιος ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος Γ. Πανωηλίας σημείωνε πως το "ενδιαφέρον" εντοπίζεται στα δάση και στο εργοστάσιο της Δράμας, λόγω παραγωγής δημοσιογραφικού χαρτιού, αλλά και στο κλείσιμο της υπόλοιπης παραγωγής, για να καρπωθεί ανενόχλητα το 40% της αγοράς που κατέχει η ΣΟΦΤΕΞ.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

"Κάτω τα χέρια απ' τη ΣΟΦΤΕΞ". Αυτό το σύνθημα ήχησε πολύ δυνατά αυτές τις μέρες έξω απ' το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης και θα ηχήσει ξανά, καθώς οι εργαζόμενοι φέρονται αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για τη σωτηρία της "δικής τους" επιχείρησης.

Κύριο χαρακτηριστικό των κινητοποιήσεων είναι η έντονη μαχητικότητα και η μαζικότητα. Αυτή τη μαχητικότητα δεν μπόρεσε να τη μειώσει ούτε η αστυνομοκρατία και βάναυση επίθεση των ΜΑΤ, αλλά ούτε και οι εκτονωτικές κινήσεις της κυβέρνησης. Στην προκλητική απαίτηση της υφυπουργού Ανάπτυξης Α. Διαμαντοπούλου να "χαμηλώσουν οι τόνοι" με... αντάλλαγμα να τους καταβληθούν οι οφειλόμενοι μισθοί, οι εργαζόμενοι απάντησαν: "Δεν υποχωρούμε αν δε δικαιωθούμε".

Οργή, πικρία, αλλά και πείσμα, αποτυπωμένα στα πρόσωπα των διαδηλωτών, και έκδηλα στις κουβέντες τους. Ευθύνες και στην πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, επιρρίπτει ο Ζήσος Σαράντης,που εργάζεται απ' το '86 στην επιχείρηση, επισημαίνοντας: "Τόσα χρόνια που έβλεπαν πού πάει η κατάσταση, δεν έκαναν τίποτα. Μπορούσαμε να παλέψουμε από καλύτερες θέσεις και τώρα μάς έφεραν στο αμήν. Ομως και αυτό έγινε τεχνητά. Η ΣΟΦΤΕΞ δεν "πνίγεται" από μόνη της, αλλά την "πνίγουν". Θέλουν να μας απογοητεύσουν σε σημείο που να ζητάμε μόνοι μας να πουληθούμε. Δεν πρόκειται να το δεχτούμε αυτό".

Δίπλα του ο Γιώργος Καβάγιας,πατέρας τεσσάρων παιδιών, θα συμπληρώσει: "Περάσαμε τόσα με τις πυρκαγιές, παλέψαμε με αυτοθυσία και κρατήσαμε την επιχείρηση στα πόδια της. Την κάναμε πρώτη χαρτοβιομηχανία στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να αφήσουμε την επιχείρηση να τη "φάνε", γιατί εκεί αποβλέπουν, να τη δώσουν για ένα κομμάτι ψωμί".

Αύριο θα συνεδριάσει εκ νέου το ΔΣ της εταιρίας για να καθορίσει την παραπέρα στάση του και όπως θα πει ο Χ. Κατσούλιας,γραμματέας του σωματείου, "απαιτείται ένταση και δυνάμωμα των κινητοποιήσεων και αυτό θα προτείνουμε στο ΔΣ. Οι όλες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η συρρίκνωση ή το λουκέτο. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η θέση μας, ότι μόνη λύση για τη σωτηρία της επιχείρησης είναι να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, με πλήρη χρηματοδότηση και επενδύσεις και με αυτό το στόχο καλούμε τους εργαζόμενους να παλέψουν ".

"Κάτω τα χέρια απ' τη ΣΟΦΤΕΞ". Αυτό το σύνθημα ήχησε πολύ δυνατά αυτές τις μέρες έξω απ' το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης και θα ηχήσει ξανά, καθώς οι εργαζόμενοι φέρονται αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για τη σωτηρία της "δικής τους" επιχείρησης.

Κύριο χαρακτηριστικό των κινητοποιήσεων είναι η έντονη μαχητικότητα και η μαζικότητα. Αυτή τη μαχητικότητα δεν μπόρεσε να τη μειώσει ούτε η αστυνομοκρατία και βάναυση επίθεση των ΜΑΤ, αλλά ούτε και οι εκτονωτικές κινήσεις της κυβέρνησης. Στην προκλητική απαίτηση της υφυπουργού Ανάπτυξης Α. Διαμαντοπούλου να "χαμηλώσουν οι τόνοι" με... αντάλλαγμα να τους καταβληθούν οι οφειλόμενοι μισθοί, οι εργαζόμενοι απάντησαν: "Δεν υποχωρούμε αν δε δικαιωθούμε".

Οργή, πικρία, αλλά και πείσμα, αποτυπωμένα στα πρόσωπα των διαδηλωτών, και έκδηλα στις κουβέντες τους. Ευθύνες και στην πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου, επιρρίπτει ο Ζήσος Σαράντης,που εργάζεται απ' το '86 στην επιχείρηση, επισημαίνοντας: "Τόσα χρόνια που έβλεπαν πού πάει η κατάσταση, δεν έκαναν τίποτα. Μπορούσαμε να παλέψουμε από καλύτερες θέσεις και τώρα μάς έφεραν στο αμήν. Ομως και αυτό έγινε τεχνητά. Η ΣΟΦΤΕΞ δεν "πνίγεται" από μόνη της, αλλά την "πνίγουν". Θέλουν να μας απογοητεύσουν σε σημείο που να ζητάμε μόνοι μας να πουληθούμε. Δεν πρόκειται να το δεχτούμε αυτό".

Δίπλα του ο Γιώργος Καβάγιας,πατέρας τεσσάρων παιδιών, θα συμπληρώσει: "Περάσαμε τόσα με τις πυρκαγιές, παλέψαμε με αυτοθυσία και κρατήσαμε την επιχείρηση στα πόδια της. Την κάναμε πρώτη χαρτοβιομηχανία στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να αφήσουμε την επιχείρηση να τη "φάνε", γιατί εκεί αποβλέπουν, να τη δώσουν για ένα κομμάτι ψωμί".

Αύριο θα συνεδριάσει εκ νέου το ΔΣ της εταιρίας για να καθορίσει την παραπέρα στάση του και όπως θα πει ο Χ. Κατσούλιας,γραμματέας του σωματείου, "απαιτείται ένταση και δυνάμωμα των κινητοποιήσεων και αυτό θα προτείνουμε στο ΔΣ. Οι όλες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η συρρίκνωση ή το λουκέτο. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η θέση μας, ότι μόνη λύση για τη σωτηρία της επιχείρησης είναι να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, με πλήρη χρηματοδότηση και επενδύσεις και με αυτό το στόχο καλούμε τους εργαζόμενους να παλέψουν ".