Αρχισε χτες και ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες της η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή εκλεγμένων αντιπροσώπων απ' όλες τις ΚΟ και θέμα "Τη δουλιά του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα".Η Συνδιάσκεψη πραγματοποιείται με απόφαση της ΚΕ του Κόμματος και αποτελεί την εκπλήρωση καθήκοντος, που είχε θέσει το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Προηγήθηκε εσωκομματική συζήτηση σε όλες τις ΚΟ και τα κομματικά όργανα, με βάση σχετική εισήγηση της ΚΕ του Κόμματος. Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα ορισμένα αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ Κώστα Παρασκευά στη Συνδιάσκεψη:

Κατά τις εργασίες της Συνδιάσκεψης μπορούμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα καθήκοντα εκείνα που έχουν εξαιρετική σημασία για τη δράση ολόκληρου του Κόμματος.

Πώς θα συμβάλει το Κόμμα στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων και στον ταξικό προσανατολισμό των αγώνων.

Πώς θα επιτευχθεί η ένταξη όλων των κομματικών δυνάμεων στη δράση για τα προβλήματα των εργαζομένων και πρώτα απ' όλα στα πρωτοβάθμια σωματεία. Πώς θα δυναμώσει η επιρροή και ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στην εργατική τάξη.

Πώς θα επεξεργαστούμε και θα διαμορφώσουμε πιο ολοκληρωμένα την τακτική μας στο συνδικαλιστικό κίνημα, παίρνοντας υπόψη τις εμπειρίες και τα διδάγματα των τελευταίων αγώνων, ώστε να ενταχθούν πιο συγκροτημένα και να πάρουν μέρος οι δραστήριοι εργατοϋπάλληλοι στον γενικότερο πολιτικό αγώνα, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, να προωθηθεί πιο αποφασιστικά η συσπείρωση και δράση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι φανερό ότι έχουμε νέα σχετικά προβλήματα, που έχουν επίδραση στη στάση των εργαζομένων, στις διαθέσεις τους μπροστά στους αγώνες, στους όρους που αναπτύσσουν την πάλη τους.

Τα νέα αυτά στοιχεία έχουν επίδραση στην πάλη του Κόμματος και του συνδικαλιστικού κινήματος. Από την πείρα της κομματικής δουλιάς, αλλά και από τη συζήτηση στο Κόμμα, μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, γίνεται φανερό ότι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιηθεί βαθύτερα τα νέα αυτά στοιχεία και ότι δε φτάνει για τις σημερινές απαιτήσεις ο τρόπος που δουλεύουμε. Μπορεί στις εκτιμήσεις να μιλάμε για τα προβλήματα αυτά, αλλά στην πρακτική δουλιά υπάρχει μεγάλη δυσκολία να προσαρμόσουμε την καθοδηγητική δουλιά μας και την πλατιά πολιτική και μαζική μας δράση.

Α. Ο χαρακτήρας της επίθεσης, οι στόχοι και τα μέσα που χρησιμοποιούνται.

Σ' ό,τι αφορά το χαρακτήρα της επίθεσης:

Είναι συνέχεια των προηγούμενων επιθέσεων και της μόνιμης επιδίωξης του κεφαλαίου για εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Εχει όμως τα στοιχεία της έντασης, είναι συνολικός με την έννοια ότι σαρώνει το σύνολο των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων, θίγει όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Αυτό γίνεται όχι μόνο σαν συνέπεια του αρνητικού συσχετισμού, λόγω κυρίως των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες, αλλά εκφράζει και εκδηλώνει τις βαθύτερες ανάγκες και τάσεις του κεφαλαίου.

Εχει σαν στόχο:

- Τη μεγιστοποίηση των κερδών.

- Την επικράτηση των πολυεθνικών στα πλαίσια του μονοπωλιακού και ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

- Την ένταση της προσπάθειας για ενίσχυση της θέσης του στο σύστημα σε βάρος της εργατικής τάξης και στα πλαίσια των δικών του ανταγωνισμών.

Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται συνολικά σ' όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, με μεθόδους και μέτρα:

- Για αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (ωράρια, ΣΣΕ, μονιμότητα).

- Γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις.

- Αφαίρεση κοινωνικών δικαιωμάτων (υγεία, ασφάλιση, παιδεία, πρόνοια κ. ά.).

- Μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των κοινωνικών, πολιτιστικών, μορφωτικών, ψυχαγωγικών αναγκών του εργαζόμενου λαού, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό των κερδών.

- Γενικευμένη, καλοσχεδιασμένη, πολύπλευρη προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε δυνατότητα του εργατικού κινήματος να αμφισβητήσει την εξουσία και κυριαρχία του κεφαλαίου, μέσα από το συνδυασμό της γραμμής της ενσωμάτωσης, της εξαγοράς, του περιορισμού της δημοκρατίας και της έντασης του αυταρχισμού.

Επομένως, η τακτική του Κόμματος και η γραμμή πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί παρά να πάρει υπόψη της αυτά τα νέα στοιχεία.

Β. Οι συνθήκες που περιγράψαμε και στις οποίες αναπτύσσεται η γενικότερη πάλη των εργαζομένων είναι τέτοιες που δυσκολεύουν τους αγώνες σήμερα να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Αυτό εξ αντικειμένου δημιουργεί επιπρόσθετες δυσκολίες και προβλήματα.

Είναι φανερό περισσότερο από προηγούμενες περιόδους ότι δε φτάνει ο τοπικός αγώνας στο χώρο δουλιάς για να αποκρουστεί η επίθεση, πολύ περισσότερο για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

Ο αγώνας, λόγω του χαρακτήρα της επίθεσης, πρέπει να είναι καθολικός, να αποκτά τα στοιχεία της συνολικής αντεπίθεσης. Πράγμα που σημαίνει το σωστό συνδυασμό της αντίστασης και της άμυνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, με την προβολή των σημερινών απαιτήσεων των εργαζομένων, την πολιτικοποίηση με την έννοια της ανάδειξης των υπεύθυνων, των βαθύτερων αιτιών που προκαλούν τα προβλήματα, του ρόλου των μονοπωλίων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των πολιτικών δυνάμεων. Να προβάλλουν την ανάγκη βαθύτερων αλλαγών στην κατεύθυνση της αντίθεσης και της ρήξης με τα μονοπώλια.

Ιδιαίτερη σημασία σ' αυτές τις συνθήκες αποκτά η οργάνωση και ανάπτυξη του αγώνα κατά κλάδο, της κοινής δράσης ανάμεσα στους κλάδους, ο συντονισμός και το κοινωνικό μέτωπο ανάμεσα στους εργατοϋπαλλήλους, τη φτωχή και μεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τη νεολαία.

Αναδεικνύεται ταυτόχρονα η ανάγκη οι επιμέρους αγώνες, οι συντονισμοί, τα μέτωπα της πάλης να κατευθύνονται στη σύγκρουση με τις γενικότερες ρυθμίσεις και τα μέτρα που προωθούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Γ. Σημαντικοί κίνδυνοι για την ενότητα και τη μαζικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος δημιουργούνται από τις νέες δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν στους εργαζόμενους, λόγω των αλλαγών που προωθούνται, κυρίως στις εργασιακές σχέσεις, με την εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την εξατομίκευση της εργασίας.

Η αύξηση της ανεργίας, που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό των εργαζομένων, γίνεται ταυτόχρονα το όπλο στα χέρια των εργοδοτών και της κυβέρνησης ώστε να γίνουν οι άνεργοι, και ιδιαίτερα οι νέοι και οι γυναίκες, τα θύματα για την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων (ελαστικές μορφές απασχόλησης, ΤΣΑ, χτύπημα ασφάλισης, κ. ά.).

Δ. Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, το νέο σχετικά στοιχείο, αλλά αυτό που σίγουρα είναι το κεντρικό πρόβλημα, είναι ο προσανατολισμός του. Γίνεται πλέον πιο φανερό από παλιότερα ότι όταν στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος επικρατεί η λογική του μονόδρομου στο Μάαστριχτ, της επίτευξης των στόχων της σύγκλισης, του μύθου της σύγκλισης των οικονομικών, το όραμα της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς κλπ., μοιραία οδηγείται το κίνημα στη συναίνεση, στην ταξική συνεργασία και στην ενσωμάτωση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Μοιραία απομακρύνονται και από τον αγώνα για την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Απόδειξη για όλη τους αυτή τη στάση είναι ότι η κριτική που κάνουν στην κυβέρνηση γίνεται σε δευτερεύοντα, σε θέματα διαδικασίας ή κάνουν μία γενική ευχολογική τοποθέτηση. Αρνούνται ακόμα και αυτές τις οφθαλμοφανείς συνέπειες από τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αναγνωρίσουν. Καλλιεργούν συστηματικά τις αυταπάτες για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Εξωραϊζουν τις ευθύνες των δυνάμεων που*** γίνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Καλλιεργούν συστηματικά και προετοιμάζουν το έδαφος για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των μέτρων και των επιλογών του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε μέσω της "κοινωνικής συναίνεσης", είτε μέσω των σεμιναρίων, είτε με τη συμμετοχή τους στο "κοινωνικό διάλογο".

Αντικειμενικά, σήμερα απαιτείται ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα είναι σε θέση να συγκρούεται με τις κυρίαρχεςκαι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, καθώς και με τα μέτρα για την εφαρμογή τους.

Θα αναδείχνεται σε συνεπή υπερασπιστή των συμφερόντων και δικαιωμάτων των εργαζομένων και ταυτόχρονα θα θέτει στόχους και αιτήματα που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και την άνοδο συνολικά του επιπέδου της ζωής τους.

Ε. Σημαντική επίδραση όχι μόνο στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά στην ίδια την εργατική τάξη έχουν τα εκτεταμένα φαινόμενα της εξαγοράς συνδικαλιστών από την εργοδοσία και το κράτος. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός που συνδέεται με τις πελατειακές σχέσεις με τους εργαζόμενους. Ο σύγχρονος εργατοπατερισμός και η απόκτηση προνομίων από τη συνδικαλιστική ελίτ, η οποία βρίσκεται σε όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα φαινόμενα του εκφυλισμού των αγωνιστικών και συλλογικών δραστηριοτήτων και η αντικατάστασή τους με τα συμπόσια, τα σεμινάρια, τα καλοπληρωμένα ταξίδια και τις διασυνδέσεις με τους μηχανισμούς της ΕΕ, του κράτους και της εργοδοσίας.

ΣΤ. Νέες διαστάσεις παίρνει η προσπάθεια της ιδεολογικής διάβρωσης και χειραγώγησης των εργαζομένων και των οικογενειών τους, όχι μόνο μέσα στους χώρους δουλιάς, αλλά και στο σχολείο, στα σεμινάρια επιμόρφωσης, τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ.

Με την καλλιέργεια της απομάκρυνσης από τη συλλογική δράση, την αποστροφή από την πολιτική, την καταβαράθρωση των αξιών του αγώνα, την καλλιέργεια του ατομικισμού και εγωισμού.

Ολα τα παραπάνω επιδρούν στην ίδια την πάλη των εργαζομένων, επιδρούν στη διαμόρφωση της τακτικής μας.

Η ουσία της τακτικής μας συμπυκνώνεται στην αποφασιστική ενίσχυση της δυνατότητας για συσπείρωση δυνάμεων και στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, σε συνδυασμό με την όξυνση της αντιπαράθεσης στην πολιτική και τα μέτρα που προωθούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου στη γραμμή και στην πρακτική των δυνάμεων του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αρχισε χτες και ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες της η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή εκλεγμένων αντιπροσώπων απ' όλες τις ΚΟ και θέμα "Τη δουλιά του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα".Η Συνδιάσκεψη πραγματοποιείται με απόφαση της ΚΕ του Κόμματος και αποτελεί την εκπλήρωση καθήκοντος, που είχε θέσει το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Προηγήθηκε εσωκομματική συζήτηση σε όλες τις ΚΟ και τα κομματικά όργανα, με βάση σχετική εισήγηση της ΚΕ του Κόμματος. Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα ορισμένα αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ Κώστα Παρασκευά στη Συνδιάσκεψη:

Κατά τις εργασίες της Συνδιάσκεψης μπορούμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα καθήκοντα εκείνα που έχουν εξαιρετική σημασία για τη δράση ολόκληρου του Κόμματος.

Πώς θα συμβάλει το Κόμμα στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων και στον ταξικό προσανατολισμό των αγώνων.

Πώς θα επιτευχθεί η ένταξη όλων των κομματικών δυνάμεων στη δράση για τα προβλήματα των εργαζομένων και πρώτα απ' όλα στα πρωτοβάθμια σωματεία. Πώς θα δυναμώσει η επιρροή και ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στην εργατική τάξη.

Πώς θα επεξεργαστούμε και θα διαμορφώσουμε πιο ολοκληρωμένα την τακτική μας στο συνδικαλιστικό κίνημα, παίρνοντας υπόψη τις εμπειρίες και τα διδάγματα των τελευταίων αγώνων, ώστε να ενταχθούν πιο συγκροτημένα και να πάρουν μέρος οι δραστήριοι εργατοϋπάλληλοι στον γενικότερο πολιτικό αγώνα, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, να προωθηθεί πιο αποφασιστικά η συσπείρωση και δράση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι φανερό ότι έχουμε νέα σχετικά προβλήματα, που έχουν επίδραση στη στάση των εργαζομένων, στις διαθέσεις τους μπροστά στους αγώνες, στους όρους που αναπτύσσουν την πάλη τους.

Τα νέα αυτά στοιχεία έχουν επίδραση στην πάλη του Κόμματος και του συνδικαλιστικού κινήματος. Από την πείρα της κομματικής δουλιάς, αλλά και από τη συζήτηση στο Κόμμα, μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, γίνεται φανερό ότι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιηθεί βαθύτερα τα νέα αυτά στοιχεία και ότι δε φτάνει για τις σημερινές απαιτήσεις ο τρόπος που δουλεύουμε. Μπορεί στις εκτιμήσεις να μιλάμε για τα προβλήματα αυτά, αλλά στην πρακτική δουλιά υπάρχει μεγάλη δυσκολία να προσαρμόσουμε την καθοδηγητική δουλιά μας και την πλατιά πολιτική και μαζική μας δράση.

Α. Ο χαρακτήρας της επίθεσης, οι στόχοι και τα μέσα που χρησιμοποιούνται.

Σ' ό,τι αφορά το χαρακτήρα της επίθεσης:

Είναι συνέχεια των προηγούμενων επιθέσεων και της μόνιμης επιδίωξης του κεφαλαίου για εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Εχει όμως τα στοιχεία της έντασης, είναι συνολικός με την έννοια ότι σαρώνει το σύνολο των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων, θίγει όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Αυτό γίνεται όχι μόνο σαν συνέπεια του αρνητικού συσχετισμού, λόγω κυρίως των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες, αλλά εκφράζει και εκδηλώνει τις βαθύτερες ανάγκες και τάσεις του κεφαλαίου.

Εχει σαν στόχο:

- Τη μεγιστοποίηση των κερδών.

- Την επικράτηση των πολυεθνικών στα πλαίσια του μονοπωλιακού και ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

- Την ένταση της προσπάθειας για ενίσχυση της θέσης του στο σύστημα σε βάρος της εργατικής τάξης και στα πλαίσια των δικών του ανταγωνισμών.

Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται συνολικά σ' όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, με μεθόδους και μέτρα:

- Για αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων (ωράρια, ΣΣΕ, μονιμότητα).

- Γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις.

- Αφαίρεση κοινωνικών δικαιωμάτων (υγεία, ασφάλιση, παιδεία, πρόνοια κ. ά.).

- Μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των κοινωνικών, πολιτιστικών, μορφωτικών, ψυχαγωγικών αναγκών του εργαζόμενου λαού, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό των κερδών.

- Γενικευμένη, καλοσχεδιασμένη, πολύπλευρη προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε δυνατότητα του εργατικού κινήματος να αμφισβητήσει την εξουσία και κυριαρχία του κεφαλαίου, μέσα από το συνδυασμό της γραμμής της ενσωμάτωσης, της εξαγοράς, του περιορισμού της δημοκρατίας και της έντασης του αυταρχισμού.

Επομένως, η τακτική του Κόμματος και η γραμμή πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί παρά να πάρει υπόψη της αυτά τα νέα στοιχεία.

Β. Οι συνθήκες που περιγράψαμε και στις οποίες αναπτύσσεται η γενικότερη πάλη των εργαζομένων είναι τέτοιες που δυσκολεύουν τους αγώνες σήμερα να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Αυτό εξ αντικειμένου δημιουργεί επιπρόσθετες δυσκολίες και προβλήματα.

Είναι φανερό περισσότερο από προηγούμενες περιόδους ότι δε φτάνει ο τοπικός αγώνας στο χώρο δουλιάς για να αποκρουστεί η επίθεση, πολύ περισσότερο για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

Ο αγώνας, λόγω του χαρακτήρα της επίθεσης, πρέπει να είναι καθολικός, να αποκτά τα στοιχεία της συνολικής αντεπίθεσης. Πράγμα που σημαίνει το σωστό συνδυασμό της αντίστασης και της άμυνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, με την προβολή των σημερινών απαιτήσεων των εργαζομένων, την πολιτικοποίηση με την έννοια της ανάδειξης των υπεύθυνων, των βαθύτερων αιτιών που προκαλούν τα προβλήματα, του ρόλου των μονοπωλίων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των πολιτικών δυνάμεων. Να προβάλλουν την ανάγκη βαθύτερων αλλαγών στην κατεύθυνση της αντίθεσης και της ρήξης με τα μονοπώλια.

Ιδιαίτερη σημασία σ' αυτές τις συνθήκες αποκτά η οργάνωση και ανάπτυξη του αγώνα κατά κλάδο, της κοινής δράσης ανάμεσα στους κλάδους, ο συντονισμός και το κοινωνικό μέτωπο ανάμεσα στους εργατοϋπαλλήλους, τη φτωχή και μεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τη νεολαία.

Αναδεικνύεται ταυτόχρονα η ανάγκη οι επιμέρους αγώνες, οι συντονισμοί, τα μέτωπα της πάλης να κατευθύνονται στη σύγκρουση με τις γενικότερες ρυθμίσεις και τα μέτρα που προωθούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Γ. Σημαντικοί κίνδυνοι για την ενότητα και τη μαζικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος δημιουργούνται από τις νέες δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν στους εργαζόμενους, λόγω των αλλαγών που προωθούνται, κυρίως στις εργασιακές σχέσεις, με την εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την εξατομίκευση της εργασίας.

Η αύξηση της ανεργίας, που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό των εργαζομένων, γίνεται ταυτόχρονα το όπλο στα χέρια των εργοδοτών και της κυβέρνησης ώστε να γίνουν οι άνεργοι, και ιδιαίτερα οι νέοι και οι γυναίκες, τα θύματα για την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων (ελαστικές μορφές απασχόλησης, ΤΣΑ, χτύπημα ασφάλισης, κ. ά.).

Δ. Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, το νέο σχετικά στοιχείο, αλλά αυτό που σίγουρα είναι το κεντρικό πρόβλημα, είναι ο προσανατολισμός του. Γίνεται πλέον πιο φανερό από παλιότερα ότι όταν στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος επικρατεί η λογική του μονόδρομου στο Μάαστριχτ, της επίτευξης των στόχων της σύγκλισης, του μύθου της σύγκλισης των οικονομικών, το όραμα της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς κλπ., μοιραία οδηγείται το κίνημα στη συναίνεση, στην ταξική συνεργασία και στην ενσωμάτωση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Μοιραία απομακρύνονται και από τον αγώνα για την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Απόδειξη για όλη τους αυτή τη στάση είναι ότι η κριτική που κάνουν στην κυβέρνηση γίνεται σε δευτερεύοντα, σε θέματα διαδικασίας ή κάνουν μία γενική ευχολογική τοποθέτηση. Αρνούνται ακόμα και αυτές τις οφθαλμοφανείς συνέπειες από τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αναγνωρίσουν. Καλλιεργούν συστηματικά τις αυταπάτες για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Εξωραϊζουν τις ευθύνες των δυνάμεων που*** γίνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Καλλιεργούν συστηματικά και προετοιμάζουν το έδαφος για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των μέτρων και των επιλογών του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε μέσω της "κοινωνικής συναίνεσης", είτε μέσω των σεμιναρίων, είτε με τη συμμετοχή τους στο "κοινωνικό διάλογο".

Αντικειμενικά, σήμερα απαιτείται ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα είναι σε θέση να συγκρούεται με τις κυρίαρχεςκαι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, καθώς και με τα μέτρα για την εφαρμογή τους.

Θα αναδείχνεται σε συνεπή υπερασπιστή των συμφερόντων και δικαιωμάτων των εργαζομένων και ταυτόχρονα θα θέτει στόχους και αιτήματα που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και την άνοδο συνολικά του επιπέδου της ζωής τους.

Ε. Σημαντική επίδραση όχι μόνο στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά στην ίδια την εργατική τάξη έχουν τα εκτεταμένα φαινόμενα της εξαγοράς συνδικαλιστών από την εργοδοσία και το κράτος. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός που συνδέεται με τις πελατειακές σχέσεις με τους εργαζόμενους. Ο σύγχρονος εργατοπατερισμός και η απόκτηση προνομίων από τη συνδικαλιστική ελίτ, η οποία βρίσκεται σε όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα φαινόμενα του εκφυλισμού των αγωνιστικών και συλλογικών δραστηριοτήτων και η αντικατάστασή τους με τα συμπόσια, τα σεμινάρια, τα καλοπληρωμένα ταξίδια και τις διασυνδέσεις με τους μηχανισμούς της ΕΕ, του κράτους και της εργοδοσίας.

ΣΤ. Νέες διαστάσεις παίρνει η προσπάθεια της ιδεολογικής διάβρωσης και χειραγώγησης των εργαζομένων και των οικογενειών τους, όχι μόνο μέσα στους χώρους δουλιάς, αλλά και στο σχολείο, στα σεμινάρια επιμόρφωσης, τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ.

Με την καλλιέργεια της απομάκρυνσης από τη συλλογική δράση, την αποστροφή από την πολιτική, την καταβαράθρωση των αξιών του αγώνα, την καλλιέργεια του ατομικισμού και εγωισμού.

Ολα τα παραπάνω επιδρούν στην ίδια την πάλη των εργαζομένων, επιδρούν στη διαμόρφωση της τακτικής μας.

Η ουσία της τακτικής μας συμπυκνώνεται στην αποφασιστική ενίσχυση της δυνατότητας για συσπείρωση δυνάμεων και στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, σε συνδυασμό με την όξυνση της αντιπαράθεσης στην πολιτική και τα μέτρα που προωθούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου στη γραμμή και στην πρακτική των δυνάμεων του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.