ΜΟΣΧΑ

(Ανταπόκριση Ν. ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ). -

Θα επικαλεστούμε τα τελευταία στοιχεία της Κρατικής Επιτροπής Στατιστικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σύμφωνα μ' αυτά, την περίοδο Γενάρη - Απρίλη 1997, ο αριθμός των κατοίκων με εισοδήματα κάτω του κατωτέρου ορίου διαβίωσης ανέρχεται στα 31.300.000 άτομα, δηλαδή το 21% του συνολικού πληθυσμού της χώρας βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και της πείνας. Το κατώτερο όριο διαβίωσης, κατά μέσον όρο, κατά κεφαλήν έχει καθοριστεί στις 404.000 ρούβλια, ενώ το μέσο όριο των συντάξεων ανέρχεται στις 320.000 ρούβλια. Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια συνταξιούχων βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας.

Από την άλλη μεριά, σε ό,τι αφορά την απασχόληση και την ανεργία, 7.000.000 άτομα δεν έχουν δουλιά, αλλά επίσημα στους οργανισμούς απασχόλησης είναι καταγραμμένοι μόνο 2.500.000 άνεργοι. Από την αρχή του χρόνου, πραγματοποιήθηκαν απεργίες σε 14.000 επιχειρήσεις, κατά 5 φορές περισσότερες σε σύγκριση με το 1996. Επίσης, κατά 3 φορές αυξήθηκε ο αριθμός των απεργών. Κύρια αιτία των απεργιών είναι οι μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών. Ανησυχητική είναι και η δημογραφική κατάσταση της χώρας. Το 1997 συνεχίστηκε η μείωση του πληθυσμού. Στο πρώτο τρίμηνο, η θνησιμότητα ξεπέρασε τη γεννητικότητα κατά 238.000 άτομα.

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας δεν είπε, φυσικά, ούτε κουβέντα για όλα αυτά. Αλλά, λες και σημειώθηκε ένα μεγάλο επίτευγμα, ανακοίνωσε ότι στα ρωσικά πλοία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας υψώθηκε η σημαία του ρωσικού ναυτικού (Αγίου Ανδρέα), μετά τη μοιρασιά που έγινε με την Ουκρανία. Ο μέχρι πρόσφατα ενιαίος στόλος ύψωνε ακόμα τη σημαία της Σοβιετικής Ενωσης. Επίσης, ο Γιέλτσιν, αφού τόνισε ότι η Ρωσία παραμένει μια υπερδύναμη, πρόσθεσε με περηφάνια: "Το κύρος της Ρωσίας είναι αναγνωρισμένο στον κόσμο, αλλά, για πρώτη φορά στα 80 χρόνια, η αναγνώριση αυτή δε βασίζεται στο φόβο, όπως ήταν επί Στάλιν, Μπρέζνιεφ και άλλους, όχι στο φόβο να ταφούν κάτω από τα συντρίμμια της αυτοκρατορίας. Οχι! Η Ρωσία είναι σταθερά ανοιχτή στον κόσμο και δεν απειλεί κανέναν. Γι' αυτό ακριβώς οι 16 χώρες του ΝΑΤΟ κάθονται σήμερα μαζί μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και υποχρεώνονται να λάβουν υπόψη τα συμφέροντά μας. Γι' αυτό ακριβώς το "μεγάλο Εφτά" των αναπτυγμένων χωρών ...κάνει το μεγάλο βήμα προς το "μεγάλο Οχτώ". Σχετικά μ' αυτό, πρέπει να το πούμε ευθέως ότι το "μεγάλο Οχτώ" είναι υπό μεγάλη αμφισβήτηση, για την ώρα, η αντιπολίτευση θεωρεί τον Γιέλτσιν ως ένα θλιβερό "Εξι" στο "μεγάλο Εφτά". Το δε ταξίδι του στο Παρίσι και το ντοκουμέντο, που υπέγραψε εκεί, θεωρείται ήττα και συνθηκολόγηση μπροστά στο ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά τις απειλές, η Σοβιετική Ενωση δεν απειλούσε κανέναν, αντίθετα, ήταν σίγουρος εγγυητής της ειρήνης. Το σημερινό "μεγαλείο" της Ρωσίας υπάρχει μόνο στη φαντασία του Γιέλτσιν, διότι με τα χέρια του έκανε το παν για να καταστρέψει τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ, την τιμή και δόξα της Ρωσίας - του χιλιόχρονου κράτους, που 70 χρόνια ονομαζόταν ΕΣΣΔ.

Το επιστέγασμα της "Μέρας της Ανεξαρτησίας" ήταν μια πλουσιότατη δεξίωση. Την έδειξαν και στις τηλεοπτικές είδησης. Τα τραπέζια γεμάτα εκλεκτά φαγητά. Η σαμπάνια έτρεχε ποτάμι. Λίγο, όμως, πιο πέρα από τα τείχη του Κρεμλίνου, στην υπόγεια διάβαση, στέκονταν άνθρωποι με πλακάτ: "Βοηθήστε, το παιδί πρέπει να κάνει εγχείρηση", "Καλοί μου άνθρωποι, δώστε κάτι για το ψωμί, μόνη μου μεγαλώνω δυο εγγόνια"... Εκεί που γινόταν το "γλέντι σε καιρό πανούκλας", εξυπακούεται, δεν έβλεπαν κι ούτε άκουγαν αυτούς τους ανθρώπους...