Το Αμστερνταμ πήρε διαφορετικό χρώμα. Δε φιλοξένησε μόνο τη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι εργαζόμενοι από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης απάντησαν με το δικό τους αγωνιστικό δρόμο στην αντιδραστική αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Και οι κομμουνιστές έβαλαν για μια ακόμη φορά τη σφραγίδα τους στη μεγάλη πορεία. Πώς διαμορφώνεται η κατάσταση; Ποια θα 'ναι η συνέχεια; Ο "Ρ" συζήτησε με τον Δ. Ζάχαρη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Μπ. Αγγουράκη μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, που συμμετείχαν, εκπροσωπώντας το ΚΚΕ, στις εκδηλώσεις του Αμστερνταμ ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

- Το ΚΚΕ συμμετείχε σε εκδηλώσεις ενάντια στη Διακυβερνητική Διάσκεψη που έγιναν το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Αμστερνταμ. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας απ' αυτές;

- Μπ. Αγγουράκης: Οπως είναι γνωστό αντιπροσωπείες του ΚΚΕ συμμετείχαν σε τρεις σημαντικές πρωτοβουλίες. α) Στη συνάντηση Κομμουνιστικών κόμματων που οργανώθηκε από το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας και στην οποία πήρανε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, του ΚΚ Βρετανίας, του ΚΚ Δανίας και του ΚΚ Καταλωνίας (Ισπανία), επίσης συμμετείχαν και μίλησαν συνδικαλιστές της "Ρενό", συνδικαλιστές μετάλλου από τη Γερμανία και ο σύντροφος ο Γιώργος Γκικόπουλος, ο οποίος μετέφερε και τις εμπειρίες από τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Η συνάντηση αυτή είχε στόχο να συμβάλει και στο συντονισμό της δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων. Την παρακολούθησαν εκατοντάδες κομμουνιστές από τους μετανάστες και από τη Γερμανία, την Ολλανδία και ορισμένες άλλες χώρες. β) Στη συνάντηση που οργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ολλανδίας, με σκοπό την ανάδειξη εναλλακτικών προτάσεων, εναλλακτικών λύσεων, όπως ονομάστηκε, στη νεοσυντηρητική ΕΕ. Συμμετείχαν αρκετά, κυρίως κομμουνιστικά, κόμματα από όλες τις χώρες της ΕΕ και μια σειρά άλλα αριστερά κινήματα. γ) Η αντιπροσωπεία του Κόμματος πήρε μέρος στην πορεία που οργανώθηκε το απόγευμα της Κυριακής στο Αμστερνταμ. Εκεί ήταν σημαντική η παρουσία της αντιπροσωπείας του Κόμματος, με δεδομένο ότι, σ' αυτή συμμετείχαν αρκετοί σύντροφοι και οπαδοί από τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία με τα πανό και τα συνθήματα του Κόμματός μας, συμβάλλοντας έτσι στο να τονιστεί ακόμα περισσότερο η αντίθεση των κομμουνιστών στο Μάαστριχτ και στην ΕΕ, στο να ενισχυθεί η παρουσία των κομμουνιστών, μια παρουσία που ήταν αρκετά έντονη, αν κρίνει κανείς και τη μεγάλη αντιπροσωπεία του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μια διαδήλωση που ως γνωστό (οι εκτιμήσεις μιλάνε για πάνω από 60.000 εργαζόμενους) στηρίχτηκε από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις και διάφορες μαζικές οργανώσεις και πρωτοβουλίες από όλες τις χώρες της ΕΕ. Το γενικό στίγμα της διαδήλωσης, ήταν καθαρά ενάντια στο Μάαστριχτ. Συμμετείχαμε σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες γιατί σαν Κόμμα στηρίζουμε, σε οποιοδήποτε επίπεδο μπορούμε, κινήσεις που στρέφονται ενάντια στην ΕΕ και το Μάαστριχτ. Να θυμίσω ότι λίγες μέρες πριν είχε γίνει η συνάντηση στη Λισαβόνα και θα υπάρξει και μια επόμενη πολύπλευρη κινητοποίηση στις αρχές του Ιούλη στη Μαδρίτη, πάντα αντίθεσης με τη Διακυβερνητική και την ΕΕ γενικά, αλλά αυτή τη φορά και ενάντια στην επέκταση του ΝΑΤΟ, ενάντια στο ΝΑΤΟ γενικά. Με αυτό θέλω να πω ότι διευρύνεται το μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, στις χώρες - μέλη της ΕΕ, που εκδηλώνουν όλο και πιο συχνά και πιο συντονισμένα την αντίθεσή τους σ' αυτές τις πολιτικές και σε αυτές τις επιταγές.

- Μ. Ζάχαρης: Θα ήθελα να διευκρινίσουμε ακόμη ορισμένα ζητήματα. Πραγματικά το ΚΚΕ συμμετείχε με ισχυρή αντιπροσωπεία, με δυναμισμό, στην παρουσία, στα συνθήματα και στον παλμό του μπλοκ, αποκλειστικά από τις κομματικές οργανώσεις των χωρών της Ευρώπης και αυτός ήταν και ο αρχικός προσανατολισμός του Κόμματος, γιατί γενικά ήταν δύσκολη η μετακίνηση δυνάμεων από την Ελλάδα. Το οικονομικό κόστος είναι τεράστιο. Ακόμη, την ίδια μέρα στη Γερμανία, έγινε το Συνέδριο των Ελληνικών Κοινοτήτων στη χώρα αυτή, και έτσι ένας μεγάλος αριθμός στελεχών, συντρόφων και φίλων δεν μπόρεσαν να μετακινηθούν. Μ' αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε ότι και το ΚΚΕ, με το μπλοκ αυτό που διέθετε, με τον παλμό με τα συνθήματά του είχε σημαντική συμβολή σ' αυτή την κινητοποίηση. Βεβαίως, συμμετείχαν και κομμουνιστές από τη Γαλλία, τη Γερμανία, της Δανία, το Βέλγιο, τη Σουηδία και μέσα από τις μαζικές τους οργανώσεις.

- Πώς εκτιμάτε την παρουσία και τη συμμετοχή εργατών από τις βιομηχανίες της Ευρώπης όπως π.χ. της "Ρενό";

- Μ. Ζάχαρης: Δεν ήταν μόνο οι εργάτες της "Ρενό" ή άλλων προβληματικών επιχειρήσεων. Ηταν μια καθαρά εργατική κινητοποίηση από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Συμμετείχαν εργάτες βιομηχανιών, υπάλληλοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες και είναι αντικειμενικό, εργάτες που απασχολούνται σε επιχειρήσεις που είναι υπό το καθεστώς διάλυσης και απόλυσης των εργαζομένων, να δίνουν ιδιαίτερο χρώμα και στίγμα.

- Μπ. Αγγουράκης: Θέλω να συμπληρώσω ότι η πορεία του Αμστερνταμ έδειξε αυτό που είχε πει το ΚΚΕ προ πολλού, ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν πολύ μεγάλες αντιδράσεις και αντιστάσεις στην ΕΕ και γενικά στην επίθεση που έχει εξαπολυθεί από το μεγάλο κεφάλαιο. Η μαζική συμμετοχή από όλες τις χώρες δείχνει την έκταση που έχει πάρει αυτή η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και την ανάγκη ανάπτυξης ακόμη πιο συντονισμένων και προωθημένων μορφών πάλης για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Αυτή η πορεία, δεν εξέφραζε μόνο ορισμένα αιτήματα, ήταν μια συνειδητή αντίδραση και μια συνειδητή έκρηξη ενάντια στη Διακυβερνητική. Νομίζω ότι αυτό ήτανε έντονο.- Μ. Ζάχαρης: Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό στοιχείο, γιατί τουλάχιστον η διακήρυξη που είδαμε στην Ελλάδα, είχε σαν κύριο περιεχόμενο την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά με ένα ευχολόγιο για ένα καλύτερο Μάαστριχτ. Το είδαμε και σε ορισμένα πανό στη διαδήλωση, που προπαγάνδιζαν την αλλαγή των κριτηρίων της σύγκλισης, όμως η διαδήλωση ήταν καθαρά διαδήλωση ενάντια στο Μάαστριχτ και την ΕΕ. Αυτό έβγαινε από τα συνθήματα των εργαζομένων στα πανό και από αρκετές ομιλίες εκπροσώπων οργανώσεων. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο και το πιο αισιόδοξο γιατί δείχνει ότι μπορεί να αναπτυχθεί αυτό το κίνημα αντίστασης.

-Αν κρίνουμε από το πώς παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, αυτές οι εκδηλώσεις, φαίνεται ότι θορύβησαν το κατεστημένο...

- Μπ. Αγγουράκης: Είναι σημαντικό να πούμε, πως οι αυταπάτες που είχαν καλλιεργηθεί λίγο πριν τη Διακυβερνητική, ότι είναι δυνατό να πάμε στο λεγόμενο "αριστερό Μάαστριχτ", ανατράπηκαν από την ίδια αυτή την πορεία. Ο κόσμος που πήγε εκεί δεν είχε καμία αυταπάτη για το τι θα δώσει η Διακυβερνητική, διότι αν είχε, δε θα πήγαινε στο Αμστερνταμ, δε θα ξόδευε τόσα χρήματα να πάει, δε θα γινόταν αυτή η κινητοποίηση. Ετσι εξηγείται το πώς "περιποιήθηκαν" τις εκδηλώσεις τα ΜΜΕ στην ίδια την Ολλανδία, άλλα και στην Ελλάδα, γιατί ακριβώς ήταν μια διαδήλωση ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής, ενάντια στο Μάαστριχτ και στην ΕΕ γενικότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την άλλη μέρα καμία ολλανδική εφημερίδα δεν ανέφερε τίποτα, όπως δεν ανέφερε και την προηγούμενη. Τη στιγμή μάλιστα που σε μια πόλη 700.000 κατοίκων, 60.000 χιλιάδες και παραπάνω διαδηλωτές την είχαν "παραλύσει" για 5 και παραπάνω ώρες. Και παρ' όλα αυτά προσπάθησαν να την αποσιωπήσουν με κάθε τρόπο.

- Μ. Ζάχαρης: Τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με κάποια επεισόδια. Βεβαίως συνέβησαν κάποια μετά τη λήξη της πορείας, αλλά και στη διάρκεια και λίγο πριν τις συναυλίες που ήταν προγραμματισμένες. Παρ' όλ' αυτά, τόσο σε έκταση όσο και σε σφοδρότητα ήταν πολύ κάτω από αντίστοιχα επεισόδια που έχουμε ζήσει στην Ελλάδα. Βεβαίως, η ευθύνη είναι της αστυνομίας, του κράτους, των μηχανισμών... Και βέβαια παντού και πάντα η αστυνομία είναι αστυνομία, και έτσι θα συμπεριφέρεται. Επίσης η αστική προπαγάνδα προβάλλει το δευτερεύον και αποσιωπά το κύριο. Και το κύριο είναι αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Δηλαδή μια τεράστια εργατική διαδήλωση ενάντια στην ΕΕ και το Μάαστριχτ.

- Σχετικά με την ίδια τη Διακυβερνητική και τα αποτελέσματά της, πώς τα κρίνετε;

-Μπ. Αγγουράκης: Νομίζω ότι επιβεβαιώνουν πλήρως τις εκτιμήσεις του Κόμματός μας. Είχαμε επισημάνει από την έναρξη της πορείας προς τη Διακυβερνητική, ότι η λεγόμενη αναθεώρηση θα γίνει με σκοπό την ακόμη πιο αποτελεσματική εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα. Με τη Διακυβερνητική του Αμστερνταμ και τη νέα συνθήκη που έχει προκύψει, έχουμε την υιοθέτηση του Συμφώνου Σταθερότητας, η οποία στην πραγματικότητα λέει το εξής: Θα ενταθούν ακόμα περισσότερο τα μέτρα λιτότητας που απορρέουν από τα κριτήρια της σύγκλισης, τόσο για τις χώρες που προσεγγίζουν τα κριτήρια, όσο και για τις χώρες που δεν τα προσεγγίζουν. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η λιτότητα που έχουμε γνωρίσει σε όλες τις χώρες της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, θα συνεχιστεί επ' αόριστο. Σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα θεσμικά μέτρα έχουμε μία ακόμη μεγαλύτερη προσαρμογή των Θεσμών της ΕΕ, για την κατασταλτική και τη γενικότερη αντιμετώπιση των λαϊκών αγώνων που θα επιφέρει η ένταση της λιτότητας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο Αμστρενταμ ενσωματώθηκε όπως έχει η Συνθήκη του Σένγκεν, που σημαίνει ευθεία επίθεση ειδικά στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και σε οτιδήποτε κινείται, προβάλλει, αντιστέκεται και αγωνίζεται ενάντια στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Επίσης αντιδραστικό είναι το στοιχείο στο οποίο γίνεται αναφορά ότι η ΕΕ αναγνωρίζει τις αποφάσεις του ΟΗΕ και του Ελσίνκι για το θέμα των συνόρων. Και λέω ότι είναι αντιδραστικό διότι αυτή η διατύπωση δεν έγινε για τους λόγους που προβάλλονται από την ελληνική κυβέρνηση, ότι δήθεν από εδώ και στο εξής η ΕΕ θα εγγυάται τα σύνορα της χώρας μας. Αυτή η διατύπωση έγινε γιατί οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ θέλουν να προωθήσουν με κάθε τρόπο την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική άμυνας. Αυτή η τάση επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι υιοθετήθηκε και επίσημα, αν και οι επιφυλάξεις της Βρετανίας δεν επέτρεψαν την πλήρη ενσωμάτωση, η σχέση ΕΕ με τη ΔΕΕ και είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Για να φανεί η δημαγωγία της ελληνικής κυβέρνησης, να θυμίσουμε ότι οι αναφορές στον ΟΗΕ, στο Ελσίνκι και στα σύνορα, γίνονται και στο ΝΑΤΟ και στη ΔΕΕ και δεν είναι πρώτη φορά που οι οργανισμοί αυτοί επικαλούνται αυτά τα πράγματα, ούτε και η πρώτη φορά που η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να δικαιολογήσει την υποταγή και την υποτελή στάση της αναφέρεται στα ζητήματα αυτά. Επίσης σχετικά με τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, είναι δημαγωγική η προβολή της μη άρσης του βέτο. Η συμβιβαστική λύση που δόθηκε, είναι πολύ επικίνδυνη, διότι καθιερώνεται η αρχή της ευελιξίας, που έχει μια γενική εφαρμογή και σημαίνει ότι νομιμοποιείται πλέον το δίκιο του ισχυρότερου. Αυτό ούτως ή άλλως υπήρχε στην ΕΕ, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν κατοχυρωμένο και θεσμικά.

Συνολικά το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε ακόμη πιο αντιδραστικές ρυθμίσεις και με τη συμφωνία των σοσιαλδημοκρατών που συνειδητά παραπλάνησαν και την κοινή γνώμη των χωρών τους και τους ψηφοφόρους τους. Οπως έγινε και στο Μάαστριχτ, τώρα πάλι στο Αμστερνταμ προώθησαν μαζί με τις συντηρητικές δυνάμεις αυτές τις ρυθμίσεις. Δε γίνεται καν λόγος για συμβιβασμό, γιατί κάποιοι μιλάνε και για συμβιβασμό. Εδώ γίνεται μια κοινή προσπάθεια όλων αυτών των δυνάμεων να επιβάλουν αντιδραστικές πολιτικές. Φάνηκε πλέον καθαρά ποιος ήταν ο σκοπός των διακηρύξεων περί "αριστερού Μάαστριχτ" και όλη αυτή η συζήτηση που είχε γίνει και στη χώρα μας, με αφορμή τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών: Η παραπλάνηση των λαών.

- Παρ' όλ' αυτά επιμένουν στην προπαγάνδιση των θετικών για τους εργαζόμενους αποτελεσμάτων, γιατί άνοιξε η συζήτηση για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Τι μπορούν να προσδοκούν πραγματικά οι εργαζόμενοι;

- Μπ. Αγγουράκης: Εδώ πράγματι πρόκειται για ευρωκοροϊδία. Υπήρχε ολόκληρη Σύνοδος Κορυφής του Εσσεν πριν δύο χρόνια, που ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και μας προέκυψε η Λευκή Βίβλος. Και η ελληνική κυβέρνηση και ο κ. Σημίτης ήταν εκεί. Η Λευκή Βίβλος είχε προωθηθεί υποτίθεται για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας. Ολα τα αντεργατικά μέτρα, η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις και ό,τι έχει κατακτήσει το εργατικό κίνημα τα τελευταία 100 χρόνια, γίνεται για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Δεν υπάρχει περίπτωση μέσω συντονισμένων πολιτικών της ΕΕ να αντιμετωπιστεί το θέμα της ανεργίας. Γιατί στην ΕΕ δε θέλουν και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Αυτό που θέλουν είναι να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, να μειωθεί το κόστος παραγωγής όπως λένε, να μειωθεί το λεγόμενο εργασιακό κόστος και να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία της ΕΕ. Δηλαδή οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Αυτός είναι ο σκοπός τους και αυτό είναι διακηρυγμένο.

- Μ. Ζάχαρης: Να προσθέσω εδώ ότι με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας προωθείται η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, δηλαδή η κατάργηση του ωραρίου, με ωρομίσθιους, ανασφάλιστους, "απασχολήσιμους". Και πλέον δεν είμαστε στο 1992 όταν καθιερωνόταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ με τυμπανοκρουσίες, που ένα μέρος των εργαζομένων είχε κάποιες προσδοκίες. Βέβαια, το ΚΚΕ σε ένα τέτοιο εχθρικό περιβάλλον αποκάλυπτε από τότε αυτούς τους προσανατολισμούς. Τώρα η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δεν έχει καμία αυταπάτη ούτε για το Μάαστριχτ ούτε για την ΕΕ και βέβαια και για τη Διακυβερνητική του Αμστρενταμ. Το πρόβλημα είναι ότι η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος δεν αντιμετωπίζει την κατάσταση και αυτό πρέπει να απασχολήσει τις Κομματικές Οργανώσεις, τους κομμουνιστές συνδικαλιστές, το πώς θα οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης, της νεολαίας ενάντια σε αυτές τις αποφάσεις.

- Μπ. Αγγουράκης: Επίσης να απομονωθούν και τέτοιες δυνάμεις όπως είναι ο Συνασπισμός. Ο ΣΥΝ έχει την αντίληψη της ΕΕ, του ευρωπαϊκού λαού. Μπροστά στην αντίδραση τη δυσαρέσκεια του κόσμου για να συγκαλύψει τις ευθύνες του, ενισχύει τις συντηρητικές δυνάμεις από τα αριστερά με το να λέει για πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα. Από αυτά βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι εάν μέχρι τώρα ήταν αναγκαίο να γίνει σε κάθε χώρα δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ, τώρα είναι ακόμα πιο επιτακτικό.

- Μ. Ζάχαρης: Και να πούμε ότι σε λίγο θα υπάρχει και η δέσμευση από το ίδιο το Σύνταγμα. Με την αναθεώρηση του Συντάγματος κύρια επιδίωξη είναι το ευρωπαϊκό μάντρωμα. Γι' αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να γίνει το δημοψήφισμα, γιατί μετά θα στηρίζονται και στην προσαρμογή του ίδιου του Συντάγματος. Αυτό φαίνεται πρακτικά σε ρητή διάταξη των άρθρων που μπαίνουν για αναθεώρηση, τόσο με την πρόταση της ΝΔ, όσο και με του ΠΑΣΟΚ, όπου ορίζεται συγκεκριμένα ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας και αυτό θα έχει έκφραση όχι μονάχα θεωρητική, αλλά και στις διαδικασίες των διαφόρων νομοθετημάτων. Πλέον καμία ντιρεκτίβα της ΕΕ δε θα υπάρχει λόγος να περνάει από την ελληνική Βουλή, θα περνάνε κατευθείαν σαν νόμοι του ελληνικού κράτους.

- Και η προβολή από το ΣΥΝ του ρόλου που μπορεί να παίξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

- Μπ. Αγγουράκης: Αυτό δεν έχει καμία σχέση. Ο ΣΥΝ επιμένει πανευρωπαϊκά και αυτή η επιμονή του "δουλεύει" προς όφελος των πολυεθνικών. Τα περί ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου είναι μεγάλη κοροϊδία. Δεν έχουν καμία σχέση με την πρόοδο, με το τι θέλει η ανθρωπότητα και η εργατική τάξη. Δεν μπορεί να ξεπεραστεί το εθνικό κράτος και από το εθνικό Κοινοβούλιο να πάμε στο Ευρωκοινοβούλιο, που θα σημαίνει επίσης εκχώρηση δικαιωμάτων στην ΕΕ. Ο ΣΥΝ προβάλλει μια άκρως αντιδραστική θέση, η οποία οδηγεί στην ουτοπική αντίληψη για κατάργηση των χωρών. Αντικειμενικά όμως οδηγεί στην πλήρη υποταγή του λαού μας στην ΕΕ. Εν πάση περιπτώσει δεν τυχαίο που ο Μαρξ λέει: "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" και όχι προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε. Και αυτό γιατί οι χώρες έχουν και θα έχουν μια συγκεκριμένη ιστορική οντότητα. Γι' αυτό κιόλας είναι άκρως αντιδραστικά τα υπερεθνικά όργανα. Και διεθνισμός δεν είναι "όλοι μαζί και ό,τι μας προκύψει". Τα σημερινά κράτη είναι αστικά και η ΕΕ ιμπεριαλιστική. Ο δικός μας διεθνισμός προϋποθέτει την πάλη του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, τον πατριωτισμό, και όχι ανάποδα. Γι' αυτό και εδώ πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι η πορεία του Αμστερνταμ ή όλες αυτές οι πανευρωπαϊκές διαδικασίες έχουν νόημα και έχουν αποτελέσματα αν μπορούν να συνδυάζονται με την ανάπτυξη κινημάτων σε εθνικό επίπεδο.

- Μια τελευταία ερώτηση. Το ΚΚΕ τι συνέχεια θα δώσει από εδώ και πέρα;

- Μ. Ζάχαρης: Καταρχήν να πούμε ότι υπάρχει μια απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος για τη διοργάνωση πλατιάς ανοιχτής εκδήλωσης την Τετάρτη 2 του Ιούλη, με θέμα το δήθεν αριστερό Μάαστριχτ.

Φυσικά οι πρωτοβουλίες του Κόμματος προφανώς συνεχίζονται και είναι υπόθεση των οργάνων. Θα δούμε την ανάπτυξή τους και σε επίπεδο Ελλάδας και στο διεθνές. Υπάρχουν ήδη κατευθύνσεις των οργάνων και δε χρειάζεται μια καινούρια απόφαση για να συνεχίσουν οι κομμουνιστές τη δράση τους ενάντια στην ΕΕ και το Μάαστριχτ. Και εδώ θα πρέπει να εξειδικεύσουμε ορισμένα πράγματα. Υπάρχει η Συνθήκη του Σένγκεν, ψηφίστηκε με τον τρόπο που ψηφίστηκε από τη Βουλή και εμείς τον θεωρούμε αντισυνταγματικό. Επόμενα θα πρέπει οι κομμουνιστές, οι συνδικαλιστές, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι δημοτικοί σύμβουλοι να πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες συσπείρωσης ενάντια στη Συνθήκη του Σένγκεν - δεν είναι αποκομμένη από το Μάαστριχτ, από την ΕΕ. Πρέπει να συνεχιστεί η πάλη, αυτή που ξεκίνησε με τις πρωτοβουλίες κάποιων συνδικαλιστικών οργάνων, επιστημόνων. Θέλει όμως πιο μαζικά, αλλά και με μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων να αντιμετωπιστεί.

Υπάρχει επίσης το ζήτημα του δημοψηφίσματος. Δεν τέλειωσε αυτή η υπόθεση. Οι κομμουνιστές πρέπει να το προχωρήσουμε. Υπάρχουν οι επιτροπές για το δημοψήφισμα, αποφάσεις μαζικών φορέων, συνδικαλιστικών οργανώσεων, τα ψηφίσματα αυτά πρέπει να πυκνώσουν, όπως και η συλλογή υπογραφών για το δημοψήφισμα. Είναι σημαντικό καθήκον για τον κάθε κομμουνιστή και όχι μόνο, αλλά και για τον κάθε αριστερό και προοδευτικό άνθρωπο.

Εχουμε επίσης ορισμένα, δειλά μεν αλλά σαφή, δείγματα το τελευταίο διάστημα ότι συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, στις οποίες οι κομμουνιστές δεν είναι πλειοψηφία, παίρνουνε αποφάσεις που, αλλού άμεσα αλλού έμμεσα, είναι ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα. Πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις συντονίζονται μεταξύ τους για ζητήματα που έχουν σχέση με το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο". Δηλαδή, μια τέτοια διάθεση συνδικαλιστών και πέρα από τους κομμουνιστές, να αντιπαλέψουνε τουλάχιστον τις αρνητικές συνέπειες. Μπορεί να μην είναι μαζικό το φαινόμενο, αλλά ωστόσο είναι κάποια δείγματα. Αυτό βάζει επιτακτικά το καθήκον στους κομμουνιστές, στις Κομματικές Οργανώσεις για ένταση της δράσης μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στα σωματεία και ανεξάρτητα από συσχετισμούς, να παλέψουν σε μία τέτοια κατεύθυνση.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Η πορεία του Αμστερνταμ έδειξε αυτό που είχε πει το ΚΚΕ προ πολλού, ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν πολύ μεγάλες αντιδράσεις και αντιστάσεις στην ΕΕ και γενικά στην επίθεση που έχει εξαπολυθεί από το μεγάλο κεφάλαιο

Συνάντηση με τη συμμετοχή κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων με διοργανωτή το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας, πραγματοποιήθηκε στο Αμστερνταμ στις 13-15 Ιούνη με θέμα: Εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις στη Νεοσυντηρητική ΕΕ.Τα κόμματα που συμμετείχαν είναι τα εξής:

* Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου

* Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας

* Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας

* Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας

* ΑΚΕΛ Κύπρου

* Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας

* Πράσινοι Σουηδίας

* Πράσινοι Ολλανδίας

* Κοκκινο-πράσινη Συμμαχία Δανίας

* Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας

* ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας

* Συνασπισμός

* Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα Νορβηγίας

* Αριστερή Συμμαχία Φιλανδίας

* Εργατικό Κόμμα Βρετανίας

* Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα Πορτογαλίας

* Κίνημα ενάντια στην ΕΕ, Νορβηγίας

Και ορισμένα άλλα.

Συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα Πανεπιστήμια του Αμστερνταμ, του Ρότερνταμ, του Γκρόνιγκεν και επίσης διοργανωτές της Πανευρωπαϊκής Πορείας στο Αμστερνταμ.