Στο μάτι του νεοφιλελεύθερου κυκλώνα θα βρεθούν το επόμενο διάστημα οι εργαζόμενοι στο δημόσιο. Στο στόχαστρο της ολομέτωπης επίθεσης βρίσκονται εναπομείναντα δικαιώματα και κατακτήσεις τους, οι οποίες θα "θυσιαστούν", προκειμένου να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ο κρατικός μηχανισμός να γίνει περισσότερο αποτελεσματικός, εννοείται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά περισσότερο εχθρικός προς τους εργαζόμενους εντός και εκτός.

Ηδη η κυβέρνηση καλλιεργεί το κλίμα επαναφέροντας όλο και πιο συχνά στην ημερήσια διάταξη την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ συντηρείται η συκοφαντική επίθεση περί "διεφθαρμένων" και "τεμπέληδων" εργαζομένων στο Δημόσιο.

Στη βάση αυτής της επίθεσης υπάρχει η δωδεκαετής λιτότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, αλλά και η αιώνια παράτασή της, όπως προβλέπει τόσο η έκθεση Σπράου, όσο και το Σύμφωνο Σταθερότητας που επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στο Αμστερνταμ.

Μπορεί η κυβέρνηση να μην άρει τυπικά, μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος, την άρση της μονιμότητας, αλλά μέσα από "παράλληλες" διατάξεις που θα εισάγει στο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, όσο και με την ταυτόχρονη προώθηση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο και την ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων τομέων και λειτουργιών του, ουσιαστικά θα καταφέρει το ίδιο αποτέλεσμα που θα είχε ενδεχόμενη άρση της μονιμότητας.

Παράλληλα, η παραπάνω επιχείρηση έχει στόχο τη δημιουργία κλίματος εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων για τα επερχόμενα αντιδημοσιοϋπαλληλικά μέτρα, τα οποία θα θίξουν τη γενικότερη κατάσταση των εργαζομένων στο δημόσιο.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης έχουν καταγραφεί με σαφήνεια μέσα από τις δηλώσεις του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού, του Αλ. Παπαδόπουλου, σε πρόσφατες δηλώσεις και συνεντεύξεις του. Αξίζει να υπενθυμίσει κάποιος τι έχει δηλώσει ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, ο οποίος είναι φανερό ότι έχει αναλάβει ειδική αποστολή στο χώρο της δημόσιας διοίκησης, η οποία θα ξεδιπλωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια όταν "τελειώσει" με τις αναγκαστικές συνενώσεις των ΟΤΑ.

Για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ο Α. Παπαδόπουλος έχει δηλώσει: "Η μονιμότητα είναι ένας μύθος. Η μονιμότητα είναι καταγεγραμμένη στο Σύνταγμα, το οποίο λέει, ότι αν δεν καταργηθεί η οργανική θέση που υπηρετεί δεν μπορείς να απολύσεις το δημόσιο υπάλληλο. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι, αν αυτός αφίσταται των υποχρεώσεών του ή είναι διεφθαρμένος ή παραβαίνει το καθήκον του, δεν υπάρχουν διαδικασίες για να τιμωρηθεί ή να απολυθεί". (Συνέντευξη στην "Εξουσία", 17 Ιούνη).

Είναι ολοφάνερο ότι ο υπουργός επισείει την απειλή των απολύσεων, με βάση τις υφιστάμενες διατάξεις, όχι βέβαια για να τρομάξει τους "διεφθαρμένους" δημόσιους υπάλληλους, που η ίδια η πολιτική τους εξάλλου δημιουργεί και αναπαράγει, αλλά για να οδηγήσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο σε αναδίπλωση και άμυνα, αναλογιζόμενοι τα "χειρότερα" που μπορεί να τους συμβούν. Η φράση"αφίσταται των υποχρεώσεών του" ή αλλιώς η "ανεπάρκεια" του δημοσίου υπαλλήλου είναι η λέξη - "κλειδί" για την τρομοκράτηση των δημοσίων υπαλλήλων.Και αυτό επιχειρείται όταν δεν υπάρχει καμία περιγραφή καθηκόντων ανά θέση εργασίας στο δημόσιο και άρα ο όποιος έλεγχος θα γίνει, θα είναι εντελώς υποκειμενικός και θα επαφίεται στην κρίση του προϊσταμένου και κυρίως των πολιτικών προϊσταμένων του.Και φυσικά δεν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση να ανεβάσει το επίπεδο και την "παραγωγικότητα" των δημοσίων υπαλλήλων, αφού οι προσλήψεις γίνονται με ρουσφετολογικό τρόπο. Αρκεί να αναφερθεί ότι από το 1993 έχει γίνει μόνο ένας διαγωνισμός με τον οποίο προσλήφθηκαν περίπου 3.000 άτομα, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει δεκάδες χιλιάδες ρουσφετολογικοί διορισμοί στο δημόσιο.

Η κυβέρνηση προκειμένου να προλάβει ανεπιθύμητες αντιδράσεις από τους εργαζόμενους στο δημόσιο, επιχειρεί να δημιουργήσει γύρω τους ένα αυταρχικό πλαίσιο κανόνων, που θα τους καθιστά πειθήνια όργανα των εντολών της, χωρίς βέβαια αξιώσεις και διεκδικήσεις για καλυτέρευση της ζωής τους.

Το βαρύ πυροβολικό σε αυτή την κατεύθυνση θα αποτελέσει ο "νέος" Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας.Ας δώσουμε και πάλι το λόγο στον Αλ. Παπαδόπουλο: "Το ουσιαστικό πειθαρχικό δίκαιο που ισχύει σήμερα, είναι πάρα πολύ αυστηρό και ολοκληρωμένο. Εχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά από τους συντάκτες του Κώδικα το '50. Δεν πάσχει εκεί το σύστημα. Το σύστημα πάσχει στο ότι δεν εφαρμόζονται ή δεν κινούνται πειθαρχικές διαδικασίες ή καθυστερούν, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας νόμος ομερτά, μια σιωπή τεράστια από αυτό το ζήτημα και να μην έχουμε απόδοση πειθαρχικής ευθύνης".(Συνέντευξη στο "Εθνος", 14 Απρίλη).

Ο θαυμασμός του υπουργού στο μετεμφυλιακό έκτρωμα, το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα του 1951, δεν είναι βέβαια τυχαίος. Η φιλοσοφία και η κατεύθυνση του αντιδραστικού αυτού κώδικα εκφράζει πλήρως τον Αλ. Παπαδόπουλο και την κυβέρνησή του. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ποια θεωρεί ως πειθαρχικά αδικήματα ο συγκεκριμένος κώδικας, ο οποίος ας σημειωθεί δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ βολεύονταν και με αυτόν, αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους αγώνες τους έχουν καταστήσει νεκρό γράμμα πολλές διατάξεις του.

Μεταξύ των πειθαρχικών αδικημάτων, λοιπόν, ο κώδικας αναφέρει: "η έλλειψις πίστεως και αφοσιώσεως προς την Πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη, ως και η επιδίωξις, έργω ή λόγω, της διά βίαιων μέσων ανατροπής του υφιστάμενου πολιτειακού ή κοινωνικού καθεστώτος" (!), "η εκτός υπηρεσίας αναξία υπαλλήλου διαγωγή" (!), "η δημοσία, προφορικώς ή εγγράφως, άσκησις κριτικής κατά των πράξεων της προϊσταμένης αρχής..." (!), "η ραθυμία, η αμέλεια ή και η ατελής ή μη έγκαιρος εκπλήρωσις του καθήκοντος...". Αυτό είναι το πειθαρχικό δίκαιο που υμνεί καθημερινά ο Αλ. Παπαδόπουλος και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επηρεάσει και το δικό του δημιούργημα.

Εκεί που αποδίδει ιδιαίτερη σημασία είναι η θεσμοθέτηση συνοπτικών διαδικασιών για την επιβολή των πειθαρχικών ποινών.

"Το πειθαρχικό δίκαιο το θίγουμε οριακά, είναι πολύ καλό. Οι ποινές παραμένουν ίδιες. Αυτό που αλλάζουμε είναι οι διαδικασίες, είναι το δικονομικό μέρος", είπε ο υπουργός την περασμένη Δευτέρα στην ΕΤ-2.

Αποφασιστικό ρόλο για την επιβολή του "νέου" κώδικα προορίζεται να παίξει το υπό σύσταση Σώμα των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης,το οποίο γενικότερα θα αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για να ποδηγετήσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Ιδού πώς προσδιορίζει το ρόλο του ο Αλ. Παπαδόπουλος: "Και τώρα καθιερώσαμε ένα σύστημα εσωτερικό, ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης, με ένα ειδικό σώμα επιθεωρητών, τους Επιθεωρητές ΔΔ. Αυτοί θα επισημαίνουν τις δυσλειτουργίες και παραβιάσεις και παρανομίες που θα κινούν την πειθαρχική διαδικασία".

- Ερώτηση: Μια εσωτερική αστυνομία του δημοσίου;

- Αλ. Π.: Τρόπον τινά ναι (!).

Στα μέσα χειραγώγησης και κηδεμόνευσης των δημοσίων υπαλλήλων περιλαμβάνονται ακόμα το υπό διαμόρφωση βαθμολόγιο,η σύνδεσή του με το μισθολόγιο και βέβαια οι περιβόητες εκθέσεις αξιολόγησης,όπως περιγράφονται στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος. Είναι φανερό ότι το λεγόμενο επίδομα απόδοσης θα μοιράζεται στους εργαζόμενους με κριτήρια που χωρίζουν τους εργαζόμενους σε "ημέτερους και μη" ή θα αποτελέσει μέσο εκβιασμού.

Τα παραπάνω πρέπει να ενταχθούν στο γενικότερο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή της δραστικής περικοπής των δημοσίων και κοινωνικών δαπανών, την πραγματική μείωση του αριθμού των εργαζομένων μέσα από την εφαρμογή της αναλογίας 1:5 (μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις).

Συμπερασματικά, η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, έστω και αν διατηρήσει τη μονιμότητα, ακριβώς για να μπορέσει να επιβάλλει με τις μικρότερες αντιδράσεις τα αντιδημοσιοϋπαλληλικά σχέδιά της.

Αυτός είναι ένας καλός λόγος για να υπάρξει οργανωμένη και μαζική απάντηση από τους δημόσιους υπάλληλους, ώστε να μπορέσουν να θέσουν φραγμούς και να ακυρώσουν την ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης Σημίτη.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ