Κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό του ευρωπαϊκού καρτέλ τσιμέντου, βρίσκεται η εγχώρια τσιμεντοβιομηχανία, που είναι ένας από τους πιο δυναμικούς κλάδους της εθνικής οικονομίας, με κύρια εξαγωγικό προσανατολισμό. Με τη βοήθεια της - εκπορευόμενης από τις Βρυξέλλες - πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεων, ο δυναμικός αυτός κλάδος ήδη έχει αλωθεί από τις ξένες πολυεθνικές, που κατέχουν πλέον το 60% της εγχώριας παραγωγής τσιμέντου.Αν και εξακολουθεί να αποπνέει δυναμισμό, ωστόσο τόσο η απώλεια 1.000 θέσεων εργασίας τα τελευταία χρόνια, όσο και οι αλλεπάλληλες προσπάθειες για αθρόες εισαγωγές τσιμέντου από τρίτες χώρες, έρχονται να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Τέσσερις εταιρίες απαρτίζουν την εγχώρια τσιμεντοβιομηχανία. Πρόκειται για την ΑΓΕΤ, τον ΤΙΤΑΝ, τα "Τσιμέντα Χαλκίδας" και τον ΧΑΛΥΨ.Η ετήσια συνολική παραγωγή ανέρχεται στα 14 εκατομμύρια τόνους τσιμέντου,απ' τα οποία το μισό καταναλώνεται στην εσωτερική αγορά και το υπόλοιπο μισό εξάγεται. Απασχολεί άμεσα 4.500 εργαζόμενους, ενώ γύρω απ' αυτήν δραστηριοποιούνται δεκάδες επιχειρήσεις με 30.000 περίπου εργαζόμενους.

Καθοριστική για την άλωση του χώρου, ήταν η πρόσφατη παράδοση της μεγαλύτερης τσιμεντοβιομηχανίας της χώρας, της ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ,στους Ιταλούς. Η αρχή έγινε το 1991, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέδωσε το 42% των μετοχών της εταιρίας στην "Καλτσεστρούτσι" - μετονομάστηκε στη συνέχεια σε "Κονκρέτουμ" - και το μάνατζμεντ για 99 χρόνια! Το ΠΑΣΟΚ τότε είχε καταγγείλει τη συμφωνία και είχε δεσμευτεί να επαναφέρει την εταιρία στο δημόσιο έλεγχο, για να το "ξεχάσει" αμέσως μόλις ανέλαβε την εξουσία. Πέρσι τον Νοέμβρη, η κυβέρνηση Σημίτη ήρθε να παραχωρήσει άλλο ένα πακέτο μετοχών, το 12% και στην ουσία τον απόλυτο έλεγχο στους Ιταλούς, μια και τώρα διαθέτουν το 54% των μετοχών. Η Εθνική Τράπεζα εξακολουθεί να κατέχει το 25% των μετοχών, ωστόσο - σύμφωνα με τότε ανακοίνωση της ίδιας της Εθνικής - αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεπουληθεί και άλλο πακέτο μετοχών της Τράπεζας στους Ιταλούς, καθώς αναφέρεται χαρακτηριστικά: "Εφόσον η Εθνική κατέχει ποσοστό τουλάχιστον 15%... ",αποκαλύπτοντας ότι άλλο ένα 10% μπορεί να φύγει από τον έλεγχό της.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ΑΓΕΤ παράγει 6 εκατομμύρια τόνους τσιμέντου ετησίως, δηλαδή περίπου το μισό της εγχώριας παραγωγής, διαθέτει τρεις μονάδες παραγωγής τσιμέντου σε Βόλο, Αλιβέρι Ευβοίας και Δραπετσώνα,όπου απασχολούνται 1.750 εργαζόμενοι,ενώ συνολικά σε όλον τον όμιλο (έχει αρκετές θυγατρικές) απασχολούνται περίπου 3.000 εργαζόμενοι.

Στην "Κονκρέτουμ",έχει περάσει τελευταία και μια άλλη σημαντική μονάδα, τα "Τσιμέντα Χαλκίδας",όπου απασχολούνται 1.000 περίπου εργαζόμενοι και παράγονται ετησίως 2 εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου. Η εταιρία αυτή ήταν η αρχική επιλογή των Ιταλών για αγορά και μάλιστα το 1991 είχε υπογραφεί συμφωνία για εξαγορά της, έναντι 41,25 δισ. δρχ., όμως στη συνέχεια έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στην ΑΓΕΤ. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατέβαλαν, πάντως, "φιλότιμες" και επιτυχημένες προσπάθειες, για να την παραδώσουν και αυτή στους Ιταλούς, προσφεύγοντας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και "πετυχαίνοντας" τελικά να την πάρει η "Κονκρέτουμ" έναντι 32 δισ. δραχμών. Στα χέρια των ιταλικών πολυεθνικών πέρασε και ο "ΧΑΛΥΨ" στον Ασπρόπυργο. Το 1991 πουλήθηκε στη Γαλλική πολυεθνική "Σερμέν Φρανσέ" και στη συνέχεια το 1994, όλη η πολυεθνική και ο "ΧΑΛΥΨ", περιήλθαν στην Ιταλική "Ιταλτσιμέντι",που είναι απ' τους επικεφαλής του ευρωπαϊκού καρτέλ τσιμέντου. Ο "ΧΑΛΥΨ" παράγει ετησίως 600-700 χιλιάδες τόνους τσιμέντου και απασχολεί περίπου 210 εργαζόμενους.

Από τους Ιταλούς έχει ξεφύγει, μόνο ο ΤΙΤΑΝ,η δεύτερη μεγάλη τσιμεντοβιομηχανία της χώρας, που ανήκει στις οικογένειες Κανελλόπουλου - Παπαλεξόπουλου.Διαθέτει 4 εργοστάσια σε Ελευσίνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη και Καμάρι Βοιωτίας,με 1.450 εργαζόμενους προσωπικό και παράγει ετησίως5,5 εκατομ. τόνους τσιμέντου.

Η άλωση των εγχώριων μονάδων απ' τις ιταλικές πολυεθνικές συνοδεύτηκε από μείωση του προσωπικού, με τη μορφή των "οικειοθελών" απολύσεων. Συνολικά τα τελευταία χρόνια, έχουν χαθεί 1.000 θέσεις εργασίας απ' την εγχώρια τσιμεντοβιομηχανία και το επόμενο διάστημα αναμένεται να χαθούν ακόμα περισσότερες.

Η συρρίκνωση ξεκίνησε απ' τον ΤΙΤΑΝ, που ήδη απ' το 1988 έχει ξεκινήσει πρόγραμμα "οικειοθελών" απολύσεων. Αποχώρησαν 400 εργαζόμενοι, ενώ παράλληλα απέλυσε εκβιαστικά άλλους 55.Το πρόγραμμα βρίσκεται ακόμα σε ισχύ, αν και τον τελευταίο χρόνο είναι "παγωμένο".

Οι ρυθμοί συρρίκνωσης επιταχύνθηκαν με το που ανέλαβαν οι Ιταλοί την ΑΓΕΤ. Αμέσως, έθεσαν σε εφαρμογή πρόγραμμα "οικειοθελών" απολύσεων και ανάγκασαν σε αποχώρηση 300 εργαζόμενους, ενώ το ίδιο ακριβώς έκαναν και στα "Τσιμέντα Χαλκίδας", όπου έχουν απολυθεί ήδη 80.Τα προγράμματα αυτά είναι ακόμα σε εξέλιξη και μάλιστα, όπως έχει ανακοινωθεί, στα "Τσιμέντα Χαλκίδας" επιδιώκεται να αποχωρήσουν άλλοι 400 εργαζόμενοι και αν δεν "πιαστεί" αυτό το νούμερο εκβιάζουν με απολύσεις.

Η μείωση του προσωπικού έχει ως αποτέλεσμα - όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές - την αύξηση της εντατικοποίησης της δουλιάς, αλλά και των κινδύνων για ατυχήματα. Εκεί, λοιπόν, που υπήρχε μια φθίνουσα πορεία εργατικών ατυχημάτων, τώρα αυτό έχει αντιστραφεί και η πορεία είναι ανοδική!

Την ίδια περίοδο παρατηρείται μια ολοένα αυξανόμενη είσοδος εργολάβων σε καθαρά παραγωγικές δραστηριότητες των μονάδων.Εργολάβοι που στην πλειοψηφία τους απασχολούν ανασφάλιστους ή χαμηλά αμειβόμενους και Ελληνες και αλλοδαπούς εργαζόμενους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις συνδικαλιστών, το φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, σε σημείο που οι εργαζόμενοι στους εργολάβους, να αποτελούν το 1/3 των απασχολούμενων στην τσιμεντοβιομηχανία.

Ο Θ. Σμυρίλιος,μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας, τονίζει ότι όλες αυτές οι εξελίξεις αναδεικνύουν και φέρνουν πάλι στην επικαιρότητα το αίτημα για εφαρμογή απ' την κυβέρνηση κλαδικής πολιτικής ανάπτυξης, με τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα τσιμέντου και με κορμό την ΑΓΕΤ.Είναι η μόνη λύση για την προστασία της εγχώριας τσιμεντοβιομηχανίας. Αυτή η πρόταση ήταν κύριο αίτημα των συνδικάτων, που στη συνέχεια η πλειοψηφία στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Τσιμεντεργατών,την "ξέχασε"...

Τα κείμενα έγραψε η Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Εκδρομή - προσκύνημα στη Χίο

Οι πρώην πολιτικές εξόριστες

σε ένα οδοιπορικό μνήμης

Της Νίτσας ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ

Κι αν τότε μας μετέφεραν με τα σαπιοκάραβα, καραβοτσακισμένες από τ' άγρια κύματα του Αιγαίου, αυτή τη φορά ταξιδέψαμε με τα μεγάλα πλοία της γραμμής, με καμπίνες κλπ.

Κι αν τότε μας οδηγούσαν με κλούβες καμιόνια στο στρατόπεδο που είχαν ετοιμάσει για τις γυναίκες, αυτή τη φορά μας μετέφεραν με πούλμαν στα ξενοδοχεία "GOLDEN ODYSSEY" και "MORNIG STAR", που βρίσκονται στον ιστορικό χώρο Κουντάρι, όπου στις 11 Νοέμβρη 1912 ο ναύαρχος Κουντουριώτης με το στόλο του προσκάλεσε την τουρκική φρουρά να παραδώσει το νησί κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, διεξήχθη μεγάλη μάχη. Στον ίδιο αυτό χώρο εκτελούσαν και οι Γερμανοί τους Ελληνες αγωνιστές.

Κι αν τότε μας υποδέχονταν οι βρισιές και οι σφυρίχτρες του "Παντζάρα" μέσα στο στρατόπεδο, σήμερα μας υποδέχτηκαν με αναψυκτικά και γλυκά ο διοικητής της μονάδας του στρατοπέδου Γκιάλα, συνταγματάρχης κ. Κ. Χαραλαμπίδης με δύο φαντάρους της Λέσχης.

***

Από την όμορφη και μυροβόλο Χίο δυστυχώς τότε δεν είχαμε γνωρίσει τίποτα άλλο εκτός από τη ζεστασιά και την αγάπη του λαού της. Τους νιώθαμε τόσο κοντά μας, όταν διακρίναμε στους τοίχους και τα συρματοπλέγματα τα αφημένα μπουκέτα μ' αγριολούλουδα κι ανεμώνες, τις κρυμμένες εφημερίδες.

Αυτή τη φορά όμως, χάρη στην καλή οργάνωση και ξενάγηση που μας επιφύλαξε η ΠΕΑΕΑ κι ο Θοδωρής με την Αγγελικούλα, είδαμε και μάθαμε πολλά. Τους ευχαριστούμε θερμά για άλλη μια φορά.

Η πρώτη μας επίσκεψη έγινε στη Βιβλιοθήκη "Αδαμάντιος Κοραής" (1748-1833), σύμφωνα με το πρόγραμμα που μας είχαν ετοιμάσει, η πιο μεγάλη περιφερειακή βιβλιοθήκη και μία από τις πιο σημαντικές στη χώρα μας. Είναι το κατ' εξοχήν έργο του μεγάλου λόγιου και σοφού Κοραή. Κληρονομώντας τη βιβλιοθήκη του παππού του (από τη μητέρα) καταπιάστηκε με το πάθος αυτό, των βιβλίων.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας δύο πούλμαν μας οδηγούν στο στρατοπεδικό χώρο της άλλοτε εξορίας μας. Σταματούν στην πύλη του στρατοπέδου Γκιάλα. Ολα είναι αλλαγμένα. Λείπουν τα συρματοπλέγματα, ο μισός τοίχος από πέτρες μπροστά στην είσοδο. Στα παράθυρα των κτιρίων δε βλέπεις γυναίκες, τώρα κρέμονται τα κεφάλια των φαντάρων, που έκπληκτοι παρακολουθούν να εισβάλει στον καταυλισμό τους ένα μπουλούκι από ηλικιωμένες γυναίκες. Ο αυλόγυρος γέμισε από φωνές. Η κάθε μια θέλει να δει το κτίριο όπου στεγαζόταν. Ψάχνουμε να βρούμε τους διάφορους χώρους. Εδώ ήταν τα μαγειρεία, εκεί η απομόνωση. Να το πρώτο κτίριο, το δεύτερο, το τρίτο. Ζητούμε την άδεια να μπούμε σ' ένα κτίριο. Ανυπόμονες από περιέργεια δρασκελίσαμε στα γρήγορα τις σκάλες για να βρεθούμε στο μεγάλο χολ. Οι γυναίκες μένουν άφωνες, κατασυγκινημένες. Η κάθε μια προσπαθεί να καταπιεί το λυγμό της, να κρύψει κάποιο αδιάκριτο δάκρυ. Στην αυλή τα καινούρια κτίσματα έχουν μετατρέψει το γνώριμο τοπίο και ο αυλόγυρος δε μοιάζει πια ο ίδιος. Του λείπουν κυρίως τ' αγριολούλουδα, οι μαργαρίτες, το χαμομήλι. Οι φωνές και οι φωτογραφίες δίνουν και παίρνουν. Μπροστά στις κάμερες οι γυναίκες διηγούνται το πώς έζησαν τη φυλακή τους στα κτίρια αυτά. Μια ομάδα συνομιλεί με τον διοικητή της μονάδας κ. Κ. Χαραλαμπίδη, ανατρέχοντας στις παλιές μνήμες. "Τώρα είναι διαφορετικά. Αλλαξαν, μας λέει, τα δεδομένα" και όπως η καταγωγή του είναι ποντιακή, σε λίγο η διάλεκτος των Ποντίων σε όλο της το μεγαλείο.

Αφού ευχαριστήσαμε, κατασυγκινημένες εγκαταλείπουμε το στρατόπεδο για να επισκεφθούμε το σχολείο "Αγ. Θωμάς", όπου είχαν κλείσει τις "επικίνδυνες". Στην αυλή του αναγνωρίσαμε το μεγάλο δέντρο όπου στα κρυφά τραβούσαμε τις φωτογραφίες μας, διακρίναμε τη βρύση, που στην ουρά περιμέναμε να γεμίσουμε καμιά στάμνα νερό.

***

Στη συνέχεια μας διάβασε η συνεξόριστή μας Κούλα Βουλγαράκη κάτι που έγραψε για την εξορία μας. Η Κατίνα Σηφακάκη έκανε μια απαγγελία, η Μαριγούλα Μαστρολέων μας διηγήθηκε το πώς ζήσανε μια εικονική εκτέλεση εννέα γυναίκες στο στρατόπεδο, πριν πάνε να τις κλείσουν στο σχολείο του "Αγ. Θωμά". Η ποιήτρια και συνεξόριστή μας Βικτώρια Θεοδώρου μας διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο "Τα στρατόπεδα των γυναικών", όπου έγραψαν για την εξορία μας στη Χίο, η Αθηνά Κωνσταντοπούλου, η Στάσα Κεφαλίδου και για τον "Αγ. Θωμά" με τις επικίνδυνες η Νίτσα Γαβριηλίδου. Τέλος η συνεξόριστή μας Λιλή Περακάκη, κατασυγκινημένη, θα μας πει λίγα λόγια για τους αγώνες μας και θα τελειώσουν οι ομιλίες με το χαιρετισμό του αντιδημάρχου, ο οποίος με πολλή συγκίνηση, αφού εξέφρασε το θαυμασμό του για τους αγώνες μας, κατέληξε λέγοντας πως οι αγώνες εκείνοι στάθηκαν το υπόβαθρο για τη σημερινή Συνθήκη του Μάαστριχτ... Κάτι που εξέπληξε όλες και αμέσως στην αίθουσα ακούστηκε υπόκωφα εκείνο το αποδοκιμαστικό μ... μ... Φαίνεται πως ο κ. αντιδήμαρχος δεν έπιασε καλά το νόημα της αντίστασής μας στα χρόνια εκείνα και παρερμηνεύει τους σκοπούς για τους οποίους παλέψαμε.

Ακολούθησε μετά η βιντεοταινία "Οδοιπορικό της εξορίας μας", την οποία παρακολούθησαν όλοι με ξεχωριστή συγκίνηση.

***

Στο δρόμο ο σοφέρ μάς εξηγεί τι είναι το δέντρο σχίνα που βγάζει τη μαστίχα και πώς γίνεται αυτό. Κάθε Ιούλιο οι παραγωγοί χαρακώνουν το δέντρο κάθε 10 εκατοστά για να τρέξει η μαστίχα από τις ουλές αυτές. Το δέντρο έτσι πληγώνεται, γι' αυτό και το λένε το "πληγωμένο δέντρο" και δίνει το καθένα 150 γραμμάρια μαστίχα. Με αυτήν παρασκευάζουν μια κόλλα για τη ΝΑΣΑ, χρησιμοποιείται στη χειρουργική, στα καλλυντικά, στις οδοντόκρεμες και κάνει καλό στη χοληστερόλη, στο ζάχαρο, στα δόντια, στο στομάχι και στον καρκίνο.

Το πρώτο χωριό που συναντάμε είναι τα Θυμιανά, απ' όπου οι Χιώτες βγάζουν μια κοκκινωπή πέτρα και τη χρησιμοποιούν στο κτίσιμο των σπιτιών. Κατευθυνόμαστε μετά στο Πυργί. Ενα πολύ χαρακτηριστικό χωριό, φημισμένο για τα ξυστά του. Τα σπίτια είναι τα περισσότερα διακοσμημένα με γεωμετρικά σχέδια και παραστάσεις που γίνονται με μια ειδική τεχνοτροπία. Αλείφουν, μας λέει, τον τοίχο πρώτα με φούμο, μετά περνούν τον ασβέστη και την άμμο. Το χαράζουν στη συνέχεια με το πιρούνι κι αυτό ονομάζεται ξυστό. Εδώ στο Πυργί είναι και η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, που είναι το ομοίωμα των Αγ. Αποστόλων στην πόλη.

Κατευθυνόμαστε μετά για τα Μεστά, όπου όλα τα σπίτια συγκοινωνούν μεταξύ τους με καμάρες και με τις στέγες τους. Ετσι γινόταν τότε από το φόβο των Τούρκων. Με την ευκαιρία αυτή αναφέρεται στη σφαγή της Χίου, που έγινε το 1822 και από 120 χιλιάδες κατοίκους είχαν διασωθεί μόνο πέντε χιλιάδες. Από τη μεγάλη αυτή σφαγή εμπνεύστηκε ο Γάλλος ζωγράφος Ντελακρουά τον πίνακά του SCENES DE MASSACRE DE CHIO που στολίζει την γκαλερί "Απόλλων" στο μουσείο του Λούβρου, έργο που έγινε στα 1824.

Θα μας οδηγήσει μετά στ' Αρμόλια, όπου υπάρχουν ωραία κεραμικά για να σταματήσουμε μετά για φαγητό στο Εμπορειό, στα Μαύρα Βόλια και στη συνέχεια να τραβήξουμε για τη μονή του Αγ. Μηνά, όπου μέσα στο εκκλησάκι θα δούμε δύο μεγάλες προθήκες με τζάμι, όπου είναι βαλμένα τα κόκαλα και τα κρανία σφαγιασθέντων. Από το λόφο του Αγ. Μηνά θ' αγναντέψουμε και το κοντινότερο σημείο με την Τουρκία, τον Τσεσμέ, και τις δύο βραχονησίδες και θα μάθουμε για το μαρτύριο του Αγ. Ισιδώρου.

Υστερα απ' όλη την κουραστική αυτή μέρα το βράδυ έχουμε την αποχαιρετιστήρια γιορτή μας. Παρ' όλα αυτά θα βρούμε το κέφι να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και ν' απολαύσουμε τη Μαριγούλα με τις ιστορίες της. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η προσφορά της αγωνίστριας Κωστούλας Χατζηαναστασίου, από την Κρήτη, 91 χρόνων, που μας έστειλε να γλυκαθούμε με 150 ωραίες δίπλες.

Τη Δευτέρα πήγαμε στο μνημείο της Αντίστασης, όπου κατατέθηκαν λουλούδια και ακούστηκε το πένθιμο εμβατήριο. Μετά μια ομάδα από γυναίκες τραβήξαμε για τους Βροντάδες, για να επισκεφθεί τη Δασκαλόπετρα του Ομήρου, το μέρος δηλαδή όπου ο Ομηρος δίδασκε και οι υπόλοιπες σκορπίσανε στην πόλη. Το βράδυ, στις 10 η ώρα πήραμε το πλοίο της επιστροφής, αποχαιρετώντας την όμορφη Χίο με τους κατοίκους της και τον Θοδωρή με την Αγγελικούλα, που ως την τελευταία στιγμή μας μοίραζαν αναμνηστικά της Χίου. Αποχαιρετούμε το νησί του Κανάρη, του Θεοτόκη, του Σουρή, του Ψυχάρη, του Πορφύρη, του Δρομοκαϊτη, του Μαυροκορδάτου και του αγωνιστή Καλαμπόκα, που τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί, λίγο πριν από την απελευθέρωση.

Η δυναμικότητα και κυρίως ο εξαγωγικός χαρακτήρας της εγχώριας τσιμεντοβιομηχανίας "ενόχλησε" και "ενοχλεί" το ευρωπαϊκό καρτέλ τσιμέντου, που επιχειρεί να τη διαλύσει, με όλους τους τρόπους. Είτε μέσω της άλωσής της, είτε βάζοντας προσκόμματα στις εξαγωγές, είτε ακόμα μέσω των αθρόων εισαγωγών.

Το ευρωπαϊκό καρτέλ συναπαρτίζουν οι εταιρίες ITALCEMENTI, LAFARGE (γαλλική), HOLDERBANK (ελβετική), CEMEX/VALENCIANA (μεξικανοϊσπανική) κ. α. Κύρια ανταγωνίστρια ωστόσο είναι η ITALCEMENTI. Ο κίνδυνος να περάσουν στα χέρια της, εκτός από τον ΧΑΛΥΨ και η ΑΓΕΤ και τα "Τσιμέντα Χαλκίδας", είναι και άμεσος και ορατός.

Πρόσφατα η ιταλική τράπεζα MEDIOBANCA,στην οποία ανήκει η "Κονκρέτουμ",πούλησε το τμήμα ετοίμου σκυροδέματος στην ITALCEMENTI, ενώ εξακολουθεί να κρατά την παραγωγή τσιμέντου. Ωστόσο, όπως θα πει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τσιμεντεργατών, Τ. Μάναλης,είναι αρκετά πιθανό το επόμενο διάστημα και το τμήμα παραγωγής τσιμέντου να μεταπωληθεί στην ITALCEMENTI. Τα σχέδια αυτά γνώριζε η κυβέρνηση, όταν παρέδιδε τον απόλυτο έλεγχο της ΑΓΕΤ στους Ιταλούς. Οι ισχυρισμοί της, ότι στη συμφωνία με την "Κονκρέτουμ" υπάρχουν ρήτρες που διασφαλίζουν την ΑΓΕΤ, είναι χωρίς αντίκρισμα. Πρώτον, προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά το γιατί αυτή η συμφωνία κρατείται εφτασφράγιστο μυστικό. Δεύτερον ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν ρήτρες, όπως θα πει ο γραμματέας της Ομοσπονδίας, Σ. Κάχρης,τόσο η ΑΓΕΤ, όσο και τα "Τσιμέντα Χαλκίδας" μπορούν να περάσουν στην ITALCEMENTI, μέσω της εξαγοράς όλης της "Κονκρέτουμ"!

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα οδηγήσει αν όχι στη διάλυση, στη δραστική συρρίκνωση της εγχώριας τσιμεντοβιομηχανίας.Ζωντανό παράδειγμα η ισπανική τσιμεντοβιομηχανία,που στο σύνολό της έχει περιέλθει στο καρτέλ, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της παραγωγής και του προσωπικού, ενώ από πρώτη εξαγωγική δύναμη, τώρα κάνει ελάχιστες εξαγωγές.

Ο "πόλεμος" μαίνεται ωστόσο στα "χαρακώματα", καθώς έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια για να χτυπηθούν οι εξαγωγές. Σε διάφορες χώρες - με την υπόδειξη του καρτέλ - μπαίνουν τόσο αυστηρές προδιαγραφές ή χρονοβόρες διαδικασίες, ώστε να παρεμποδίζονται οι εισαγωγές σε αυτές τσιμέντου απ' την Ελλάδα.

Παράλληλα, ξεδιπλώνεται μια άλλη προσπάθεια για έναρξη μαζικών εισαγωγών ξένου τσιμέντου στη χώρα μας. Αυτή υλοποιείται με τη δημιουργία, σε διάφορα λιμάνια της χώρας, εγκαταστάσεων για υποδοχή χύμα εισαγόμενου τσιμέντου. Αιτήσεις για τη δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων έχουν υποβληθεί για Αλεξανδρούπολη, Καλαμάτα, Καστέλι, Ναύπλιο κ. α. Μια τέτοια εγκατάσταση έχει φτιάξει η HOLDERBANK στο Λαύριο, που ακόμα δεν έχει αξιοποιηθεί για εισαγωγές.

Η προσπάθεια για εισαγωγή τούρκικου τσιμέντου από την εταιρία ετοίμου σκυροδέματος "Αθ. Αγγέλου και υιοί ΑΒΕΕ",στο λιμάνι της Ελευσίνας, πριν 10 μέρες, ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Η εισαγωγή, που ματαιώθηκε χάρη στην κινητοποίηση των τσιμεντεργατών, δημιούργησε πολλά ερωτηματικά, αφού τελικά η τιμή του εισαγόμενου τσιμέντου με βάση τα επίσημα χαρτιά, ήταν μεγαλύτερη απ' του εγχώρια παραγόμενου. Οπως εκτιμούν οι συνδικαλιστές, το επόμενο διάστημα αναμένεται να ενταθούν οι προσπάθειες για εισαγωγή τσιμέντου.

1948 στο στρατόπεδο της Χίου

... και οι επικίνδυνες στο μοναστήρι του Αγίου Θωμά

Σήμερα, φωτογραφίζονται, στα ίδια σκαλοπάτια και η συγκίνηση έχει πλημμυρίσει τις καρδιές...

Από το μπλόκο στο λιμάνι της Ελευσίνας, για να μη ξεφορτωθεί το εισαγώγιμο τσιμέντο