Πολλά έγιναν τη χρονιά που πέρασε και είπαμε να τα αξιολογήσουμε κατά σειρά προτεραιότητας, αλλά και σημασίας, και να σας τα θυμίσουμε. Ετσι, έχουμε και λέμε...

ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Μα, ότι ...τελείωσε. Αντέχατε κι άλλο, με Σημίτη στην κυβέρνηση;

ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Με μεγάλη διαφορά, κερδίζει τον τίτλο το ...κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Αποτελείται: Από το βλέμμα της Βάσως, το χαμόγελο του Παπαντωνίου, το μαλλί του Ακη και τα ...δόντια του Σημίτη (προσπαθήστε να το φανταστείτε λίγο)!

ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ο ανώνυμος μισθωτός και συνταξιούχος. Ως συνήθως, όλοι για το καλό του του έκαναν ό,τι έκαναν, για το καλό του θα κάνουν ό,τι θα κάνουν, κι αυτός για το καλό του ...θα πληρώνει.

ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η ...κυβέρνηση. Ο εκλογικός νόμος το 'κανε πάλι το θαύμα του.

ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ε, τι άλλο; "Σύγκλιση". Κλίθηκε σε όλες τις πτώσεις και τους αριθμούς. Πάει πακέτο με οποιαδήποτε πολιτική φράση, προγραμματική δήλωση, εξαγγελία και νομοθέτημα. Ο κόσμος πλέον έχει αντανακλαστικά, με το που ακούει τη λέξη, βάζει το χέρι στην τσέπη.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Αυτός του Σημίτη στο Συνέδριο του Συνασπισμού, παραλίγο να γίνει κάτι χωρίς ιστορικό προηγούμενο: Ενας χαιρετισμός να επιφέρει ...συγχώνευση κομμάτων.

ΟΧΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Αναμφισβήτητα, το τρακτέρ (ή "ελκυστήρας", όπως είναι η ελληνική του ονομασία). Σκάβει κι οργώνει το χώμα, ενώ σπέρνει το χωράφι ή ...και πανικό στην κυβέρνηση. Ανάλογα. Απαραίτητο μηχάνημα για όποιον αγρότη θέλει να γλιτώσει από την κυβερνητική πολιτική.

ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η Κεφαλονιά. Γιατί; Μα είναι ένα από τα λίγα που ...ΔΕΝ αμφισβήτησε η Τουρκία. (Δε γράφουμε για την Ιμια, γιατί μπορεί να το θυμηθούνε πάλι τίποτε "πατριώτες" και να αρχίσουν τα περί σημαίας).

ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Οι ...αυξήσεις - ψίχουλα, που δώσανε στους συνταξιούχους. "Τις δώσανε", τρόπος του λέγειν, σίγουρα δε χρωστάνε ακόμα καμιά δόση;

ΑΝΑΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Αν κι εδώ υπάρχουν πολλές υποψηφιότητες, ξεχωρίσανε τα φάρμακα, που πιάσανε ποσοστά - ρεκόρ: Μέχρι 480%, και εις ανώτερα!

ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ο ...Τζουμάκας. (Ανευ συναγωνισμού).

ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Γιάννος Παπαντωνίου! Οταν έλεγε εκείνο το "ας κόψουν το λαιμό τους", αφού εξάγγειλε την κυβερνητική πολιτική, απολάμβανε τη συμπάθεια όλων των Ελλήνων!

ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Το μετρό της ΑΘήνας. Με τις υπερβάσεις και τους εκβιασμούς των ανάδοχων εταιριών, δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο του "μεγάλου".

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Οι λογαριασμοί της ΕΥΔΑΠ, ύψους 3 - 4 εκατομμυρίων, που ήρθαν σε κάποιους δυστυχείς Ελληνες με 50 τετραγωνικά σπίτι! Μπροστά σ' ένα τέτοιο ραβασάκι, το εκκαθαριστικό της Εφορίας μοιάζει ...συγχαρητήριο τηλεγράφημα.

ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Εκείνο το προεκλογικό, ανάμεσα σε Εβερτ - Μητσοτάκη. Τώρα, μετά από 3 μήνες, συμπεραίνουμε ότι μάλλον το κάνανε στα ...ψέματα.

ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ο προϋπολογισμός! Τον ψηφίσανε φέτος, αλλά θα ...αποδώσει του χρόνου και θα το καταλάβετε πολύ καλά.

ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Νέα Δημοκρατία μακράν. Οπως πάει θα κερδίσει τον τίτλο και του χρόνου.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Το ...Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούμε να πούμε, μας διασκέδασε πολύ, τόσα "ου" και τόσες μούτζες είχαμε καιρό να δούμε!

ΦΛΕΡΤ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ανδρουλάκη - ΠΑΣΟΚ. Αποτυχημένο μεν, ενδεικτικό δε. ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Το σαξόφωνο (συγκεκριμένα του Κλίντον). Ο,τι σκοπό παίζει, τον ...χορεύει η περήφανη εξωτερική πολιτική μας.

ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η "Δέλτα - Χρηματιστηριακή". Τους άλλαξε τα φώτα στο Χρηματιστήριο κι έδειξε σε όλους μας τη ...σοβαρότητα της εθνικής οικονομίας και του "κλίματος σταθερότητας".

ΕΠΙΠΛΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Ο ...καναπές. Εκλογές του καναπέ, πολιτική του καναπέ. Ετσι μας θέλουνε, αν κι οι αγρότες, τους τα χάλασαν στο τέλος.

ΜΑΓΚΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Τα ελληνικά "βέτο" στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ακόμα τρέμουν από το φόβο τους οι εταίροι, μήπως τσαντιστεί ο Πάγκαλος και το ξανακάνει.

ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Πάγκαλος, Ροζάκης, Παπανδρέου στο ίδιο υπουργείο. Τι να λέμε τώρα, το ...σπίτι της ευτυχίας. Που, μόλις έφυγε το 1996, διαλύθηκε...

ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η Σχολή Αστυφυλάκων. Πρώτη στις επιλογές των παιδιών στις πανελλαδικές, λόγω ανεργίας βέβαια.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η αποχώρηση του Τζ. Στεφανόπουλου από την ενεργό πολιτική μετά την εκλογή Κλίντον. Τι θα κάνουμε πλέον ανυπεράσπιστοι;

ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Το εξοπλιστικό πρόγραμμα. Μια χρονιά θα πάρει η παραγγελία και 100 να το ξοφλήσουμε.

ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Εκτός από την εισοδηματική πολιτική, υπήρξε κι η κλοπή του ποδηλάτου του Προέδρου της Δημοκρατίας.

ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Η ..."Κεντροαριστερά". Πάει με όλους και με όλα και, εκτός των άλλων, συμφέρει...

***

Η απομάκρυνσή του από το υπουργείο Εξωτερικών δε σηματοδοτεί, βέβαια, σε καμία περίπτωση ήττα των "ιδεών" και της πολιτικής που πρεσβεύει, ακριβώς γιατί αυτή η πολιτική τυγχάνει της καθολικής αποδοχής από την κυβέρνηση Σημίτη. Η ουσία της είναι μία: Να διευθετηθούν οι εκκρεμότητες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με την ανάθεσή τους στις ΗΠΑ και δευτερευόντως στην ΕΕ. Στην κατεύθυνση αυτή η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί, έμπρακτα, να προχωρήσει σε ορισμένες κινήσεις "καλής θέλησης", οι οποίες είναι σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

***

Τι άλλο σημαίνει η πρόταση του Θ. Πάγκαλου για δημιουργία ΝΑΤΟικού μηχανισμού για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών;

Τι άλλο σημαίνει η θέση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ότι "δε θα πούμε στους Αμερικανούς θέσεις ελληνικές εναντίον των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή";

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι στην κυβέρνηση υπάρχει ενιαία γραμμή πλεύσης στα καυτά θέματα εξωτερικής πολιτικής, η οποία χαρακτηρίζεται από την υποτελή και δουλοπρεπή της στάση απέναντι στις ΗΠΑ.

Η υλοποίηση όμως αυτής της πολιτικής, με δεδομένο το κλίμα εθνικισμού, που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, είναι προφανές ότι έχει πολιτικό κόστος. Εδώ, λοιπόν, αρχίζει το εσωκομματικό παιχνίδι, και "διαφοροποιήσεις" μεταξύ των "αρμοδίων" υπουργών, οι οποίοι, βέβαια, δε θέλουν να χρεωθούν με "μη δημοφιλείς" επιλογές.

Ομως, αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και των εργαζομένων.

Αυτό που μετράει είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αφεθεί εν λευκώ να διαχειρίζεται τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η πολιτική της εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους για τα εθνικά συμφέροντα.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, εμφανίζονται στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις πρώτες, μάλιστα, μέρες του 1997, καθώς ο υφυπουργός Εξωτερικών Χρ. Ροζάκης που προβλήθηκε ως ο κύριος εκφραστής μιας περισσότερο "ευέλικτης" και "ρεαλιστικής" εξωτερικής πολιτικής υπέβαλε χτες στον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη την παραίτησή του, επικαλούμενος λόγους υγείας.

Η παραίτηση του Χρ. Ροζάκη, πρέπει να σημειωθεί, υποβάλλεται σε μια χρονική στιγμή που οι πρωτοβουλίες της αμερικανικής διπλωματίας για την προώθηση"λύσεων" στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο (Κύπρο - Αιγαίο) βρίσκονται στην τελική ευθεία και η ελληνική κυβέρνηση καλείται να λάβει αποφάσεις.

Ο Χρ. Ροζάκης μετά την παραίτησή του σε γραπτή του δήλωσή, θέλησε να επισημάνει "τις άδικες επιθέσεις" που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της τρίμηνης κυβερνητικής του θητείας. "Η επιλεκτική χρήση, σημειώνει ο Χρ. Ροζάκης, επιστημονικών κειμένων μου και απόψεων για να αποδειχτεί μια επίψογη πολιτική θέση δε νομίζω πως συμβάλει ιδιαίτερα στον πολιτικό διάλογο και στην αποκάλυψη της αλήθειας".

Πρέπει να σημειωθεί πως τις τελευταίες βδομάδες ο Χρ. Ροζάκης υπογράμμιζε, σε όσους είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν μαζί του, πως δεν είναι διατεθειμένος να προσαρμόσει τις απόψεις του για την εξωτερική πολιτική στις απαιτήσεις του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού και πως σε μια τέτοια περίπτωση, προτιμά να παραιτηθεί.

Από μια πρώτη "ανάγνωση" η παραίτηση Ροζάκη, δημιουργεί την εντύπωση πως η Αθήνα οδεύει προς την υιοθέτηση "σκληρών" και "ανελαστικών" θέσεων, καθώς ο υφυπουργός Εξωτερικών είχε ταχτεί υπέρ των αμερικανικών θέσεων για την απαγόρευση πτήσεων μαχητικών αεροσκαφών πάνω από την Κύπρο και για την επέκταση του μορατόριουμ στο Αιγαίο καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η στάση αυτή του υφυπουργού, όπως είναι γνωστό, αποτέλεσε την αφορμή ή την αφετηρία για τη δημιουργία τριβών, τόσο μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου εξωτερικών, όσο και μεταξύ παραγόντων της κυβέρνησης.

Την παραίτηση Ροζάκη ανακοίνωσε χτες το μεσημέρι ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας, υπογραμμίζοντας τη συμβολή του στη χάραξη της εξωτερική πολιτικής της χώρας. Τη συμβολή αυτή επισημαίνει και ο πρωθυπουργός στην επιστολή με την οποία κάνει δεκτή την παραίτηση του υφυπουργού του.

Από την άλλη πλευρά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Μ. Εβερτ, σε δήλωσή του επισημαίνει, μεταξύ άλλων, πως "η παραίτηση Ροζάκη είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα των αντιθέσεων και των αντιφάσεων της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη".

Κηδεύτηκε τη Δευτέρα από το τρίτο Νεκροταφείο της Αθήνας ο αγωνιστής της ειρήνης Γιώργος Σωτηρχόπουλος,οποίος πέθανε σε ηλικία 65 ετών μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Ο Γ. Σωτηρχόπουλος ήταν μέλος του ΚΚΕ στην ΚΟΒ Ταύρου και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ. Είχε γεννηθεί το 1931 στη Θεσσαλονίκη και έγινε γνωστός από την υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς και το παλάτι, όταν αποκάλυψε τους δολοφόνους του, Κοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη.

Παρά τις διώξεις και την τρομοκρατία σε βάρος του, έμεινε όρθιος και αταλάντευτος ως το τέλος της υπόθεσης, καταρρίπτοντας με τις καταθέσεις του, τόσο στην ανάκριση όσο και στη δίκη, την προσπάθεια της κυβέρνησης και του παρακρατικού μηχανισμού να εμφανίσει τη στυγερή δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ως τροχαίο ατύχημα. Από τότε, ο Γ. Σωτηρχόπουλος έδινε καθημερινό παρόν στην υπόθεση της ειρήνης και της δημοκρατίας. Οργωσε την Ελλάδα με αποστολές της ΕΕΔΥΕ, προπαγανδίζοντας τις θέσεις του φιλειρηνικού κινήματος, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο τον αγώνα του Γρ. Λαμπράκη.

Η Γραμματεία της ΕΕΔΥΕ, σε πρόσφατη συνεδρίασή της, είχε αποφασίσει να απονείμει στον Γ. Σωτηρχόπουλο, για τις υπηρεσίες του στο κίνημα ειρήνης, το μετάλλιο "Γ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ". Λόγω του θανάτου του, το μετάλλιο θα παραδοθεί στην οικογένειά του στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ στις 25 Γενάρη.