Σχέδιο νόμου, σφαγείο για τα ασφαλιστικά δικαιώματα 300.000 δημοσίων υπαλλήλων στα υπουργεία, την εκπαίδευση, τις εφορίες, τα νοσοκομεία και τους Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει ετοιμάσει επιτροπή των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας - Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τρία είναι τα βασικά χτυπήματα που επιχειρεί η κυβέρνηση με αυτό το κατασκεύασμα:

α: Αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 67 για τους άνδρες και στα 65 για τις γυναίκες. Η ρύθμιση αυτή, με βάση τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, θα αφορά όλους τους υπηρετούντες δημόσιους υπάλληλους, αφού δεν περιέχει ούτε καν μεταβατικές διατάξεις.

β: Νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, κατά 6% στον κλάδο κύριας ασφάλισης.

γ: Υπολογισμός της σύνταξης με βάση το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας δεκαετίας.

Μ' άλλα λόγια οι δημόσιοι υπάλληλοι ενώ θα καταβάλουν αιματηρές ασφαλιστικές εισφορές, όταν - αν βέβαια το καταφέρουν - να συνταξιοδοτηθούν δε θα πάρουν καν σύνταξη! Ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας δεκαετίας - αν ψηφιστεί μια τέτοια ρύθμιση - δε θα αντιστοιχεί ούτε στο ένα τρίτο των σημερινών συντάξεων.

Οι ρυθμίσεις αυτές που επεξεργάζεται η κυβέρνηση - πέρα απ' το ότι αποτελούν προάγγελο επικίνδυνων ασφαλιστικών ρυθμίσεων για όλους τους εργαζόμενους - αποκαλύπτουν και σε τι αποσκοπεί ο περίφημος κοινωνικός διάλογος που ανήγγειλε η κυβέρνηση Σημίτη για το 1997. Ο διάλογος - όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης προεκλογικά και κατόπιν στη Βουλή - θα αποσκοπεί, δήθεν, στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.

Ομως απ' τα σχέδια που έρχονται στη δημοσιότητα αποδεικνύεται ότι οδηγούν μια πενταετία πίσω: Στο πόρισμα Τζουμάκα που παρουσιάστηκε το 1992 ως, δήθεν, αντι-πρόταση στις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που προώθησε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ.

Θυμίζουμε ότι μεταξύ άλλων στις τότε προτάσεις Τζουμάκα περιλαμβάνονταν και η κατάργηση των κατώτερων ορίων συντάξεων και ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση τις αποδοχές ολόκληρου του ασφαλιστικού βίου. Και η πρόταση για υπολογισμό της σύνταξης με βάση τις αποδοχές της τελευταίας δεκαετίας αποτελεί τον προθάλαμο μιας τέτοιας εξέλιξης.

Η πρόταση Τζουμάκα ήταν, τότε, πιο νεοφιλελεύθερη και απ' τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προώθησε η ΝΔ, καθώς εναρμονιζόταν πλήρως με τις προτάσεις των εκπροσώπων της Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τους οποίους είχε φέρει η ΝΔ στην Ελλάδα και πρότειναν ένα ασφαλιστικό σύστημα σαν κι αυτό της Χιλής και της Νέας Ζηλανδίας. Μάλιστα ο "Οικονομικός Ταχυδρόμος" (10.9.1992) πρότεινε να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου - που αργότερα η ΝΔ ψήφισε ως νόμο (2084/92) - και να συνταχθεί νέο νομοσχέδιο με βάση το πόρισμα Τζουμάκα.

Τα σχέδια αυτά αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση Σημίτη είναι μια συνεχώς ψευδόμενη κυβέρνηση απέναντι στους εργαζόμενους.

Απ' το βήμα της Βουλής στις προγραμματικές δηλώσεις ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μ. Παπαϊωάννου είχε δηλώσει ότι οι όποιες ρυθμίσεις γίνουν στο ασφαλιστικό θα σέβονται τα ώριμα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο που αποκαλύπτει ο "Ρ" δεν υπάρχει σεβασμός ούτε και σε αυτές τις μεταβατικές ρυθμίσεις που προβλέπονται απ' τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ (1902/90, 1976/91 και 2084/92).

Οπως προαναφέρθηκε με τις ρυθμίσεις που προωθούνται προβλέπεται η συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων στα 67 χρόνια για τους άντρες και στα 65 για τις γυναίκες, καθώς και η επιπλέον αύξηση, κατά 6%, των ασφαλιστικών εισφορών.

Για να γίνει κατανοητό τι μέλλει γενέσθαι θυμίζουμε τι ισχύει σήμερα, σε γενικές γραμμές, για τους δημόσιους υπαλλήλους.

Οι προς συνταξιοδότηση δημόσιοι υπάλληλοι κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:

1. Οσοι προσλήφθηκαν μέχρι την 31.12.1982 και θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης μέχρι 31.12.1997.

2. Οσοι έχουν προσληφθεί από 1.1.1983 και μετά.

3. Οσοι θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1.1.1998.

4. Οσοι διορίστηκαν μετά την 1.1.1993 και αποτελούν τους λεγόμενους "νεοασφαλισμένους".

Για τους παραπάνω, με βάση τους νόμους 1902/90, 1976/91 και 2084/92, σε γενικές γραμμές ισχύουν τα εξής:

Περίπτωση 1.α. Αντρες: 25ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και 55ο έτος της ηλικίας ή 32ετής (25+7) πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και 55ο έτος ηλικίας ή 15ετή συντάξιμη υπηρεσία και 65ο έτος της ηλικίας.

β. Γυναίκες έγγαμες χήρες, διαζευγμένες και άγαμες: 15,6 - 17,6 σε πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και συμπλήρωση του 53ου έτους της ηλικίας ή 22,6 - 24,6 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας, ανεξάρτητα από ηλικία.

Περίπτωση 2: α. Αντρες: 25ετής συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 60,6 - 65 ετών ή 35ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 60 ετών ή 15ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 65 χρόνων.

β. Γυναίκες άγαμες και έγγαμες χωρίς παιδιά: 25ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 58,9 - 60 ετών ή 35ετής πραγματική συντάξιμη και ηλικία 58 ετών ή 15ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 65 ετών.

Περίπτωση 3: α. Αντρες: 25ετής πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 60,6 - 65 χρονών ή 32,6 - 35 χρόνια πραγματική συντάξιμη υπηρεσία ανεξάρτητα από ηλικία ή 15 χρόνια υπηρεσία και ηλικία 65 ετών.

β. Γυναίκες έγγαμες και χωρίς παιδιά: 17,6 πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και ηλικία 58 χρονών (που αυξάνεται μέχρι και τα 60 χρόνια) και 24,6 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας ανεξαρτήτως ηλικίας

Ε, λοιπόν όλες οι παραπάνω περιπτώσεις για τις προϋποθέσεις και τις ηλικίες συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων καταργούνται και τα όρια ηλικίας θα γίνουν 67 για τους άντρες και 65 για τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τα νέα σχέδια θα υπάρξει μια επιπλέον αύξηση των ασφαλιστικών αποδοχών κατά 6% των δημοσίων υπαλλήλων.

Με το νόμο 1902/90 θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά η εισφορά για τους δημοσίους υπαλλήλους που προσλαμβάνονται μετά το 1990. Με το νόμο 2084/92 καθιερώθηκε η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και επιβλήθηκαν σημαντικές αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές των αυτοαπασχολουμένων και όσων υπάγονται στα λεγόμενα "ευγενή ταμεία".

Ετσι, οι δημόσιοι υπάλληλοι πλήρωσαν σταδιακά τις εξής εισφορές: Από 1.1.1993 εισφορά 3% για τον κλάδο κύριας σύνταξης και 1,80% για ασθένεια. Από 1.1.1994 αυξήθηκαν σε 5% και 2,55% αντίστοιχα και μετά την 1.1.1995 ισχύει το ποσοστό που καταβάλλεται κάθε φορά στο ΙΚΑ.

Με το νόμο 1902/90 αυξήθηκε σταδιακά ο ελάχιστος χρόνος υπηρεσίας των γυναικών δημοσίων υπαλλήλων από 15 σε 25 χρόνια (εφόσον προσελήφθησαν μετά το 1983). Επίσης αυξήθηκε το όριο ηλικίας για μεν τους άντρες στα 60 και τις γυναίκες στα 58 χρόνια. Μέχρι την ψήφιση του 1902/90 η συνταξιοδότηση άρχιζε στην ηλικία των 33 και 43 χρόνων αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα ισχύοντα μέχρι σήμερα η κύρια σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων είναι η εξής:

1. Για όσους διορίστηκαν μέχρι 31.12.1982:

Το ποσό της σύνταξης υπολογίζεται στο 80% του τελευταίου μισθού και του χρονοεπιδόματος επί το ποσοστό σύνταξης σε τριακοστά πέμπτα. Στο ποσό αυτό προστίθενται και το επίδομα των οικογενειακών βαρών και η ΑΤΑ.

2. Για όσους διορίστηκαν από 1.1.1983 - 31.12.1992.

Για πραγματική υπηρεσία μέχρι 25 ετών σε τόσα πεντηκοστά του μηνιαίου συντάξιμου μισθού όσα και τα χρόνια πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας. Μετά τα 25 χρόνια η σύνταξη προσαυξάνεται κατά δύο πεντηκοστά του παραπάνω συντάξιμου μισθού.

3. Για όσους διορίστηκαν από την 1.1.1993 και μετά η μηνιαία σύνταξη υπολογίζεται σε 1,714% του μηνιαίου ασφαλιστέου μισθού για κάθε έτος πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας.

Ως μηνιαίος συντάξιμος μισθός νοείται το πηλίκον της διαίρεσης του συνόλου των πάσης φύσεως μηνιαίων αποδοχών που έλαβε ο υπάλληλος κατά τα πέντε ημερολογιακά έτη που προηγούνται του έτους εκείνου που συνταξιοδοτήθηκε.

Το σχέδιο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προβλέπει και την ενοποίηση των επικουρικών ταμείων του Δημοσίου (υγειών και προβληματικών).

Η ρύθμιση αυτή, απ' ότι φαίνεται, κινείται στη βάση του νόμου 2084/92 που προβλέπει ότι οι επικουρικές συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων θα περιοριστούν στο 20% των συντάξεων κύριας ασφάλισης, ενώ θα μπορούν να είναι μεγαλύτερες σε περίπτωση που αναλογιστικές μελέτες αποδεικνύουν το αντίθετο.

Το εφάπαξΑνάλογη ρύθμιση (υπολογισμός με βάση τις αποδοχές της τελευταίας πενταετίας, αντί του τελευταίου μήνα υπηρεσίας που ισχύει σήμερα) προωθείται ήδη και για τον υπολογισμό του εφάπαξ!Το πιο εξοργιστικό είναι ότι με αυτή την ανατροπή έχει συμφωνήσει η συναινετική πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, πράγμα που κατάγγειλε με σφοδρότητα η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα".