"Θα προσπαθήσουμε σαν κίνημα ειρήνης να συμβάλουμε ώστε στη γειτονιά, στην πόλη, σε χώρους δουλιάς να διαμορφωθεί ένας αγωνιστικός πόλος, που θα συσπειρώνει τους ανθρώπους που θέλουν να αγωνιστούν σε ένα πλατύτερο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, που αποτελεί και την ελπίδα για την αλλαγή αυτής της κατάστασης".

Τα παραπάνω τονίζει σε συνέντευξή του στο "Ριζοσπάστη" ο Θ. Παφίλης,γραμματέας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), αναφερόμενος στους στόχους του φιλειρηνικού κινήματος για τη χρονιά που έρχεται. Ο Θ. Παφίλης, κάνοντας μία ανασκόπηση της δραστηριότητας του κινήματος ειρήνης το 1996, υπογραμμίζει ότι ήταν μία χρονιά με πλούσια και ελπιδοφόρα δράση. Η ΕΕΔΥΕ ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή των κινημάτων ειρήνης στην Ευρώπη, κάτι που ασφαλώς αποτελεί μία αναγνώριση του ρόλου του ελληνικού φιλειρηνικού κινήματος και το φέρνει μπροστά και σε μεγαλύτερες ευθύνες.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Θ. Παφίλη έχει ως εξής:

- Ποιες ήταν οι σημαντικότερες εξελίξεις το 1996 για τη διεθνή κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώνεται στα πλαίσια της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων;

- Το 1996 ήταν ένας χρόνος με σημαντικές εξελίξεις για τη διεθνή κατάσταση που διαμορφώνεται στα πλαίσια της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων. Εξίσου όμως σημαντικός ήταν και για τη δράση του φιλειρηνικού κινήματος στη χώρα μας και παγκόσμια.

Μέσα στο 1996 αποκαλύφθηκαν όλες οι πλευρές της δράσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δοκιμάστηκαν στην πράξη οι μέθοδοι με τις οποίες προσπαθούν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους. Ετσι ενώ τα προηγούμενα χρόνια είδαμε τις επεμβάσεις, την ανοιχτή τρομοκρατία των όπλων και των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, την κατάλυση και παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, το 1996 είχαμε νέα στοιχεία, που στην πράξη συνιστούν την ανοιχτή πια κατοχή. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ αποκαλύπτεται στο μεγαλείο του. Η νέα στρατηγική του εφαρμόζεται σε όλες τις πλευρές του. Ετσι π. χ. στη Βοσνία όχι μόνο δημιουργήθηκε καθεστώς κατοχής, αλλά φτάνει στο σημείο να "επιβλέπει" τις εκλογές και να καθορίζει ακόμα ποιο κόμμα θα πάρει μέρος και ποιο όχι.

Εξάλλου οι συζητήσεις και ενέργειες για διεύρυνσή του και κυρίως η όλη του στρατιωτική συγκρότηση με τις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης, την προώθηση μισθοφορικών στρατών, καθώς και την επιβολή ανάλογων εξοπλιστικών προγραμμάτων σε χώρες - μέλη αποτελούν μία χωρίς προσχήματα ομολογία για το ρόλο του στην υποδούλωση της ανθρωπότητας. Τώρα πια ο καθένας γνωρίζει. Η εδραίωση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Περσικό δείχνει γιατί έγινε ο Πόλεμος στον Κόλπο, η ανανέωση της ΝΑΤΟικής κατοχής στη Βοσνία αποδεικνύει ποιος και γιατί διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία, οι σχεδιασμοί για Αιγαίο - Κυπριακό - Μεσόγειο προειδοποιούν ότι ο ιμπεριαλισμός επιδιώκει γρήγορα να εδραιώσει με κάθε τρόπο την κυριαρχία του.

- Από την πλευρά του φιλειρηνικού κινήματος τι ενέργειες έγιναν τη χρονιά που πέρασε;

- Το 1996 σημαδεύεται από μία έντονη κινητικότητα και ανασύνταξη των δυνάμεων της ειρήνης, με κορυφαίο και σοβαρότερο γεγονός για την παραπέρα πορεία του το Παγκόσμιο Συνέδριο των Κινημάτων Ειρήνης στο Μεξικό τον Οκτώβρη.

Η διατήρηση και επαναδραστηριοποίηση ενός παγκόσμιου οργάνου των κινημάτων ειρήνης, η απόφαση που πάρθηκε από κινήματα 50 και πάνω χωρών να αντιπαραθέσουν τον ενιαίο αγώνα τους στην ενιαία στρατηγική του ιμπεριαλισμού δείχνουν ότι ωριμάζουν γενικότεροι αγώνες ενάντια στη Νέα Τάξη. Οι ίδιες οι συζητήσεις και το κλίμα που επικράτησε στο παγκόσμιο συνέδριο αποδεικνύουν ότι, παρά τις προσωρινές δυσκολίες, η διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη προαναγγέλλει την ανάπτυξη πολύμορφων κινημάτων αντίστασης, δημιουργεί προϋποθέσεις για την αντεπίθεση του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος παγκόσμια.

Ξεχωριστή σημασία, δε, έχει ότι οι δυνάμεις που αταλάντευτα από την αρχή υποστηρίζουν την αναγκαιότητα του αντιιμπεριαλιαστικού χαρακτήρα του κινήματος επιβεβαιώνονται από την ίδια την πραγματικότητα και οι απόψεις τους γίνονται πλατύτερα αποδεκτές, εκτοπίζοντας τις πασιφιστικές*****και άλλες απόψεις που στην πράξη αφόπλιζαν το κίνημα.

- Στη χώρα μας ποιες ήταν οι ενέργειες του κινήματος ειρήνης;

Στη χώρα μας η παρουσία του κινήματος ειρήνης ήταν αυτό το χρόνο ιδιαίτερα σημαντική. Παρά την προσπάθεια που έγινε να καλλιεργηθεί κάποιος εφησυχασμός ιδιαίτερα με τη Συνθήκη του Ντέιτον και τα ίδια τα γεγονότα, αλλά και η συνεχής παρουσία της ΕΕΔΥΕ είχαν ως αποτέλεσμα την άνοδο των φιλειρηνικών κινητοποιήσεων στη χώρα μας και την ανάδειξη καινούριων ποιοτικών στοιχείων, όπως το Βαλκανικό Συνέδριο, εκδηλώσεις Ελληνοτουρκικής Φιλίας κ. λπ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρά τις αδυναμίες και τα προβλήματα, σε κάθε εξέλιξη των γεγονότων ο λαός έβλεπε πάντα μπροστά του την απάντηση, την εναλλακτική λύση που πρότεινε το φιλειρηνικό κίνημα σε άλλη κατεύθυνση. Αξίζει να σημειώσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία:

Οταν π. χ. υπογραφόταν η Συνθήκη του Ντέιτον και καλλιεργούνταν η αντίληψη "επιτέλους έστω και έτσι σταμάτησε ο πόλεμος", η ΕΕΔΥΕ την κατάγγειλε σαν συνθήκη που εδραιώνει τη ΝΑΤΟική κατοχή. Την ίδια στιγμή οργάνωσε το Βαλκανικό Συνέδριο, στο οποίο όλα τα βαλκανικά κινήματα υιοθέτησαν αυτήν την άποψη και ζήτησαν την απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια. Οταν υπήρξε η κρίση στα Ιμια και οι "ευχαριστίες" του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, η ΕΕΔΥΕ με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα έδειχνε τον άλλο δρόμο της αντίστασης και όχι της υποταγής. Οταν οι κυρίαρχες δυνάμεις για να καλύψουν τη δουλοπρέπειά τους καλλιεργούσαν το σοβινισμό και την εχθρότητα απέναντι στον τουρκικό λαό, η ΕΕΔΥΕ πραγματοποίησε εκδηλώσεις ελληνοτουρκικής φιλίας στο Αιγαίο, δείχνοντας ότι κοινός εχθρός είναι ο ιμπεριαλισμός. Οταν η κυβέρνηση έστελνε Ελληνες στρατιώτες στη Βοσνία, χρησιμοποιώντας ακόμα και επιχειρήματα όπως ανεργία, εθελοντές κ. λπ. η "Νεανική Δράση για την Ειρήνη" κινητοποιούσε τη νεολαία με το σύνθημα "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία".

Με αυτή τη συνεχή και αταλάντευτη δραστηριότητα καταφέραμε οι εκατοντάδες εκδηλώσεις του Δεκαήμερου Ειρήνης, το Μάη, να αγκαλιάσουν πλατύτερες μάζες και σε ένα βαθμό να θυμίζουν τις εποχές που το κίνημα ειρήνης ήταν πολύ αναπτυγμένο. Κατάφερε να επαναδραστηριοποιήσει και τη νεολαία, να συνδεθεί περισσότερο με τις μαζικές οργανώσεις. Αυτή η δραστηριότητα είναι σημαντική υποθήκη για τους επερχόμενους αγώνες, δημιουργεί προϋποθέσεις για την άνοδό τους, μας βάζει μπροστά σε μεγαλύτερες ευθύνες για περισσότερη και ποιοτικά καλύτερη δουλιά.

- Ολοι λένε ότι το 1997 θα είναι μία χρονιά κρίσιμη, ιδιαίτερα για την περιοχή μας. Τι εκτιμάτε ότι θα γίνει αυτόν το χρόνο;

- Είναι ολοφάνερο ότι το 1997 θα έχουμε εξελίξεις αποφασιστικές ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Το κείμενο της "Διεθνούς Επιτροπής" που βρήκε το φως της δημοσιότητας είναι αποκαλυπτικό για τα ενδεχόμενα και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Παίρνοντας υπόψη ότι τέτοιες επιτροπές εκτελούν έρευνες "κατά παραγγελία" και εκτός των άλλων έχουν στόχο να προϊδεάσουν την κοινή γνώμη και να γνωστοποιήσουν τις προθέσεις αυτών που κρύβονται από πίσω, δε θα ήταν υπερβολή αν τονίσουμε ότι έρχονται "μαύρα μαντάτα". Μετά τη λύση της "εκκρεμότητας" των αμερικανικών εκλογών επισπεύδονται επίσης οι προωθούμενες από τις ΗΠΑ λύσεις. Ετσι το Αιγαίο, το Κυπριακό και πιθανά το ευρύτερο πρόβλημα της ΝΑ Μεσογείου, υπό το φως των επιδιώξεων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, θα μας απασχολήσουν άμεσα σαν φιλειρηνικό κίνημα.

Ωστόσο χωρίς να υποτιμούμε όλα αυτά τα γεγονότα, για τα οποία θα δραστηριοποιηθεί το κίνημα ειρήνης, το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ύψους 4 τρισ. δρχ., αποτελεί ένα κομβικό σημείο αναφοράς και πάλης για το λαό μας.

Πρόκειται για πρόγραμμα καθαρά ΝΑΤΟικό, που δεν έχει σχέση με τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας. Ο χαρακτήρας αυτού του προγράμματος, συνδεμένος και με τις αλλαγές που προωθούνται στις Ενοπλες Δυνάμεις, δείχνει την επιλογή των κυβερνώντων για τη χώρα μας. Υποχρεώνουν το λαό να πληρώνει αστρονομικά ποσά δήθεν για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, ενώ στην πραγματικότητα μετατρέπουν τις Ενοπλες Δυνάμεις σε υπασπιστή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Κυριολεκτικά παραδίνουν αυτόν τον τομέα στην υπηρεσία των πιο βρώμικων επιθετικών σχεδίων των σφαγιαστών των λαών. Ο ελλαδικός χώρος μετατρέπεται με τα στρατηγεία της Λάρισας, τις Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης, τις βάσεις του Ακτιου και της Σούδας, τα πυρηνικά του Αραξου, σε ΝΑΤΟική επαρχία και προωθημένη βάση.

Κατά παραγγελία, όπως αποκαλύφθηκε, αγοράζουν οπλισμό που να ανταποκρίνεται στα δικά τους σχέδια. Προωθούν μισθοφορικό στρατό, επιθετικές δυνάμεις, μετατρέποντας τους Ελληνες στρατιώτες σε ραμποειδείς επαγγελματίες φονιάδες, που θα κληθούν αύριο να προωθήσουν τις απάνθρωπες επεμβάσεις για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το επιχείρημά τους είναι ο ρόλος της χώρας στα Βαλκάνια. Τι υποκρισία! Βαφτίζουν τη βρωμιά και τη θηριωδία της Νέας Τάξης, που θέλει να εξασφαλίσει υπηρέτες και από άλλες χώρες, ως αναβαθμισμένο ρόλο. Ενώ συμπεριφέρονται σαν υπάλληλοι, ενώ δεν τολμούν να σηκώσουν το ανάστημά τους ακόμα και εξευτελίζουν τη χώρα μας, με ύφος πολλών "εθνικών καρατίων" αναγγέλλουν προγράμματα για την ασφάλεια της χώρας μας. Ντροπή!

Να γιατί θεωρούμε τόσο σοβαρά το θέμα των εξοπλισμών. Να γιατί περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει να αναδειχτούν όλες αυτές οι πλευρές, να μάθει ο λαός και η νεολαία και να κινητοποιηθεί όλο το μαζικό κίνημα.- Υπάρχουν δυσκολίες για να πειστεί ο κόσμος; Οπως γνωρίζουμε, κάθε φορά οι κυβερνώντες επικαλούνται την τουρκική απειλή.

- Πράγματι υπάρχουν τέτοιες δυσκολίες και ανησυχίες. Ούτε εμείς υποτιμούμε την πιθανότητα μιας τέτοιας σύγκρουσης. Μπορεί να είναι και ένα μέρος των γενικότερων σχεδίων. Ούτε υποτιμούμε τη θέληση ορισμένων κύκλων του κεφαλαίου να σπρώξουν σε σύγκρουση για να κερδίσουν περισσότερο ή να αναβαθμίσουν τη δική τους θέση στην περιοχή. Υπάρχει όμως και στο λαό η εμπειρία. Το αδιέξοδο π. χ. του 7 προς 10. Υπάρχει το γεγονός του συνεχούς εξοπλισμού, που όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα, αλλά τα χειροτερεύει. Κατανοείται πιο καθαρά σήμερα ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό. Είναι πρόβλημα στάσης, δηλαδή υποταγής στους ισχυρούς ή αντίστασης. Και μέχρι τώρα με δραματικό τρόπο αποδεικνύεται ότι η πολιτική της υποταγής ανοίγει και δεν κόβει την όρεξη των ιμπεριαλιστών.

Ζήσαμε αυτές τις μέρες τον ηρωικό αγώνα της ελληνικής αγροτιάς. Τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις. Είδαμε και το παγερό και κυνικό ύφος του πρωθυπουργού, την αναισθησία απέναντι στην εργατιά και το μόχθο. Απέναντι όμως στις πολυεθνικές των όπλων έδρασε με αστραπιαία ευαισθησία. 130 δισ. δεν μπόρεσε να βρει για τους αγρότες. Βρίσκει όμως 4 τρισ. που ένα μεγάλο κομμάτι τους θα πάει στις τσέπες των εμπόρων όπλων. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι θα μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες. Ο λαός λοιπόν στη λιτότητα, οι κοινωνικές δαπάνες στον Προκρούστη για να εξασφαλιστούν μεγαλύτερα κέρδη για τους λίγους και ακόμη άφθονη χρηματοδότηση για συγκροτηθούν δυνάμεις που θα υπερασπίσουν την κυριαρχία τους. Κατά συνέπεια η υπόθεση των εξοπλισμών αφορά και τα εργατικά σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, τη νεολαία, ολόκληρο το μαζικό κίνημα και προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούμε το επόμενο διάστημα. Μπορούν και πρέπει οι επιτροπές ειρήνης να συμβάλουν και αυτές στη δημιουργία ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου που θα αντιπαλεύει αυτές τις επιλογές και θα κινητοποιεί το λαό.

- Ποια θα είναι η διεθνής δραστηριότητα μετά και την ανάληψη από την ΕΕΔΥΕ του ρόλου του συντονιστή των κινημάτων ειρήνης στην Ευρώπη;

- Η ανάληψη από την ΕΕΔΥΕ του ρόλου του συντονιστή των κινημάτων ειρήνης στην Ευρώπη ασφαλώς αποτελεί μια αναγνώριση του ρόλου του ελληνικού φιλειρηνικού κινήματος, μας βάζει όμως μπροστά και σε μεγαλύτερες ευθύνες. Αυτές αφορούν και την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για ενιαία δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την προώθηση των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης, αλλά και την ιδιαίτερη ευθύνη που έχουμε για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Α. Μεσογείου.

Οι άξονες δράσης μέχρι το 2000 καθορίστηκαν ως εξής:

- Αγώνας για την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων από την Ευρώπη, με ιδιαίτερη αιχμή τη δημιουργία αποπυρηνικοποιημένης ζώνης από τη Βαλτική μέχρι τη Μεσόγειο.

- Στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης - ΝΑΤΟ, νέα στρατηγική, διεύρυνση, Δυνάμεις Ταχείας Επέμβαση.

- ΝΑΤΟική παρουσία στη Γιουγκοσλαβία (Βοσνία).

- Πάλη για τη μείωση των εξοπλισμών και τη διάθεση των κονδυλίων για την ανάπτυξη.

Επίσης ως καθήκοντα άμεσης δραστηριοποίησης συζητήθηκαν η παρουσία και κινητοποίηση των κινημάτων ειρήνης για την ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας), την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Κυπριακό, η κατάσταση στο Αιγαίο.

Ενας ακόμα σοβαρός τομέας είναι η διεθνής οργανωτική δραστηριότητα με προσπάθεια ένταξης στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης των κινημάτων ειρήνης όλων των χωρών και ιδιαίτερα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, που άρχισαν ήδη να ανασυγκροτούνται.

- Ποιες πρωτοβουλίες θα αναλάβει συγκεκριμένα η ΕΕΔΥΕ;

- Σκεπτόμαστε η περιφερειακή επιτροπή της Ευρώπης, που αποτελείται από εννιά επιτροπές, να συνεδριάσει στις αρχές του χρόνου και να καθορίσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για το 1997. Οι επιτροπές της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης ήδη ξεκινούν την καμπάνια για αποπυρηνικοποιημένο διάδρομο.

Θα προτείνουμε συγκεκριμένη καμπάνια σε όλη την Ευρώπη ενάντια στο ΝΑΤΟ, τη διεύρυνσή του, τη νέα στρατηγική και θα καθορίσουμε παντού εκδηλώσεις κατά του Μάαστριχτ 2 (ΚΕΠΠΑ) και πιθανά μία κεντρική διαμαρτυρία τον Ιούνη που θα γίνει η Διακυβερνητική. Σαν ΕΕΔΥΕ θα προωθήσουμε μία νέα συνάντηση των βαλκανικών κινημάτων ειρήνης και θα συμβάλουμε σε μία μεσογειακή συνάντηση τέλος Απρίλη με αρχές Μάη.

Επίσης στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο τέλος της άνοιξης θα υπάρξει κινητοποίηση των φιλειρηνικών δυνάμεων.

- Υπάρχει ενιαία αντίληψη και ταυτότητα στόχων σε όλες τις Επιτροπές Ειρήνης της Ευρώπης;

- Είναι γνωστή η κατάσταση που επικράτησε μετά τις δυσμενείς διεθνείς ανατροπές και την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Και στο κίνημα ειρήνης υπήρχαν αυταπάτες για τη νέα κατάσταση. Ομως η εξέλιξη των γεγονότων ήταν τόσο γρήγορη και η αποκάλυψη των σχεδίων της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης τόσο κραυγαλέα, που όσοι ήταν καλοπροαίρετοι υποχρεώθηκαν να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συνέδριο του Μεξικού η συντριπτική πλειοψηφία, με ελάχιστες δύο τρεις εξαιρέσεις, μετέφερε την αναγκαιότητα του αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου του κινήματος ειρήνης. Αλλο παράδειγμα είναι η Συνθήκη του Ντέιτον και η εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων. Ορισμένοι τα ονόμασαν "δυνάμεις επιβολής της ειρήνης". Μετά την τελευταία απόφαση για ανανέωση παραμονής, μετά τα σχέδια για απομάκρυνση των δυνάμεων του ΟΗΕ από την Κύπρο και την εγκατάσταση ΝΑΤΟικών, είναι φανερό ότι η πραγματικότητα τους υποχρεώνει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχουν σε διάφορες χώρες και κινήσεις ειρήνης - "μαϊμούδες", που αποτελούν κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες κάνουν ότι δε βλέπουν τι γίνεται γύρω τους. Πρόσφατα π. χ. η ΚΕΑΔΕΑ οργάνωσε ένα συνέδριο στην Αθήνα, κόστους πολλών εκατομμυρίων, για τα Βαλκάνια. Είναι τουλάχιστον θλιβερό να βλέπεις την εισήγηση και τα υλικά της. Πουθενά δε βρίσκουν να πουν λέξη για τη Νέα Τάξη, για τις επεμβάσεις, για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία π. χ. χρεώθηκε στην "πατροπαράδοτη έχθρα των βαλκανικών λαών".

Εμείς και σε τοπικό και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο προσπαθούμε να ενώσουμε όλα τα κινήματα ειρήνης. Να είναι όμως τέτοια και όχι σφραγίδες που στην πράξη αποτελούν το άλλοθι ή αναλαμβάνουν να πλασάρουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ με το μανδύα των δήθεν φιλειρηνικών μη κυβερνητικών οργανώσεων.

- Είχατε φέτος και την εμπειρία της βαλκανικής πορείας ειρήνης...

- Πράγματι. Το πρώτο βαλκανικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη και η εξέλιξη της βαλκανικής πορείας δείχνουν και τις δυνατότητες που υπάρχουν, αλλά και τις δυσκολίες. Ενώ π. χ. η απόφαση του Βαλκανικού Συνεδρίου μιλούσε για ΝΑΤΟική κατοχή, κατά της Συνθήκης του Ντέιτον, η βαλκανική πορεία δεν πήρε το χαρακτήρα βαλκανικής διαδήλωσης, εξαιτίας των φόβων και αναστολών που υπήρξαν στη Γιουγκοσλαβία απέναντι σε πιέσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ορισμένοι θεωρούσαν ότι δε θα έπρεπε να "ερεθίζουν" τους ιμπεριαλιστές, ώστε να άρουν το εμπάργκο. Ομως η εξέλιξη των πραγμάτων έδειξε και πάλι το αντίθετο. Οχι μόνο δεν καταλαβαίνουν από τέτοιες υποχωρήσεις, αλλά σήμερα ήδη έχουν βάλει πλώρη για ανατροπή πλήρη της κατάστασης και πλήρη έλεγχο της χώρας από δικούς τους ανθρώπους. Ελπίζουμε ότι θα βγουν και τα ανάλογα συμπεράσματα.

- Φαίνεται λοιπόν ότι το 1997 θα είναι ένα έτος με μεγάλη δραστηριότητα...

- Αυτός είναι ο στόχος μας. Γι' αυτό και προς το τέλος Γενάρη θα συνέλθει το Εθνικό Συμβούλιο της ΕΕΔΥΕ. Εκεί θα γίνει απολογισμός και καθορισμός του νέου προγράμματος. Ως στόχο έχουμε να κινητοποιηθούμε όλες οι Επιτροπές Ειρήνης. Να αναδείξουμε τα τοπικά προβλήματα (όπου υπάρχουν), να τα συνδέσουμε με τις γενικότερα και να κινητοποιήσουμε το λαό.

Να συνεχιστούν οι πρωτοβουλίες ιδιαίτερα σε συνοριακές περιοχές, όπως οι εκδηλώσεις Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Να απλωθεί ακόμα περισσότερο η "Νεανική Δράση για την Ειρήνη" και να συσπειρώσει πλατύτερα τη νεολαία. Να συγκροτήσουμε επιτροπές ειρήνης και στους χώρους των εργαζομένων. Η ΕΕΔΥΕ, αλλά και το Παγκόσμιο Συνέδριο του Μεξικού δε στάθηκαν μόνο στα ζητήματα των διεθνών σχέσεων, της εξωτερικής πολιτικής, του πολέμου και της ειρήνης. Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην οικονομική πλευρά της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης. Στην οικονομική υποδούλωση, εκμετάλλευση και εξαθλίωση, στην οποία προσπαθούν να σύρουν τους λαούς η Ευρωπαϊκή Ενωση, η NAFTA, ο ΠΟΕ, το ΔΝΤ, η Διεθνής Τράπεζα και άλλοι διεθνείς οικονομικοί καπιταλιστικοί οργανισμοί.

Γι' αυτό και θεωρούμε ότι ένα από τα βασικότερα καθήκοντά μας είναι το δέσιμο των Επιτροπών Ειρήνης με τα άλλα μαζικά κινήματα. Γι' αυτό και οι Επιτροπές Ειρήνης πρέπει μαζί με τους άλλους φορείς να ασχοληθούν με τα θέματα της υγείας, της παιδείας, του περιβάλλοντος, τα οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας.

Θα προσπαθήσουμε και εμείς με τέτοιες δραστηριότητες να συμβάλουμε ώστε στη γειτονιά, στην πόλη, σε χώρους δουλιάς, να διαμορφωθεί ένα αγωνιστικός πόλος, που θα συσπειρώνει τους ανθρώπους που θέλουν να αγωνιστούν, ένα πλατύτερο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που αποτελεί και την ελπίδα για την αλλαγή αυτής της κατάστασης.

Είμαστε αισιόδοξοι. Η άνοδος του κινήματος ειρήνης, η άνοδος των εργατικών και των αγροτικών αγώνων μάς επιτρέπει να ατενίζουμε το 1997 με ελπιδοφόρο μάτι.