Η πορεία και οι αγώνες του ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για την επικράτηση της ειρήνης. Τα ιδανικά της ειρήνης βρίσκονται σε μια σχέση διαρκούς αλληλοτροφοδότησης με τα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Σε αυτή την πορεία και σε αυτόν τον αγώνα η Ρούλα Κουκούλου ήταν παρούσα και ακλόνητη επί έξι δεκαετίες. Η προσφορά της είναι ανεκτίμητη. Επί χρόνια ασχολήθηκε με τα ζητήματα της ειρήνης και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ειρήνης από τα πρώτα του βήματα. Η εμπειρία της, πολύτιμη κληρονομιά για τις νεότερες γενιές, για το σήμερα και το αύριο του κομμουνιστικού κινήματος.

Η Ρούλα Κουκούλου, σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Κυριακάτικο "Ριζοσπάστη" στις 2 Απρίλη 1995 και είχε τον τίτλο "Το ΚΚΕ πρωτομάχος και υπερασπιστής της ειρήνης",μιλούσε για τη συμβολή του ΚΚΕ στην ανάπτυξη του κινήματος ειρήνης, την πορεία, το ρόλο και τους στόχους αυτού του κινήματος, καθώς και τις προοπτικές που έχουν οι λαοί στις συνθήκες της "νέας τάξης πραγμάτων του ιμπεριαλισμού". Η Ρούλα Κουκούλου επί πολλά χρόνια ήταν στην καθοδήγηση του Κόμματος, είχε την ευθύνη για τα ζήτημα του φιλειρηνικού κινήματος. Ηταν μέλος της πρώτης Επιτροπής Ειρήνης στην Ελλάδα και πήρε μέρος στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης, το 1949 στην Πράγα. Διατέλεσε επίσης για ένα διάστημα μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ).

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από εκείνη τη συνέντευξη της Ρούλας Κουκούλου:

"- Συνηθισμένη κατηγορία σε βάρος του ΚΚΕ ήταν και είναι ότι κομματικοποιεί τις μαζικές οργανώσεις και βέβαια και του κινήματος ειρήνης, ότι δήθεν τις θέλει παραρτήματά του κλπ. Ποια η απάντησή σας;

- Είναι πολύ παλιό το βιολί αυτό της υποκρισίας και της συκοφαντίας. Το ΚΚΕ ούτε κομματικοποιεί ούτε "βάζει καπέλο" στους φορείς, ούτε έχει να κρύψει κάτι από τη δράση του. Με το Καταστατικό του ορίζει υποχρέωση σε κάθε μέλος του να δουλεύει σε μια μαζική οργάνωση. Το Κόμμα δεν καθοδηγεί τους μαζικούς φορείς, αλλά τα μέλη του που δουλεύουν σ' αυτούς, κι έχει απαιτήσεις να στέκονται πρωτοπόροι, να δουλεύουν με αυταπάρνηση για να διαφωτίσουν και να συσπειρώσουν πλατιές μάζες λαού στις οργανώσεις αυτές, να δρουν ενωμένοι για τα κοινά τους συμφέροντα, όπως τα εκφράζουν οι σκοποί των φορέων που ανήκουν. Τους ζητάει να κρατούν τους κανόνες συλλογικής λειτουργίας των φορέων και καλής συνεργασίας με τους άλλους που συμμετέχουν σ' αυτούς, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Για τη βοήθεια και τον έλεγχο των μελών του, που είναι εκλεγμένα στα όργανα των φορέων, το Κόμμα σύμφωνα με το Καταστατικό του δημιουργεί Κομματικές Ομάδες. Αρκετές φορές γίνεται αυστηρή κριτική σε όσους συντρόφους παραβαίνουν αυτές τις υποχρεώσεις τους. Ασφαλώς μερικοί που αποχώρησαν από το Κόμμα μας και τώρα εκτοξεύουν και αυτοί την ίδια κατηγορία, θα θυμούνται την κριτική που τους έγινε για τα τσαλαβουτήματά τους σε μαζικές οργανώσεις και την τάση τους για αυτοπροβολή.

Στους υποστηριχτές και τους συμβιβασμένους με τη "νέα τάξη πραγμάτων", που υπογράφουν το Μάαστριχτ, δέχονται το πιο σκληρό σφιχτοδέσιμο της πατρίδας μας στο ΝΑΤΟ και στα άλλα ιμπεριαλιστικά πλοκάμια, που συμφωνούν στην πολιτική της συναίνεσης και της υποτέλειας, μια απάντηση έχουμε: Λυδία λίθος - το κριτήριο - είναι ο αγώνας, ο λαός θα βλέπει όλο και περισσότερο ποιος στέκεται δίπλα του και παλεύει μαζί του και θα βγάζει τα συμπεράσματά του.

Ο ιμπεριαλισμός ποτέ δεν έπαψε την επίθεσή του στη Σοβιετική Ενωση, στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, στο κομμουνιστικό κίνημα. Την αντεπανάσταση που εξαπέλυσε τελευταία, και που σ' αυτήν έπαιξε ουσιαστικό ρόλο και η "περεστρόικα", την ετοίμασε μεθοδικά πολλά χρόνια. Χρησιμοποιούσε και συνεργάστηκε πιο στενά με οπορτουνιστικές δυνάμεις, γιατί στην αλλαγή τακτικής της λεγόμενης "πολιτικής γεφυρών", δηλαδή της υπονόμευσης από τα μέσα, με την προσέγγιση χρειαζόταν αντεπαναστατικά στηρίγματα όχι μόνο στις χώρες του σοσιαλισμού, αλλά και μέσα στα ΚΚ και πρώτα στο ΚΚΣΕ. Βασικό όπλο του ιμπεριαλισμού και των συνεργατών του ήταν η ιδεολογική υπονόμευση και έδωσαν βάρος στα ζητήματα ειρήνης - πολέμου - ασφάλειας, γιατί μπορούσαν έτσι να καλύψουν τη δολιοφθορά τους καλύτερα και να ξεγελάσουν πλατύτερα, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία όλου του κόσμου.

- Εκτός από τις πολιτικές συνέπειες, τι επιπτώσεις είχε αυτή η κατάσταση και σε ιδεολογική επίπεδο;

- Ενδεικτικά αναφέρω:

• Η ειρηνική συνύπαρξη, αντί της λενινιστικής θέσης ότι είναι ειδική μορφή αναμέτρησης των δύο συστημάτων, σοσιαλιστικού και καπιταλιστικού, που αποκλείει μόνο την πολεμική μορφή και επιδιώκει μέσα στην αναμέτρηση να φανεί η υπεροχή του σοσιαλισμού, έγινε μορφή συμφιλίωσης σοσιαλισμού και ιμπεριαλισμού. Και ο Σεβαρτνάντζε, υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενωσης, μέλος του ΠΓ τότε, να δηλώνει σε συνάντηση με τους Αμερικανούς: "Τώρα δεν έχουμε αντιπάλους, αλλά μόνο φίλους και συνεργάτες"!
• Η νέα πολιτική σκέψη ήταν και η διαστρέβλωση της μαρξιστικής θέσης ότι η πάλη για την ειρήνη περνάει μέσα από την κινητοποίηση του λαού κατά του ιμπεριαλισμού, σε άποψη ότι το βάρος έχουν στην πυρηνική εποχή μας οι συζητήσεις και συμφωνίες των κορυφών. Οι ιμπεριαλιστές υπέγραφαν και μετά κατάφωρα τις καταπατούσαν και οι λαοί αποπροσανατολίζονταν και εφησύχαζαν.
• Η αυταπάτη - Δούρειος Ιππος - της "περεστρόικα" για το "ευρωπαϊκό σπίτι" άνοιξε την πόρτα για την Ευρώπη της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης.
• Οι διακηρύξεις, ότι στην εποχή μας πρωταρχικά είναι τα οικουμενικά προβλήματα, με πρώτο την ειρήνη, ήταν το τέχνασμα για να βάλουν στο περιθώριο την ταξική πάλη, να υποβαθμίσουν την εργατική τάξη, να πλήξουν τα κόμματά της την κοινή προσπάθεια και ουσία της ιδεολογίας του καπιταλισμού και του οπορτουνισμού. Λες και οι πόλεμοι, οι εξοπλισμοί και τα δεινά των λαών δεν έχουν σχέση με τα μεγαθήρια των μονοπωλίων και τις κυβερνήσεις που ελέγχουν, για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους, δε διαπλέκονται άμεσα με την ταξική πάλη.
• Τις αξίες του διεθνισμού, της αλληλεγγύης και φιλίας των λαών χτυπούν με το δηλητήριο του εθνικισμού, του ρατσισμού και της διαίρεσης.

Ολα τα ζητήματα που έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού και η μεγαλύτερη σήμερα αναγκαιότητά του, θέλουν βαθιά μελέτη και αυτό κάνει το Κόμμα μας, με τη μελέτη που επεξεργάζεται και με την προοπτική ότι θα ολοκληρωθεί πιο πέρα με την ανταλλαγή γνωμών και συζητήσεις και με τα άλλα ΚΚ.

Αρκετές από αυτές τις ιδεολογικές διαστρεβλώσεις έντεχνα καμουφλαρισμένες από την "περεστρόικα", την πρώτη περίοδο πέρασαν και στις γραμμές του Κόμματός μας και στο κίνημα ειρήνης κι όχι βέβαια μόνο στη χώρα μας. Η "περεστρόικα" στην αρχή ξεγέλασε όλο τον κόσμο. Βέβαια, η απάτη ξεσκεπάζεται στη ζωή από τις εξελίξεις.

Το άμεσο συμπέρασμα που βγήκε είναι η ανάγκη έντασης της ιδεολογικής επαγρύπνησης και της ιδεολογικής πάλης, αυτό θα εξοπλίσει και θα ανεβάσει όλο το λαϊκό κίνημα και το κίνημα ειρήνης.

- Τι προοπτικές υπάρχουν σήμερα, όταν μάλιστα βλέπουμε ότι ο ιμπεριαλισμός διαθέτει μεγάλη δύναμη;

- Η επιθετικότητα και η εγκληματικότητα της "νέας τάξης" δεν είναι ένδειξη δύναμης, ακατανίκητης και μόνιμης κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού, παρ' όλες τις πολύ μεγάλες δυνάμεις που μέσα του διαθέτει.

Αν μετρήσουμε πόσες χώρες και λαοί βασανίζονται κάτω από την τυραννία του θα φανεί η πραγματικότητα: ότι άγρια χτυπούν, μα ανοίγουν και αγιάτρευτες πληγές και για τους ίδιους. Ερχονται αντιμέτωποι με την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού της Γης, ακόμα και με τους δικούς τους λαούς. Βράζουν τα ηφαίστεια της λαϊκής οργής και αγανάκτησης σε όλες τις ηπείρους κι ανοίγουν αντιιμπεριαλιστικά μέτωπα.

Οσο μακροχρόνιος και οδυνηρός κι αν είναι ο αγώνας οι λαοί δεν εξοντώνονται. Συγκλονιστικό παράδειγμα οι Κούρδοι, δεκάδες χρόνια πολεμούν, και τώρα η Τουρκία, ο χωροφύλακας της περιοχής, ενισχυμένη από τα ισχυρά αφεντικά της, εξαπολύει την πιο τερατώδη γενοκτονία εναντίον τους, μα ο αγώνας του κουρδικού λαού κρατάει και συγκινεί όλους τους λαούς. Ο αγώνας συνεχίζεται παντού, όπως και στη χώρα μας, που όλος ο λαός της παλεύει από το 1821 ως σήμερα με τους ξένους ολέθριους "προστάτες" και τους ντόπιους συμμάχους τους και προσκυνημένους.

Ολοι οι αγώνες αφήνουν ρίζες αξερίζωτες στην ψυχή και το φρόνημα του λαού, οικοδομούν την ενότητα και την αλληλεγγύη του, είναι παράγοντας της δύναμής του ακατανίκητος.

Υπάρχει σήμερα πιο μεγάλος ο παράγοντας της πρόσφατης πείρας, η σύγκριση στη ζωή. Ποιος μπορεί σήμερα να αμφισβητήσει την ανεχτίμητη προσφορά - παρά τις αδυναμίες και τα λάθη - της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων χωρών του σοσιαλισμού όχι μόνο στους λαούς τους, αλλά σ' όλη την ανθρωπότητα, όταν μάλιστα στη ζωή αποδείχτηκε τι χαλασμό και τι συμφορές έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού, που τις βιώνουμε όλοι;

Ποιος άνθρωπος που θέλει την πρόοδο δε βλέπει σήμερα τα οδυνηρά αποτελέσματα που είχαν για τους λαούς η υπονόμευση, η διάλυση Κομμουνιστικών Κομμάτων, το αδυνάτισμα και κρίση άλλων; Τους κομμουνιστές επιβεβαιώνει η ζωή".

Κ. Ζ.

Το ύστατο "χαίρε" απευθύνουμε σήμερα στην παλαίμαχη κομμουνίστρια Ρούλα Κουκούλου στο Νεκροταφείο Καισαριανής, όπου κηδεύεται στις 4.30 το απόγευμα. Η απώλεια για το ΚΚΕ, το κίνημα ειρήνης, για το γυναικείο κίνημα, είναι μεγάλη. Ομως, αφήνει πίσω της ζωντανή παρακαταθήκη την ανυποχώρητη και αταλάντευτη πίστη της στα ιδανικά του ΚΚΕ, που με γενναιότητα υπηρέτησε επί έξι δεκαετίες και μέχρι τις τελευταίες της στιγμές. Η Ρούλα Κουκούλου, επί πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και αναδείχτηκε σε ηγετική προσωπικότητα του γυναικείου κινήματος της χώρας μας και του παγκόσμιου κινήματος ειρήνης. Συμπλήρωσε 60 χρόνια πάλης μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Ανέπτυξε πολύμορφη δραστηριότητα σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς που της ανέθεσε το Κόμμα από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά και στη συνέχεια στο ΕΑΜ, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στην πολιτική προσφυγιά, στην παρανομία, στη νομιμότητα.