Οι ασύμφορες αυτές ρυθμίσεις επιδείνωσαν περισσότερο το πρόβλημα αντί να το λύσουν, τριπλασιάζοντας το χρέος. Με τα επιτόκια λοιπόν αυτά, των 25 και 30%, καμία πρωτογενής δραστηριότητα δεν μπόρεσε να είναι βιώσιμη, πολύ περισσότερο δε ανταγωνιστική, όταν το επιτόκιο των Ευρωπαίων αγροτών δεν ξεπερνούσε το 5 - 8%, δηλαδή, 25 με 30 μονάδες χαμηλότερο και ας σταματήσουν οι εκσυγχρονιστές τεχνοκράτες να μιλούν για πίεση του κόστους παραγωγής και ανταγωνιστικότητα.
Μέχρι το 1987 ο αγρότης δανειζόταν από την ΑΤΕ 100 δρχ. και με επιτόκιο 15% ήξερε ότι ύστερα από 12 μήνες θα πληρώσει 115 δραχμές. Η "φιλοαγροτική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΑΤΕ καθιέρωσαν την ανά τρίμηνο ανακεφαλαίωση των συμβατικών τόκων και των τόκων υπερημερίας, τους οποίους κυνικά αποκαλούν τόκους ποινής, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι τόσο στη ζωική παραγωγή (πτηνοτροφια, χοιροτροφία) όσο και στα κηπευτικά, δεν πραγματοποιούνται τις περισσότερες φορές η παραγωγή και πώληση συνεχούς ροής, εξαιτίας αστάθμητων φυσικών παραγόντων (ασθένειες, καύσωνες, παγωνιές) και πτώση των τιμών στην αγορά (εισαγωγές, κατασυκοφάντηση από τα ΜΜΕ των γεωργικών μας προϊόντων), οπότε ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος αδυνατεί να εξασφαλίσει εισπράξεις και να ανταποκριθεί εμπροθέσμως στις υποχρεώσεις του προς την ΑΤΕ, ενώ ο βιομήχανος, ο βιοτέχνης, ο έμπορος που ανακυκλώνουν 3 και 4 φορές τον χρόνο την παραγωγή τους, δεν έχουν τα ίδια προβλήματα με τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο.
Τα αγροτικά επιτόκια παρέμειναν και παραμένουν καταθλιπτικά και πάνω από τον πληθωρισμό, σήμερα μέχρι και 24 μονάδες (επιτόκια 23% και με υπερημερίες 33%, πληθωρισμός 9%), ενώ έμποροι, μεταποιητές, εξαγωγείς γεωργικών προϊόντων και εισαγωγείς κρεάτων - μεγάλοι πελάτες της ΑΤΕ μετά τον αποχρωματισμό της ως Αγροτικής - έπαιρναν δάνεια πολλών εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων με το προνομιακό επιτόκιο του 2% (περίοδος 1970 - 1980, π.χ. οι αλευροβιομήχανοι), ενώ το επιτόκιο για τα πολύ μικρά δάνεια των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων μας ήταν 15 με 16% ή με άμεση καταβολή χρημάτων για προμήθεια ζωοτροφών, κάτι που δεν ίσχυε για τις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες που έπαιρναν τα εφόδια του δημοσίου με εγγυητικές επιστολές, χωρίς καμία επιβάρυνση και για το χαρτόσημο ακόμα του 2,4%.
Ολες οι κυβερνήσεις και η ΑΤΕ, μέχρι την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και των Συμφωνιών του Μάαστριχτ και της ΓΚΑΤΤ, είχαν σαν πρόγραμμά τους την αντιαγροτική πολιτική τους την εξαφάνιση των κατά 90% μικρομεσαίων γεωργικών εκμεταλλεύσεων και επιχειρήσεων - θέλουν τον αγροτικό πληθυσμό στο 8%, το ομολογούν - και επικράτηση των επιχειρήσεων ΜΑΜΟΥΘ, απ' τις οποίες το κράτος και η Αγροτράπεζα σε τελευταία ανάλυση - θα χάσουν όλα τα χρήματα που τους δάνεισαν, γιατί μερικές τις κλείνουν (μεγάλες χοιροτροφικές - κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές επιχειρήσεις πτώχευσαν τελευταία), χρήματα, τα οποία δόθηκαν χωρίς αντίστοιχα διασφαλιστικά μέτρα, κάτι που δεν έγινε για τους μικρομεσαίους, τους οποίους τώρα εκβιάζουν Τράπεζα και κράτος με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις και ας υπήρξαν αυτοί η ραχοκοκαλιά της αγροτικής μας οικονομίας, και οι πλέον βιώσιμοι μέσα απ' τον ανελέητο και ανορθόδοξο ανταγωνισμό των ντόπιων και ξένων μεγάλων αγροτοκτηνοτροφικών επιχειρήσεων.
Παράδειγμα: Δάνειο αγρότη 5.000.000 δρχ. από την ΑΤΕ, διάρκειας πέντε ετών, για αγορά τρακτέρ, διπλασιάζεται, γίνεται δηλαδή 10.000.000 δρχ. με επιτόκιο 25 και 30% και με τη γνωστή αδυναμία του αγρότη για αποπληρωμή του, η "μητέρα" των Αγροτών ΑΤΕ το ρυθμίζει για άλλα 5 χρόνια εντόκως, όπου τελικά το δάνειο γίνεται 20.000.000 δρχ., χωρίς να υπολογίζονται όλες οι άλλες ετήσιες δαπάνες που αναφέραμε και ενώ το τρακτέρ πηγαίνει για παλιοσίδερα, εξακολουθεί να είναι χρεωμένο με είκοσι εκατομμύρια δραχμές. Οι τέτοιου είδους ρυθμίσεις οδηγούν μαθηματικά στην καταχρέωση, που σημαίνει ότι και όταν ακόμα η εκμετάλλευση έχει κέρδη ή την αμοιβή της οικογενειακής εργασίας, αδυνατεί να εξοφλήσει τις τοκοχρεολυτικές δόσεις στην Αγροτράπεζα, με την προβλεπόμενη οδυνηρή συνέπεια των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων, του οριστικού κλεισίματός της και της ολοσχερούς οικονομικής καταστροφής των αγροτών και κτηνοτρόφων.
Και δεν είναι μόνον τα καταθλιπτικά επιτόκια που βούλιαξαν τους αγρότες στα χρέη, είναι και η απελευθέρωση των τιμών των ζωοτροφών επί Νέας Δημοκρατίας, όπου η τιμή του καλαμποκιού στα χέρια του εμπόρου μέσα σε 60 μέρες διπλασιάζεται, και η τιμή του πετρελαίου υπερτριπλασιάζεται, είναι οι οι αθρόες εισαγωγές κρεάτων και γαλακτοκομικών προϊόντων που κινούνται κάτω του κόστους παραγωγής των ελληνικών, ελληνικών που είναι αρίστης ποιότητας, και τα οποία διάφοροι Κακαουνάκηδες, χυδαίοι Αναστασιάδηδες και ανενημέρωτοι Κωστόπουλοι, κατασυκοφαντούν με τους ζουρνάδες τους, για να πέσει πέρυσι κάθετα η κατανάλωσή τους για δύο μήνες (κοτόπουλα και βοδινό) και να χαθούν δισεκατομμύρια δραχμές για τους κτηνοτρόφους και επιστροφές, προς την ΑΤΕ.Οι συκοφάντες αυτοί των ελληνικών προϊόντων ανοίγουν το δρόμο στους διάφορους εισαγωγείς που πιστώνονται απ' τους Ευρωπαίους μέχρι επτά μήνες, ενώ ο Ελληνας κτηνοτρόφος δεν έχει δυνατότητα να πιστώσει ούτε για μία μέρα, όμως παρ' όλα αυτά υποχρεώνεται να πιστώνει τα σούπερ μάρκετ μέχρι και 4 μήνες, ενώ την ίδια μέρα τα προϊόντα του πουλιούνται μετρητοίς, τοκίζοντας έτσι τα χρήματά του, για λογαριασμό του "έξυπνου" μεγαλοεπιχειρηματία προς δόξαν της "αναπτυσσόμενης και υγιούς" αγροτικής μας οικονομίας.
Για την υπερχρέωση ακόμα των αγροτών δεν είναι μόνο η ζημία που προξενείται απ' την πτώση των τιμών στην αγορά και την πίστωση που κάνουν οι αγρότες στους επιχειρηματίες της πόλης, είναι και το άχθος της Εφορίας με τα αντικειμενικά κριτήρια που διπλασιάζουν τη ζημιά και μεγαλώνουν την απογοήτευση, αφού η Εφορία δεν αναγνωρίζει βιβλία Β κατηγορίας και δικά της πρωτόκολλα καταστροφής ζωικού κεφαλαίου και κτηνοτροφικών προϊόντων (πτηνοτροφία - χοιροτροφία, κλπ.).
Μ. Β.
Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ διοργανώνει την Κυριακή 26.1.97 από τις 12 το μεσημέρι έως τις 5 το απόγευμα συνεστίαση στην ταβέρνα "ΚΑΣΤΕΛΛΟ". Προσκλήσεις διατίθενται στα παραρτήματα και στα κεντρικά γραφεία της Ενωσης. Πληροφορίες στα τηλέφωνα.: 5230.526 και 5230.534.
Τον πολυαγαπημένο μας σύζυγο, πατέρα, παππού, αδελφό και θείο
ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΡΙΝΟ
κηδεύουμε σήμερα Σάββατο 25.1.97 και ώρα 12.30 μ.μ. από τον Ιερό Ναό του Γ Κοιμητηρίου.
Η σύζυγος: Ζωή.
Τα παιδιά: Βασίλης και Αναστασία Μαρίνου, Κωνσταντίνα και Γεώργιος Βεζυρτζόγλου, Σπύρος και Πηνελόπη Μαρίνου.
Τα εγγόνια. Τα αδέλφια. Τα ανίψια. Οι λοιποί συγγενείς.