Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα για τον εμπορικό κόσμο και ποια τα μεγάλα προβλήματα που τους "καίνε"; Ποιες πολιτικές δημιούργησαν και θρέφουν αυτά τα προβλήματα; Μπορεί να αναμένει κανείς αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, μέσα από το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο"; Ποιος ο ρόλος της σημερινής διοίκησης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου;

Για όλα τα παραπάνω, ο "Ρ" απευθύνθηκε και ζήτησε απαντήσεις, από τους Μ. Μαντζουράτο,μέλος του ΔΣ της ΕΣΕΕ, Ν. Ρούσσο,μέλος του ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας και της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Αττικής Ομορων Νομών και Νήσων Αιγαίου και το Γ. Βασιλόπουλο από τον Εμπορικό Σύλλογο του Πειραιά. Ιδού και οι απαντήσεις, που προκύπτουν από την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, που έδωσαν στο "Ρ" οι 3 συνδικαλιστές.

- Πώς διαγράφεται η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μικρές και μεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις;

Μ. Μ.: Τα μικρά και μεσαία μαγαζιά αντιμετωπίζουν σήμερα τεράστιες δυσκολίες που δεν είναι κατ' ανάγκη δυσκολίες μόνο οικονομικές αλλά έχουν προεκτάσεις πραγματικά επιβίωσης. Συνδέεται, δηλαδή, η μικρή και μεσαία επιχείρηση άρρηκτα με το μικρό και μεσαίο έμπορο. Αλλιώς, δηλαδή, βιώνει τα προβλήματα ένας έμπορος τριάντα χρονών κι αλλιώς κάποιος, ο οποίος βρίσκεται στη δύση της επαγγελματικής του καριέρας και θέλει δυο - τρία χρόνια να βγει στη σύνταξη. Ο τελευταίος, με την πολιτική την οποία ακολουθείται τα τελευταία χρόνια, κινδυνεύει να μην προλάβει να κρατήσει την επιχείρησή του μέχρι τότε, καθώς πνίγεται με τα χίλια δυο προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

- Πού οφείλεται η κατάσταση αυτή;

Ν. Ρ.: Το θέμα είναι ότι όλες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η μικρή και μεσαία επιχείρηση οφείλονται σε μια συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που εφαρμόζουν οι τελευταίες κυβερνήσεις, με την απελευθέρωση της εισόδου των μεγάλων πολυεθνικών καταστημάτων, με το ολοένα αυξανόμενο κόστος λειτουργίας και από την άλλη τη δραματική συρρίκνωση του τζίρου, εξαιτίας από τη μια της σκληρής εισοδηματικής μονόπλευρης λιτότητας και από την άλλη της μεταφοράς του προς τα μεγάλα καταστήματα. Παράλληλα, εφαρμόζεται μια ολόκληρη νομοθεσία ανατροπής του πλαισίου βιώσιμης λειτουργίας των εμπορικών επιχειρήσεων.

- Να σταθούμε λίγο στο ασφαλιστικό, που κάπως "αγγίχτηκε" και στη γενική συνέλευση της ΕΣΕΕ. Τελικά, πώς έχουν τα πράγματα και πώς βλέπετε τη στάση της κυβέρνησης;

Γ. Β.: Εντεχνα η κυβέρνηση άφησε το θέμα εκτός "κοινωνικού διαλόγου" αρχικά, για να το ανοίξει μετά. Κι αυτό γιατί ήξερε ότι θα δημιουργούσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις και κυρίως από συνδικαλιστές, οι οποίοι στηρίζουν τις θέσεις της παράταξής μας. Το ασφαλιστικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι να διαλύσει το ασφαλιστικό σύστημα με το επιχείρημα ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός ταμείων και ότι πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος ασφαλιστικός φορέας που να καλύπτει το σύνολο των εργαζομένων και των εργοδοτών.

- Ποια είναι η θέση της Αγωνιστικής Συνεργασίας Εμπόρων για το ασφαλιστικό;

Γ. Β.: Η θέση η δικιά μας για ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο θα

καλύπτει πλήρως ιατρικά και φαρμακευτικά τους ασφαλισμένους δε γίνεται αποδεκτή, διότι η κυβέρνηση έχει σκοπό να ενώσει τα ταμεία χωρίς πρώτα να τα εξυγιάνει. Εμείς λέμε πρώτα να γίνει εξυγίανση των ταμείων και στη συνέχεια να προχωρήσει στην ένωσή τους, με τρόπο τέτοιο που να καλύπτονται πλήρως οι συνταξιούχοι, και οι εργαζόμενοι και οι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι έμποροι.Ο,τι γίνει και ό,τι προκύψει με αυτά που επεξεργάζεται η κυβέρνηση σίγουρα μόνο σε βάρος και των συνταξιούχων και των εν ενεργεία επαγγελματιών μπορούν να αποβούν. Ολα αυτά γίνονται στην κατεύθυνση της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", οδηγώντας στην εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα.

- Αναφορικά, εδώ, με τον "κοινωνικό διάλογο", ποια είναι η θέση σας;

Μ. Μ.: Ο "κοινωνικός διάλογος" δεν είναι καινούριο φρούτο. Εχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν σαν μορφή υποδούλωσης των φορέων, κάθε φορά που οι κυβερνήσεις ήθελαν να υλοποιήσουν τις αντιλαϊκές τους πολιτικές με τη συναίνεση των ηγεσιών των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Γίνεται, λοιπόν, ένας "κοινωνικός διάλογος", όπου μέσα μπαίνουν όλες οι ηγεσίες από τις μεγάλες οργανώσεις. Η τελευταία περίπτωση με την ΕΣΕΕ, αλλά και τη ΓΣΕΒΕΕ, η οποία μπήκε στον "κοινωνικό διάλογο" μετά την αλλαγή της ηγεσίας της διοίκησης. Ο "κοινωνικός διάλογος" δεν είναι τίποτε άλλο από την παγίδα στην οποία μπορούσε να πέσει το συνδικαλιστικό κίνημα. Η κυβέρνηση θέλει να έχει συνενόχους για την πολιτική της.Αλλά ένας τέτοιος "διάλογος" δεν πρόκειται να "περπατήσει", γιατί δεν έχει τη βάση των εργαζομένων μαζί του. - Πώς βλέπετε το ότι η διοίκηση της ΕΣΕΕ κάθεται στο ίδιο τραπέζι με το ΣΕΒ, αναζητώντας κοινή "εργοδοτική" γραμμή;

Μ. Μ.: Η διοίκηση της ΕΣΕΕ κάθεται στο ίδιο τραπέζι για όλα τα ζητήματα. Εχουμε παραδείγματα κοινών συσκέψεων και ταύτισης απόψεων για το θέμα του ωραρίου, το οποίο τελικά πέρασε έτσι όπως το ήθελαν οι μεγαλοεργοδότες του εμπορίου σε βάρος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και βλέπουμε ότι στην πορεία οι κύριοι αυτοί όχι μόνο δε σεβάστηκαν την ίδια τους την υπογραφή ακόμα και γι' αυτή τη συμφωνία, αλλά έχουν αρχίσει να δρομολογούν και την καταστρατήγηση της κυριακάτικης αργίας.

- Μια που θίξατε το θέμα του ωραρίου, πείτε μας κατά πόσο εσείς κρίνετε

"ιστορική", όπως την αναφέρει η διοίκηση της ΕΣΕΕ, αυτή τη συμφωνία; Και πώς κρίνετε τις τελευταίες εξελίξεις;

Μ. Μ.: Για μας αυτή η συμφωνία μόνο "ιστορική" δεν είναι. Ως τέτοια κρίνεται από εκείνους που τα συμφώνησαν. Από μας κρίνεται καταδικασμένη και είναι γνωστοί οι αγώνες που έχουμε κάνει από κοινού οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι έμποροι και οι εμποροϋπάλληλοι για την αποτροπή αυτών των σχεδίων, έξω από μεγάλα σούπερ μάρκετ και πολυκαταστήματα. Το ωράριο αυτό προοπτικά θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Πρώτον εξυπηρετεί τα σχέδια των πολύ μεγάλων καταστημάτων, να κλέψουν τον τζίρο από τα μικρά μαγαζιά, αποτελεί δυσβάσταχτο ωράριο για τους εργαζόμενους και εντατικοποίηση της δουλιάς τους με καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, επέκταση της μερικής απασχόλησης. Τεράστιες ευθύνες έχει η ηγεσία της ΕΣΕΕ.

- Σε ό,τι αφορά τα πολυκαταστήματα, για να περάσουμε στα άλλα προβλήματα που θίξατε στην αρχή της κουβέντας μας, πώς κρίνετε τα "μέτρα" που κατά καιρούς έχει πάρει η κυβέρνηση;

Ν. Ρ.: Η κυβέρνηση έβαλε κάποιον περιορισμό στα τετραγωνικά μέτρα των

πολυκαταστημάτων στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να αυξάνονται τα πολυκαταστήματα! Αρα, στην πραγματικότητα κανένα περιοριστικό μέτρο δεν ισχύει, αφού συνεχίζουν να αυξάνονται και να πληθύνονται σε βάρος των μικρών μαγαζιών που βλέπουν συνέχεια τον τζίρο τους να μειώνεται. Αυτό που χρειάζεται είναι ουσιαστικά μέτρα που να περιορίζουν την ασυδοσία των σούπερ μάρκετ και τις αθέμιτες πρακτικές που χρησιμοποιούν.

- Με το φορολογικό τι γίνεται; Πρόσφατα ανακοινώθηκε η αύξηση του

συντελεστή εμπορικής αμοιβής. Τι σημαίνει αυτό σε συνδυασμό με τα "αντικειμενικά κριτήρια";

Ν. Ρ.: Πράγματι, στο φορολογικό πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν έφταναν τα "αντικειμενικά κριτήρια" που μας έχουν αφαιμάξει κυριολεκτικά, τώρα έρχεται να προστεθεί και η αύξηση του συντελεστή εμπορικής αμοιβής που σε συνδυασμό με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών θα προσθέσουν νέα δυσβάσταχτα βάρη στις πλάτες των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων.

Γ. Β.: Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε και το δημοτικό τέλος του 5% που πάει να γίνει 2%, και αντί να καταργηθεί επεκτείνεται σε περισσότερες κατηγορίες επιχειρήσεων. Και η διοίκηση της ΕΣΕΕ με τη στάση που τηρεί φαίνεται ότι το δέχεται. Εμείς λέμε όχι. Διαφωνούμε πλήρως με τη δημοτική φορολόγηση.

- Σχετικά με την επαγγελματική στέγη, σας ικανοποιεί η αύξηση της άυλης αξίας που έχει υποσχεθεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης;

Γ. Β.: Κατ' αρχάς θα πρέπει να πούμε ότι ο νόμος για την "απελευθέρωση" της επαγγελματικής στέγης είναι από μόνος του η "ταφόπλακα" των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας. Η αύξηση της αποζημίωσης σε μερικά ακόμα μισθώματα σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα που γεννάται για τον επαγγελματία που χάνει την επαγγελματική του στέγη. Εμείς ζητάμε να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο τέτοιο που να κατοχυρώνεται από τη μια ο έμπορος και ο επαγγελματίας και να προστατεύεται από τους εκβιασμούς των μεγαλοϊδιοκτητών και από την άλλη να εξασφαλίζονται και τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας. Η αύξηση της αποζημίωσης είναι απλώς στάχτη στα μάτια και ενισχύει τη συναλλαγή κάτω από το τραπέζι.

- Ολα αυτά τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη συμμετοχή και του εμπορίου στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, που ζητά η διοίκηση της ΕΣΕΕ;

Μ. Μ.: Το αίτημα της διοίκησης της ΕΣΕΕ κάτω από τις συγκεκριμένες

σημερινές συνθήκες δείχνει το δρόμο που θέλουν να ακολουθήσουν οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές. Να μείνουν οι επιχειρήσεις εκείνες που αντέχουν στη λειτουργία του "υγιούς" εμπορίου και του "ανταγωνισμού" έτσι όπως τον εννοούν. Ας δούμε τι γίνεται με τη βιοτεχνία: πόσες ελληνικές βιοτεχνίες συμμετέχουν στα περίφημα προγράμματα της ΕΕ; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Είναι γνωστό τίνος μεγέθους επιχειρήσεις θεωρεί η κυβέρνηση και η ΕΕ "βιώσιμες" στο "διεθνοποιημένο" περιβάλλον που "οραματίζονται" και τι σημαίνει αυτό για τις εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές παραδοσιακές επιχειρήσεις. Το θέμα είναι να δοθούν κίνητρα για συνενώσεις και συνεταιρισμούς, πράγμα το οποίο η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει, αλλά, αντίθετα, δημιουργεί μια σειρά από αντικίνητρα.

- Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του συνδικαλισμού απέναντι στη σημερινή

πραγματικότητα;

Μ. Μ.: Σαν Αγωνιστική Συνεργασία Εμπόρων διακηρύσσουμε να ενταχθούν οι έμποροι στη δύναμη των εμπορικών συλλόγων. Ο σημερινός κατήφορος μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από τη συλλογική δράση και το συνεχή αγώνα. Μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και πρέπει να το καταλάβουμε καλά αυτό. Μόνο μαζί με τους άλλους συναδέλφους και ανατρέποντας τις σημερινές συμβιβασμένες διοικήσεις που υπονομεύουν το μέλλον των εμπόρων θα αλλάξουν τα πράγματα. Οι λύσεις δεν έρχονται μόνες τους. Πρέπει να αγωνιστούμε και να τις διεκδικήσουμε, να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη μας.Η σημερινή διοίκηση της ΕΣΕΕ δεν έχει διστάζει να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους βιομήχανους και τα πολυκαταστήματα, αλλά αρνείται να συστήσει κοινό μέτωπο πάλης με τους εργαζόμενους και τους επαγγελματοβιοτέχνες. Είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι τα προβλήματά μας θα βρουν λύση μέσα από την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου". Ο μόνος δρόμος είναι αυτός του αγώνα, η συσπείρωση γύρω από τις δυνάμεις εκείνες που αντιπαλεύουν αυτές τις πολιτικές, και η σύσταση συμμαχιών με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, όλους εκείνους που θίγονται από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, για να τις ανατρέψουμε. Αυτοί είναι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι και όχι οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεργοδότες του εμπορίου.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ