Η πρόσφατη συνάντηση στη Μαδρίτη κομμουνιστικών προοδευτικών, αριστερών κομμάτων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) που συνεργάζονται στην ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο (Μαδρίτη 5 και 6 Ιουλίου 1997) απασχόλησε ασυνήθιστα το διεθνή και ελληνικό Τύπο. Ο κοινός παρονομαστής της προβολής ήταν περίπου: "Τα κομμουνιστικά κόμματα, η "άκρα" Αριστερά της Ευρώπης τάσσονται κατά του ΝΑΤΟ, κατά του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας". Στη χώρα μας μερίδα του Τύπου έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο τι θα ήθελαν ορισμένοι να κάνει ή να μην κάνει το ΚΚΕ στα πλαίσια των πρωτοβουλιών αυτών. Η "τιμητική" αυτή μεταχείριση συνέπεσε με τη στήριξη στην ουσία από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας της επέκτασης του ΝΑΤΟ και της συμβολής της ελληνικής κυβέρνησης στην παραπέρα εδραίωση της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων φυσικά μόνον συμπτωματική δεν ήταν. Οπως δεν είναι συμπτωματικό και το γεγονός ότι η συνάντηση που έγινε με πρωτοβουλία της Ενωμένης Αριστεράς της Ισπανίας μερικές μέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ήταν η μόνη διεθνής εκδήλωση καταδίκης και αντίστασης στις επικίνδυνες αυτές εξελίξεις.

Οι αντιδράσεις αυτές βρίσκουν την εξήγησή τους σε ορισμένα από τα συμπεράσματα της συνάντησης: Στην κριτική της ΕΕ και της πολιτικής της, αρνητική εκτίμηση για τα αποτελέσματα του Αμστερνταμ, αντίθεση στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στην ΟΝΕ και έμμεσα στις αποφάσεις για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας. Επίσης, η υπογράμμιση της ανάγκης για μια άλλη "Ευρωπαϊκή οικοδόμηση και μια άλλη πορεία συνολικά στην Ευρώπη" κόντρα στην ΟΝΕ χωρίς ΝΑΤΟ δε χωράνε αυταπάτες που καλλιεργούν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο Συνασπισμός, που συμμετείχε στη συγκεκριμένη συνάντηση. Κάποιοι από τα πριν, στη διάρκεια αλλά κυρίως με την επιστροφή τους από τη Μαδρίτη έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να αποτρέψουν την πρωτοβουλία, να τη σπρώξουν σε άλλες κατευθύνσεις και αφού δεν τα κατάφεραν να τη συκοφαντήσουν, ο Συνασπισμός και ορισμένοι δημοσιογράφοι. Η "χολή" που εκτόξευε η "Αυγή" και ορισμένες άλλες εφημερίδες ενάντια στο Κόμμα μας είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο. Πολύ περισσότερο που στελέχη του Συνασπισμού όπως ο Ευρωβουλευτής Μ. Παπαγιαννάκης και το μέλος της ΚΕΠΕ Αθανασόπουλος εξέφρασαν με κάθε επισημότητα την αντίθεσή τους στις πρωτοβουλίες αυτές. Ο μεν πρώτος επικαλούμενος εσωτερικές εξελίξεις στην Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, ο δε δεύτερος γιατί διάκειται ευμενώς προς το ΝΑΤΟ. Ισως οι αντιδράσεις αυτές να έχουν και κάποια σχέση με το πρόσφατο άρθρο του Κ. Παντάγια για την "Κεντροαριστερά" και το ταμπού Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ. Αν τελικά στάθηκε δυνατόν να υπάρχει μια συντονισμένη αντίθεση στην επέκταση του ΝΑΤΟ και στη Σύνοδο Κορυφής στη Μαδρίτη αυτό ήταν αποτέλεσμα και της ιδιαίτερης επιμονής από την πλευρά του Κόμματός μας. Η σημασία της πρωτοβουλίας ενάντια στο ΝΑΤΟ νομίζουμε είναι προφανής αν πάρει κανείς υπόψη του την επίδραση που ασκούν τέτοιου είδους γεγονότα τόσο στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ όσο και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Δυνάμεις όπως ο Συνασπισμός, η Πρωτοβουλία για την Καταλονία και μερικές άλλες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για ένα πολιτικό μήνυμα, που να υπερασπίζεται την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Μάαστριχτ, την επεμβατική πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, το δήθεν αναπόφευκτο των διαδικασιών "παγκοσμιοποίησης". Ισχυρίσθηκαν ότι η ΟΝΕ και το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν "επιδρούν στην εθνική κυριαρχία" εξωράισε το ΝΑΤΟ. Αυτονόητη ήταν και η προσπάθειά τους να καθηλώσουν με διάφορες διατυπώσεις τα κινήματα και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις στις επιλογές της σοσιαλδημοκρατίας.

Οι δυνάμεις αυτές αντιστέκονται με κάθε μέσο, αν και με λιγότερη επιτυχία απ' ό,τι στο παρελθόν, στη συμμετοχή κομμουνιστικών κομμάτων και άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων είτε με πρόσχημα ότι δεν εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο, είτε επειδή προέρχονται από πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Είναι γεγονός ότι οι θεωρίες για "αριστερό Μάαστριχτ" δημιούργησαν πρόσθετες δυσκολίες. Φορείς και οι δυνάμεις που στήριξαν και στηρίζουν το Μάαστριχτ όπως είναι ο Συνασπισμός, η Πρωτοβουλία για την Καταλονία, το Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς της Ιρλανδίας ή η Ενωμένη Αριστερά της Φιλανδίας που συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας. Επιστρατεύτηκαν επιχειρήματα και προσχήματα στο στόχο της ανεργίας. Εμφανίστηκαν μετά τις εκλογές στη Γαλλία και την προώθηση της "ρήτρας για την απασχόληση" στη νέα αναθεωρημένη συνθήκη. Αρα κρίσιμο σημείο αποτελεί η ερμηνεία των εξελίξεων αυτών. Η ανάδειξη του θέματος της ανεργίας θα αποτελέσει νέο στοιχείο για την κλιμάκωση της πάλης ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά ή στο όνομα της καταπολέμησής της θα προωθηθούν σε αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να μείνει άθικτη η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΟΝΕ; Κανείς δεν αρνείται, και ούτε θα μπορούσε άλλωστε να κάνει κάτι τέτοιο αν θέλει να θεωρηθεί στοιχειωδώς αντικειμενικός ότι τόσο οι αγώνες όσο και τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα ανέδειξαν τη σαφή διαφωνία και αντίθεση ευρύτερων στρωμάτων των εργαζομένων με τις πολιτικές περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, στους μισθούς, στις κοινωνικές κατακτήσεις, με τις πολιτικές για την επίτευξη των στόχων του Μάαστριχτ. Η κατάσταση αυτή, οι διαφοροποιήσεις αυτές δεν ερμηνεύονται και άρα δεν αξιοποιούνται από όλες τις δυνάμεις με τον ίδιο τρόπο. Μερικές από τις πολιτικές δυνάμεις θεωρούν ήδη "τεράστιο" άλμα τα εκλογικά αποτελέσματα και μένουν εκεί. Αλλες, όπως το Κόμμα μας, τα θεωρούν απόδειξη των εφεδρειών που υπάρχουν στο μαζικό λαϊκό κίνημα και κυρίως των αναξιοποίητων δυνατοτήτων για πιο ριζοσπαστικές εξελίξεις. Γίνεται φανερή η σημασία και η οξύτητα της αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ενωμένης Αριστεράς Ισπανίας. Η αντιπαράθεση, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ανοιχτή σε πολλά από τα κόμματα της ομάδας.

Μικρό δείγμα των διαθέσεων των εργαζομένων στη Μαδρίτη αποτελεί ασφαλώς και ο τρόπος, με τον οποίο οι συγκεντρωθέντες στην ανοιχτή εκδήλωση σε στάδιο, υποδέχτηκαν τις θέσεις όλων των κομμάτων. Και φυσικά δεν είναι περίεργο ένα κοινό που καταχειροκρότησε τον Χ. Ανγκίτα όταν αναφέρθηκε στο δίλημμα "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" και κατήγγειλε την "Κεντροαριστερά" ως "μέσο διαιώνισης της εξουσίας του κεφαλαίου" να αποδοκιμάζει τις συστάσεις για υποταγή στην ταξική ειρήνη και στην ομόσπονδη Ευρωπαϊκή Ενωση του εκπροσώπου της Πρωτοβουλίας για την Καταλονία. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι το ίδιο κοινό δε χειροκρότησε τα περί ευθυνών της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία και άλλα που αναπτύχθηκαν στην ομιλία του εκπροσώπου του Συνασπισμού προφανώς με την ελπίδα κάποιας επιδοκιμασίας. Στη Μαδρίτη όμως υπήρχε και μια ανοιχτή αντιπαράθεση με αφορμή τη σύνταξη κάποιων συμπερασμάτων από τη συνάντηση. Τα συμπεράσματα αυτά είναι γνωστά από προηγούμενο δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη". Σκοπός του κειμένου ήταν να δώσει μια συνοπτική εικόνα των θεμάτων που εξετάστηκαν πολύ περισσότερο, που οι διαφορές που εκδηλώθηκαν σε μερικά κρίσιμα θέματα ήταν πολύ μεγάλες.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές τα "συμπεράσματα" είναι πιο πίσω από τις διαθέσεις τμημάτων των εργαζομένων και από την κατάσταση σ' ορισμένες χώρες. Και παρά το γεγονός ότι υπολείπονται και της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στη Γαλλία πριν από τις εκλογές. Είναι σχετικά προωθημένα για χώρες όπως Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, Φιλανδία ή τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (από τις οποίες, παρά την ανάγκη και τις προσπάθειες του Κόμματός μας δεν είχε προσκληθεί κανένα κόμμα). Γενικά μπορεί να εκτιμηθεί ότι τα "συμπεράσματα" είναι πίσω από τις απαιτήσεις της ζωής, υπολείπονται της όξυνσης των προβλημάτων και της κλιμάκωσης της επίθεσης του πολυεθνικού κεφαλαίου, όπως καταγράφηκε στη Διακυβερνητική. Είναι προπαντός πιο πίσω από τις ανάγκες του κινήματος αντίστασης και αντεπίθεσης των εργαζομένων. Ασφαλώς και θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η συμβολή στην παραπέρα ανάπτυξη των διεκδικήσεων, των πολυάριθμων κινημάτων, της κοινής δράσης των κομμουνιστικών και άλλων ευρύτερων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων μια πιο ουσιαστική αντιπαράθεση των εκπροσώπων κομμουνιστικών κομμάτων με το χαρακτήρα και την ουσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μηχανισμού των πολυεθνικών όπως και με τις βαθύτερες διεργασίες για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ. Μια τέτοια θεώρηση των εξελίξεων θα ανταποκρίνονταν περισσότερο στο αντικείμενο τόσο της Διακυβερνητικής όσο και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και δε θα έμενε στην απόρριψη ή την κριτική πλευρών και συνεπειών της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως διακρίνεται σε αρκετά σημεία των "συμπερασμάτων". Θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν είχε συμπεριληφθεί η αντίθεση. Π.χ. με τη ΔΕΕ, με τις συμφωνίες Σένγκεν, με τις ρυθμίσεις για την "Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας" κλπ., με νέα στοιχεία στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ετσι, η απόρριψη των σημερινών εξελίξεων και η ανάγκη για "μια άλλη Ευρωπαϊκή οικοδόμηση", για μια "άλλη πορεία στην Ευρώπη", για μια "άλλη Ευρώπη" θα ήταν πιο κοντά στα αιτήματα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, πέρα από την απόρριψη των "νεοφιλελεύθερων" σημερινών ρυθμίσεων.

Παρά τα προβλήματα αυτά υπάρχουν ωστόσο στοιχεία στα "συμπεράσματα" που μπορούν να αξιοποιηθούν στην πολιτική αντιπαράθεση για το χαρακτήρα της ΕΕ, με τις θεωρίες για "μονόδρομους", "απομόνωση", "αριστερό Μάαστριχτ" κλπ. Με δεδομένες τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των κομμάτων που ήταν παρόντα στη Μαδρίτη οι προτάσεις που πρόβαλε το Κόμμα μας εξυπηρετούσαν την ανάγκη το κείμενο των "συμπερασμάτων" να αντανακλά όσο ήταν δυνατόν τις ριζοσπαστικές διαθέσεις των κινημάτων και των λαών, να παίρνει θέση στα αποτελέσματα της Διακυβερνητικής, αλλά και συνολικά όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, να διευκολύνει την κοινή δράση και την κλιμάκωση της πάλης των εργαζομένων. Ενα από τα θέματα που έκρινε σκόπιμο να προβάλει η αντιπροσωπεία μας, τόσο πριν όσο και στη Μαδρίτη ήταν η ανάγκη ξεχωριστής αναφοράς στους κομμουνιστές, με δεδομένη την ιδιαίτερη συμβολή τους στην ανάπτυξη των κινημάτων και τον αυξημένο ρόλο τους. Ηταν ένα χρήσιμο τεστ. Φάνηκε ότι ο αντικομμουνισμός και τα διάφορα ταμπού είναι βαθιά ριζωμένα ειδικά σε εκείνες τις δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται "ευρωπαϊκές", που απορρίπτουν την ιστορική πείρα από την προσφορά του σοσιαλισμού. Φάνηκε και στο σημείο αυτό η υποκρισία του Συνασπισμού. Ενώ στη χώρα μας κάνει τόσο πολύ λόγο για το Γαλλικό ΚΚ και το "γαλλικό πείραμα" στη Μαδρίτη δε φαίνεται να κατάλαβε ποτέ του τη θέση του ΓΓ του Γαλλικού Κόμματος για τη γαλλική κυβέρνηση στο Αμστερνταμ. Και εδώ είναι φανερό ότι στη χώρα μας το Γαλλικό ΚΚ επιστρατεύεται αποκλειστικά και μόνον για να προχωρήσουν τα κεντροαριστερά σενάρια κυβερνητικής συμμετοχής. Η πρότασή μας που έκανε λόγο για "κοινή δράση στη βάση κοινών στόχων με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα της κάθε πολιτικής δύναμης" έγινε δεκτή. Δεν έγινε, όμως, δεκτή μια επόμενη τροποποίηση που αφορούσε το μήνυμα των εκλογών στη Βρετανία και στη Γαλλία. Στη θέση της προτεινόμενης διατύπωσης η αντιπροσωπεία μας είχε προτείνει: "... Από τη μια πλευρά υπάρχει μια νέα κατάσταση στην ΕΕ που δημιουργήθηκε από ένα πλατύ κίνημα που συνεχίζει να αναπτύσσεται σ' όλες τις χώρες - μέλη και που απορρίπτει το νεοφιλελευθερισμό και τις συμφωνίες του Μάαστριχτ. Με αυτό το μήνυμα ψήφισαν οι εκλογείς στη Βρετανία και Γαλλία, προβάλλοντας ταυτόχρονα μια άλλη πορεία για την εξέλιξη της Ευρώπης, προς μια κοινωνική και προοδευτική Ευρώπη". Διαφορετική ήταν η πρότασή μας και στο σημείο που γίνεται λόγος για τις "σταθερές προσπάθειες για αλλαγή πολιτικής σε κάθε χώρα που συμβάλλουν". Συγκεκριμένα υπογραμμίσαμε την "ανάγκη για μια άλλη πορεία της Ευρώπης προς όφελος των εργαζομένων".

Στο σημείο αυτό έγιναν δεκτές οι προτάσεις μας σχετικά με την ανάγκη υπεράσπισης και διεύρυνσης των κοινωνικών κατακτήσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δε συμπεριλήφθηκε όμως η διατύπωση "ώστε να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες που προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογίες και η συσσώρευση του πλούτου". Μετά από πρόταση της αντιπροσωπείας του Πορτογαλικού ΚΚ συμπεριλήφθηκε η ανάγκη "αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις και υπεράσπισης των δημόσιων υπηρεσιών". Οσον αφορά την εκτίμηση για τα αποτελέσματα του Αμστερνταμ η παρέμβαση της αντιπροσωπείας είχε σαν αποτέλεσμα την αρνητική αξιολόγησή τους "λαμβάνοντας υπόψη τα αιτήματα των αριστερών και κοινωνικών κινημάτων". Η σημασία της τροποποίησης αυτής είναι ολοφάνερη όπως ενδεικτική για τα νέα εμπόδια που επιχείρησαν να δημιουργήσουν ορισμένες δυνάμεις. Ωστόσο, δε στάθηκε δυνατόν να συμπεριληφθεί η αντίθεση στην ενσωμάτωση της Συνθήκης Σένγκεν όπως και η πρότασή μας για πάλη, με σκοπό τη μη επικύρωση της νέας συνθήκης από τα εθνικά κοινοβούλια. Υπάρχει, όμως, η αναφορά στα δημοψηφίσματα, που όπως φαίνεται από το κείμενο δεν περιορίζονται μόνον στο θέμα των αποτελεσμάτων της Διακυβερνητικής. Μετά από μια άλλη παρέμβαση της αντιπροσωπείας μας υιοθετήθηκε η διαπίστωση ότι "οι 15 (κυβερνήσεις) δεν αμφισβήτησαν καμιά από τις πολιτικές και τις κεντρικές κατευθύνσεις που προκαλούν τις αντιδράσεις πλατιών στρωμάτων". Πράγμα που συμβάλλει να μην καλλιεργούνται αυταπάτες περί της Γαλλικής και Βρετανικής "σοσιαλιστικής" πολιτικής.

Στην ομάδα που είχε επιφορτιστεί με τη σύνταξη των συμπερασμάτων, άνοιξε με πρωτοβουλία επίσης της αντιπροσωπείας του Κόμματός μας μια μεγάλης διάρκειας συζήτηση σχετικά με το ρόλο της γαλλικής κυβέρνησης. Η αντιπροσωπεία μας είχε τη γνώμη ότι δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια μια διατύπωση που έλεγε ότι "χάρη στην πίεση που άσκησαν πολιτικά και κοινωνικά προοδευτικά κινήματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως και η αριστερή γαλλική κυβέρνηση άρχισε η δημόσια συζήτηση για τις συνέπειες της ΟΝΕ στην απασχόληση κλπ. Η πολιτική σκοπιμότητα των εμπνευστών και υποστηρικτών μιας τέτοιας διατύπωσης είναι προφανής και δεν ήταν δυνατόν να καλυφθεί με επιχειρήματα ότι είναι δήθεν θέμα αποκλειστικά των Γάλλων να αξιολογούν την κυβέρνησή τους ή ότι με τις θέσεις της η γαλλική κυβέρνηση προκάλεσε πανικό στη Βόννη, γιατί ήταν η πρώτη κυβέρνηση που παραδεχόταν τα αδιέξοδα του Μάαστριχτ. Τις παραπάνω απόψεις δεν τις συμμερίζονταν όλοι οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων από τη Γαλλία. Ετσι με τη συμβολή της αντιπροσωπείας του Κινήματος των Πολιτών, του Πορτογαλικού ΚΚ και του ΑΚΕΛ βρέθηκε μια διατύπωση που ανταποκρίνεται περισσότερο στην αλήθεια. Το κείμενο διαπιστώνει ότι η "γαλλική κυβέρνηση έθεσε το θέμα στο Αμστερνταμ". Η φράση αυτή ολοκληρώνεται με την προηγούμενη εκτίμηση ότι όλες οι κυβερνήσεις δεν αμφισβητούν τις πολιτικές που γεννούν ανεργία, φτώχεια κ. ά. Δεκτές έγιναν οι τροποποιήσεις που προτείναμε στο σημείο για το ΝΑΤΟ, η αντίθεση στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, η αντίθεση στις "επιχειρήσεις διαχείρισης των κρίσεων και ανθρωπιστικής βοήθειας από τον ΟΑΣΕ", ο σεβασμός των αρχών του Ελσίνκι κλπ.

Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν νομίζουμε αρκετά ανάγλυφα τις διεργασίες, τα προβλήματα αλλά και τις μεγάλες ευθύνες των κομμουνιστών στην ανάπτυξη των αγώνων αντίστασης και θετικών εξελίξεων συνολικά στην Ευρώπη. Υπογραμμίζουν την εκτίμηση του 15ου Συνεδρίου για την αποτελεσματικότητα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε σχέση με την κοινή δράση, την ιδεολογική και οργανωτική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, κυρίως με ποιους όρους και προϋποθέσεις δικαιολογείται η αποτελεσματικότητα. Οπως και στο παρελθόν το ΚΚΕ συμμετέχει σε διεθνείς πρωτοβουλίες ευρύτερων δυνάμεων που έχουν στοιχεία αντίστασης και δίνουν δυνατότητες έκφρασης αντιθέσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ. Στις πρωτοβουλίες αυτές το ΚΚΕ καταθέτει ολοκληρωμένα τις θέσεις και την πείρα από τη δράση του και ασκεί κριτική σε όσες απόψεις θεωρεί λαθεμένες από όπου και αν προέρχονται. Ιδιαίτερα σ' εκείνες τις απόψεις που είναι εμπόδιο στην ανάγκη συσπειρώσεων και πάλης ενάντια στη "νέα τάξη πραγμάτων", στην κοινή δράση της εργατικής τάξης και των λαών. Οπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα της συνάντησης στη Μαδρίτη μια τέτοια προσπάθεια επηρεάζει θετικά διεργασίες σε ευρύτερες δυνάμεις, μπορεί να ενισχύσει την πάλη των εργαζομένων για την υπεράσπιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους και να συμβάλει σε θετικές διεθνείς εξελίξεις.

Μπάμπης ΑΓΓΟΥΡΑΚΗΣ