To ποιοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση στην Αλβανία είναι τόσο φανερό που δεν το αρνούνται ούτε οι ίδιοι οι δράστες του εγκλήματος. Σε προχτεσινή ανταπόκριση της "Ουάσιγκτον Ποστ" τονίζεται μεταξύ άλλων ότι "οι ΗΠΑ έβλεπαν την Αλβανία ως κλειδί για την εξασφάλιση της σταθερότητας στα Βαλκάνια και με αυτό το σκεπτικό είχαν υποστηρίξει σθεναρά την κυβέρνηση Μπερίσα...". Πραγματικά, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ εξάντλησαν κάθε δυνατό μέσο προκειμένου να στήσουν - κατασκευάσουν καπιταλισμό στη χώρα και να εξασφαλίσουν ένα ακόμα φυλάκιο - ορμητήριο για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων. Μετά την εκλογή του Μπερίσα και την πασίγνωστη "έκκλησή" του, τόσο το ΔΝΤ, όσο τα κοινοτικά ταμεία και οι άλλοι κρουνοί του ιμπεριαλισμού άνοιξαν και πλημμύρισαν κάποιους για να στεγνώσουν εντελώς τον υπόλοιπο λαό. Τα τελευταία πέντε χρόνια, μόνο από τα κοινοτικά ταμεία η Αλβανία έλαβε "στα φανερά" 450 εκατομμύρια ECU, δηλαδή τη σημαντικότερη κατά κεφαλήν βοήθεια που έχει χορηγηθεί από την ΕΕ σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτή η "μεγάλη μοιρασιά" στόχευε στη στήριξη των "δικών τους παιδιών", τον αποκλεισμό των δυνατοτήτων αυτοτελούς ανάπτυξης της χώρας, τη σφυρηλάτηση των μηχανισμών εξάρτησης προκειμένου να είναι πάντα ευάλωτοι να συρθούν στα σχέδια - ρόλους που θα τους αναθέτανε για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Αυτού του είδους η επιλογή "της σπιτωμένης" από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σαν τρόπος της οικονομικής και πολιτικής "ανάπτυξης", οδηγεί πάντα στο εμπόριο του κοπανιστού αέρα, τη διαφθορά, το έγκλημα, τον αυταρχισμό προκειμένου να επιβάλλεται και να συντηρείται. Σ' αυτό το παιχνίδι η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο έκαναν τα "στραβά μάτια", αλλά γνωρίζοντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που άλλωστε ήταν ολοφάνερα, ακολουθώντας την τακτική τού "ο καλός μαθητής πρέπει να κινείται και να φαίνεται...", έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν προκειμένου να διευκολύνουν την επιτυχή ολοκλήρωση του εγκλήματος, όχι μόνο μέσα από τα κέντρα των αποφάσεων που μετέχουν (ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΔΕΕ κ.ά.) αλλά παίρνοντας και "δημιουργικές" πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Για παράδειγμα, μπορούμε να θυμηθούμε την ανάληψη της προεκλογικής εκστρατείας του Μπερίσα από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ή την πρόσφατη γραπτή πρόσκληση από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στον Αλβανό Πρόεδρο, ενώ είχε βουίξει το σκάνδαλο "των πυραμίδων".

Τώρα που ο λαός της Αλβανίας έφτασε στην απόγνωση και ζητάει άμεσα άλλη επιλογή, πάλι οι καλοθελητές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ τρέχουν να την "καναλιζάρουν" στα δικά τους μέτρα και προδιαγραφές, ανεξάρτητα από πρόσωπα και τελικά πολιτικά σχήματα. Αν αυτό σημαίνει διατήρηση, απομάκρυνση, ή αποδυνάμωση του Μπερίσα, δεν έχει γι' αυτούς τόση σημασία όσο η διαιώνιση της ληστρικής τους παρουσίας. Επίσης, αν αυτό επιτευχθεί με απευθείας στρατιωτική επέμβαση πολυεθνικής δύναμης, με την επέμβαση κάποιας χώρας ή με την επέμβαση της λεγόμενης "οικονομικής βοήθειας", πάλι δεν έχει για τον ιμπεριαλισμό ουσιαστική διαφορά, στο βαθμό που εξασφαλίζει το ρόλο του στην περιοχή, μακριά από τις προσδοκίες του εξεγερμένου λαού της Αλβανίας, αλλά και τις ελπίδες των λαών ολόκληρης της περιοχής των Βαλκανίων. Γι' αυτό και ο ιμπεριαλισμός φροντίζει να έχει όλες τις επιλογές ανοιχτές και για όλες να προετοιμάζει την κοινή γνώμη. Με κυνισμό μιλούν για "δικαιώματα διαιτησίας", για "στρατιωτικές επεμβάσεις" και την ίδια ώρα τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ δηλώνουν με όλους τους τρόπους ότι θα συνεχίσουν τη χρηματοδότηση. (Ηταν από τα πρώτα που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και, επίσης, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ν. Μπερνς, από την περασμένη Τρίτη ακόμα δήλωνε πως για κανένα λόγο δε θα διακοπεί η αποστολή των 27 εκατ. δολαρίων)!!!

Σε αυτά τα πλαίσια οι παράγοντες της ελληνικής πολιτικής προσπαθούν να μη "χάσουν επαφή" με καμιά από τις εκδοχές "λύσεων" στους ιμπεριαλιστικούς φακέλους και δηλώνουν πάλι "παρών" για όλες τις χρήσεις... Για παράδειγμα, θεωρείται "έξυπνη" πολιτική που ο Ελληνας υφυπουργός Εξωτερικών θα επισκεφτεί τα Τίρανα αμέσως μετά τον Ολλανδό που προεδρεύει στην ΕΕ, προκειμένου να προωθήσουν από κοινού για άλλη μια φορά την "πολιτική λύση" στα μέτρα τους, ερήμην του εξεγερμένου λαού. Την ίδια ακριβώς ώρα δεν αποκλείουν την εκδοχή της στρατιωτικής επέμβασης, είτε με τη μορφή της λεγόμενης πολυεθνικής, είτε ακόμα με ειδική "μεμονωμένη αποστολή" με το άλλοθι του "σωτήρα της μειονότητας". Τέτοιες σκέψεις δεν είναι μόνο επικίνδυνες, αλλά και παράλογες, αφού η μειονότητα είναι αναπόσπαστο μέρος του αλβανικού λαού και τα προβλήματά της δε διαφέρουν από αυτά για τα οποία μάχονται εκείνοι που έχουν εξεγερθεί. Ισα - ίσα, η θέση της μειονότητας είναι μαζί με τα αδέλφια τους Αλβανούς να αγωνίζονται ενάντια σε όλους εκείνους που τους θέλουν μόνιμα άλλοθι και θύματα.

Ο εξεγερμένος λαός της Αλβανίας, που ξεκίνησε με οικονομικά αιτήματα και σιγά - σιγά ωρίμασε σε πολιτικά, αλλά απέκτησε και κάποια στοιχεία ανώτερης οργάνωσης, όχι μόνο δεν έχει ανάγκη από αυτά που του "μαγειρεύουν" μικροί και μεγάλοι ιμπεριαλιστές για να τρώνε μόνοι τους, αλλά ακριβώς εξεγείρεται ενάντια σε αυτού τους είδους τις μαγειρικές που έγιναν στην πλάτη του και ενάντιά του όλα αυτά τα χρόνια. Σ' αυτό του τον αγώνα χρειάζεται την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, αφού το να "ξινίζει η σούπα" του ιμπεριαλισμού στην περιοχή είναι υπόθεση που μας αφορά όλους.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

ΣΠΟΤ

Αυτού του είδους η επιλογή "της σπιτωμένης" από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σαν τρόπος της οικονομικής και πολιτικής "ανάπτυξης", οδηγεί πάντα στο εμπόριο του κοπανιστού αέρα, τη διαφθορά, το έγκλημα, τον αυταρχισμό προκειμένου να επιβάλλεται και να συντηρείται. Σ' αυτό το παιχνίδι η ελληνική κυβέρνηση και άλλες πολιτικές δυνάμεις έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν προκειμένου να διευκολύνουν την επιτυχή ολοκλήρωση του εγκλήματος

- Ποια είναι τα αποτελέσματα από τις εκπτώσεις για τον εμπορικό κόσμο; Πώς κινήθηκε η αγορά και ποιοι παράγοντες επηρέασαν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα;

Η αγορά ακολούθησε αυτόν το ρυθμό που είχαμε προβλέψει, δηλαδή τον υποτονικό ρυθμό. Και αυτό, γιατί οι προϋποθέσεις ήταν συγκεκριμένες και γνωστές για το ποια θα ήταν τα αποτελέσματα των εκπτώσεων. Οι οικονομικές δυνατότητες των καταναλωτών είναι δεδομένες, με τις μεγάλες οικογενειακές επιβαρύνσεις από τις ΔΕΚΟ, τους ισχνούς οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τη μη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, των συνταξιούχων. Ολοι αυτοί είναι παράγοντες της μείωσης του τζίρου των καταστημάτων. Η αγορά κινήθηκε σε υποτονικούς ρυθμούς και ο τζίρος σημείωσε πτώση 10%-30% συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Εξάλλου, ένας άλλος παράγοντας της πτώσης του τζίρου είναι ότι τα μεγάλα καταστήματα προαναγγέλλουν και πραγματοποιούν πιο μπροστά εκπτώσεις και έτσι καρπώνονται το μέρος εκείνο των λαϊκών εισοδημάτων που προορίζονται για αγορές στις εκπτώσεις. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι ο νόμος προβλέπει ότι η έναρξη και η λήξη των εκπτώσεων αποφασίζεται από τους κατά τόπους εμπορικούς συλλόγους. Η τακτική αυτή, δε, ακολουθείται από τα καταστήματα αυτά με την ανοχή της πολιτείας και του αρμόδιου υπουργείου.

- Είναι κοινό μυστικό ότι κάθε χρόνο οι εκπτώσεις συνεχίζονται ανεπίσημα από πολλά εμπορικά καταστήματα και μετά την επίσημη λήξη τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Δυστυχώς, η μορφή των εκπτώσεων - έτσι όπως έχει επικρατήσει σήμερα - έχει υποστεί αλλοιώσεις και τα μεγάλα, τα "επώνυμα" καταστήματα προσπαθούν να τη διευρύνουν αυτή την αλλοίωση, με αντικειμενικό σκοπό την κατάργηση των εκπτώσεων. Κι αυτό, εφόσον εξασφαλίζουν τη συνεχή προβολή των εμπορευμάτων τους σε όλη τη διάρκεια του έτους με διάφορες προσφορές, παρά και ενάντια σε οποιεσδήποτε νομικές δεσμεύσεις. Εμείς ως συνδικαλιστικά όργανα εμμένουμε στην άποψη ότι οι εκπτώσεις πρέπει να έχουν συγκεκριμένη χρονική διάρκεια και να πραγματοποιούνται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, Φλεβάρη και Αύγουστο και δυστυχώς έχει επεκταθεί στο Γενάρη και τον Ιούλη. Πάντοτε το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν υπέρ των συγκεκριμένων ορίων και εμμένουμε σε αυτά.

- Πώς μπορεί να διασφαλιστεί ο θεσμός των εκπτώσεων; Πώς στέκεται απέναντι σ' αυτόν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης;

Για να διασφαλιστεί ο θεσμός των εκπτώσεων, βασική προϋπόθεση είναι να ισχύσουν οι νόμοι του κράτους που υπάρχουν και η πολιτεία να έχει τον πρώτο λόγο στην εφαρμογή αυτών των νόμων. Η πολιτεία έχει υποχρέωση στην περιφρούρηση των νόμων και τα συνδικαλιστικά όργανα του εμπορίου θα είναι αρωγοί σε μια τέτοια προσπάθεια. Οι συνεχείς προσφορές των διαφόρων εμπορευμάτων εκφυλίζουν το θεσμό των εκπτώσεων και καιρός είναι να αποκτήσει τη βαρύτητα που του ανήκει. Είναι σκόπιμες οι συνεχείς προσφορές, με κύριο στόχο το μηδενισμό των μικρών επιχειρήσεων. Η έννοια του θεσμού των εκπτώσεων, όπως έχει διαμορφωθεί, δεν είναι προς το συμφέρον της πλειονότητας των εμπόρων. Απαιτείται η διασφάλισή του και η προστασία του θεσμού και του εμπορίου από τις προσφορές που πραγματοποιούν όλο το χρόνο τα μεγάλα καταστήματα.

Μ. Ζ.