Φωτ.

Ο αγωνιστής ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡΙΔΗΣ, του οποίου η καρδιά έπαψε να χτυπά στις 13 Μάρτη 1978, καταγόταν από τη Μικρά Ασία. Γεννήθηκε το 1912. Στην Ελλάδα ήρθε το 1924 και ζούσε στο χωριό Ελάφι Γρεβενών. Το 1943 εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Το 1946 βγήκε και πάλι στο βουνό, στο ΔΣΕ, στο τμήμα του Σοφιανού. Πολέμησε με παλικαριά, σε μια μάχη τραυματίστηκε και έχασε το αριστερό χέρι του.

Εζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Τσεχοσλοβακία και τη Ρουμανία, όπου δούλεψε σε διάφορες δουλιές.

Επαναπατρίστηκε το 1978 και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ηταν μέλος του ΚΚΕ και του τοπικού Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ ως το θάνατό του.

Στη μνήμη του, η γυναίκα του Μαρία, τα παιδιά του Κίτσα, Νίκος, Κυριάκος, Αννα και τα εγγόνια του πρόσφεραν 5.000 δρχ, στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟ Θεσσαλονίκης, και 5.000 δρχ. στο Ενημερωτικό Δελτίο των Πολ. Προσφύγων.

* * *

Στη μνήμη των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ: ΚΩΣΤΑ ΔΙΑΚΟΥΜΗ,ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Ζούδι) και ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ από το Μοναστήρι Τριφυλίας Μεσσηνίας, ένας συναγωνιστής τους προσφέρει στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Νέου Ηρακλείου, 20.000 δρχ. για τη μάχη των εκλογών.

* * *

Στη μνήμη του ΟΘΩΝΑ ΔΡΙΒΑΛΙΑΡΗ, από την Καλλιρρόη Μεσσηνίας, πρωτοπόρου της Εθνικής Αντίστασης, οι Κώστας Λυμπερόπουλος, Λυκούργος Σιώρης, Σταύρος Τσομής και Νίκος Γιαλαμάς προσφέρουν 10.000 δρχ. για ενίσχυση του «Ριζοσπάστη».

* * *

Φωτ.

Στις 20 Φλεβάρη συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από το θάνατο του νεολαίου, του συνδικαλιστή ΝΙΚΟΥ ΜΑΚΡΗ. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Πέθανε, σε ηλικία 30 χρόνων, στις 20 Φλεβάρη 1996.

Από τα μαθητικά του χρόνια, δραστηριοποιήθηκε στο προοδευτικό κίνημα. Δραστήριο μέλος της ΚΝΕ και στη συνέχεια μέλος του ΚΚΕ στην Κομματική Οργάνωση της Ιονικής Τράπεζας.

Παράλληλα, διακρίθηκε για τη συνδικαλιστική δράση του, ως μέλος της ΕΣΑΚ, στους αγώνες του συλλόγου και της ΟΤΟΕ. Ηταν υπόδειγμα εργαζόμενου, άψογος ως συνδικαλιστής και μαχητικός αγωνιστής. Χαρακτηριστικά, που αποσπούσαν την εκτίμηση και το σεβασμό συναδέλφων, συναγωνιστών και συντρόφων.

Είχε έντονα τα στοιχεία της εργατικότητας, κριτικής και αυτοκριτικής, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.

Το πιο αξιόλογο είναι ότι ο Νίκος Μακρής, με σοβαρά προβλήματα υγείας, και χωρίς προοπτική βελτίωσης, έμεινε όρθιος, παραμένοντας πιστός στις ιδέες του και τα οράματα για κοινωνική δικαιοσύνη, παγκόσμια ειρήνη και σοσιαλισμό ως την ώρα που η αρρώστια που πλήττει την ανθρωπότητα, του έκοψε το νήμα της ζωής.

Αντ. Ντίνος, Ιονική Τράπεζα

* * *

Στη μνήμη των ΤΑΣΟΥ ΟΡΦΑΝΙΔΗ, ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ και ΓΙΩΡΓΗ ΜΑΡΑΝΤΙΔΗ, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και μαχητών του ΔΣΕ, που έσυραν το χορό ψηλά με τους αντάρτες και τώρα νεκροί στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες, προσφέρουμε 30.000 δρχ. στο «Ριζοσπάστη» και 120.000 δρχ. στην ΚΟΒ Σκύδρας. Πιστεύουμε ότι όλοι οι εν ζωή πατριώτες, άσχετα από ο,τι τους χώριζε στο παρελθόν, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για το χτίσιμο του Δημοκρατικού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου.

Αξίζει δόξα, τιμή και ευγνωμοσύνη σε όσους αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν και τελικά έδωσαν και τη ζωή τους, θυσία στον αγώνα για λευτεριά, δημοκρατία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Πολλά υπέφερε ο λαός της Ελλάδας στη δεκαετία του '40 και '50. Για όλα αυτά είναι αλήθεια ότι η λήθη είναι αρετή. Ομως και η μνήμη είναι μεγάλο χρέος κάθε πατριώτη. Αιώνια τιμή, δόξα και ευγνωμοσύνη στους νεκρούς αγωνιστές αδελφούς και πατέρα μας.

Ελένη Ορφανίδου - Χατζηγιαννίδου, Κυριάκος, Στάθης, Ιωαννίδης, Γιάννης Μαραντίδης

* * *

Φωτ.

Την Κυριακή, 5 Μάρτη στις 10.30 π.μ., στην ενορία Ζωοδόχου Πηγής στα Κάτω Πατήσια, θα γίνει το 40ήμερο μνημόσυνο του αγωνιστή ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΟΒΟΥ, μέλους του ΚΚΕ από το 1943. Γεννήθηκε στο Λιανοκλάδι Φθιώτιδας το 1921. Το 1934 εγκαταστάθηκε στη Λαμία και δούλευε ως τσαγκάρης. ΕΠΟΝίτης στην Κατοχή, το καλοκαίρι του 1944 εντάχθηκε στην Εθνική Πολιτοφυλακή, με διοικητή τον συνταγματάρχη Σπάθη. Μετά τη Βάρκιζα πιάστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στο Ρέθυμνο, στη Μακρόνησο, στον Αϊ - Στράτη. Αφέθηκε ελεύθερος το 1952, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Το 1969 αρρώστησε βαριά, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται, «το κατά δύναμιν», όπως έλεγε, για τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Πέθανε στις 5 Φλεβάρη 2000.

Στη μνήμη του, η σύζυγός του, τα παιδιά και τα εγγόνια του προσφέρουν στο ΚΚΕ 25.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ «Τρεις Γέφυρες».

• Τα μέλη της ΚΟΒ «Τρεις Γέφυρες», της οποίας ήταν μέλος, τιμούν τη στάση του αγωνιστή Δημήτρη Κολοβού, ο οποίος για πολλά χρόνια - από την αναπηρική καρέκλα - βοήθησε την ΚΟΒ, τόσο με την ήπια στάση του, όσο και με τη συνεχή οικονομική στήριξη της οργάνωσης και του ΚΚΕ.

Οι νεότεροι κομμουνιστές στο πρόσωπο του Δημήτρη Κολοβού αναγνωρίζουν την παλικαριά, την πίστη και τη συνέπεια, αρετές που χαρακτηρίζουν τους κομμουνιστές, και, όπως γράφουν, υπόσχονται να του μοιάσουν στο δύσκολο, αλλά όμορφο αγώνα, όπως θα ήθελε και εκείνος.