Αλα τις αρπαχτή οι "εκσυγχρο...ληστές", δικέ μου!

Αυτή, ντε, για τα Ταμεία...

Καλά, ξεπέρασαν και την πιο οργιώδη φαντασία!

Δηλαδή ο Μεταξάς κι ο Μακαρέζος, που 'χαν προσπαθήσει να βάλουν χέρι στο πουγκί των Ασφαλιστικών Ταμείων, είναι άγιοι μπροστά σε τούτους τους... Σημίτες!

Καλά, ρε παιδιά...

Ξέρουμε ότι με τις Τζουμακίες σας, τα "δωράκια" στους εαυτούς σας, τάξης 500 εκατομμυρίων και άνω (που 'χε πει κι ο "μεγάλος"...) τις απαλλαγές, τη φοροκλοπή, έχετε φτιάξει κάτι τρύπες νααα...

Αλλά, απ' τα Ταμεία, ρε αθεόφοβοι;

Κι έτσι, στη ζούλα;

Ετσι, στη νύχτα, να μη σας πάρουν είδηση;

Πιο ατζαμήδες έκσυγχρο...ληστές δεν έχουν ματαδεί τα παγκόσμια χρονικά...

Αλλά, τα Ταμεία βρήκατε; Τζουμάκες;

Που ξέρατε - αν το ξέρατε, γιατί είστε απολύτως άσχετοι - ότι για τα Ταμεία θα ξεσηκωθεί το Σύμπαν...

Τόσο σκιτζήδες... Τόσο μαθητευόμενοι μάγοι... Τόσο ανεπίδεκτοι... Και καλά θέλατε να βάλετε στο χέρι τα αποθεματικά (μιλάμε για πολλά - πολλά λεφτά, γύρω στα 3 τρισ. από 236 Ταμεία και 51 ΔΕΚΟ ή 12% του ΑΕΠ)!

Τόσοι σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι, επικοινωνιολόγοι, ο Θέμελης, ο "στρατηγός" Τσουκάτος, γύρω στον καθηγητή Shμίτ, κανείς δε βρέθηκε να πει: "Μια στιγμή βρε παιδιά, μη το κάνουμε έτσι χοντρά. Ας το ανακοινώσουμε σαν "προσωπική άποψη", του Γιάννου, (που έτσι κι αλλιώς είναι καμένο χαρτί με τις συνεχείς Τζουμακίες του) να δούμε αντιδράσεις, μετά να καλέσουμε σε "κοινωνικό" (αλλά λένε, για συντομία, "κυνικό") διάλογο τις παραγωγικές τάξεις (δηλαδή τους διορισμένους από εμάς τους ίδιους συνδικαλιστές στα ΔΣ των Ταμείων και τους διοικητές τους, πάλι δικούς μας), και έτσι σταδιακά να τους τα πάρουμε όλα, και να μας πουν και "ευχαριστώ" μας απαλλάξατε από ένα βάρος... τόσα λεφτά, δεν ξέραμε τι να τα κάνουμε...". Αλλά πού... πού είναι ο εκσυγχρονισμός; Πού είναι οι θεσμοθετημένες διαδικασίες; Πού είναι η συμμετοχή των ενδιαφερομένων; Πού είναι ο διάλογος;

Πουθενά! πουθενά!

Και μόλις τους κάνουν τσακωτούς, επ' αυτοφώρω, βγαίνουν και δικαιολογούνται σαν άπειροι κλέφτες: "Ατυχής η ενέργεια... Εντάξει, εθελοντικά είπαμε... κι άλλα τέτοια...

Αλλά ο λαός, που απ' τη μια ταλαιπωρείται, αλλά απ' την άλλη γελάει με τα καμώματα του "τσίρκου Shμίτ", ετοιμάζεται απ' όλες τις μεριές, σταθερά και δυναμικά, να βγάλει την κραυγή

"Βρε ουστ!, εκσυγχρο...ληστές"!

και να απαλλαγεί οριστικά από τη "συμμορία των τεσσάρων"...

Ο (μείον στο Ταμείον...)

σ. Αλέξης

Πενήντα τρία χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη μάχη της Κοκκινιάς. Τότε, που στις 6, 7 και 8 Μάρτη του 1944, τα τμήματα τους ΕΛΑΣ της Αθήνας έδωσαν τη μεγαλύτερη νικηφόρα μάχη που δόθηκε ποτέ σε κατοικημένη περιοχή στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Χτες το απόγευμα, οι οικογένειες των ηρωικών νεκρών της μάχης εκείνης, αλλά και κάποιοι που πήραν μέρος σ' αυτήν, καθώς και πολλοί κάτοικοι της Νίκαιας συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Δαβάκη. Βρέθηκαν εκεί για να αποτίσουν φόρο τιμής στους μαχητές που πρόσφεραν το πολυτιμότερο αγαθό- την ίδια τους τη ζωή - στον αγώνα της λευτεριάς. Τη χτεσινή εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος Νίκαιας και το Τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ.

Εκείνο το Μάρτη, λίγους μήνες πριν την απελευθέρωση, τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ πολέμησαν εναντίον 200 Γερμανοτσολιάδων και 30 πάνοπλων Γερμανών στρατιωτών. Ηταν μια σφοδρή μάχη. Στενό το στενό, δρόμο το δρόμο,

γειτονιά τη γειτονιά, οι άντρες του ΕΛΑΣ χτυπήθηκαν με τους προδότες και τους Γερμανούς. Η έκβαση της μάχης για τα τμήματα του ΕΛΑΣ ήταν νικηφόρα, αλλά και ο φόρος αίματος βαρύς. Δεκαπέντε πατριώτες άφησαν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους της πόλης. Περισσότεροι, όμως, από 30 Γερμανοτσολιάδες και Γερμανοί σκοτώθηκαν στις τριήμερες συγκρούσεις. Οι φοβερές αυτές οδομαχίες συγκλόνισαν ολόκληρη την Ελλάδα, ο απόηχός τους έφτασε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το "σάλπισμα", όμως, της λευτεριάς έφτασε και στο τελευταίο άκρο της χώρας.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Πεσόντων που βρίσκεται στην πλατεία Δαβάκη. Οι συγκεντρωμένοι, συγκινημένοι, τραγούδησαν το "πέσατε θύματα αδέρφια εσείς...", ενώ ανάμεσα στα στεφάνια που κατατέθηκαν ήταν της ΝΕ Πειραιά του ΚΚΕ, της τοπικής Οργάνωσης του Κόμματος, του δημάρχου της πόλης Β. Τράπαλη,της επικεφαλής της "Δημοκρατικής Ενότητας" Βέρας Νικολαϊδου,πολλών παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ, καθώς και άλλων αντιστασιακών οργανώσεων.

Στη συνέχεια, ο κόσμος κατευθύνθηκε στο Δημοτικό Θέατρο της Νίκαιας, όπου αρχικά το λόγο πήρε ο Λάζαρος Κωνσταντινίδης,γραμματέας της ΠΕΑΕΑ Κοκκινιάς. Ο Λ. Κωνσταντινίδης, ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στους νεκρούς και στα μηνύματα του αγώνα τους, μίλησε για τη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας μας, για το εισόδημα των εργαζομένων, που συνεχώς μειώνεται, και για την κυβέρνηση, που, πιστή στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, ακολουθεί αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο.

"Εμείς οι αντιστασιακοί, πιστοί στα οράματά μας, τα ανεκπλήρωτα, θα αντιστεκόμαστε, όσο ζούμε, δίπλα στις δυνάμεις εκείνες που αγωνίζονται για τα ακριβότερα ιδανικά: Την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία και την προκοπή του τόπου. Ολος ο λαός, κάθε πατριώτης - ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο που ανήκει - πρέπει να αγωνιστεί για τη δημιουργία πλατιού αντιπολεμικού μετώπου. Μόνο έτσι θα μπει φραγμός στα σχέδια της "νέας τάξης πραγμάτων"", υπογράμμισε ο Λάζαρος Κωνσταντινίδης.

Επίσης, στην εκδήλωση μίλησαν ο Αν. Αντωνίου από την ΠΣΑΕΑ, ο οποίος τόνισε ότι "σήμερα η Κοκκινιά τιμάει τους ήρωες νεκρούς της, που υπερασπίστηκαν τη λευτεριά της πατρίδας", και ο δήμαρχος Β. Τράπαλης.

Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια από την εποχή του αγώνα, που τραγούδησε η χορωδία της ΠΕΑΕΑ και με χορευτικά συγκροτήματα από την Ενωση Ποντίων και την Ενωση Κρητών Νίκαιας και Κορυδαλλού.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στο Δημοτικό Θέατρο της Νίκαιας, όπου, μετά τους ομιλητές, η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια από τη χορωδία της ΠΕΑΕΑ και με χορευτικά συγκροτήματα από την Ενωση Ποντίων και την Ενωση Κρητών Νίκαιας και Κορυδαλλού

Από την κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Πεσόντων, που βρίσκεται στην πλατεία Δαβάκη