Η ομιλία του Κ. Σημίτη, καθόλου τυχαία ενώπιον των συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, σηματοδοτεί, κατά τρόπο σαφή και κυνικό κατά πώς συνηθίζει, τη "νέα" επίθεση της κυβέρνησης κατά των πολύχρονων κατακτήσεων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, σε ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο, έρχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στο κυβερνών κόμμα και την αποκήρυξη των όποιων σοσιαλδημοκρατικών διακηρύξεων.

Ο πρωθυπουργός φρόντισε, λίγο πριν την έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτης που στήνει το κυβερνών κόμμα, να καταστήσει σαφείς τις θέσεις της κυβέρνησης και να περιγράψει το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθούν οι σχετικές πρωτοβουλίες. Δεν άφησε κανένα περιθώριο για αυταπάτες σχετικά με τη "νέα" δέσμη των αντιλαϊκών μέτρων που προετοιμάζει η κυβέρνηση. Τα μέτρα αυτά στοχεύουν κατ' ευθείαν στην καρδιά των πολύχρονων κατακτήσεων των εργαζομένων, αφού αφορούν το δικαίωμα στη δουλιά και την κοινωνική ασφάλιση.

Ο Κ. Σημίτης, με την ομιλία του, επιχείρησε να περάσει την αντίληψη ότι "προσαρμογή" στη νέα, εφιαλτική για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, πραγματικότητα που διαμορφώνουν το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές σημαίνει υποταγή σ' αυτήν χωρίς αντιρρήσεις. Κάθε άλλη εναλλακτική πρόταση είναι μάταιη, υπογράμμιζε σε κάθε ευκαιρία. Προχώρησε, μάλιστα, ακόμα περισσότερο και ζήτησε την ενεργό στήριξη αυτών των νεοφιλελεύθερων επιλογών από τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους και την ...Αριστερά!

Είναι χαρακτηριστικές οι "αφετηριακές" διαπιστώσεις του Κ. Σημίτη, ακριβώς γιατί αυτές είναι που τελικά καθορίζουν τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στη σύγχρονη πραγματικότητα και τις εξελίξεις. (Θα χρειαστεί, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η ουσία της βαθύτατα νεοσυντηρητικής σκέψης να παρατεθούν σχετικά εκτενή αποσπάσματα).

Επισείοντας την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας της αγοράς, ο πρωθυπουργός αποφαίνεται: "Δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε στη, μέσα σε εθνικά πλαίσια, ρυθμισμένη οικονομία. Οι θεσμοί της οικονομίας αυτής και οι προστασίες που εξακολουθεί να παρέχει - αν και σε φθίνοντα βαθμό - ζουν το λυκόφως τους. Δε βρισκόμαστε μπροστά σε μία αναθεώρηση της κοινωνικής προστασίας. Αντιμετωπίζουμε την εκ των πραγμάτων αναμόρφωση του παραδοσιακού κοινωνικού κράτους. Δε βρισκόμαστε σε μια παροδική, όπως άλλοτε, αύξηση της ανεργίας. Αντιμετωπίζουμε τη συρρίκνωση της εγγυημένης από τις μεγάλες επιχειρήσεις και το κράτος απασχόλησης. Δεν αντιμετωπίζουμε μια κρίση του καπιταλισμού με τα γνωστά από την ιστορία χαρακτηριστικά της. Αντιμετωπίζουμε μια κολοσσιαία επανάσταση στον τρόπο ζωής των κοινωνιών".

Στη συνέχεια βάλθηκε να πείσει ότι είναι μάταιο να υπάρξει αντίσταση στο κεφάλαιο, γιατί "έχει αποκτήσει δύο νέα πανίσχυρα όπλα στον κοινωνικό ανταγωνισμό (!): Την ευκολία να μεταναστεύει, ουσιαστικά ανεξέλεγκτα, σε περιοχές χαμηλού κόστους και τη δυνατότητα να επισείει την απειλή των φθηνών εισαγωγών από τις νέες βιομηχανικές χώρες".Προκειμένου να μην αφήνει αμφιβολίες για το τι σημαίνει αυτό στην πράξη, συμπλήρωσε: "Τα όπλα αυτά έχουν ήδη αρχίσει να αποδίδουν στον έλεγχο του κόστους εργασίας, τόσο του άμεσου (μισθολογικό), όσο και του έμμεσου (κοινωνικές παροχές)".Αυτό είναι και το "ψητό".

Είναι ολοφάνερο ότι ο Κ. Σημίτης δεν προβάλλει τυχαία την εικόνα της παντοδυναμίας του κεφαλαίου, παραβλέποντας να αναφέρει οτιδήποτε για το ρόλο των κυβερνήσεων και, πολύ περισσότερο, για το ρόλο του άλλου "πόλου", την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Αποφεύγει συνειδητά να επικρίνει τις επιλογές των πολυεθνικών και ούτε βέβαια κάνει τον κόπο να αναζητήσει τις αιτίες για την κατάσταση που σήμερα δημιουργείται. Πολύ περισσότερο, δε δίνει καμία ελπίδα σε οποιαδήποτε προσπάθεια για ανατροπή αυτής της κατάστασης. Αντίθετα, συνιστά την υποταγή σ' αυτήν ως τη μόνη ρεαλιστική και προς το συμφέρον των εργαζομένων στάση.

Εχοντας πλέον εισέλθει στο "ψητό", δε δίστασε να γίνει περισσότερο συγκεκριμένος. Ειδικότερα, όσον αφορά την ανεργία, υπογράμμισε το γεγονός ότι στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες (Γερμανία, Γαλλία) η παραδοσιακή μισθωτή εργασία, προφανώς εννοεί την πλήρη απασχόληση με βασικό μισθό κλπ., πέφτει ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ το ΑΕΠ αυξάνεται. Αμέσως μετά υποδεικνύει, μέσω διαπίστωσης, την αναπόφευκτη πορεία των πραγμάτων: "Η πολλαπλή μερική απασχόληση (δύο μερικές απασχολήσεις σε δύο διαφορετικούς εργοδότες), η τηλε-εργασία, τα συμβόλαια εργολαβικού έργου και άλλες μορφές εργασίας, όλο και πιο πολύ υποκαθιστούν την τυπική παραδοσιακή μισθωτή εργασία".

Αμέσως μετά, ξεκαθάρισε ότι δεν είναι υποχρέωση του κράτους η προστασία της απασχόλησης, αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, πρέπει να καταστήσει τον εργαζόμενο έτοιμο σε κάθε "ζήτηση" από τους εργοδότες: "Σήμερα πρέπει να εξασφαλίσουμε τη διατήρηση διά βίου της ικανότητας του εργαζόμενου να είναι απασχολήσιμος (!), να προσαρμόζεται, να βρίσκει δουλιά,είτε με τη μορφή της αυτοαπασχόλησης είτε προσφέροντας την εργασία του σε άλλους" (!).

Αντίστοιχη είναι και η συνταγή για την ανατροπή του λεγόμενου κράτους πρόνοιας: "Ενας καλά εφοδιασμένος (;) νέος εργαζόμενος μπορεί να αναλάβει περισσότερο ο ίδιος τις ευθύνες για την ασφάλισή του, τη στέγαση και την υγιειονομική του περίθαλψη, με αντίστοιχη μείωση (όχι κατάργηση) των ευθυνών του κράτους".Περισσότερο σαφής δεν μπορούσε να είναι ούτε ο Ντ' Αλέμα...

Δεν μπορούσε να μη στηρίξει ιδεολογικοπολιτικά τη σχεδιαζόμενη κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων, όπως αβίαστα προκύπτει από τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Είπε, μεταξύ άλλων: "Η ιδεολογία μας, σε τέτοια θέματα, πρέπει να είναι παρούσα, όχι ως εμπόδιο, όχι ως απειλή, αλλά παρούσα δημιουργικά, ως καταλύτης των τελικών μας επιλογών" (!). Και σε άλλο σημείο: "Αν οι πολιτικές δυνάμεις της προόδου και της δημιουργίας και ο αγώνας των συνδικάτων οικοδόμησαν στην Κεντρική Ευρώπη το παραδοσιακό μοντέλο ευημερίας, σήμερα κρίσιμο πολιτικό ζητούμενο δεν είναι η αμυντική θωράκιση όλων μας στην προάσπιση αυτού του μοντέλου, αλλά στο σχεδιασμό ενός νέου μοντέλου ...ευημερίας". Επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από το νεοφιλελευθερισμό, κατάφερε να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο την πολιτική που εφαρμόζει: "Η συντηρητική λύση είναι η ουσιαστική κατάργηση του κοινωνικού κράτους και η εγκατάλειψη στην τύχη τους των ανθρώπων που στηρίζονται σε αυτό".Ακριβώς, αυτή είναι η πολιτική που επιχειρεί να εφαρμόσει.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 26 Μάρτη στο συνεδριακό κέντρο FORYM στον Βόλο, η εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ με θέμα "Πέντε χρόνια Μάαστριχτ".

Μπροστά σε πυκνό ακροατήριο ο κύριος ομιλητής Α. Ντρέκος, οικονομολόγος και πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ καθώς και το παρευρισκόμενο μέλος της ίδιας επιτροπής και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ Σ. Μαντζουράνης, ανέλυσαν με στοιχεία και πειστικά επιχειρήματα ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ προωθεί δεσμεύσεις σε βάρος της εθνικής μας οικονομίας, των συμφερόντων του λαού και της χώρας γενικότερα. Αντίθετα ενισχύει τα πλαίσια ασύδοτης δράσης του μεγάλου κεφαλαίου και διάλυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Υπονομεύει το εισόδημα των εργαζομένων και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Οι ομιλητές επεσήμαναν ακόμη τις πολύ σοβαρές ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων της χώρας που ψήφισαν και στηρίζουν τη συνθήκη αυτή, καθώς και την άρνησή τους να διεξαχθεί επιτέλους δημοψήφισμα για να δοθεί έτσι η δυνατότητα και στον ελληνικό λαό να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του.

Για όλα αυτά, είπαν, είναι ανάγκη ο λαός να δυναμώσει την αντίστασή του τοπικά αλλά και σε συντονισμό με τους άλλους λαούς των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ώστε να ανατραπεί η ιμπεριαλιστική αυτή συνθήκη και να ανοίξει ο δρόμος για μία ενωμένη Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας και του αμοιβαίου οφέλους.

Τέλος η επιτροπή δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ Μαγνησίας ανακοίνωσε ότι είναι ανοιχτή για τη συμμετοχή σε αυτή και άλλων φορέων και πολιτών του νομού και ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για πληρέστερη ενημέρωση του λαού και την προώθηση του αιτήματος για δημοψήφισμα.

Μετά τις εισηγήσεις έγινε πλούσια συζήτηση.

Ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Ιωνίας ψηφίζει για νέα Διοίκηση τη Δευτέρα 31 Μάρτη από τις 5 - 8 μ.μ. στον Ιωνικό Σύνδεσμο (απέναντι από το Δημαρχείο Ν. Ιωνίας).

Στα πλαίσια της Δίμηνης Καμπάνιας για τις Γυναίκες, που διοργανώνει η ΚΟ Αθήνας, πραγματοποιούνται οι εξής συσκέψεις και περιοδείες:

Τη Δευτέρα 31 Μάρτη

- Σύσκεψη των ΚΟ Ν. Ηρακλείου στα γραφεία της "Δημοκρατικής Ενότητας Ηρακλείου" (Σαλαμίνος 12), με ομιλήτρια την Μ. Λαμπρινού.

- Περιοδεία στην Πολυτεχνούπολη Ζωγράφου, στις 12.15 στο διοικητικό προσωπικό, με επικεφαλής την Βάλια Παπαϊωάννου.

- Σύσκεψη στο Νέο Κόσμο, στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία της Κομματικής Οργάνωσης (Φρατζή 68).

Η ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ προσκαλεί σε σύσκεψη που διοργανώνει για τον κλάδο των καθαριστριών αύριο Κυριακή και ώρα 10.30 π.μ. στα γραφεία της (Κοτοπούλη & Βερανζέρου 1ος Οροφος).

Θέματα της σύσκεψης είναι:

• Θέσεις του ΚΚΕ για επίκαιρα ζητήματα.
• Θέσεις του ΚΚΕ για τις γυναίκες.
• Συζήτηση για τα ιδιαίτερα ζητήματα του κλάδου των καθαριστριών.

• Οι Επιτροπές Ειρήνης Πελοποννήσου πραγματοποιούν σύσκεψη αύριο Κυριακή στις 6 μ.μ. στην Τρίπολη στο Φιλοτελικό Ομιλο Τρίπολης. Στη σύσκεψη θα συζητηθούν η κατάσταση στην περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου, οι προτεραιότητες του κινήματος ειρήνης και ο προγραμματισμός των εκδηλώσεων του φετινού Δεκαήμερου Ειρήνης, που θα κορυφωθεί με την πορεία ειρήνης Κερασίτσας - Τρίπολης, στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη.
• Η Επιτροπή Ειρήνης Καματερού διοργανώνει εκδήλωση αύριο Κυριακή στις 11 π.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου (Θεσσαλονίκης 24 πλ. Δημοκρατίας), με θέμα τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στην Κύπρο και το Αιγαίο.
• H Επιτροπή Ειρήνης Δάφνης διοργανώνει εκδήλωση, τη Δευτέρα 31 Μάρτη στις 6.30 μ.μ. στο δημαρχείο, για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, την Κύπρο και το Αιγαίο.
• Η Επιτροπή Ειρήνης Ηρακλείου πραγματοποιεί την Τετάρτη 2 Απρίλη την ετήσια γενική της συνέλευση στη διεύθυνση Ρούσου Χούρδου 1 (πίσω από το ταχυδρομείο).