Το άλλο "χέρι" του "θεού", ίσως το πιο ισχυρό και πιο επικίνδυνο, λόγω και των εκκωφαντικά αντιφατικών χειρισμών των κυβερνητικών συναρμοδίων - και της δεδομένης κυβερνητικής υποταγής στα κελεύσματα των διαπλεκομένων συμφερόντων - ήταν η πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ. Κύρια των ραδιοτηλεοπτικών. Ομολογουμένως, το μεγάλο κεφάλαιο στα ΜΜΕ, με τη συνδρομή ορισμένων συνειδητών και... "ευσυνείδητων" υπηρετών τους δημοσιογράφων, εζήλωσε τη δόξα του CNN και "αγωνίστηκε" θαρραλέα. Αυτό, και "καθοδήγησε" τον τυχοδιωκτισμό, την τρομολαγνία και πολεμολατρία και "δεν επρόδωσε" και "δεν ηττήθηκε". Αυτό, όντως, και κέρδισε οικονομικά και "θριάμβευσε" πατριδοκαπηλικά και με τις δύο πράξεις του δραματικού επεισοδίου.

Ασύδοτα, αχόρταγα, τυχοδιωκτικά, τα ιδιωτικά ραδιοκάναλα, έκαναν θέαμα προς πώληση στο λαό ενέργειες ερήμην και σε βάρος του λαού και μόνον, ωθώντας, όσο τους ήταν βολετό, την κρίση σε έκρηξη. Γιατί; Γιατί αυτή θα τους έδινε περισσότερο και διαρκέστερο θέαμα. Σκέφτηκε - και πάντα έτσι σκέφτεται το μεγάλο κεφάλαιο, που έχει αλώσει και τα ΜΜΕ - ότι αφού η κυβέρνηση με την πολιτική της, πολιτική του τύπου "πωλείται πατρίς", αγνοεί το μεταφορικό νόημα της παροιμίας "δουλιά του καλού τσοπάνη είναι να κουρεύει τα ζωντανά κι όχι να τα γδέρνει", έβαλε κι αυτό με τα ΜΜΕ που κατέχει ένα "χεράκι" για να μας "γδάρει" καλύτερα ο πλανητάρχης καουμπόι. Εβαλε το κρυφό, αλλά και φανερό μερικές φορές, μολυσματικό, εθνικιστικό χεράκι του, κρώζοντας περί της ανάγκης "εκστρατείας", στην αρχή του επεισοδίου και στο τέλος του "εάλω η Πόλις", με κορόνες περί "προδοσίας" και "εθνικής μειοδοσίας". Γιατί; Γιατί δεν του προσφέρθηκε μεγαλύτερο σόου για πούλημα.

Ο συστηματικός αποκλεισμός του ΚΚΕ, η αποσιώπηση των θέσεων και των πολιτικών του δραστηριοτήτων, από τα "μεγάλα" τηλεοπτικά κανάλια, πήρε ιδιαίτερα προκλητικό χαρακτήρα τις τελευταίες μέρες. Ιδού, λοιπόν, και η μαθηματική απόδειξη.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο διάστημα 15-29 του Γενάρη, από τις 21 ενημερωτικές εκπομπές που μεταδόθηκαν από τα κανάλια ΕΤ-1, ΕΤ-2, ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤΕΝΑ, ΣΚΑΪ, μόνο σε δύο πήρε μέρος εκπρόσωπος του ΚΚΕ (και οι δύο από την ΕΤ-1)! Στις ίδιες εκπομπές πήραν μέρος 33 εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, 11 της Νέας Δημοκρατίας, 7 του "ΣΥΝ" και 4 της Πολιτικής Ανοιξης.

Η μεγάλη συμμετοχή εκπροσώπων του κυβερνώντος κόμματος μπορεί να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι στο διάστημα που αναφερόμαστε ήταν σε πλήρη εξέλιξη η μάχη για τη διαδοχή του Α. Παπανδρέου. Ωστόσο, σε όλες τις σχετικές εκπομπές το θέμα, θεωρητικά τουλάχιστον, ξέφευγε από τα στενά κομματικά όρια του ΠΑΣΟΚ και - θεωρητικά επίσης - έθεταν το ζήτημα των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων. Μόνο που για τις διαγραφόμενες πολιτικές εξελίξεις δικαίωμα λόγου είχαν όλοι πλην ΚΚΕ. Και αν η κρατική ΕΤ-1 προσπάθησε να τηρήσει τα προσχήματα (επιβεβαιώνοντας και το δικό της κανόνα), για τα ιδιωτικά κανάλια αυτός ο αποκλεισμός ήταν απόλυτος.

Ομως, αν εξαιτίας της ΕΤ-1 δύο βουλευτές του ΚΚΕ είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις θέσεις του Κόμματος για την εκλογή του Κ. Σημίτη, για το επεισόδιο στο Αιγαίο, τόσο για την κρατική, όσο και την ιδιωτική τηλεόραση (αναφερόμαστε πάντα στις τακτικές και έκτακτες ενημερωτικές εκπομπές) ήταν σαν να μην υπήρχε καν ΚΚΕ.

Αλλά και στα δελτία ειδήσεων, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Αν όμως για τις εκπομπές μπορεί κάποιος να επικαλεστεί το δικαίωμα του οικοδεσπότη να διαλέγει τους καλεσμένους του (εδώ η συζήτηση γίνεται για τα κριτήρια με τα οποία γίνονται οι προσκλήσεις), για τα δελτία ειδήσεων δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τον αποκλεισμό ή την αποσιώπηση των θέσεων ενός κόμματος, του τέταρτου σε αριθμό ψήφων και εκπροσωπούμενου στη Βουλή. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με σκόπιμη παραπληροφόρηση, με καταπάτηση του συνταγματικού δικαιώματος της ενημέρωσης των πολιτών και σκόπιμη δημιουργία προσκομμάτων στη δραστηριότητα κοινοβουλευτικού κόμματος.

Για του λόγου το αληθές αναφέρουμε ορισμένα περιστατικά, όπως έχουν καταγραφεί από το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που αφορούν στην καθαρά ειδησεογραφική "κάλυψη" των γεγονότων στο διάστημα από 28 ως 31 του Γενάρη, τις μέρες δηλαδή της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή και του ελληνο-τουρκικού επεισοδίου στο Αιγαίο.

Την Κυριακή 28 του Γενάρη αποσιωπήθηκε κατά προκλητικό τρόπο το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ απ' όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια (ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤΕΝΑ, ΣΚΑΪ, ΣΤΑΡ).

Την Τρίτη 30 του Γενάρη κανένα τηλεοπτικό συνεργείο δεν εμφανίστηκε για την κάλυψη συνάντησης της Γενικής Γραμματέα του ΚΚΕ, όπου θα γίνονταν δηλώσεις για τις τρέχουσες εξελίξεις στο Αιγαίο.Την ίδια μέρα αποσιωπήθηκε και πάλι σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου,παρά τη διαβεβαίωση των αρμόδιων συντακτών ότι την είχαν στα χέρια τους. Την Τρίτη και πάλι δεν ακούστηκε λέξη για τις σχετικές δηλώσεις που έκανε στο χώρο της Βουλής στα τηλεοπτικά κανάλια ο Ορέστης Κολοζώφ.

Μια άλλη ιδιαίτερα προκλητική περίπτωση αφορά το κανάλι ΣΤΑΡ, το οποίο αν και ήταν το μοναδικό που κάλυψε στις 5 το πρωί την άφιξη του Χαρίλαου Φλωράκη από το Βιετνάμ, και είχε αποκλειστική δήλωσή του για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την "εξαφάνισε" από τα σχεδόν συνεχή δελτία ειδήσεων που αφιέρωσε καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας για την κάλυψη των γεγονότων.Μόνο κατόπιν επίμονης παρέμβασης του Γραφείου Τύπου το ΣΤΑΡ μετέδωσε τη δήλωση στο βραδινό δελτίο ειδήσεων.

Την Τετάρτη 31 του Γενάρη προσκλήθηκαν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια στα γραφεία του ΚΚΕ στη Βουλή, όπου θα έκανε δηλώσεις σχετικά με την ελληνοτουρκική κρίση η Γενική Γραμματέας του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα. Δε μεταδόθηκε όμως τίποτα.

Αφού απορριφθούν κάποιες αστείες δικαιολογίες, που ακούγονται από υπεύθυνους και μη των καναλιών ότι δήθεν δεν έλαβαν τις σχετικές ανακοινώσεις ή ότι η μη μετάδοσή τους οφείλεται σε "λάθη" και "προσωπικές συλλήψεις", τότε μένει για αναζήτηση το πεδίο των πολιτικών σκοπιμοτήτων και φαίνεται ότι αυτές είναι πολλές.

Η πολιτική του ΚΚΕ κρίνεται από τους ιθύνοντες των καναλιών ενοχλητική και επικίνδυνη. Αμεσα ενδιαφερόμενοι (λόγω δικών τους οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων) για τη διαμόρφωση του "νέου πολιτικού σκηνικού" οι ιθύνοντες αυτοί, έκριναν ότι οι θέσεις του ΚΚΕ δημιουργούν μια "παραφωνία". Μια παραφωνία, που αποδεικνύει ότι εκτός από τις προτάσεις των διαχειριστών της εξουσίας, που κινούνται στο ασφυκτικά προσδιορισμένο (από τις εξωτερικές και εσωτερικές εξαρτήσεις) πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής, υπάρχει μια άλλη πρόταση, που στηρίζεται στην ανατροπή των παγιωμένων ισορροπιών, που αρνείται το μονόδρομο της υποτέλειας, που συγκρούεται με την εδραιωμένη πελατειακή σχέση κράτους - επιχειρηματιών, μια πρόταση που αμφισβητεί τη βολική διαπίστωση ότι "όλοι το ίδιο είναι".

Λογικά, λοιπόν, "εξαφανίστηκαν" οι θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις περί τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου, αφού επέμεναν ότι οι εργαζόμενοι δε θα πρέπει να προσδοκούν τίποτα από το διάδοχο, εφόσον η πολιτική που θα ακολουθήσει είναι απαράλλακτη και αυστηρά υπαγορευόμενη από το "Διευθυντήριο" των Βρυξελλών, τα αφεντικά των Ηνωμένων Πολιτειών, τις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ηταν η μοναδική θέση που καλούσε, πριν ακόμη την εκλογή του νέου πρωθυπουργού, στην καταδίκη των νέων αυταπατών, των ψεύτικων προσδοκιών, που αφειδώς δημιουργούσαν τα "μεγάλα" κανάλια με τον τρόπο παρουσίασης των εξελίξεων.

Πολύ περισσότερο ενοχλητικές κρίθηκαν οι θέσεις του ΚΚΕ στο διήμερο της "έξαρσης" της πατριδοκαπηλίας, των πολεμόχαρων κραυγών, του ψευτοπατριωτισμού, όπου η πλειοδοσία σε εθνικό ψευτοπαλικαρισμό σήμαινε και μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης. Μια φωνή που υποστήριζε ότι όλα αυτά ήταν μέρος ενός στημένου παιχνιδιού που έπαιζαν Ελλάδα και Τουρκία για λογαριασμό των Αμερικανών και των αμερικανικών συμφερόντων έπρεπε να σωπάσει. Οι αρχιτέκτονες και θιασώτες της υποτέλειας και τα κανάλια, που βρήκαν στο κλίμα των ημερών νέα πηγή άντλησης ποσοστών και διαφημίσεων, έκριναν ότι θα ήταν επικίνδυνη σε τέτοιες στιγμές η θέση του ΚΚΕ ότι η πολιτική τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σ' αυτά που είδαμε να γίνονται τα ξημερώματα της Τετάρτης. Και όταν οι ίδιοι άρχισαν να αλληλοβρίζονται πάνω από τα απομεινάρια της εθνικής κυριαρχίας, για να περισώσουν την πολιτική τους ύπαρξη ή να αυξήσουν τις κομματικές τους μετοχές, τότε και πάλι η θέση του ΚΚΕ ήταν επικίνδυνη. Οχι μόνο γιατί ήταν η μόνη που επαληθεύτηκε δραματικά από τα ίδια τα γεγονότα, αλλά και γιατί συνέχιζε να υποστηρίζει ότι υπάρχει ο δρόμος για να επουλώσει η χώρα τα τραύματά της και να αποδείξει την εθνική της ανεξαρτησία. Μόνον που αυτά που προϋποθέτει η πρόταση του ΚΚΕ, το σπάσιμο των δεσμών της υποτέλειας, μια άλλη εξωτερική πολιτική, χωρίς κηδεμόνες και επιδιαιτητές, απαιτούν τη λαϊκή αντίδραση, ένα άλλο, αντιιμπεριαλιστικό, φρόνημα από τον ελληνικό λαό. Τώρα όμως, αυτοί που κερδοσκόπησαν με την "εθνική υπερηφάνεια", θέλουν να κερδοσκοπήσουν και με την "εθνική ταπείνωση".